[៥៥៣] (ភរិយា និយាយថា) ទឹកទនេ្លគង្គាកួចយកទៅ​នូវបុរស​ឈ្មោះ​បាដលិ ជាអ្នក​ចេះដឹង​ច្រើន ពោលនូវ​ពាក្យដ៏វិចិត្រ នែអ្នក​ដ៏ចំរើន​ដែលទឹក​កួចយកទៅ សូមអ្នក​ឲ្យនូវ​ចំរៀង​​យ៉ាងខ្លី​មួយ​ដល់ខ្ញុំ។

[៥៥៤] (ស្វាមី និយាយតបថា) ពួកជនតែងស្រោចនូវបុគ្គល​មានទុក្ខ ដោយទឹក​ណា តែង​ស្រោចនូវ​បុគ្គល​ដែលមាន​សេចក្តី​ក្រវល់ក្រវាយ ដោយទឹកណា យើង​គង់នឹង​ស្លាប់ក្នុង​កណ្តាល​ទឹកនោះ ភ័យកើត​មកអំពី​វត្ថុជាទីពឹង​ហើយ។

[៥៥៥] (នាយស្មូនឆ្នាំង និយាយថា) ពូជទាំងឡាយ​តែងដុះ​ឡើងលើ​ផែនដី​ណា ពួក​សត្វ​ឋិតនៅ​លើផែនដី​ណា ផែនដីនោះ បៀតបៀន​នូវក្បាលអញ ភ័យកើត​អំពីវត្ថុ​ជាទី​ពឹង​ហើយ។

[៥៥៦] (បុរសម្នាក់ និយាយថា) ពួកជន គេចំអិនបាយ​ដោយភ្លើង​ណា ​គេកំចាត់​បង់នូវ​រងា​ដោយ​ភ្លើងណា ភ្លើងនោះ​ ឆេះនូវកាយ​របស់អញ ភ័យកើតអំពី​វត្ថុជាទីពឹង​ហើយ។

[៥៥៧] (បុរសម្នាក់ និយាយថា) ពួកព្រាហ្មណ៍ និងក្សត្រិយ៍​ជាច្រើន តែង​ញុំាង​អត្តភាព​ឲ្យប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ដោយភត្តណា ភត្តនោះ ដែលអាត្មាអញ​បរិភោគ​ហើយនោះ សម្លាប់​នូវអញ ភ័យកើត​អំពីវត្ថុ​ជាទីពឹង​ហើយ។

[៥៥៨] (បុរសម្នាក់ និយាយថា) ពួកអ្នកប្រាជ្ញ តែងប្រាថា្នខ្យល់​ក្នុងខែ​ជាទី​បំផុត​នៃ​គិម្ហរដូវ (ឥឡូវ) ខ្យល់នោះ កាច់បំបាក់​ខ្លួនខ្ញុំ ភ័យកើត​អំពីវត្ថុ​ជាទីពឹង​ហើយ។

[៥៥៩] (បក្សីជាធំ និយាយថា) ពួកបក្សី តែងអាស្រ័យដើមឈើ​ណា ដើមឈើនោះ បព្ចោញ​នូវភ្លើង បក្សីទាំងឡាយ ចូរគប់​នូវទិស​ទាំងឡាយ​ផ្សេង ៗ ភ័យ​កើត​អំពី​វត្ថុជា​ទីពឹង​ហើយ។

[៥៦០] (មាតា និយាយថា) អញមានចិត្តសោមនស្ស ​ហើយនាំមក​នូវ​កូនប្រសា​ស្រីណា ដែល​ប្រដាប់​ដោយ​កម្រងផ្កា និង​ប្រស់ព្រំ​ដោយខ្លឹមចន្ទន៍ (ឥឡូវ) កូន​ប្រសាស្រី​នោះ បណ្តេញ​អញចេញ​អំពីផ្ទះ ភ័យកើត​អំពី​វត្ថុជាទីពឹង​ហើយ។

[៥៦១] (បុរសម្នាក់ និយាយថា) អញត្រេកត្រអាល​នឹងកូន​ប្រុសណា ​ដែល​កើត​ហើយ និង​ប្រាថ្នា​សេចក្តី​ចំរើន​ដល់កូន​ប្រុសណា (ឥឡូវ) កូនប្រុស​នោះ បណ្តេញ​អញចេញ​អំពីផ្ទះ ភ័យ​កើត​អំពី​វត្ថុជាទីពឹង​ហើយ។

[៥៦២] (ពោធិសត្វ ពោលថា) សូមឲ្យពួកអ្នកជនបទ និងអ្នកនិគម ​ដែលបាន​មក​ប្រជុំ​ស្តាប់ខ្ញុំ (ឥឡូវ) វត្ថុណា​ជាទឹក វត្ថុនោះ ក្លាយទៅ​ជាភ្លើង​ហើយ សេចក្តី​ក្សេម កើតមក​អំពី​ព្រះរាជា​ណា ភ័យកើត​មកអំពី​ព្រះរាជានោះ​ហើយ ព្រះរាជា និង​ព្រាហ្មណ៍​បុរោហិត ប្លន់​ជនអ្នក​នៅក្នុង​ដែន អ្នកទាំងឡាយ ចូររក្សាខ្លួន ដ្បិតភ័យ​កើត​អំពីវត្ថុជាទីពឹង​ហើយ។