[២៦២] (ព្រាបពោធិសត្វ និយាយថា) យូរណាស់ហើយតើ ខ្ញុំទើបឃើញ​សំឡាញ់ ពាក់នូវ​កម្រង​កែវមណី សំឡាញ់​របស់ខ្ញុំល្អមែន ព្រោះល្អ​ដោយការ​លេងពុកមាត់។

[២៦៣] (ក្អែក និយាយតបថា) ខ្ញុំមានការខ្វល់ខ្វាយច្រើន​ក្នុងការងារ មានក្រចក​និង​រោម​ក្លៀកដុះ​ទ្រុបទ្រុល យូរណាស់​ហើយ គេទើបតែ​នឹងបោច​រោមអាក្រក់​ចេញ​ក្នុងថ្ងៃនេះ ព្រោះបាន​ជាងកោរកាត់។

[២៦៤] (ព្រាបពោធិសត្វ និយាយថា) អ្នកបានឲ្យជាងកោរកាត់ ដែលគេរក​បាន​ដោយក្រ ឲ្យបោច​នូវរោមណា​មែនឬ ម្នាលសម្លាញ់ កាលបើដូច្នេះ រោមបន្តិចបន្តួច ត្រង់ក​របស់អ្នក (នោះ) ទុកនៅវែង​អន្លាយធ្វើអ្វី។

[២៦៥] (ក្អែក និយាយតបថា) កែវមណី តែងសំយុងចុះឰដ៏ក នៃមនុស្ស​សុខុមាលជាតិ ខ្ញុំយក​តម្រាប់​តាមពួក​មនុស្ស​ទាំងនោះ អ្នកកុំសំគាល់​ថា (ខ្ញុំ) ធ្វើ​ដោយល្បែង​ឡើយ។

[២៦៦] បើអ្នកពេញចិត្តនឹងការលេងពុកមាត់ ដែលឲ្យ​នាយជាងធ្វើ​យ៉ាងល្អនេះ ម្នាល​សម្លាញ់ ខ្ញុំនឹងឲ្យជាង​ធ្វើដល់អ្នកផង ឲ្យនូវ​កែវមណី​ដល់អ្នកផង។

[២៦៧] (ព្រាបពោធិសត្វ និយាយថា) អ្នកឯងយក​កែវមណី​ផង យកពុកមាត់ ដែលគេ​ធ្វើឲ្យល្អ​ផង មកបិទបាំង ទើបខ្ញុំហៅ​អ្នកមក​ហើយនឹងទៅ ការបាន​ជួបប្រទះ​នឹងអ្នក រមែង​ជាទី​ពេញចិត្ត​របស់ខ្ញុំ។

ឧទ្ទាននៃខុរបុត្តវគ្គនោះគឺ

និយាយអំពីអ្នកចូរមើលចុះ (ជាដើម) ១ ព្រមទាំងម្ជុល ១ តុណ្ឌិលជាតក ១ ម្រឹគក្តាម ១ សត្វស្លាប​ដ៏ប្រសើរ ឈ្មោះ មយ្ហកៈ ជាគំរប់ ៥ ផ្គងអញ្ជលី ១ ផ្កាឈូក ១ កណ្តាលព្រៃ ១ សត្វចាប ១ ព្រាប​ដ៏ប្រសើរ ១ រួមជា ១០។

ឧទ្ទាននៃវគ្គ ក្នុងឆក្កនិបាតនោះគឺ

ខ្ញុំនឹងសំដែងនូវវគ្គ ក្នុងឆក្កនិបាត ដ៏ប្រសើរថ្លៃថ្លា វគ្គទាំងពីរ គឺ​អាវារិយវគ្គ និងខុរបុត្តវគ្គ មាន​ពាក្យថា សូចិជាតក មាន​ព្យព្ជានៈ​ដ៏ល្អ ដែលព្រះដ៏មានព្រះភាគ​សំដែង​ហើយ។