[១១២៤] (ព្រាហ្មណ៍បុរោហិត និយាយថា) ខ្ញុំឯង ជាមនុស្សល្ងង់ និយាយ​សំដីទាស់ ដូចជា​កង្កែប​ហៅពស់​ក្នុងព្រៃ ម្នាល​តក្ការិយៈ ខ្ញុំធ្លាក់ក្នុង​រណ្តៅនេះ ព្រោះឮថា បុគ្គល​និយាយ​ហួសប្រមាណ មិនប្រពៃ​ឡើយ។

[១១២៥] (តក្ការិយពោធិសត្វ តបថា) បុគ្គលអ្នកនិយាយ​ហួសប្រមាណ​ តែង​ដល់នូវ​ការចង ការសម្លាប់ សោក និងខ្សឹកខ្សួល លោក​តិះដៀល​ខ្លួនលោក ព្រោះ​តែហេតុនោះ បពិត្រ​លោក​អាចារ្យ ពួកជន​កប់លោក​ក្នុងរណ្តៅ​ឥឡូវនេះ។

[១១២៦] (មហាសត្វ ដំណាលពីសេដ្ឋីបុត្រ និយាយថា) ថ្វីបាន​ជាអញសួរ អញយក​អាសាតុណ្ឌិលៈ ជាបង​នាងកាលី បាន​ជាអញ​ត្រូវគេ​ដណ្តើម​យកសំពត់​ទាំងគូ ​ហើយ​ជា​មនុស្ស​អាក្រាត ដំណើរ​នេះឯង ប្រហែលគ្នា​នឹងលោក​ច្រើនប្រការ។

[១១២៧] (ដំណាលរឿងកុកសថា) កាលពពែទាំងពីរ កំពុងតែ​ជល់គ្នា កុកសណា ចូលទៅ​ត្រង់ចន្លោះ​ពពែ កុកសនោះ ត្រូវក្បាល​ពពែទាំងពីរ ទង្គិចខ្ទេច​ក្នុងទីនោះ ដំណើរ​នេះ ប្រហែលគ្នា​នឹងលោក​ច្រើនយ៉ាង។

[១១២៨] (ដំណាលរឿងជន ៤ នាក់ ថា) ជន ៤ នាក់ កាន់ជាយ​ក្រមា ចាំ​ត្រង​បុរសម្នាក់ (ដែលលោត​ពីចុងត្នោត) ជនទាំង ៤ នាក់នោះ បែកក្បាល​ដួលស្លាប់ ដំណើរនេះ ប្រហែល​គ្នានឹងលោក​ច្រើនយ៉ាង។

[១១២៩] (ដំណាលរឿងពពែថា) ដូចជាមេពពែ ដែលចោរចង​ទុកក្បែរ​គុម្ពឫស្សី ទធាក់​ជើងក្រោយ​លេង បាន​ជាន់កាំបិត ហេតុនោះ បាន​ជាចោរ អារបំពង់​កមេពពែ​នោះ ដំណើរ​នេះឯង ​ប្រហែលគ្នា​នឹងលោក​ច្រើនយ៉ាង។

[១១៣០] (ដំណាលរឿង ព្រះរាជាពារាណសី ត្រាស់ថា) កិន្នរ​ទាំងពីរនេះ មិនមែន​ជាទេវតា មិនមែន​ជាគន្ធព្វបុត្ត​ទេ កិន្នរ​ទាំងនេះ ជាម្រឹគទេ កិន្នរ​ទាំងនេះ ព្រាន​ព្រៃបាន​នាំមក​ដោយ​អំណាច​ប្រយោជន៍ ពួកអ្នកធ្វើ​ក្រយាស្ងោយ ចូរ​ចំអិន​កិន្នរ​មួយ​នោះ ក្នុងពេល​បាយល្ងាច ចូរចំអិន​កិន្នរ​មួយទៀត ក្នុងពេល​បាយព្រឹក។

[១១៣១] (រឿងកិន្នរី ទូលព្រះរាជាថា) ពាក្យជាទុព្ភាសិត​មួយសែនម៉ាត់ ក៏មិន​ដល់មួយ​ចំណិត​នៃពាក្យ​ជាសុភាសិត​ឡើយ បុគ្គល​កាលរង្កៀស​នឹងពាក្យជា​ទុព្ភាសិត រមែង​លំបាក ព្រោះ​ហេតុនោះ កិន្នរ​នៅស្ងៀម មិនមែន​ព្រោះល្ងង់ទេ។

[១១៣២] (ព្រះរាជា ត្រាស់ថា) កិន្នរីណា បាន​ដោះសា​នឹងអញ អ្នកទាំងឡាយ ចូរលែង​កិន្នរី​នុ៎ះចុះ ចូរនាំ​កិន្នរនោះ ទៅភ្នំ​ហិមពាន្ត អ្នក​ទាំងឡាយ ចូរប្រគល់​កិន្នរនេះ ដើម្បី​រោងគ្រួ ចូរចំអិនវា​ក្នុងពេល​បាយព្រឹក អំពីព្រលឹម។

[១១៣៣] (កិន្នរ ក្រាបទូលថា) ពួកសត្វចិញ្ចឹម មានមេឃ​ជាទីពឹង ​ពួកមនុស្សមាន​សត្វចិញ្ចឹម​ជាទីពឹង បពិត្រ​មហារាជ ខ្ញុំមាន​ព្រះអង្គ​ជាទីពឹង ឯភរិយា​របស់ខ្ញុំ មាន​ខ្លួនខ្ញុំ​ជាទីពឹង ក្នុងរវាង​យើងខ្ញុំ​ទាំងពីរនាក់ សូមឲ្យ​អ្នកដែលរួច (អំពីសេចក្តី​ស្លាប់) ដឹងថា អ្នកណា​មួយ (ស្លាប់) ​ហើយសឹម​ទៅភ្នំ។

[១១៣៤] បុគ្គលមិនងាយចៀសនិន្ទាទេ បពិត្រ​ព្រះជនិន្ទ ព្រះអង្គ​គប្បីសេពគប់ រាប់រក​នូវពួកជន អ្នកមាន​សេចក្តី​ប្រាថា្ន​ផ្សេង ៗ គ្នា (លមើល) បុគ្គល​ពួកមួយ បាន​នូវសេចក្តី​សរសើរ​ដោយគុណ មានសីលគុណ​ជាដើម​ណា បុគ្គលឯទៀត បាននូវ​ពាក្យនិន្ទា ដោយ​គុណ មានសីលគុណ​ជាដើម​នោះ​ទៅវិញ។

[១១៣៥] សត្វលោកទាំងអស់ មានចិត្តក្លៀវក្លា ដោយចិត្ត​ផ្សេងគ្នា សត្វលោក​ទាំង​អស់ មានចិត្ត​ប្រព្រឹត្តទៅ​ក្នុងចិត្ត​របស់ខ្លួន ពួកសត្វ​ទាំងអស់ មានចិត្តផ្សេង ៗ គ្នា មាន​ប្រភេទ​ដ៏ច្រើន ឯក្នុង​លោកនេះ បុគ្គល​មិនលុះ​អំណាចចិត្ត​របស់បុគ្គល​ណាបាន​ឡើយ។

[១១៣៦] (ព្រះរាជា…) កិន្នរណា ព្រមទាំងភរិយានៅស្ងៀម ឥឡូវនេះ ភ័យ​ហើយ បាន​ដោះសា កិន្នរនោះ ចូររួច​អំពីភ័យ ដល់នូវ​សេចក្តីសុខ មិនមាន​រោគក្នុង​កាលឥឡូវ​នេះចុះ វាចារបស់​ជនទាំង​ឡាយ ជាវាចា​មានប្រយោជន៍។