[៥៦៣] (ព្រះឥន្ទ និយាយនឹងព្រះបាទព្រហ្មទត្តថា) បពិត្រព្រះរាជា បើព្រះអង្គ​ញុំាង​ឥសីឈ្មោះ​លោមសកស្សបៈ ឲ្យបូជាយ័ញ្ញ ព្រះអង្គ​នឹងបាន​ទៅជាបុគ្គល​មិន​ចាស់ មិន​ស្លាប់ ស្មើនឹង​ព្រះឥន្ទ​ដោយពិត។

[៥៦៤] (តាបសពោធិសត្វ ពោលនឹងអាមាត្យថា) បុគ្គលមិនគួរ​ប្រាថ្នានូវ​ផែនដី ដែលមាន​សមុទ្រព័ទ្ធ​ជុំវិញ ដូចជា​កុណ្ឌល​ក្នុងសាគរ ព្រមទាំង​ពាក្យតិះ​ដៀលទេ ម្នាល​សេយ្ហាមាត្យ អ្នកចូរ​ដឹងយ៉ាង​នេះចុះ។

[៥៦៥] ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ការប្រព្រឹត្តិ (ចិញ្ចឹមជីវិត) ណា ដោយកិរិយា​បំផ្លាញ​ជីវិតគេ ឬដោយ​ការប្រព្រឹត្តិ​មិនត្រូវ​តាមធម៌ មុខគួរ​ឲ្យតិះដៀល​នូវការបាន​យស និងការបាន​នូវ​ទ្រព្យ ដោយការ​ប្រព្រឹត្តិនោះ។

[៥៦៦] បុគ្គលបួសដើរបិណ្ឌបាត ការចិញ្ចឹមជីវិតនោះ ប្រសើរជាង​ការស្វែង​រកខុស​ធម៌។

[៥៦៧] បុគ្គលបួសដើរបិណ្ឌបាត មិនបៀតបៀន​ជនដទៃ​ក្នុងលោក ការនោះ​ប្រសើរ​ជាង​រាជសម្បត្តិ​ទៅទៀត។

[៥៦៨] (មហាជន និយាយថា) ព្រះចន្ទមានកំឡាំង ព្រះអាទិត្យមាន​កំឡាំង ពួក​សមណ​ព្រាហ្មណ៍​មាន​កំឡាំង ច្រាំង​សមុទ្រមាន​កំឡាំង ឯពួកស្រី្ត​មាន​កំឡាំង​លើសលុប​ជាង​កំឡាំង (នោះ ៗ ទៅទៀត)។

[៥៦៩] ដូចជារាជធីតាឈ្មោះ​ចន្ទវតី បាន​ញុំាងឥសី​ឈ្មោះ​លោមសកស្សបៈ​មាន​តបៈ​ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ ឲ្យបូជា​នូវការបូជា​ឈ្មោះ​រាជបេយ្យៈ គឺបូជា​ដោយការ​សម្លាប់​សត្វចិញ្ចឹម ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ដល់បិតា។

[៥៧០] (តាបស…) អំពើដែលធ្វើដោយសេចក្តីលោភនោះ ជាអំពើ​ក្តៅ​ក្រហាយ មាន​កាមជា​ហេតុ អាត្មា​នឹងស្វែង​រកឫស​នៃអំពើ​នោះ នឹងកាត់​នូវរាគៈ ព្រមទាំង​ចំណង។

[៥៧១] មុខគួរតិះដៀលនូវកាមទាំងឡាយ​ដ៏ច្រើនក្រៃពេក​ក្នុងលោក បពិត្រ​ព្រះរាជា ការព្យាយាម​ដុតបំផ្លាញ​កិលេស ប្រសើរបំផុត ជាង​កាមគុណ​ទាំងឡាយ អាត្មា​នឹង​លះបង់​កាម ​ហើយធ្វើ​ព្យាយាម​បំផ្លាញ​កិលេស ឯដែន និងនាង​ចន្ទវតី ចូរជា​របស់​ព្រះអង្គ​វិញចុះ។