[៤១២] (បរន្តបទាសៈ ពោលថា) អំពើលាមក​នឹងមាន​មកដល់ខ្ញុំ ភ័យ​នឹងមាន​មក​ដល់ខ្ញុំ ដ្បិតក្នុង​កាលនោះ មែកឈើ​កម្រើក ព្រោះមនុស្ស ឬម្រឹគ។

[៤១៣] (បុរោតហិត ពោលថា) កាមរបស់ខ្ញុំ (កើតចំពោះនាង​ព្រាហ្មណី) ជាស្ត្រី​ខ្លាច​ច្រើន ដែលនៅ​ក្នុងទី​មិនឆ្ងាយ វានឹង​ធ្វើខ្ញុំ​ឲ្យជាបុគ្គល​ស្គមលឿង ដូច​ជាមែកឈើ​នោះ (ដែលធ្វើ) ទាសៈ ឈ្មោះបរន្តបៈ (ឲ្យជាបុគ្គល​ស្គមលឿង)។

[៤១៤] (ថ្ងៃក្រោយ បុរោហិតនោះ​ពោលថា) ភរិយាជា​ទីពេញចិត្ត កាលនៅក្នុង​ស្រុក ឥតមាន​អ្នកផង​តិះដៀលបាន នឹងធ្វើខ្ញុំ​ឲ្យរីងស្ងួត នឹងធ្វើខ្ញុំ​ឲ្យស្គមលឿង ដូចជា​មែកឈើ​នោះ (ដែលធ្វើ) ទាសៈ ឈ្មោះបរន្តបៈ (ឲ្យជាបុគ្គល​ស្គមលឿង)។

[៤១៥] (ថ្ងៃក្រោយទៀត បុរោហិតពោលថា) នែភ្នែក ការញញឹម​ញញែម ឬសំដី (ដ៏ពីរោះ) ដែលនាង (ឲ្យប្រព្រឹត្តទៅ​ហើយ) នឹងធ្វើខ្ញុំ​ឲ្យជា​បុគ្គលស្គម​លឿង ដូចជា​មែកឈើ​នោះ (ដែលធ្វើ) ទាសៈ ឈ្មោះបរន្តបៈ (ឲ្យជាបុគ្គល​ស្គម​លឿង)។

[៤១៦] (បរន្តបទាសៈ ពោលថា) សំឡេង (នៃមែកឈើ) នោះ ប្រព្រឹត្តទៅ​ហើយនោះ ដូចជា​ប្រាប់អ្នក​ហើយ សត្វណា​ញុំាងមែកឈើ​នោះឲ្យ​កំរើក សត្វនោះប្រាប់​ហេតុ​នោះ​ហើយ។

[៤១៧] គំនិតណាដែលខ្ញុំជាបុគ្គលល្ងង់ គិតថា ក្នុងកាលនោះ មែកឈើកំរើក ព្រោះ​មនុស្ស ឬម្រឹគ គំនិតនេះឯង មកដល់ខ្ញុំ​ហើយ។

[៤១៨] (លំដាប់នោះ រាជកុមារពោលថា) អ្នកបាន​ដឹងពិត​ដូច្នោះ​មែន ព្រោះអ្នក​បាន​សម្លាប់​នូវបិតា​របស់ខ្ញុំ បិទបាំង​ដោយ​មែកឈើ​ទាំងឡាយ លាក់លៀម​ដោយ​គិតថា (ភ័យ​នឹងមាន​មកដល់​អ្នក)។

និយាយអំពីការលះស្រុកដ៏ប្រសើរ ១ ស្វាធំ ១ ភគ្គវៈស្មូនឆ្នាំង ១ សេ្តចព្រះនាម​ទឡ្ហធម្មៈ ១ ដំរី ១ សក់ដ៏ប្រសើរ ១ នាគ ១ វិធូរបណ្ឌិត ១ កាលជន​ភ្ញាក់រលឹក ១ ព្រះរាជា​មាន​អធ្យាស្រ័យ​ជាកុសល ១ បរន្តបទាសៈ ១។

ក្នុងសត្តកនិបាតនោះ មានឧទ្ទាននៃវគ្គ (ដូច្នេះ) កាលខ្ញុំសូម​ពោល​នូវវគ្គ ក្នុង​សត្តកនិបាត ចូរអ្នកស្តាប់​វគ្គពីរ គឺ​កុក្កុវគ្គ ១ គន្ធារវគ្គ ១ ដែល​ព្រះសម្ពុទ្ធ ព្រះអង្គ​ស្វែងរក​នូវគុណ​ដ៏ធំ ទ្រង់ត្រាស់​ទុក​ហើយ។

,div centeralign>ចប់ សត្តកនិបាត។