[៤៥៣] (សេ្តចទ្រង់ត្រាស់សួរភតិកបុរសថា) ប្រថពី ជាផែនដីក្តៅ ដូចរងើកភ្លើង​ប្រកប​ដោយ​ដីខ្សាច់ (ក្តៅ) ដូចផែះ (ដែល​ភ្លើងឆេះ) អ្នកច្រៀង​នូវទំនុក​ទាំងឡាយ កំដៅថ្ងៃ មិន​ដុតកំដៅ​អ្នកទេឬ។ ព្រះអាទិត្យ​ក្តៅខាង​លើ ដីខ្សាច់ក្តៅ​ខាង​ក្រោម អ្នក​ច្រៀងនូវ​ទំនុក​ទាំងឡាយ កំដៅថ្ងៃ មិនដុត​កំដៅ​អ្នកទេឬ។

[៤៥៤] (ភតិកបុរស ក្រាបទូលថា) កំដៅថ្ងៃ មិនដុតកំដៅខ្ញុំព្រះអង្គ​បាន​ទេ កំដៅ គឺ​កាម​ទាំងឡាយ ទើបញុំាង​ខ្ញុំព្រះអង្គ​ឲ្យក្តៅបាន​ បពិត្រ​ព្រះរាជា ប្រយោជន៍​ទាំងឡាយ មាន​ប្រការ​ផ្សេង ៗ ប្រយោជន៍​ទាំងនោះ តែងដុតកំដៅ ឯកំដៅថ្ងៃ មិនដុត​កំដៅទេ។

[៤៥៥] ម្នាលកាម យើងបានឃើញឫសគល់របស់អ្នក​ហើយ ម្នាលកាម អ្នកកើត​អំពី​សេចក្តី​ត្រិះរិះ យើងលែង​ត្រិះរិះ​អ្នកទៀត​ហើយ ម្នាលកាម កាលបើ​យ៉ាងនេះ អ្នក​នឹងមិន​កើតមាន (តទៅ​ទៀតទេ)។

[៤៥៦] កាមទាំងឡាយសូម្បីតិច ក៏នៅតែមិនល្មម សូម្បីច្រើន ក៏នៅតែ​មិនស្កប់ស្កល់ ឱ មុខគួរ​សង្វេគ នឹងការ​ចរចា​របស់ពួក​ជនពាល បុគ្គល​លុះតែ​ប្រឹង​ប្រកប​ព្យាយាម ទើបត្រាស់​ដឹងបាន។

[៤៥៧] (ព្រះរាជាឧទយៈ ត្រាស់ថា) នេះជាផលកម្ម មានប្រមាណ​តិចរបស់​យើង ឧទយៈ បាន​សម្រេច​នូវភាព​ជាធំ ឱហ្ន៎ មាណព​ណា បាន​លះនូវតម្រេក​ក្នុង​កាម ​​ហើយបួស មាណព​នោះ ឈ្មោះ​ថា បាន​ល្អ​ហើយ។

[៤៥៨] (ព្រះវររាជមាតា ត្រាស់សួរថា) ពួកសត្វតែងលះបង់​នូវបាបកម្ម (របស់ខ្លួន) ដោយ​តបៈ លះបង់​នូវភាវៈ​នៃខ្លួនជា​ខ្មាន់ព្រះកេស និងស្មូនឆ្នាំង ដោយតបៈ នែគង្គមាល ក្នុងថ្ងៃ​នេះ អ្នកហ៊ាន​រំលោភ ហៅព្រហ្មទត្ត (កូនអញ) ដោយ​ចំឈ្មោះ ព្រោះអាង​មាន​តបៈ​ឬ។

[៤៥៩] (ព្រះរាជា ទ្រង់ត្រាស់ថា) បពិត្រព្រះមាតា សូមទ្រង់​ទតនូវ​ផលនៃខន្តិ និង​សោរច្ចៈ ដែលអាច​ឃើញ​ជាក់ច្បាស់​ដោយខ្លួនឯង (ក្នុងបច្ចុប្បន្ន) ព្រះគង្គមាល​បច្ចេកពុទ្ធ​នោះ ជាបុគ្គល​ដែលជន​ទាំងអស់​ត្រូវថា្វយ​បង្គំ យើងព្រម​ទាំងស្តេច ​និង​អាមាត្យ នាំគ្នាថ្វាយ​បង្គំនូវ​ព្រះបច្ចេកពុទ្ធ​នោះ។

[៤៦០] អ្នកទាំងឡាយ កុំនិយាយពាក្យតិចតួច​នឹងព្រះបច្ចេកពុទ្ធ​ឈ្មោះ​គង្គមាល ដែល​ជា​​អ្នកសិក្សា​ក្នុងគន្លង​នៃប្រាជ្ញា របស់ពួក​អ្នកប្រាជ្ញ​ឡើយ ព្រោះថា ព្រះបច្ចេកពុទ្ធ​នេះ បាន​ឆ្លងនូវ​អន្លង់ គឺវដ្តសង្សារ ដែលពួក​បុគ្គលអ្នក​ប្រាសចាក​សោក តែងឆ្លង​ហើយ​ត្រាច់ទៅ។