[៥០២] (នន្ទសេនាមាត្យ ពោលថា) អ្នកទាំងឡាយ ចូរបើកទ្វារ ថ្វាយ​ព្រះរាជធីតា​ទាំង ៤ ព្រះអង្គនេះ ដើម្បីស្ដេច​ចូលទៅ​ខាងក្នុង​ព្រះនគរ ដែលខ្ញុំជា​អាមាត្យ​ឈ្មោះ​នន្ទិសេន ជាបុរស​សីហៈរបស់​ព្រះបាទអរុណ ដែលអាចារ្យ​ប្រៀនប្រដៅ​ល្អ រក្សាល្អ​ហើយ។

[៥០៣] (ព្រះបាទកាលិង្គៈ ពោលថា) ម្នាលព្រហ្មចារិតាបស អ្នក​ពោល​យ៉ាង​នេះថា ជំនះ​នឹងមាន​ដល់ពួក​កាលិង្គៈ ដែលជា​អ្នកអត់ធន់​ចំពោះ​ទុក្ខភ័យ ដែល​គេអត់ធន់​មិនបាន បរាជ័យ​នឹងមាន​ដល់ពួក​អស្សកៈ​ដូច្នេះ ជនទាំងឡាយ អ្នកមាន​សន្ដាន​ស្លូតត្រង់ មិនពោល​នូវពាក្យ​មិនពិត​ឡើយ។

[៥០៤] (តាបសពោធិសត្វ ពោលថា) បពិត្រសក្កទេវរាជ ពួកទេវតា​ប្រព្រឹត្ត​កន្លង​ហើយ​នូវមុសាវាទ ព្រះអង្គ​គួរធ្វើ​នូវពាក្យពិត​ដ៏ទៀងទាត់​យ៉ាងក្រៃលែង បពិត្រ​មឃវទេវរាជ ជាធំ​លើផែនដី ម្យ៉ាងទៀត ព្រះអង្គ​អាស្រ័យហេតុអ្វី ទើបពោល​នូវពាក្យ​មុសាវាទ​នោះ។

[៥០៥] (ព្រះឥន្ទ្រ ពោលថា) បពិត្រព្រាហ្មណ៍ ក្រែងលោកបានឮ​ពាក្យគេ​និយាយ​ថា ពពួកទេវតា​មិនច្រណែន​ចំពោះសេចក្ដី​ព្យាយាម​របស់បុរស​ទេ ការទូន្មាន​ខ្លួន ១ ការតម្កល់មាំ មិនបែកចិត្ត ១ ការមិន​បន្ធូរបន្ថយ ការប្រឹងប្រែង​ក្នុងការគួរ ១ ព្យាយាម​ដ៏មាំ ១ ការសង្វាត​របស់បុរស ១ (មានដល់​ពួកអស្សកៈ) ហេតុនោះ​ បានជា​ជ័យជំនះ​មានហើយ ដល់ពួក​អស្សកៈ។