km:tipitaka:sut:kn:iti:sut.kn.iti.066

ព្រះត្រៃបិដក » សុត្តន្តបិដក » ខុទ្ទកនិកាយគ » ឥតិវុត្តកៈ » តិកនិបាត » ទុតិយវគ្គ

សោចេយ្យសូត្រ (៧.)

សង្ខេប

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

sut kn iti 066 បាលី cs-km: sut.kn.iti.066 អដ្ឋកថា: sut.kn.iti.066_att PTS: ?

សោចេយ្យសូត្រ ទី៧

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ (គ្មានការថតសំលេង៖ ចង់ចែករំលែកមួយទេ?)

(៧. សោចេយ្យសុត្តំ)

[៦៦] ខ្ញុំ​បាន​ស្ដាប់​មក​ថា ពាក្យ​នុ៎ះ ព្រះ​មាន​ព្រះ​ភាគ ទ្រង់​ត្រាស់​ហើយ ព្រះ​អរហន្ត​សំដែង​ហើយ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ សោចេយ្យៈ (សេចក្ដី​ស្អាត) នេះ មាន ៣។ សោចេយ្យៈ ៣ តើ​អ្វី​ខ្លះ​។ គឺ​កាយសោចេយ្យៈ ១ វចីសោចេយ្យៈ ១ មនោសោចេយ្យៈ ១។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ សោចេយ្យៈ ​មាន ៣ នេះ​ឯង។

លុះ​ព្រះ​មាន​ព្រះ​ភាគ ទ្រង់​សំដែង​សេចក្ដី​នុ៎ះ​ហើយ។ ទ្រង់​ត្រាស់​គាថា​ព័ន្ធ​នេះ ក្នុង​សូត្រ​នោះ​ថា

(ពួក​ព្រះ​អរិយៈ មាន​ព្រះ​ពុទ្ធ​ជា​ដើម) តែង​ហៅ​នូវ​បុគ្គល​អ្នក​ស្អាត​កាយ ស្អាត​វាចា ស្អាត​ចិត្ត មិន​មាន​អាសវៈ លះ​បង់​នូវ​ទុច្ចរិត​ទាំង​ពួង ថា​ជា​អ្នក​ស្អាត បរិបូណ៌​ដោយ​សេចក្ដី​ស្អាត។

ខ្ញុំ​បាន​ស្ដាប់​មក​ហើយ​ថា សេចក្ដី​នេះ​ឯង ព្រះ​មាន​ព្រះ​ភាគ ទ្រង់​ត្រាស់​ទុក​ហើយ។

សូត្រ ទី ៧។

 

km/tipitaka/sut/kn/iti/sut.kn.iti.066.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/03/17 10:15 និពន្ឋដោយ Johann