[១០៦២] (តាបសពោធិសត្វ សួរថា) អុស កូនឯងមិនពុះ ទឹក កូនឯងមិនដង ភ្លើង ក៏កូនឯង​មិនបង្កាត់ កូនឯង​ជាមនុស្ស​ល្ងង់ខ្លៅឬ បាន​ជានៅ​សញ្ជប់​សញ្ជឹង។

[១០៦៣] (តាបសកុមារ តបថា) ខ្ញុំមិនអាចនៅក្នុង​ព្រៃបាន​ទេ បពិត្រ​កស្សបៈ ខ្ញុំសូម​លាលោក ការនៅក្នុង​ព្រៃពិបាក ខ្ញុំចង់ទៅ​ដែនវិញ។

[១០៦៤] ខ្ញុំចេញទៅពីព្រៃនេះ ហើយនៅក្នុង​ជនបទណា បពិត្រ​តាបស​ដ៏ប្រសើរ បុគ្គល​គប្បីសិក្សា​ឫកពា​យ៉ាងណា សូម​ព្រះបិតា​ប្រៀន​ប្រដៅ​ទំនៀម​ទម្លាប់​នោះ ដល់ខ្ញុំ។

[១០៦៥] (តាបស…) បើបាឯងលះបង់ព្រៃ និងមើមឈើ ផ្លែឈើ ​ហើយពេញ​ចិត្តនឹង​ការនៅ​ក្នុងដែនវិញ បាឯង​ចូរស្តាប់​ទំនៀម​ទម្លាប់នោះ របស់អញ។

[១០៦៦] បាឯង ចូរកុំសេពថ្នាំពិស ចូរចៀសវាង​អណ្តូង កុំឲ្យ​លិចទៅ​ក្នុងភក់ឡើយ ចូរប្រព្រឹត្ត​ប្រយ័ត្ន​នឹងពួក​អាសីពិស។

[១០៦៧] (តាបសកុមារ…) អ្វីជាថ្នាំពិស ជាអណ្តូង ជាភក់ របស់អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ព្រហ្មចរិយធម៌ លោកពោល​នូវអ្វីថា ជា​អាសីពិស ខ្ញុំសួរ​ហើយ សូមលោក​ប្រាប់​រឿងនោះ ដល់ខ្ញុំ។

[១០៦៨] (តាបសពោធិសត្វ…) នែបា គ្រឿងត្រាំក្នុងលោក គេហៅថា ស្រា ជារបស់​ពេញចិត្ត ជារបស់​ឈ្ងុយឈ្ងប់ ឆ្ងាញ់ពិសា មាន​ឧបមា​ដូចរសផ្អែម​តូចមួយ ម្នាល​នារទៈ ព្រះអរិយ​ទាំងឡាយ បាន​ពោលថា ស្រានោះ ជាថ្នាំពិស​របស់បុគ្គល​អ្នកប្រព្រឹត្ត​ព្រហ្មចារ្យ។

[១០៦៩] នែបា ស្ត្រីទាំងឡាយក្នុងលោក រមែង​ញាំញីនូវបុរស​ដែលស្រវឹង​ហើយ ពួកស្ត្រី​ទាំងនោះ តែងផ្សាយ​ចិត្តទៅ​រកប្រុស​កំលោះ ដូចជា​ខ្យល់ផាត់​នូវប៉ុយគរ ដែល​ជ្រុះអំពី​ដើម ម្នាលនារទៈ នោះ​ហើយ ដែលលោក​ហៅថា អណ្តូង​របស់អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ព្រហ្មចារ្យ។

[១០៧០] លាភ សេចក្តីសរសើរ សក្ការៈ និងការបូជា​ក្នុងត្រកូល​អ្នកដទៃ ម្នាលនារទៈ នោះឯង​ដែលលោក​ហៅថា ភក់ល្បាប់​របស់អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ព្រហ្មចារ្យ។

[១០៧១] នែបា ពួកស្តេចធំ ៗ គ្រប់គ្រងផែនដី​នេះ នែនារទៈ​កូន បាឯង (ចូរគោរព) ពួកសេ្តច​ទាំងនោះ ដែលជា​ធំជាង​មនុស្ស​ដ៏ប្រសើរ ប្រាកដ​ដូច្នោះ។

[១០៧២] ចូរបាកុំប្រព្រឹត្តនៅផ្ទាល់ព្រះបាទានៃពួកសេ្តច​ជាឥស្សរៈ ជា​អធិបតី​ទាំង​នោះ​ឡើយ នែនារទៈ (នោះឯង) ដែលគេ​ហៅថា​អាសីពិស​របស់​អ្នកប្រព្រឹត្ត​ព្រហ្មចារ្យ។

[១០៧៣] បើបាត្រូវការភត្ត ក្នុងពេលភត្ត គប្បីចូលទៅ​កាន់ផ្ទះណា ដែលបា​ដឹងថា ត្រកូល​ណាមិន​មានទោស ក្នុងស្រុកនោះ គប្បី​ប្រព្រឹត្ត​ស្វែង​រកអាហារ​ក្នុងផ្ទះនោះចុះ។ លុះ​ចូលទៅ​កាន់ត្រកូល​ដទៃ ដើម្បីទឹកក្តី ដើម្បីភោជនក្តី គប្បី​ទំពាស៊ី​ឲ្យល្មម​ប្រមាណ គប្បី​បរិភោគ​ឲ្យល្មម​ប្រមាណ តែបា​កុំគប្បី​ពេញចិត្ត​នឹងរូប (ស្ត្រី) ទាំងឡាយ​ឡើយ។

[១០៧៤] បាចូរចៀសវាងចេញឲ្យឆ្ងាយ​នូវទីគោឈរ តៀមស្រា មនុស្ស​អ្នកលេង មនុស្ស​អ្នកឆបោក កន្លែង​ប្រជុំមនុស្ស​ច្រើន និងកន្លែង​ដែលគេទុក​ដាក់ប្រាក់មាស ឲ្យដូច​ជាបុគ្គល​ទៅដោយ​យាន (ដែលផ្ទុក​ដោយសប្បិ និងប្រេង) វៀរនូវ​ផ្លូវមិន​រាបស្មើ។