[១៩៨] (ម្រឹគមាតាបិតា និយាយផ្តំាថា) ម្នាលព្រាហ្មណ៍ បើអ្នកទៅកាន់ឧ​ទ្យាន​ឈ្មោះអញ្ជ័ន ក្នុងក្រុងសាកេត និយាយប្រាប់កូនឈ្មោះនន្ទិយៈ ជាឱរសរបស់ខ្ញុំថា មាតាបិតាទាំងឡាយ របស់អ្នកចាស់​ហើយ គាត់ចង់ឃើញអ្នក។

[១៩៩] (នន្ទិយម្រឹគ និយាយថា) បន្លែទាំងឡាយ ទឹក និងភោជន​របស់​ព្រះរាជា ខ្ញុំបាន​បរិភោគ​ហើយ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ខ្ញុំមិន​អាចបរិភោគ​ទទេ នូវដុំភោជន​ជាអំណោយ របស់​ព្រះរាជា​នោះទេ។

[២០០] ខ្ញុំនឹងបែរនូវចំហៀងខ្លួន​ដល់ព្រះរាជា មានសរក្នុងដៃ ក្នុងកាល​ណោះ ខ្ញុំក៏ដល់​នូវ​សេចក្តី​សុខ រួចចាក (មរណៈ) ​ហើយ​ប្រហែល​នឹងបាន​ឃើញនូវមាតា។

[២០១] (ព្រះសាសា្ត ទ្រង់ត្រាស់ថា) កាលពីដើម តថាគតជា​សត្វជើង ៤ មានរូបល្អ ជាស្តេច​ម្រឹគ ឈ្មោះនន្ទិយៈ​ដោយឈ្មោះ នៅក្នុង​លំនៅ​នៃសេ្តចកោសល។

[២០២] ព្រះរាជាកោសល ផ្ទាប់ព្រួញយិតធ្នូមក ដើម្បីសម្លាប់​នូវតថាគត​នោះ ក្នុង​ឧទ្យាន​ឈ្មោះ​អញ្ជ័ន ជាទីដែល​ពួកជនថា្វយ។

[២០៣] តថាគតក៏បែរនូវចំហៀងខ្លួន ដល់ព្រះរាជា​នោះ ដែលមាន​កូនសរ​ក្នុងដៃ ក្នុង​កាល​​ណោះ តថាគតក៏​ដល់នូវ​សេចក្តី​សុខ រួចចាក (មរណៈ) ​ហើយបាន​មក​ឃើញមាតា។

ឧទ្ទាននៃអាវារិយវគ្គនោះគឺ

(អំពីអាវារិយជាតក) មានពាក្យថា បពិត្រព្រះអង្គ​ប្រសើរលើរថ សូមព្រះអង្គ​កុំខ្ញាល់ ១ សេតកេតុជាតក​ដ៏ប្រសើរ ១ ទរីមុខជាតក ១ នេរុជាតក ១ (អាសង្កជាតក) ១ ទៀត ការមិន​ត្រេកអរ ១ សិរីទេវធីតា ១ មាន់មានស្លាប​ដ៏ប្រសើរវិចិត្រ ១ ក្អែកសំដែងធម៌ ១ ម្រឹគឈ្មោះ​នន្ទិយៈ ១ ត្រូវជា ១០។