[២១០] (កុមារបុត្រពោធិសត្វ ពោលថា) នរណាចង់ទិញម្ជុល (របស់ខ្ញុំ) ជាម្ជុល​មិន​គ្រោត​គ្រាត មិនអាក្រក់ ដែលសំលៀង​ដោយថ្ម មានច្បោះ​ដ៏ល្អ មាន​ចុងដ៏​ស្រួចឆ្មារ។

[២១១] នរណាចង់ទិញម្ជុល ជាម្ជុលដែល​ដុសខាត់ល្អ មានច្បោះល្អ ដែលប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ដោយល្អ​តាមលំដាប់ (រៀវតូច) ចាក់ទម្លុះ​នូវរបស់​ក្រាស់បាន។

[២១២] (នាងកុមារី ពោលថា) ម្ជុល និងសន្ទូច តែងចេញអំពី​ស្រុកនេះ ក្នុង​កាល​ឥឡូវ​នេះ ចុះបុរស​នេះជាអ្វី ចង់លក់​ម្ជុលក្នុងស្រុក​របស់ជាង។

[២១៣] គ្រឿងសស្រ្តា និងការងារផ្សេង ៗ ជាច្រើន តែងចេញទៅ​អំពីស្រុកនេះ ចុះ​បុរស​នេះជាអ្វី ក៏មកលក់ម្ជុល​ក្នុងស្រុក​ជាងលោហៈ។

[២១៤] (ពោធិសត្វ ពោលថា) ជនអ្នកចេះដឹង ត្រូវលក់ម្ជុល​ក្នុងស្រុក​ជាងលោហៈ អាចារ្យ​ទំាងឡាយ រមែង​ដឹងច្បាស់​នូវការងារ​ដែលគេធ្វើល្អ និងអាក្រក់។

[២១៥] ម្នាលនាង បើបិតារបស់នាង​ស្គាល់នូវម្ជុល​ដែលខ្ញុំធ្វើ​ហើយនេះ គាត់នឹង​អញ្ជើញ (ផ្សំផ្គុំ) ខ្ញុំ ជាមួយនាង ព្រមទាំង​ទ្រព្យដទៃ​ដែលមាន​នៅក្នុងផ្ទះ។