[៧០៨] (អាចារ្យ សួរថា) អ្វីជាវត្តរបស់អ្នក អ្វីជា​ព្រហ្មចរិយៈ​របស់អ្នក នេះជា​ផល​សុចរិតធម៌​ដូចម្តេច ដែលអ្នក​សន្សំល្អ​ហើយ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ អ្នកចូរប្រាប់​សេចក្តី​នុ៎ះដល់ខ្ញុំ ព្រោះ​ហេតុអ្វី ទើបពួកជន​នៅក្មេង (ក្នុងត្រកូល) របស់អ្នក មិនស្លាប់។

[៧០៩] (បិតារបស់ធម្មបាល តបថា) ពួកយើងប្រព្រឹត្ត​ធម៌ មិននិយាយ​កុហក វៀរនូវ​អំពើ​ដ៏លាមក វៀរនូវ​អំពើមិន​ប្រសើរ​គ្រប់យ៉ាង ព្រោះហេតុ​នោះឯង ទើប​ពួកជន​នៅ​ក្មេង (ក្នុងត្រកូល) របស់​ពួកយើង​មិនស្លាប់។

[៧១០] ពួកយើងស្តាប់ធម៌របស់អសប្បុរសផង សប្បុរសផង ប៉ុន្តែពួកយើង មិន​ពេញចិត្ត​នឹងធម៌​របស់ពួក​អសប្បុរស​ទេ ពួកយើង​លះបង់​អសប្បុរស មិនលះបង់​សប្បុរសទេ ព្រោះហេតុ​នោះឯង ទើបពួក​ជននៅ​ក្មេង (ក្នុងត្រកូល) របស់​ពួកយើង​មិនស្លាប់។

[៧១១] ពួកយើង មានចិត្តល្អ​ក្នុងកាលមុនឲ្យ កាលកំពុងឲ្យ ក៏មានចិត្ត​ត្រេកអរ លុះឲ្យ​ហើយ មិនក្តៅ​ក្រហាយ​ក្រោយ ព្រោះហេតុ​នោះឯង ទើបពួក​ជននៅ​ក្មេង (ក្នុងត្រកូល) របស់​ពួកយើង​មិនស្លាប់។

[៧១២] ពួកយើង បានញុំាងពួកសមណព្រាហ្មណ៍ អ្នកដំណើរ ស្មូម យាចក និង​អ្នក​កំសត់ ឲ្យឆ្អែត​ស្កប់ស្កល់​ដោយបាយ និងទឹក ព្រោះ​ហេតុ​នោះឯង ទើបពួក​ជននៅ​ក្មេង (ក្នុង​ត្រកូល) របស់​យើង​មិនស្លាប់។

[៧១៣] ពួកយើង មិនប្រព្រឹត្តកន្លងចិត្តភរិយាទេ ទាំងពួកភរិយា ក៏មិន​ប្រព្រឹត្ត​កន្លង​ចិត្ត​យើង ពួកយើង​ប្រព្រឹត្ត​នូវ​ព្រហ្មចរិយធម៌ លើកលែង​តែភរិយា​ទាំងនោះ​ចេញ ព្រោះ​ហេតុ​នោះឯង ទើបពួក​ជននៅក្មេង (ក្នុងត្រកូល) របស់​ពួកយើង​មិនស្លាប់។

[៧១៤] យើងទាំងអស់គ្នា វៀរចាកបាណាតិបាត វៀរចាក​អទិន្នាទាន​ក្នុងលោក មិន​ផឹកទឹក​ស្រវឹង មិននិយាយ​ពាក្យកុហក ព្រោះហេតុ​នោះឯង ទើបពួក​ជននៅ​ក្មេង (ក្នុង​ត្រកូល) របស់ពួក​យើង​មិនស្លាប់។

[៧១៥] កូនទាំងឡាយ (របស់យើង) កើតក្នុងពួកស្ត្រីដ៏ឧត្តម រមែង​ជាអ្នក​ប្រាជ្ញ មាន​ប្រាជ្ញា​ច្រើន ជា​ពហុស្សូត ដឹងនូវ​វេទ ព្រោះហេតុ​នោះឯង ទើបពួក​ជននៅ​ក្មេង (ក្នុងត្រកូល) របស់​យើង​មិនស្លាប់។

[៧១៦] មាតាបិតា បងប្អូនស្ត្រី បងប្អូនប្រុស កូន ប្រពន្ធ និងយើង​គ្រប់គ្នា ប្រព្រឹត្តធម៌ ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​ក្នុងលោក​ខាងមុខ ព្រោះហេតុ​នោះឯង ទើបពួក​ជននៅ​ក្មេង (ក្នុង​ត្រកូល) របស់​ពួកយើង​មិនស្លាប់។

[៧១៧] ពួកខ្ញុំប្រុស ពួកខ្ញុំស្ត្រី អ្នកចិញ្ចឹមជីវិត​ដោយសារ​ អ្នកបម្រើ និងអ្នក​ធ្វើនូវ​ការងារ​​ទាំងអស់ ប្រព្រឹត្តធម៌​ ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ក្នុង​លោក​ខាងមុខ ព្រោះហេតុ​នោះឯង ទើប​ពួកជន​នៅក្មេង (ក្នុង​ត្រកូល) របស់​យើង​មិនស្លាប់។

[៧១៨] ធម៌ រមែងរក្សាអ្នកប្រព្រឹត្តធម៌ដោយពិត ធម៌ដែល​សន្សំល្អ​ហើយ រមែង​នាំសុខ​មកឲ្យ នេះជា​អានិសង្ស​ក្នុងធម៌​ដែល​សន្សំល្អ​ហើយ បុគ្គល​អ្នក​ប្រព្រឹត្តធម៌ រមែង​មិនទៅ​កាន់​ទុគ្គតិ។

[៧១៩] ធម៌ រមែងរក្សាអ្នកប្រព្រឹត្តធម៌ដោយពិត ដូចឆត្រធំ (ការពារ) ក្នុង​កាល​ដែល​ភ្លៀង ធម្មបាល​ជាបុត្រ​របស់​យើង ធម៌គ្រប់គ្រង​ហើយ ឆ្អឹង (ដែលអ្នក​នាំមក​នេះ) ជាឆ្អឹង​សត្វ​ដទៃ កុមារ (ជាបុត្រ​របស់​យើង) មានសេចក្តី​សុខនៅឡើយ។