km:tipitaka:sut:kn:iti:sut.kn.iti.089

ព្រះត្រៃបិដក » សុត្តន្តបិដក » ខុទ្ទកនិកាយគ » ឥតិវុត្តកៈ » តិកនិបាត » ចតុត្ថវគ្គ

ទេវទត្តសូត្រ (១០.)

សង្ខេប

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

sut kn iti 089 បាលី cs-km: sut.kn.iti.089 អដ្ឋកថា: sut.kn.iti.089_att PTS: ?

ទេវទត្តសូត្រ ទី១០

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ (គ្មានការថតសំលេង៖ ចង់ចែករំលែកមួយទេ?)

(១០. ទេវទត្តសុត្តំ)

[៩១] ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ទេវទត្ត ត្រូវ​អសទ្ធម្ម ៣ យ៉ាង គ្រប​សង្កត់ រួបរឹត​ចិត្ត​ហើយ ជា​អ្នក​ទៅ​កើត​ក្នុង​អបាយ ទៅ​កើត​ក្នុង​នរក ឋិត​នៅ​អស់ ១ កប្ប លែង​កែ​បាន​។ អសទ្ធម្ម ៣ គឺ​អ្វី​ខ្លះ​។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ទេវទត្ត ត្រូវ​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ដ៏​លាមក គ្រប​សង្កត់​រួបរឹត​ចិត្ត​ហើយ ជា​អ្នក​ទៅ​កើត​ក្នុង​អបាយ ទៅ​កើត​ក្នុង​នរក ឋិត​នៅ​អស់ ១ កប្ប លែង​កែ​បាន ១។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ទេវទត្ត ត្រូវ​ភាព​នៃ​បាបមិត្ត​គ្រប​សង្កត់ រួបរឹត​ចិត្ត​ហើយ ជា​អ្នក​ទៅ​កើត​ក្នុង​អបាយ ទៅ​កើត​ក្នុង​នរក ឋិត​នៅ​អស់ ១ កប្ប លែង​កែ បាន ១។ ទ. ១១៤មួយ​វិញ​ទៀត​ កិច្ច​ដែល​គួរ​ធ្វើត​ទៅ​ទៀត​នៅ​មាន (ប៉ុន្តែ) ទេវទត្ត​ដល់​នូវ​សេចក្តី​វិនាស​ក្នុង​ពាក់​កណ្តាល ចាក​ឈាន និង​អភិញ្ញា​ជាន់​ទាប​ផង ចាក​ការ​ត្រាស់​ដឹង​នូវ​គុណ​វិសេស​ជាន់​ខ្ពស់​ផង ១។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ទេវទត្ត​ដែល​ត្រូវ​អសទ្ធម្ម ៣ នេះ​ឯង គ្រប​សង្កត់ រួបរឹត​ចិត្ត​ហើយ ជា​អ្នក​ទៅ​កើត​ក្នុង​អបាយ ទៅ​កើត​ក្នុង​នរក ឋិត​នៅ​អស់ ១ កប្ប លែង​កែ​បាន។

បុគ្គល​នី​មួយ​ក្នុង​លោក កុំ​មាន​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ដ៏​លាមក​ដោយ​ដាច់​ខាត គតិ​របស់​បុគ្គល​ទាំង​ឡាយ ដែល​មាន​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ដ៏​លាមក យ៉ាង​ណា​មិញ អ្នក​ទាំង​ឡាយ ត្រូវ​ដឹង​នូវ​ទេវទត្ត​នោះ ដោយ​ហេតុ​នេះ យ៉ាង​នោះ​ចុះ​។ តថាគត ឮថាទេវទត្ត​នេះ គេ​ដឹង​ថា​ជា​បណ្ឌិត គេ​សរសើរ​ថា​ជា​អ្នក​មានខ្លួន​អប់​រំហើយ ហាក់​ដូច​ជា​រុង​រឿង ដោយ​យស​បរិវារ ហើយ​ឋិត​នៅ ទេវទត្ត​នោះ ជា​អ្នក​សន្សំ​រឿយ ៗ នូវ​សេចក្តី​ប្រមាទ បៀត​បៀន​តថាគត​នោះ ហើយ​ដល់​នូវ​អវិចី​នរក មាន​ទ្វារ ៤ ជា​ទី​គួរខ្លាច។ បុគ្គល​ណា ប្រទូស្ត​ចំពោះ​បុគ្គល ដែល​មិន​ប្រទូស្ត អ្នក​មិន​ធ្វើ​បាប​កម្ម ផល​បាប រមែង​ប៉ះ​ពាល់​ត្រូវ​បុគ្គល​អ្នក​មាន​ចិត្តប្រទូស្ត មិន​អើពើ ​នោះ​ឯង។ ទ. ១១៥បុគ្គល​ណា សំគាល់​ដើម្បី​នឹង​ប្រទូស្ត​នូវ​សមុទ្រ ដោយ​ឆ្នាំង​ដ៏​ពេញ​ដោយ​ថ្នាំពិស បុគ្គល​នោះ មិន​គប្បី​ប្រទូស្ត​ដោយ​ឆ្នាំង​ដ៏​ពេញ ដោយ​ថ្នាំពិស​នោះ​បាន ព្រោះ​ថា សមុទ្រ ជា​សភាពធំម​ហិមា យ៉ាងណា​មិញ។ បុគ្គល​ណា បៀត​បៀន​តថាគត​នុ៎ះ ដែល​កំពុង​ប្រតិបត្តិ​ដោយ​ប្រពៃ មាន​ព្រះ​ហ្ឫទ័យ​ស្ងប់​រម្ងាប់ ដោយ​វាទៈ​ជា​ទោស វាទៈ (របស់​បុគ្គល​នោះ​) ក៏​មិន​ដុះ​ឡើង​ក្នុង​ព្រះ​តថាគត​នោះ ក៏​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។ ភិក្ខុ​ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​តាម​ផ្លូវ​នៃ​បុគ្គល​ណា ហើយ​បាន​ដល់ នូវ​ការ​អស់​ទៅ​នៃ​សេចក្តី​ទុក្ខ បណ្ឌិត គប្បី​ធ្វើ​បុគ្គល​មាន​សភាព​ដូច្នោះ ឲ្យ​ជា​មិត្ត​ផង គប្បី​សេពគប់ ចំពោះ​បុគ្គល​នោះ​ផង។

ខ្ញុំ​បាន​ស្តាប់​មក​ហើយ​ថា សេចក្តី​នេះ​ឯង ព្រះ​មាន​ព្រះ​ភាគ ទ្រង់​ត្រាស់​ទុក​ហើយ។

សូត្រ ទី ១០។

ចប់ ចតុត្ថវគ្គ។

ឧទ្ទាននៃចតុត្ថវគ្គ នោះ​គឺ

និយាយ​អំពី​វិតក្កៈ ១ សក្ការៈ ១ សំឡេង ​១ ទេពច្យុត ១ បុគ្គល​ក្នុង​លោក ១ អសុភ ១ ធម៌ ១ ងងឹត ១ មន្ទិល ១ ទេវទត្ត ១ ត្រូវជា ១០។

 

km/tipitaka/sut/kn/iti/sut.kn.iti.089.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/03/17 10:15 និពន្ឋដោយ Johann