km:tipitaka:sut:kn:jat:sut.kn.jat.429

មហាសុវរាជជាតក ទី៣

សង្ខេប

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

sut kn jat 429 បាលី cs-km: sut.kn.jat.429 អដ្ឋកថា: sut.kn.jat.429_att PTS: ?

មហាសុវរាជជាតក ទី៣

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ (គ្មានការថតសំលេង៖ ចង់ចែករំលែកមួយទេ?)

(៤២៩. មហាសុវជាតកំ (៣))

[៥២៤] (សេ្តចហង្ស និយាយនឹងសេ្តចសេកថា) កាលណា​ឈើមានផ្លែ​បរិបូណ៌ ពួកសត្វ​ស្លាបក៏​ហើរសំដៅ​ទៅ​បរិភោគ​ផ្លែឈើ​នោះ លុះពួក​សត្វស្លាបបាន​ដឹងថា ឈើអស់ផ្លែ​ហើយ ក៏ហើរ​ចេញអំពី​ដើមឈើ​នោះ ទៅកាន់​ទិសផ្សេង ៗ ក្នុងវេលា​ជាទី​អស់ទៅ​នៃផ្លែ។

[៥២៥] ម្នាលសេកមានចំពុះក្រហម អ្នកចូរត្រាច់ទៅ​កាន់ចារិក កុំឲ្យ​ខ្លួនអ្នកស្លាប់​ឡើយ ម្នាល​សេក ម្តេចក៏អ្នក​នៅសញ្ជប់​សញ្ជឹង​លើដើម​ឈើងាប់ (នេះ) ​ម្នាល​សេកមាន​សម្បុរខៀវ​ស្រដៀង​នឹងឈើ​ក្នុងវស្សន្តរដូវ យើងសូម​ដាស់តឿន​អ្នក អ្នកចូរ​ថា​មកមើល ព្រោះហេតុអ្វី ក៏បាន​ជាអ្នក​មិនលះបង់​នូវឈើ​ងាប់នេះ។

[៥២៦] (សេ្តចសេក តបថា) ម្នាលហង្ស ពួកសប្បុរសណា រលឹករឿយ ៗ នូវ​ធម៌​របស់​ពួក​សប្បុរស លោកជា​សំឡាញ់​នឹង​ពួក​សំឡាញ់ (ទៅវិញទៅមក​ហើយ) ពួកសប្បុរសនោះ សូម្បី​ដល់នូវ​ការអស់​ទៅនៃ​ជីវិត ក៏មិន​លះបង់​សំឡាញ់​នោះចោល ដោយ​គិតថាអស់ ឬមិនអស់ ក្នុងកាល​ដែលបាន​សុខ និងទុក្ខឡើយ។

[៥២៧] ម្នាលហង្ស ខ្ញុំជាសប្បុរសដែរ ដើមឈើនេះ ទុកជាញាតិ ឬជាសំឡាញ់​របស់​ខ្ញុំក៏បាន​ ខ្ញុំជាអ្នក​ត្រូវការ​ដោយជីវិត ក៏មិនអាច​នឹងលះបង់​នូវដើម​ឈើនោះ​ចោល​ឡើយ (បើខ្ញុំ​ដឹងថា ឈើនោះ​អស់​ហើយ ៗ លះបង់ចោល) នុ៎ះ មិនមែន​ជា​ធម៌របស់​សប្បុរស​ទេ។

[៥២៨] (សេ្តចហង្ស…) ម្នាលបក្សី សេចក្តីមេត្រី សេចក្តីជួបជុំ និង​សេចក្តី​ស្និទ្ធស្នាល ដែលអ្នក​បាន​ធ្វើ​ហើយ ជាការ​ប្រពៃណាស់ បើអ្នក​ពេញចិត្ត​នឹងធម៌​នោះ អ្នកនឹងបាន​ជាទី​សរសើរ​នៃពួក​វិញ្ញូជន។

[៥២៩] ម្នាលសេក អ្នកមានស្លាបជាយាន ហើរទៅឰដ៏​អាកាស យើងឲ្យ​ពរដល់អ្នក ម្នាល​បក្សី បើអ្នក​មានចិត្ត​ប្រាថ្នានូវ​ពរណា​មួយ ចូរទទួល​យកនូវ​ពរនោះចុះ។

[៥៣០] (សេ្តចសេក…) ម្នាលហង្ស អ្នកគប្បីឲ្យ​នូវពរដល់ខ្ញុំ សូមឲ្យ​ដើមឈើ​នេះ ត្រឡប់​មានអាយុ​រស់វិញ សូមឲ្យ​ដើមឈើ​នោះ មានមែក មានផ្លែ លូតលាស់ល្អ មានផ្លែ​មានរស​ផ្អែមល្អ។

[៥៣១] (សេ្តចហង្ស…) ម្នាលសំឡាញ់ អ្នកចូរមើលដើមឈើ​ដែលមាន​ផ្លែដ៏​លើសលុប​នេះចុះ ទីលំនៅ​របស់អ្នក ចូរកើត​ជាមួយ​នឹងដើមល្វា ដើមល្វានោះ ​ចូរមាន​មែក មាន​ផ្លែលូត​លាស់ល្អ មានផ្លែ​មានរសផ្អែមល្អ។

[៥៣២] (សេ្តចសេក…) បពិត្រសក្កៈ កាលបើយ៉ាងនេះ សូមឲ្យព្រះអង្គ​បាន​​សេចក្តីសុខ ព្រមទាំង​ពួកញាតិ​ទាំងអស់ ឲ្យដូចខ្ញុំ​ដែលបាន​សេចក្តីសុខ ព្រោះបាន​​ឃើញ​ដើមឈើ ប្រកប​ដោយផ្លែ​ក្នុងថ្ងៃ​នេះឯង។

[៥៣៣] (អភិសម្ពុទ្ធគាថា) ព្រះឥន្ទបានឮពាក្យសេក​ហើយ ក៏ធ្វើ​នូវដើមឈើ​នោះ ឲ្យមាន​ផ្លែ រួចចៀសចេញ​ទៅកាន់​នន្ទនវនឧទ្យាន​របស់​ពួកទេវតា ជាមួយ​នឹងប្រពន្ធ។

ចប់ មហាសុវរាជជាតក ទី៣។

 

លេខយោង

km/tipitaka/sut/kn/jat/sut.kn.jat.429.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/04/02 02:18 និពន្ឋដោយ Johann