[២០៥] (អណ្ដើក និយាយថា) ខ្ញុំនៅក្នុងភក់ដោយគិតថា ខ្ញុំកើត​ហើយ ខ្ញុំចំរើន​ហើយ (ក្នុងទីនេះ) ភក់បាន​កប់សង្កត់​ខ្ញុំនោះ ធ្វើឲ្យទុព្វលភាព បពិត្រភត្តវៈ ខ្ញុំសូម​ពោលនូវ​ហេតុនោះ​នឹងអ្នក អ្នកចូរស្ដាប់​នូវពាក្យខ្ញុំចុះ។

[២០៦] បុគ្គលបានសេចក្ដីសុខក្នុងទីណា ទោះក្នុងស្រុក ឬក្នុងព្រៃ ទីនោះហើយ ជាទីកើត ជាទីចំរើន​របស់បុរស​ជាអ្នកដឹង (នូវប្រយោជន៍ និង​មិនមែន​ប្រយោជន៍ ) បុគ្គល​គប្បីរស់​នៅក្នុងទីណា គប្បីទៅក្នុង​ទីនោះចុះ កុំគប្បីឲ្យ​ទីដែល​ធ្លាប់នៅ សម្លាប់ខ្លួន​បាន​ឡើយ។