[៥២៦] (រុក្ខទេវតាពោធិសត្វ ពោលថា ) ម្នាលព្រាហ្មណ៍ អ្នកដឹង​ថាដើមចារនេះ ជាឈើ​ឥតចេតនា ឥតចេះ​ស្ដាប់ ឥតដឹងអ្វីទេ ជាអ្នកប្រារព្ធ​ព្យាយាម មិនប្រហែស​ធ្វេស​ជានិច្ច ហេតុអ្វី ក៏សួររក​ការដេកជាសុខ (របស់​ដើមឈើ)។

[៥២៧] (ព្រាហ្មណ៍ ពោលថា) ដើមឈើ ប្រាកដ​ក្នុងទីដ៏ឆ្ងាយ​ផង ធំផង ដុះនៅ​ក្នុងទី (ទួល) មាន​សភាពជា​ទីនៅរបស់ភូត ហេតុនោះ បានជា​ខ្ញុំថ្វាយបង្គំ​ដើមចារនេះ ពួក​ភូតណា នៅអាស្រ័យ​លើដើមឈើ​នេះ (ខ្ញុំថ្វាយបង្គំ) ពួកភូតនោះ ព្រោះ​ហេតុតែ​ទ្រព្យ។

[៥២៨] (រុក្ខទេវតា ពោលថា) ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ខ្ញុំនោះឯង កាល​សម្លឹង​ឃើញនូវ​ការដឹងគុណ ដែល​អ្នកធ្វើហើយ ខ្ញុំនឹង​ធ្វើនូវការ​តបគុណ​ដល់អ្នក តាមសមគួរ​ដល់​អានុភាព ការដែល​អ្នកមក​ខ្វល់ខ្វាយ ក្នុងសំណាក់​សប្បុរស និងជា​របស់​សោះសូន្យ​ដូចម្ដេច​កើត។

[៥២៩] ដើមលៀបណា ដុះនៅខាង​មុខដើម​ទន្លាប់ យ័ញ្ញ​ដែលគេធ្វើ​ហើយ​ក្នុងកាល​មុនច្រើន ជាកំណប់​ដែលគេកប់​ព័ទ្ធជុំ​វិញក្បែរ​គល់លៀប​នោះឯង ជាកំណប់​មិនមាន​អ្នកទទួល អ្នកចូរទៅ​គាស់យក​កំណប់​ទ្រព្យនោះចុះ។