km:tipitaka:sut:kn:jat:sut.kn.jat.501

រោហនមិគជាតក ទី៥

សង្ខេប

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

sut kn jat 501 បាលី cs-km: sut.kn.jat.501 អដ្ឋកថា: sut.kn.jat.501_att PTS: ?

រោហនមិគជាតក ទី៥

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ (គ្មានការថតសំលេង៖ ចង់ចែករំលែកមួយទេ?)

(៥០១. រោហណមិគជាតកំ (៥))

[២៣៣] (រោហនៈម្រឹកពោធិសត្វពោលថា) ម្នាលចិត្តកៈ ហ្វូងម្រឹគ​ទាំងនេះ ខ្លាច​សេចក្តី​ស្លាប់ ទើបរត់​ចេញទៅ សូមអ្នក​រត់ទៅចុះ កុំសង្ស័យ​ឡើយ ហ្វូងម្រឹគ​ទាំងឡាយ​នឹងរស់​នៅជាមួយ​នឹងអ្នក។

[២៣៤] (ចិត្តៈម្រឹគជាប្អូនពោលថា) បពិត្ររោហនៈ ខ្ញុំមិនទៅទេ ហឫទ័យ​របស់ខ្ញុំ ត្រូវ​សេចក្តី​សោកទាញ​កន្ត្រាក់ ខ្ញុំមិន​លះបង់​អ្នកបងទេ ខ្ញុំ​នឹងស៊ូ​លះបង់​ជីវិត​ក្នុងទីនេះ។

(រោហន…) មាតាបិតាទាំងនោះ ជាសត្វខ្វាក់ មិនមាន​អ្នកដឹកនាំទេ នឹង​ស្លាប់​មិន​ខាន អ្នកចូរ​ទៅចុះ កុំសង្ស័យ​ឡើយ មាតាបិតា​នឹងរស់នៅ​ជាមួយ​នឹងអ្នក។

(ចិត្តកៈ…) បពិត្ររោហនៈ ខ្ញុំមិនទៅទេ ហឫទ័យ​របស់ខ្ញុំ​ត្រូវសេចក្តី​សោក​ទាញ​កន្ត្រាក់ ខ្ញុំមិន​លះបង់​អ្នកបង​ដែលជាប់​អន្ទាក់ទេ ខ្ញុំនឹង​ស៊ូលះបង់​ជីវិត​ក្នុងទីនេះ។

[២៣៥] (រោហនៈម្រឹគពោលថា) ម្នាលនាងជា​អ្នកភិតភ័យ នាងចូរ​ទៅចុះ រត់​ទៅ​ចុះ ខ្លួនយើង​ជាប់ក្នុង​អន្ទាក់​កោង​គន្លឹះដែក ចូរនាង​ទៅចុះ កុំសង្ស័យ​ឡើយ មាតាបិតា​នឹង​រស់នៅ​ជាមួយនាង។

[២៣៦] (សុតនាម្រឹគីពោលថា) បពិត្ររោហនៈ ខ្ញុំមិនទៅទេ ហឫទ័យ​របស់ខ្ញុំ​ត្រូវ​សេចក្តី​សោក​ទាញកន្ត្រាក់ ខ្ញុំមិន​លះបង់ចោល​អ្នកបង​ទេ ខ្ញុំនឹង​ស៊ូលះបង់​ជីវិត​ក្នុងទី​នេះឯង។

(រោហនៈ…) មាតាបិតាទាំងនោះ ជាសត្វខ្វាក់ មិនមានអ្នក​ដឹកនាំ មុខជា​នឹង​ស្លាប់​​មិន​ខាន នាងចូរ​ទៅចុះ កុំសង្ស័យ​ឡើយ មាតាបិតា​នឹងរស់នៅ​ជាមួយ​នឹងនាង។

(សុតនាម្រឹគី…) បពិត្ររោហនៈ ខ្ញុំមិនទៅទេ ហឫទ័យ​របស់ខ្ញុំ​ត្រូវសេចក្តី​សោក​ទាញ​កន្ត្រាក់ ខ្ញុំមិន​លះបង់អ្នក​បងដែល​ជាប់អន្ទាក់​ទេ ខ្ញុំនឹងស៊ូលះ​បង់​ជីវិត ក្នុងទី​នេះ​ឯង។

[២៣៧] (រោហនៈម្រឹគ…) ព្រានណានឹងសំឡាប់​យើង ក្នុងថ្ងៃនេះ ដោយ​ព្រួញ ឬដោយ​លំពែង ព្រាននោះ​មានរូប​ដ៏អាក្រក់ មានទាំង​អាវុធជាប់​ជាមួយ កំពុង​ដើរមក។

[២៣៨] (អភិសម្ពុទ្ធគាថា) សុតនាម្រឹគីនោះ​ជាសត្វ​ភិតភ័យ លុះត្រូវភ័យ​គ្រប​សង្កត់​​គំរាម​ហើយ ក៏រត់ទៅ អស់កាល​មួយស្របក់ ត្រឡប់មក​ដើម្បី​សេចក្តី​ស្លាប់វិញ ឈ្មោះ​ថា​បានធ្វើ​នូវអំពើ​ដ៏កម្រក្រៃ​ពេក។

[២៣៩] (ព្រានសួរថា) ម្រឹគទាំងនេះ ត្រូវជាអ្វី​នឹងអ្នក រួចចាក​អន្ទាក់ហើយ ចូល​មក​​រកអន្ទាក់​វិញ ម្រឹគទាំង​នោះសូម្បី​មានហេតុ​ដល់ជីវិត ក៏មិនប្រាថ្នា​លះបង់អ្នក។

[២៤០] (រោហនៈម្រឹគ…) ម្នាលព្រាន ម្រឹគទាំងនេះ​ជាបងប្អូន​របស់ខ្ញុំ កើត​ក្នុងផ្ទៃ​ជា​មួយ​​គ្នា មានមាតា​តែមួយ សូម្បីមាន​ហេតុដល់​ជីវិត ក៏មិនប្រាថ្នា​លះបង់​ចោលខ្ញុំ។

[២៤១] (ចិត្តៈម្រឹគ…) ម្នាលព្រាន មាតាបិតា​ទាំងនោះ ជាសត្វខ្វាក់ មិនមាន​អ្នក​ដឹក​នាំ នឹងស្លាប់​មិនខាន សូមអ្នក​ឲ្យនូវជីវិត​ដល់ម្រឹគ​ទាំង ៥ សូមអ្នក​លែង​រោហនៈ​ម្រឹគ​ជា​បង​​ឲ្យទាន។

[២៤២] (ព្រាន…) ខ្ញុំនឹងលែងនូវម្រឹគ ដែលជាអ្នក​ចិញ្ចឹមនូវ​មាតាបិតា ឲ្យ​ដល់អ្នក​ទាំង​ឡាយ មាតាបិតា​ចូររីករាយ ព្រោះឃើញ​នូវម្រឹគ​ដ៏ប្រសើរ​ដែលរួច​ហើយចុះ។

[២៤៣] (ចិត្តៈម្រឹគ…) ម្នាលព្រាន ថ្ងៃនេះខ្ញុំ​ត្រេកអរ ព្រោះបាន​ឃើញនូវ​ម្រឹគ​ដ៏ប្រសើរ​ដែលរួច​ហើយ យ៉ាងណា សូមអ្នក​ត្រេកអរ​ជាមួយនឹង​ពួកញាតិ​ទាំងអស់ យ៉ាង​នោះដែរ។

[២៤៤] (ម្រឹគជាមាតាសួរថា) កាលបើជីវិត​ចូលទៅជិត (កាន់​សេចក្តី​ស្លាប់) ហើយ តើអ្នក​បានរួច​ដោយ​ហេតុអ្វី នែកូន ព្រានបាន​ដោះអ្នកចេញ​ចាកអន្ទាក់​កោង តើដោយ​ហេតុ​ដូចម្តេច។

[២៤៥] (រោហនៈម្រឹគ…) ចិត្តៈម្រឹគនិយាយពាក្យ​ជាសុខ​ដល់ត្រចៀក ជា​ពាក្យ​ចូល​ទៅ​​កាន់​ហឫទ័យ អាស្រ័យ​នូវហឫទ័យ បាន​ដោះខ្ញុំ (ចាក​អន្ទាក់) ដោយ​ពាក្យជា​សុភាសិត។ សុតនាម្រឹគី​និយាយ​ពាក្យ​ជាសុខ​ដល់ត្រចៀក ជាពាក្យ​ចូលទៅ​កាន់ហឫទ័យ អាស្រ័យ​នូវហឫទ័យ បានដោះខ្ញុំ (ចាក​អន្ទាក់) ដោយពាក្យ​ជា​សុភាសិត។ លុះ​ព្រាន​បាន​ស្តាប់​​ពាក្យ​ជាសុខដល់​ត្រចៀក ជាពាក្យ​ចូលទៅ​កាន់ហឫទ័យ អាស្រ័យ​នូវហឫទ័យ​ហើយ ក៏​បាន​​ដោះខ្ញុំ (ចាក​អន្ទាក់) ព្រោះស្តាប់​ពាក្យជា​សុភាសិត។

[២៤៦] (ម្រឹគជាមាតាបិតាពោលថា) ថ្ងៃនេះ យើងត្រេកអរ ព្រោះបាន​ឃើញ​រោហនៈ​ម្រឹគ​​ដែលមក​ដល់​យ៉ាងណា សូម​ឲ្យព្រាន​ត្រេកអរ​ដោយកូន​ និង​ប្រពន្ធ​ទាំងឡាយ យ៉ាង​នោះដែរ។

[២៤៧] (ព្រះរាជាត្រាស់សួរថា) ម្នាលព្រាន អ្នកបាន​និយាយថា ខ្ញុំព្រះអង្គ​នឹង​នាំម្រឹគ ឬស្បែកម្រឹគមក មិនមែនឬ ចុះហេតុ​ដូចម្តេច ទើបអ្នក​មិននាំយក​ម្រឹគ ឬស្បែក​ម្រឹគមក។

[២៤៨] (ព្រាន…) ម្រឹគនោះបានមកដល់​កណ្តាប់ដៃ ជាប់នៅ​ក្នុងអន្ទាក់​កោង​ហើយ តែម្រឹគ​ដទៃ​ដែលផុត (ចាក​អន្ទាក់) ក៏ (ចូលមក​រកស្តេចម្រឹគ​នោះ។ សេចក្តី​តក់ស្លុត ការ​ព្រួចព្រឺរោម ដែលមិន​ធ្លាប់កើត ក៏កើតមាន​ដល់ខ្ញុំ​ព្រះអង្គនោះ ថាបើខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​នឹង​សម្លាប់​ម្រឹគនេះ​ទៅ ខ្ញុំព្រះអង្គ​នឹង​លះបង់​នូវជីវិត​ក្នុងថ្ងៃ​នេះឯង។

[២៤៩] (ព្រះរាជា…) ម្នាលព្រាន ពួកម្រឹគទាំងនោះ​មានអាការ​ដូចម្តេច ពួក​ម្រឹគ​មានធម៌​ដូចម្តេច មានវណ្ណៈ​ដូចម្តេច មានសីល​ដូចម្តេច ទើបអ្នក​សរសើរ​ប្រាប់យើង​ខ្លាំង​ម្ល៉េះ។

[២៥០] (ព្រាន…) ពួកម្រឹគទាំងនោះ មានស្នែងស មាន​រោមកន្ទុយ​ស្អាត មាន​ស្បែក​ឧបមា​ដូចមាស មានជើង​ក្រហម មានភ្នែក​ដ៏ថ្លា បីដូច​ជាគេ​បន្តក់ គួរជា​ទីរីករាយ​នៃចិត្ត។

[២៥១] បពិត្រព្រះសម្មតិទេព ពួកម្រឹគទាំងនោះ មានអាការ​ដូច្នេះ ពួកម្រឹគ​មាន​ធម៌ដូច្នេះ បពិត្រ​ព្រះសម្មតិទេព ពួកម្រឹគ​ទាំងនោះ ជាសត្វ​ចិញ្ចឹមមាតា​បិតា ខ្ញុំព្រះអង្គ​មិនហ៊ាន​នាំយកម្រឹគ​ទាំងនោះ​មកទេ។

[២៥២] (ព្រះរាជា…) នែព្រាន យើងនឹង​ឲ្យ​នូវឆ្តោរនៃ​មាសជា​ច្រើនផង នូវ​កែវមណី និងកុណ្ឌល ក៏ក្រាស់​ក្រែលផង នូវបល្ល័ង្ក​បួនជ្រុង​ដ៏រុងរឿង ដូច​ជាផ្កា​ត្រកៀត​ផង (ដល់អ្នក)។ ម្នាលព្រាន អ្នកមាន​ឧបការៈ​ច្រើនដល់​យើង យើង (នឹង​ឲ្យ) នូវ​ភរិយា​ពីរនាក់ ដែលមាន​រូប និង​ភោគៈសម្បត្តិ​ប្រហែល​គ្នាផង នូវគោ​មួយរយ ​មានទាំង​គោឧសភ​ផង យើងនឹង​សោយ​រាជ្យ​តាមធម៌។ ម្នាលព្រាន អ្នកចូរ​ចិញ្ចឹមកូន និង​ប្រពន្ធ​ដោយ​ហេតុនេះ​គឺ កសិកម្ម ពាណិជកម្ម ឥណទានកម្ម (ការបុល) និងការ​ស្វែង​រករបរ (ជា​សម្មាអាជីវៈ​ចុះ) អ្នកកុំ​ធ្វើនូវ​បាបទៀត​ឡើយ។

ចប់ រោហនមិគជាតក ទី៥។

 

លេខយោង

km/tipitaka/sut/kn/jat/sut.kn.jat.501.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/04/02 02:18 និពន្ឋដោយ Johann