[៩៧១] (កោសិយសេដ្ឋី ពោលថា) ខ្ញុំមិនទិញ មិនលក់ទេ ម្យ៉ាងទៀត ការសន្សំ (នូវទ្រព្យ) របស់ខ្ញុំ ក៏មិនមាន​ក្នុងទីនេះដែរ បាយនេះ​តិច មានសភាព​ក្រក្រៃពេក បាយអង្ករ ១ កំបង់​នេះ មិនល្មម​ដល់ជន​ពីរនាក់ទេ។

[៩៧២] (សក្កទេវរាជ ពោលថា) បុគ្គលគប្បីឲ្យវត្ថុ​តិច អំពីវត្ថុតិច គប្បីឲ្យ​វត្ថុ​ពាក់​កណ្តាល អំពីវត្ថុ​ពាក់កណ្តាល គប្បីឲ្យ​វត្ថុច្រើន អំពី​វត្ថុច្រើន ការមិនឲ្យ មិន​កើតទេ។ ម្នាល​កោសិយសេដ្ឋី ហេតុនោះ ខ្ញុំសូម​និយាយ​នឹងអ្នក អ្នកចូរ​ឲ្យទាន​ទាំងឡាយ​ផង ចូរ​បរិភោគ​ផង ចូរឡើង​កាន់​អរិយមគ្គ​ផង បុគ្គលស៊ី​ម្នាក់ឯង មិនបាន​សេចក្តី​សុខទេ។

[៩៧៣] (ចន្ទទេវបុត្រ ពោលថា) បុគ្គលណា កាលដែល​ភ្ញៀវអង្គុយ​ហើយ បរិភោគ​ភោជន​តែ​ម្នាក់ឯង ការបូជា​របស់​បុគ្គលនោះ ឈ្មោះថា ឥតអំពើផង ការ​ព្យាយាម​ញុំាង​ទ្រព្យឲ្យ​កើតរបស់​បុគ្គល​នោះ ឈ្មោះថា ឥត​អំពើផង។ ម្នាល​កោសិយសេដ្ឋី ហេតុនោះ ខ្ញុំសូម​និយាយ​នឹងអ្នក អ្នកចូរឲ្យ​ទានទាំង​ឡាយផង ចូរបរិភោគ​ផង ចូរឡើង​កាន់​អរិយមគ្គ​ផង បុគ្គលស៊ី​ម្នាក់ឯង មិនបាន​សេចក្តី​សុខទេ។

[៩៧៤] (សុរិយទេវបុត្រ ពោលថា) បុគ្គលណា កាលដែល​ភ្ញៀវអង្គុយ​ហើយ មិន​បរិភោគ​ភោជន​តែម្នាក់ឯង ការបូជា​របស់​បុគ្គលនោះ ឈ្មោះថា សច្ចៈផង ការ​ព្យាយាម​ញុំាងទ្រព្យ​ឲ្យកើត របស់បុគ្គល​នោះ ឈ្មោះថា សច្ចៈផង។ ម្នាល​កោសិយសេដ្ឋី ហេតុនោះ ខ្ញុំសូម​និយាយ​នឹងអ្នក អ្នកចូរ​ឲ្យទាន​ទាំងឡាយ​ផង ចូរ​បរិភោគ​ផង ចូរឡើង​កាន់​អរិយមគ្គ​ផង បុគ្គល​ស៊ីម្នាក់ឯង មិនបាន​សេចក្តី​សុខទេ។

[៩៧៥] (មាតលិទេវបុត្រ ពោលថា) បុរស (ចូលទៅរក) ស្រះ ហើយបូជា​ក្នុងទនេ្លផង ក្នុង​ស្រះបោក្ខរណីផង ក្នុងកំពង់​ឈ្មោះ​ទោណៈផង ក្នុងកំពង់​ឈ្មោះ​តិម្ពរុ​ផង ក្នុងស្ទឹង​ធំមានខ្សែទឹក​ដ៏រហ័ស​ផង។ បុគ្គលណា កាលដែល​ភ្ញៀវអង្គុយ​ហើយ មិន​បរិភោគ​ភោជន​តែម្នាក់​ឯង ការបូជា​របស់​បុគ្គលនោះ ឈ្មោះថា ​មានក្នុង​ទីនោះផង ការ​ព្យាយាម​ញុំាង​ទ្រព្យឲ្យកើត របស់​បុគ្គល​នោះ ឈ្មោះថា មានក្នុង​ទីនោះផង។ ម្នាល​កោសិយសេដ្ឋី ហេតុនោះ ខ្ញុំសូម​និយាយ​នឹងអ្នក អ្នកចូរ​ឲ្យទាន​ទាំងឡាយ​ផង ចូរបរិភោគ​ផង ចូរឡើង​កាន់​អរិយមគ្គផង បុគ្គល​ស៊ីមា្នក់ឯង មិន​បាន​សេចក្តី​សុខទេ។

[៩៧៦] (បព្ចាសិខទេវបុត្រ ពោលថា) បុគ្គលណា កាលដែល​ភ្ញៀវអង្គុយ​ហើយ បរិភោគ​ភោជន​តែម្នាក់ឯង បុគ្គលនោះ ឈ្មោះថា លេប​នូវ​សន្ទូច​មានខ្សែវែង ព្រម​ទាំង​រនង។ ម្នាល​កោសិយសេដ្ឋី ហេតុនោះ ខ្ញុំសូមនិយាយ​នឹងអ្នក អ្នកចូរ​ឲ្យទាន​ទាំងឡាយ​ផង ចូរ​បរិភោគ​ផង ចូរឡើងកាន់​អរិយមគ្គផង បុគ្គលស៊ី​ម្នាក់ឯង មិនបាន​សេចក្តី​សុខទេ។

[៩៧៧] (កោសិយសេដ្ឋី…) ឱហ្ន៎ ព្រាហ្មណ៍ទាំងនេះ មានវណ្ណៈ​ដ៏លើសលុប ទាំង​ឆ្កែរបស់​ពួកគាត់នេះ ក៏បញ្ចេញ​នូវពន្លឺ​នៃវណ្ណៈ​ផ្សេង ៗ តើព្រោះ​ហេតុអ្វី ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ទាំង​ឡាយ អ្នក​ទាំងឡាយ ចូរប្រាប់​ដល់យើងចុះ តើពួក​អ្នកជាអ្វី។

[៩៧៨] (សក្កទេវរាជ…) ទេវបុត្រទាំងពីរអង្គ គឺ​ចន្ទទេវបុត្រ ១ សុរិយទេវបុត្រ ១ មកក្នុង​ទីនេះ ឯទេវបុត្រ​នេះ ឈ្មោះ​មាតលិ ជាសារថី​របស់ទេវតា យើង​ឈ្មោះសក្កៈ ជាធំជាង​ពួកទេវតា​ជាន់​ត្រៃត្រិង្ស ឯទេវបុត្រ​នេះ គេហៅថា បព្ចាសិខៈ។

[៩៧៩] សំឡេងទះដៃទាំងឡាយផង សម្ភោរតូចទាំងឡាយ​ផង សម្ភោរធំ និងស្គរធំ​ទាំង​ឡាយផង រមែង​ញុំាង​បព្ចាសិខ​ទេវបុត្រ​នេះ ដែលដេក​លក់ ឲ្យភ្ញាក់ឡើង ឯ​បព្ចាសិខ​ទេវបុត្រ​នេះ លុះភ្ញាក់​ហើយក៏​ត្រេកអរ។

[៩៨០] ពួកជនណានីមួយ ជាអ្នកកំណាញ់​ស្វិតស្វាញ ប្រទេច​ផ្តាសា​នូវសមណៈ និង​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ លុះទំលាក់​ចោលនូវ​រាងកាយ គឺសរីរៈ ក្នុងលោក​នេះ បែកធ្លាយ​រាងកាយ​ហើយ ក៏ទៅ​កាន់នរក។

[៩៨១] ពួកជនណានីមួយ កាលប្រាថ្នានូវសុគតិ ឋិតនៅ​ក្នុងធម៌ ក្នុងសេចក្តី​សង្រួម ក្នុងការ​ចែករំលែក លុះទំលាក់​ចោលរាងកាយ គឺសរីរៈ ក្នុងលោក​នេះ បែកធ្លាយ​រាងកាយ​ហើយ ក៏ទៅកាន់​សុគតិ។

[៩៨២] អ្នកជាញាតិរបស់ពួកយើងក្នុងជាតិមុន អ្នកនោះ ឈ្មោះ​កោសិយៈ ជាអ្នក​មានសេចក្តី​កំណាញ់ មានធម៌​ដ៏លាមក ពួកយើង​មកក្នុង​ទីនេះ ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ដល់អ្នក (ដោយ​គិតថា) កុំឲ្យអ្នក​មានធម៌​ដ៏លាមក ទៅកាន់​នរកឡើយ។

[៩៨៣] (កោសិយសេដ្ឋី…) ពួកលោកឈ្មោះថា ប្រាថ្នានូវ​ប្រយោជន៍​ដល់ខ្ញុំ​ដោយពិត ព្រោះពួក​លោកបាន​ប្រៀនប្រដៅ​ខ្ញុំ ខ្ញុំនោះនឹង​ធ្វើតាម​ពាក្យទាំងអស់​ដែល​ពួក​លោកជា​អ្នកប្រាថ្នា​នូវប្រយោជន៍ បាន​ពោល (រំលឹក) ហើយ ដោយ​បការៈដូច្នោះ។ ខ្ញុំនេះ​នឹងវៀរលែង (ចាក​សេចក្តី​កំណាញ់) នេះឯង ខ្ញុំនឹង​ឈប់ធ្វើ​បាបតិចតួច​ហើយ ទាំងវត្ថុ​តិចតួច​ដែលខ្ញុំ​មិនគប្បីឲ្យ មិនមាន ខ្ញុំបើ​មិនបាន​ឲ្យទានទឹក នឹងមិន​ផឹកឡើយ។ បពិត្រ​វាសវៈ កាលបើ​ខ្ញុំឲ្យទាន អស់កាល​ទាំងពួង​យ៉ាងនេះ ភោគៈ​ទាំងឡាយ​ ក្នុងទី​នេះនឹង​អស់ទៅ បពិត្រ​សក្កៈ តពី​នោះទៅ ខ្ញុំនឹង​លះបង់​កាម​ទាំងឡាយ តាម​សមគួរ​ដល់ចំណែក ​ហើយ​នឹងបួស។