[៨៦២] (រាមបណ្ឌិតកុមារ បានពោលថា) ម្នាលលក្ខណៈ និងនាងសីតា អ្នក​ទាំងឡាយ​ចូរមក អ្នកទាំង ២ នាក់ចូរចុះទឹក ភរតកុមារ បាន​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ថា ព្រះបាទ​ទសរថ ទ្រង់​ទីវង្គត​ហើយ។

[៨៦៣] (ភរតកុមារ…) បពិត្រព្រះរាម ដោយអានុភាព​អ្វី ទើបទ្រង់​បាន​ឮថា ព្រះបិតា​ទិវង្គត​ហើយ មិន​សោកសា្តយ របស់ដែល​គួរសោក​ស្តាយ សេចក្តីទុក្ខ​មិនគ្រប​សង្កត់ទ្រង់។

[៨៦៤] (រាមបណ្ឌិតកុមារ….) ជីវិតណា (របស់ពួកសត្វ) បណ្តា​ពួកបុរស​ដែល​រវើរវាយ បុរស (សូម្បីតែមា្នក់) ក៏មិនអាច​ដើម្បីរក្សា​ជីវិតច្រើន​នោះ​បាន​ទេ វិញ្ញូជន ជាមេធាវី​នោះ ធ្វើខ្លួនឲ្យ​ក្តៅក្រហាយ​ដើម្បីអ្វី។

[៨៦៥] សេចក្តីពិតថា ជនទាំងឡាយណា ទាំងក្មេង ទាំងចាស់ ទាំងល្ងង់ ទាំងប្រាជ្ញ ទាំងអ្នក​មាន ទាំងអ្នកក្រ ជនទាំង​អស់នោះ សុទ្ធតែ​មានសេចក្តី​ស្លាប់​នៅខាងមុខ។

[៨៦៦] ផ្លែឈើទុំទាំងឡាយ មានសេចក្តីខ្លាច​អំពីកិរិយា​ជ្រុះជានិច្ច យ៉ាង​ណាមិញ ពួក​សត្វកើត​ហើយ ក៏មាន​សេចក្តីខ្លាច​អំពី​សេចក្តី​ស្លាប់​ជានិច្ច យ៉ាងនោះដែរ។

[៨៦៧] ជនទាំងឡាយច្រើន ពួកខ្លះ គេឃើញ​ក្នុងវេលាព្រឹក វេលាល្ងាច​មិនឃើញ ជនទាំង​ឡាយច្រើន ពួកខ្លះ គេឃើញ​ក្នុង​វេលាល្ងាច វេលាព្រឹក​មិនឃើញ។

[៨៦៨] បើបុគ្គលអ្នកវង្វេង កាលខ្សឹកខ្សួល បៀតបៀនខ្លួន ​ហើយ​គប្បីនាំ​មកនូវ​ប្រយោជន៍​បន្តិច​បន្តួចបាន​ អ្នកប្រាជ្ញ ក៏គប្បី​ធ្វើសេចក្តី​ខ្សឹកខ្សួល​នោះដែរ។

[៨៦៩] (បុគ្គលខ្សឹកខ្សួល) បៀតបៀនខ្លួនរបស់​ខ្លួន ជាអ្នក​ស្គម មិនមាន​ពណ៌សម្បុរ ពួកសត្វ​ដែលទៅ​កាន់​បរលោក មិនមែន​ញុំាងអត្តភាព​ឲ្យប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ដោយសេចក្តី​ខ្សឹកខ្សួល​នោះឡើយ ព្រោះថា សេចក្តី​ខ្សឹកខ្សួល មិនមាន​ប្រយោជន៍​ទេ។

[៨៧០] (បណ្ឌិតបុរស) គប្បីញុំាងផ្ទះដែលភ្លើងឆេះ​ឲ្យរលត់ ដោយ​ទឹកបាន​យ៉ាងណា​មិញ ធីរជន ជាមេធាវី​បណ្ឌិត​ បាន​ស្តាប់​ហើយ គប្បីញុំាង​សេចក្តីសោក ដែលកើត​​ហើយឲ្យ​រលត់​ឆាប់ ដូចខ្យល់​បក់ផាត់​នូវប៉ុយ យ៉ាងនោះដែរ។

[៨៧១] សត្វរមែងទៅកាន់បរលោកតែម្នាក់​ឯង កើតក្នុង​ត្រកូល​ក៏តែម្នាក់​ឯង ការ​សមគប់​នៃពួកសត្វ​ទាំងអស់ គឺមាន​ការចួបជុំ ជាការ​ប្រសើរ​បំផុត។

[៨៧២] ព្រោះហេតុនោះ សេចក្តីសោកទាំងឡាយ សូម្បីធំ ក៏មិនដុត​កំដៅនូវ​ហទយវត្ថុ និងចិត្ត​របស់អ្នក​ប្រាជ្ញ ជាពុហស្សូត ដែលឃើញ​ច្បាស់នូវ​លោកនេះ និងលោក​ខាងមុខ ព្រោះដឹងច្បាស់​នូវធម៌។

[៨៧៣] យើងនោះ នឹងរក្សានូវយសផង ភោគៈផង ភរិយា​ទាំងឡាយផង ញាតិ​ទាំងឡាយ​ផង និងជន​ដ៏វិសេស​ផង នេះជាកិច្ច​របស់អ្នក​ប្រាជ្ញ។

[៨៧៤] ព្រះសាស្តា ទ្រង់តា្រស់ថា ព្រះបាទរាមៈ មានព្រះសុរង្គ ដូចជា​រូបសំណាក​មាស មាន​ព្រះពាហុធំ បាន​សោយរាជ្យ​អស់ ១៦ ០០០ ឆ្នាំ។