[៩២៣] (ព្រះសាសា្ត ទ្រង់សំដែងនូវឧទានរបស់បុរសម្នាក់ថា) ពួកមនុស្ស​ជន (ក្នុង​ជម្ពូទ្វីប) ទាំងនោះ អាស្រ័យ​ចិញ្ចឹមជីវិត​ដោយ​ផលនៃ​ការងារ រមែង​សាបព្រោះ ក៏មិនបាន​មួយ​ចំណែក​នៃកោះ​នេះឡើយ ឯកោះ​របស់យើង​នេះ ប្រសើរ​ជាង​ជម្ពូទ្វីប។

[៩២៤] (ធម្មិកទេវបុត្រ បានពោលថា) កាលបើព្រះចន្ទ ដើរដល់រាត្រី ១៥ កើត សន្ទុះ​នៃ​សាគរដ៏ធំ នឹងជោរ​លិចកោះដ៏​ថ្កុំថ្កើងនេះ សន្ទុះ​នៃសាគរ​នោះ កុំសម្លាប់​អ្នក​ទាំងឡាយ​ឡើយ អ្នក​ទាំងឡាយ ចូរទៅ​រកទី​ជ្រកកោន​ដទៃចុះ។

[៩២៥] (អធម្មិកទេវបុត្រ បានពោលថា) សន្ទុះនៃទឹក​ក្នុងសាគរនេះ មិនមែន​ជោរ​លិច​កោះ​ដ៏ថ្កុំថ្កើង​នេះទេ ដំណើរនោះ យើងឃើញ​ដោយ​និមិត្តដ៏​ច្រើន អ្នក​ទាំងឡាយ​កុំខ្លាច​សោយសោក ព្រោះហេតុ​អ្វី ចូររីករាយ​ចុះ។

[៩២៦] អ្នកទាំងឡាយ បានដល់លំនៅដ៏ថ្កុំថ្កើង​នេះ ជាកន្លែង​មានចំណី​ដ៏ច្រើន មានបាយ និងទឹក​ដ៏ច្រើន យើងមិន​ឃើញភ័យ​បន្តិចបន្តួច​នៃអ្នកទាំង​ឡាយឡើយ អ្នក​ទាំងឡាយ ចូររីករាយ​ជាមួយ​នឹងកូន និងចៅ​ទាំងឡាយ​ចុះ។

[៩២៧] ជាងឈើជាមនុស្សពាល បានពោលថា ទេវតាណា​ឋិតក្នុង​ទិសខាងត្បូង និយាយ​ប្រាប់​សេចក្តី​ក្សេម ពាក្យរបស់​ទេវតា​នោះពិត ទេវតាដែល​ឋិតក្នុង​ទិសខាង​ជើង មិនដឹង​នូវហេតុ​ដែលគួរខ្លាច និងមិន​គួរខ្លាចទេ អ្នកទាំងឡាយ កុំខ្លាច​ឡើយ សោយសោក​ធ្វើអ្វី ចូរនាំគ្នា​រីករាយចុះ។

[៩២៨] (ជាងឈើជាបណ្ឌិត បានពោលថា) យក្ខទាំងនេះ ពោល​ខុសគ្នា យក្ខ​ម្នាក់​ប្រាប់នូវ​ភ័យ យក្ខម្នាក់​ប្រាប់នូវ​សេចក្តីក្សេម ណ្ហើយចុះ អ្នកទាំងឡាយ​ចូរស្តាប់​នូវពាក្យ​របស់​យើងចុះ យើងទាំង​អស់គ្នា កុំវិនាស​ឆាប់រួសរាន់​ឡើយ។

[៩២៩] យើងទាំងអស់គ្នា ចូរប្រជុំគ្នា​ធ្វើទូក គឺទូក​កំរោលមាំ ប្រកប​ដោយយន្ត​គ្រប់យ៉ាង បើទេវតា​ដែលឋិត​ក្នុងទិស​ខាងត្បូងនេះ​និយាយពិត ទេវតា​ដែលឋិត​ក្នុងទិស​ខាងជើង​និយាយ​ប្រាប់នេះ មិនពិត​ឡើយ។

[៩៣០] ទូករបស់យើងនោះ នឹងមាន​ប្រយោជន៍​ដល់​សេចក្តី​អន្តរាយ (ដែលកើត​ខាងក្រោយ) ពួកយើង​មិនលះបង់​នូវកោះ​នេះទេ បើទេវតា​ដែលឋិត​ក្នុងទិស​ខាងជើង និយាយ​ពិត ទេវតា​ដែលឋិត​ក្នុងទិស​ខាងត្បូងនេះ និយាយ​មិនពិតទេ។

[៩៣១] យើងទាំងអស់គ្នា ឡើងជិះទូក​នោះឯង ហើយគប្បី​ឆ្លងទៅ​រកត្រើយ​ខាងនាយ ដោយ​សួស្តីយ៉ាងនេះ បុគ្គល​មិនគប្បី​ជឿដោយ​ងាយថា ពាក្យ​ដែលបុគ្គលទី ១ ពោល​ហើយ ជាពាក្យ​ប្រសើរ​ដូច្នេះទេ នរជនណា ក្នុង​លោកនេះ កាន់យក​នូវពាក្យ​នៃបុគ្គល​ទី ២ ដែល​ដល់នូវ​គន្លងនៃ​ត្រចៀក ហើយ​ពិចារណា (នូវពាក្យ​ខាងដើម​ និងពាក្យ​ខាង​ចុង) ​ហើយជឿ​នូវពាក្យ​ជាកណ្តាល នរជននោះ រមែង​ដល់នូវទី​ដ៏ប្រសើរ។

[៩៣២] (អភិសម្ពុទ្ធគាថា) ពាណិជទាំងនោះ បាន​ទៅដោយ​សួស្តី ក្នុងកណ្តាល​នៃទឹក​សមុទ្រ ដោយកម្ម​របស់ខ្លួន យ៉ាងណាមិញ កុលបុត្រ​មានបា្រជ្ញា​ដូចផែនដី បាន​ដឹងច្បាស់​នូវ​ប្រយោជន៍ ជាអនាគត ​ហើយមិន​ប្រព្រឹត្ត​កន្លងនូវ​ប្រយោជន៍ (របស់​ខ្លួន) សូម្បី​តិច ក៏យ៉ាង​នោះដែរ។

[៩៣៣] ពួកជនពាលដែលជាប់ក្នុងរស​ដោយមោហៈ មិនបាន​ដឹងច្បាស់នូវ​ប្រយោជន៍​ជា​អនាគត ក៏លិច​ចុះក្នុង​ប្រយោជន៍​ជាបច្ចុប្បន្ន ដូចជា​មនុស្ស​ទាំងនោះ (ដល់​នូវសេចក្តី​វិនាស) ក្នុង​កណ្តាល​សមុទ្រ។

[៩៣៤] បុគ្គលគប្បីគ្រោងទុកនូវកិច្ចជាអនាគត (ដោយ​បំណងថា) កិច្ច​កុំបៀតបៀន​អញ ក្នុងកាល​ដែលមាន​កិច្ចឡើយ ឯកិច្ចនោះ មិនបាន​បៀតបៀន​នូវបុគ្គល​នោះ ជាអ្នក​ធ្វើកិច្ច​ដែលខ្លួន​បាន​គ្រោងទុក​ហើយ បា្រកដ​ដូច្នោះ ក្នុងកាល​ជាទី​ធ្វើកិច្ច។