[៤៦០] (អាចារ្យទិសាបាមោក្ខពោធិសត្វ ពោលថា) បុគ្គលមិនឆ្កួត រមែង​មិនបាន​លាភក្នុង​សំណាក់​នៃមនុស្ស​ល្ងង់ទេ បុគ្គល​មិននិយាយ​ញុះញង់ រមែង​មិនបាន​លាភក្នុង​សំណាក់​នៃមនុស្ស​ល្ងង់ទេ បុគ្គល​មិនមែន​អ្នករបាំ រមែង​មិនបាន​លាភ​ក្នុង​សំណាក់​នៃមនុស្ស​ល្ងង់ទេ បុគ្គលមាន​សំដីក្រអឹម​ក្រអៀម រមែង​មិនបាន​លាភក្នុង​សំណាក់​នៃមនុស្ស​ល្ងង់ទេ នេះជា​ពាក្យប្រៀន​ប្រដៅ​របស់អ្នក។

[៤៦១] (កូនសិស្ស ពោលថា) បពិត្រព្រាហ្មណ៍ ខ្ញុំសូមតិះដៀល​នូវការ​បានយស និង​ការបាន​ទ្រព្យ ព្រោះតែ​ប្រព្រឹត្ត​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ដោយធ្វើខ្លួន​ឲ្យលិចលង់ (ដោយ​កិច្ចមាន​កិរិយា​សម្លាប់​គេជាដើម) ឬដោយ​ការប្រព្រឹត្តិ​នូវទុច្ចរិត។

[៤៦២] បុគ្គលសូវធ្វើជាអ្នកបួស កាន់បាត្រ (ដើរសូមគេ) (ព្រោះថា) ការប្រព្រឹត្តិ​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​នេះឯង ប្រសើរ​បំផុតជាង​កិរិយាស្វែង​រកចិញ្ចឹម​ជីវិត​ដោយអធម៌។