[៥០៥] (អភិសម្ពុទ្ធគាថា) មានផ្លូវលើគិជ្ឈបព៌ត ឈ្មោះ​បរិសង្កុបថៈ ជាផ្លូវ​មានមក​តាំង​អំពី​បុរាណ ត្មាតមួយ​ចិញ្ចឹម​មាតាបិតា​ដែលចាស់ជរា​នៅក្នុង​ផ្លូវនោះ។

[៥០៦] ត្មាតនោះ បានទៅនាំយកកន្សោមខ្លាញ់ពស់ថ្លាន់ មកចិញ្ចឹម​មាតាបិតា​ទាំង​នោះ​ដោយច្រើន ចំណែក​ត្មាតជាបិតា កាលបើ​ដឹងថា ត្មាតឈ្មោះ​សុបត្តៈ​ជាកូន មាន​ស្លាប​បរិបូណ៌ មានតេជះ ហើរទៅ​កាន់ទីខ្ពស់ ទាំងហើរ​ទៅកាន់​ទីឆ្ងាយ​បាន​ ក៏និយាយ​ដាស់​តឿន។

[៥០៧] នែបា (បើ) អ្នកដឹងនូវផែនដីថា អណែ្តត (ដូចជា​ស្លឹកឈូក) មាន​សាគរ​ព័ទ្ធជុំវិញ​មូលដូចកង់ វេលាណា​ហើយ នែបា ចូរអ្នក​ត្រឡប់មក​អំពីទី​នោះវិញ អ្នកកុំ​ទៅឲ្យ​ហួសទៅ​នាយ​អំពីទី​នេះឡើយ។

[៥០៨] (ត្មាតឈ្មោះសុបត្តៈ) ជាបក្សីមានកក្ងក់ មានកំឡាំង​ដ៏ប្រសើរ​ជាង​ទិជជាតិ ហើរស្ទុះ​ឡើង ដោយសន្ទុះ​ដ៏ខ្លាំង រមិល​មើលនូវ​ភ្នំ និងព្រៃ​ទាំងឡាយ។

[៥០៩] (ត្មាតឈ្មោះសុបត្តៈនោះ) បានឃើញផែនដី​មាន​សាគរព័ទ្ធ​ជុំវិញ ​មូល​ដូចជា​កង់ សមដូច​ពាក្យប្រដៅ​របស់បិតា​ដែលខ្លួន​បាន​ឮមក​ហើយ។

[៥១០] ត្មាតនោះ ហើររំលងទីនោះ ប្លោងហួសទៅកាន់​ទីខាងនាយ ស្រាប់​តែមាន​ខ្យល់ព្យុះ​យ៉ាងខ្លាំង បក់កួច​ត្មាតដ៏​មានកំឡាំងនោះ ខ្ទេចខ្ទី​អស់ទៅ។

[៥១១] បក្សីត្មាតនោះ ហើរជ្រុលហួសទៅនាយ​ហើយ ក៏មិន​អាចហើរ​ត្រឡប់​មក​វិញ​បាន​ លុះក្នុង​អំណាច​ខ្យល់ព្យុះ ក៏ដល់​នូវសេចក្តី​វិនាសទៅ។

[៥១២] ពួកកូន និងប្រពន្ធរបស់ត្មាតនោះក្តី ពួកត្មាតដទៃ​ដែលរស់នៅ​ដោយ​សារត្មាត​នោះ (បរិវារ) ក្តី ក៏ដល់​នូវសេចក្តី​វិនាស​ទាំងអស់គ្នា ព្រោះតែ​ត្មាតសុបត្តៈ​នោះ មិនធ្វើ​តាមឱវាទ។

[៥១៣] ពួកជនណា ក្នុងលោកនេះ មិនធ្វើតាមពាក្យប្រដៅ​របស់បុគ្គល​ចាស់​ព្រឹទ្ធាចារ្យ​ទាំង​ឡាយ យ៉ាងនេះ​ហើយ ពួកជន​ទាំងអស់​នោះ រមែង​ដល់នូវ​សេចក្តីវិនាស ព្រោះតែ​មិនធ្វើ​តាមពាក្យ​ប្រដៅ​របស់បុគ្គល​ចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យ ដូចជាត្មាត​ដ៏មានកំឡាំង ប្រព្រឹត្ត​ល្មើស​ពាក្យ​​ប្រដៅ ហើរហួស​ទីព្រំប្រទល់។