[៤៧] (អ្នករបាំឈ្មោះអគ្គៈ ពោលថា) ក្លិននៃផ្កាតិមិរព្រឹក្ស¹⁾ រមែង​ផ្សាយទៅ សមុទ្រ​ដែលពេញ​ដោយទឹក មានសំឡេង​គឹកកង បពិត្រ​ស្តេចតម្ពៈ ព្រោះថា នាងសុសនី្ធ (នៅ) ក្នុងទីឆ្ងាយ​ពីនគរ​នេះ កាមទាំងឡាយ តែងចាក់​ដោតខ្ញុំ។

[៤៨] (សេ្តចគ្រុឌ ពោលថា) អ្នកឆ្លងសមុទ្របាន​ ដោយប្រការដូចម្តេច អ្នកឃើញ​កោះឈ្មោះ​សេរុម ដោយប្រការ​ដូចម្តេច ម្នាលអគ្គៈ ការជួប​ប្រសព្វ​នាងសុសន្ធី​ និង​អ្នក បាន​មាន​មកដោយ​ប្រការដូចម្តេច។

[៤៩] (អ្នករបាំឈ្មោះអគ្គៈ ពោលថា) នាវារបស់ពួកឈ្មួញ អ្នកស្វែង​រកទ្រព្យ ចេញទៅ​អំពី​កំពង់​ភរុកច្ឆា បែកធ្លាយ​ដោយមង្ករ ខ្ញុំក៏ឆ្លង​សមុទ្រ​ដោយផែនក្តារ។

[៥០] នាងសុសនី្ធនោះ ជាស្រ្តីមានវាចា​ទន់ពីរោះ មានក្លិន​ដូចខ្លឹមចន្ទន៍ អស់កាល​ជា​និច្ច ជាស្រ្តីចំរើន ស្រង់ខ្ញុំដោយ​អវយវៈ ដូចមាតា​ត្រកងនូវបុត្ត​ដែលកើត​អំពីទ្រូង។

[៥១] នាងជាស្រ្តីមានភ្នែកទន់ បាន​ផ្គត់ផ្គង់ខ្ញុំ​ដោយបាយ ទឹក សំពត់ និងទីដេក ព្រមទាំង​ខ្លួន បពិត្រ​ស្តេចតម្ពៈ សូមព្រះអង្គ​ជ្រាបយ៉ាង​នេះចុះ។

និយាយអំពីដែន និងកែវមណីដ៏ប្រសើរ​ដែលសាបសូន្យ ១ អ្នកច្រូតស្មៅ យកស្មៅខ្ចី (ឲ្យគោស្លាប់) ១ បុគ្គលវងេ្វង ដូចបុគ្គល​ធ្លាយសំពៅ ១ បុគ្គល​លះបង់សរីរៈ ដូចពស់​លះបង់ សំណក ១ ព្រះរាជា​ឈ្មោះ​ឃដកុមារ ១ ជ្រោះភ្នំ ១ កុញ្ជរ ១ មហេសី​អ្នកបំផ្លាញ​នូវសេចក្តី​ចំរើន ១ ម្រឹគ ១ ការត្រកង​នូវកូន ១ រួមជា ១០។