[៧៥១] (ក្អែក សួរថា) ម្នាលចាក្រពាក អ្នកមានសរីរៈ​ដ៏មាំមួន មានសម្បុរ និងរូប​ដ៏ល្អ មាន​សម្បុរក្រហម​អំពីកំណើត មានរូប​ដ៏សមរម្យ មានឥន្ទ្រិយ គឺមុខថា្ល​ផូរផង់។

[៧៥២] អ្នកទំនៅឰដ៏ឆ្នេរស្ទឹងគង្គា ប្រហែលជា​ស៊ីនូវភោជន គឺត្រីក្អែក ត្រីសណ្តាយ ត្រីក្បក ត្រីបា្រ និងត្រីឆ្ពឹន​យ៉ាងនេះឬ។

[៧៥៣] (ចាក្រពាក ឆ្លើយថា) ម្នាលសម្លាញ់ ខ្ញុំមិនបរិភោគ​នូវសាច់​របស់សត្វ​គោក និង​សត្វទឹក វៀរលែង​តែសារាយ និងចក​ចេញ វត្ថុដទៃ (ក្រៅអំពី​សាច់) ជាភោជន​របស់ខ្ញុំ។

[៧៥៤] (ក្អែក….) ម្នាលសម្លាញ់ ខ្ញុំមិនជឿថា សារាយ និងចកនោះ ជាភោជន​របស់​ចាក្រពាក​ទេ ចំណែក​ខាងខ្ញុំ បរិភោគ​អាហារ​ភោជន​ដែលលាយ​ដោយអំបិល និង​ប្រេង​ក្នុងស្រុក។

[៧៥៥] (ខ្ញុំបរិភោគ) នូវបាយ លាយដោយ​សាច់ដ៏ស្អាត ដែលគេធ្វើ​ក្នុង​ពួកមនុស្ស ម្នាល​ចាក្រពាក អ្នកមាន​សម្បុរ​យ៉ាងណា ខ្ញុំមិនមាន​សម្បុរ​ប្រាកដ​ដូច្នោះទេ។

[៧៥៦] (ចាក្រពាក….) អ្នកបៀតបៀននូវពួកមនុស្ស សត្វ ឃើញនូវ​ពៀរក្នុងខ្លួន ស៊ីទាំង​តក់ស្លុត ភិតភ័យ ព្រោះហេតុ​នោះ ទើបពណ៌​សម្បុរ​របស់អ្នក​ប្រាកដ​ដូច្នោះ។

[៧៥៧] ម្នាលក្អែក អ្នកត្រូវសត្វលោកទាំងពួងខឹង បិណា្ឌហារ​ដែលអ្នក​បាន​មក ដោយ​អំពើដ៏​អាក្រក់ បាន​ជាមិន​ស្កប់ស្កល់ (ដល់អ្នក) ព្រោះហេតុនោះ ពណ៌សម្បុរ​របស់អ្នក​ប្រាកដ​ដូច្នោះ។

[៧៥៨] ម្នាលសម្លាញ់ ខ្លួនខ្ញុំមិនបៀតបៀនពួកសត្វ​ទាំងពួង​មកស៊ីទេ ខ្ញុំមាន​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​តិច ប្រាសចាក​សេចក្តី​រង្កៀស មិនមាន​សេចក្តី​សោកភ័យ​អំពីទី​ណាទេ។

[៧៥៩] អ្នកនោះ ចូរធ្វើនូវអានុភាព គឺសេចក្តីព្យាយាម ចូរផ្លាស់​មារយាទ​ចេញ កាលបើ​អ្នកប្រព្រឹត្ត​នូវការ​មិនបៀតបៀន​គេ នឹងបាន​ជាទី​ស្រឡាញ់ (របស់សត្វ​លោក) ដូចជា​ខ្ញុំដែរ។

[៧៦០] អ្នកណា មិនបៀតបៀនគេ​ដោយខ្លួនឯង មិនប្រើ​គេឲ្យ​បៀតបៀន មិន​បំផ្លាញ​គេ​ដោយខ្លួនឯង មិនប្រើ​គេឲ្យបំផ្លាញ ជាបុគ្គល​មានចំណែក​នៃមេត្រី​ចិត្ត ក្នុងពួក​សត្វ​ទាំងពួង ពៀររបស់​អ្នកនោះ នឹងមិនមាន មួយ​អន្លើដោយ​សត្វណា​នីមួយ​ឡើយ។