[៧៣១] (ព្រាហ្មណ៍ សួរថា) អ្នកស្អិតស្អាងដោយគ្រឿងប្រដាប់ មាន​កុណ្ឌល​ដ៏រលីង ទ្រទ្រង់​នូវ​កម្រងផ្កា ប្រស់ព្រំ​ដោយខ្លឹម​ចន្ទន៍ក្រហម ផ្គងដៃ​កន្ទក់​កន្ទេញ ក្នុង​កណ្តាល​នៃព្រៃ​ស្មសាន តើអ្នកដល់​នូវសេចក្តី​ទុក្ខ​ដូចម្តេច។

[៧៣២] (មាណព ឆ្លើយថា) គ្រោងនៃរថ ធ្វើដោយមាស មានរស្មីភ្លឺផ្លេក កើតឡើង​​ហើយ​ដើម្បីខ្ញុំ (បើ) ខ្ញុំមិនបាន​នូវគូនៃកង់​របស់​រថនោះទេ ខ្ញុំនឹង​លះបង់​ជីវិត ព្រោះសេចក្តី​ទុក្ខនោះ។

[៧៣៣] (ព្រាហ្មណ៍….) អ្នកចូរប្រាប់នូវរថដែលធ្វើដោយមាស ធ្វើដោយ​កែវមណី ធ្វើដោយ​ទង់ដែង ឬធ្វើ​ដោយ​ប្រាក់ចុះ ខ្ញុំនឹង​ធ្វើរថ (នោះ) ឲ្យ​ដល់អ្នក ខ្ញុំនឹង​ញុំាងអ្នក ឲ្យបាន​នូវគូ​នៃកង់ (នោះ)។

[៧៣៤] លំដាប់នោះ មាណពប្រាប់ព្រាហ្មណ៍នោះថា ព្រះចន្ទ និងព្រះអាទិត្យ រុងរឿង​ក្នុងវិថី​ទាំងពីរ រថរបស់ខ្ញុំ​ដែលធ្វើ​ដោយមាស ទើបសម​ដោយ​គូនៃកង់ គឺ​ព្រះចន្ទ និង​ព្រះអាទិត្យ​នោះ។

[៧៣៥] (ព្រាហ្មណ៍….) ម្នាលមាណព អ្នកណាបា្រថ្នា​របស់ដែល​មិនគួរ​បា្រថ្នា អ្នកនោះ​ចំជា​ល្ងង់មែន ខ្ញុំសំគាល់​ថា អ្នកនឹងស្លាប់ អ្នកពិត​ជាមិនបាន​នូវព្រះចន្ទ និង​ព្រះអាទិត្យ​ឡើយ។

[៧៣៦] (មាណព….) ការចរទៅ និងចរមក (នៃព្រះចន្ទ និងព្រះអាទិត្យ​ទាំងពីរ) ក៏ប្រាកដ វណ្ណធាតុ (រស្មី) ក៏ប្រាកដ វិថីទាំង​ពីរឰដ៏​អាកាសនុ៎ះ ក៏ប្រាកដ ចំណែក​ខាងជន​ធ្វើ​មរណកាល ទៅកាន់​លោកខាងមុខ​ហើយ មិនប្រាកដ​ទេ បណ្តា​យើង​ទាំងពីរនាក់ ដែល​កំពុង​កន្ទក់កន្ទេញ តើអ្នក​ណាល្ងង់​ជាង។

[៧៣៧] (ព្រាហ្មណ៍….) មា្នលមាណព អ្នកនិយាយត្រូវមែន បណ្តា​យើងទាំងពីរ​នាក់ កំពុង​កន្ទក់កន្ទេញ ខ្ញុំនឹងឯង​ជាបុគ្គល​ល្ងង់ជាង ខ្ញុំប្រាថ្នា​នូវកូន​ដែលធ្វើ​មរណកាល ទៅកាន់​លោក​ខាងមុខ ដូចជា​ទារក យំ​ទារនូវព្រះចន្ទ។

[៧៣៨] អ្នកបានស្រោចស្រប់នូវខ្ញុំ ដែលភ្លើង គឺសេចក្តី​សោក​កំពុងឆេះ ឲ្យស្ងប់​រម្ងាប់ ញុំាង​សេចក្តី​ក្រវល់ក្រវាយ​ទាំងអស់​ឲ្យរលត់ ដូចបុគ្គល​យកទឹក​ស្រោចនូវ​ភ្លើង ដែលឆេះ​នូវឆ្នាំង​ខ្លាញ់។

[៧៣៩] សរ គឺសេចក្តីសោកណា ដែលអាស្រ័យ​ក្នុងហឫទ័យ សរ គឺសេចក្តីសោក​នោះ ខ្ញុំបាន​ដកចេញ​ហើយ ខ្ញុំកាល​ត្រូវសេចក្តី​សោកគ្រប​សង្កត់ អ្នកបាន​បន្ទោបង់​សេចក្តី​សោក ព្រោះបុត្រនោះ​ហើយ។

[៧៤០] ម្នាលមាណព ខ្ញុំនោះ ជាអ្នកមានសរ គឺសេចក្តី​សោកដកចេញ​ហើយ ​ជាអ្នក​ប្រាសចាក​សេចក្តីសោក មានចិត្ត​មិនល្អក់ ម្នាលមាណព ខ្ញុំលែង​សោកស្តាយ លែងយំទួញ ព្រោះបាន​ស្តាប់ពាក្យ​របស់អ្នក។