User Tools

Site Tools


Translations of this page?:
km:tipitaka:sut:kn:jat:sut.kn.jat.521

តេសកុណជាតក ទី១

សង្ខេប

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

sut kn jat 521 បាលី cs-km: sut.kn.jat.521 អដ្ឋកថា: sut.kn.jat.521_att PTS: ?

តេសកុណជាតក ទី១

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ (គ្មានការថតសំលេង៖ ចង់ចែករំលែកមួយទេ?)

(៥២១. តេសកុណជាតកំ (១))

[៥៦៧] (ព្រះបាទព្រហ្មទត្តសួរថា) ម្នាលសត្វស្លាប អញសូម​សួរអ្នកឈ្មោះ​វេស្សន្តរៈ សេចក្តី​ចំរើន ចូរមាន​ដល់អ្នក កិច្ចដូចម្តេច​ដែលអញ​ជាអ្នកប្រាថ្នា​ដើម្បី​សោយរាជ្យ ធ្វើហើយ​ប្រសើរ។

[៥៦៨] (មៀមឈ្មោះវេស្សន្តរៈទូលថា) យូរណាស់ហើយ បិតា​របស់ខ្ញុំ​ព្រះ​អង្គ​ព្រះនាម កំសៈ ជាអ្នក​សង្គ្រោះ​ក្រុង​ពារាណសី ទ្រង់ប្រហែស ជាបិតា​ចិញ្ចឹម បានចោទ​សួរនូវ​ខ្ញុំព្រះអង្គ ជាកូន​មិន​ប្រហែស។

[៥៦៩] (ខ្ញុំទូលថា) មុនដំបូង ព្រះរាជា​ត្រូវហាម​ឃាត់នូវ​ពាក្យឃ្លៀងឃ្លាត សេចក្តី​ក្រោធ និងការសើច​រឡេះរឡោះ តពីនោះ គប្បីធ្វើ​នូវកិច្ច​ទាំងឡាយ បពិត្រ​ក្សត្រ បុរាណ​ក​បណ្ឌិត​ទាំងឡាយ បានពោល​នូវពាក្យ​ដែលខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ក្រាបទូល​នោះ ថាជាវត្ត។ បពិត្រ​ព្រះបិតា កម្ម​ចំពោះ​ហេតុដ៏​ក្តៅក្រហាយ​ណា ដែល​ព្រះអង្គ​ធ្វើហើយ ក្នុងកាលមុន ឥត​សង្ស័យ ព្រះអង្គ​ត្រេកត្រអាល​ក្តី ទ្រង់ខ្ញាល់ក្តី ធ្វើនូវ​កម្មណា ព្រះអង្គ​មិនត្រូវធ្វើ​នូវកម្ម​នោះ តទៅ​ទៀតទេ។ បពិត្រ​ព្រះអង្គ​អ្នកញ៉ាំង​រាស្ត្រ​ឲ្យចំរើន កាល​បើក្សត្រិយ៍​ប្រហែស​ហើយ ភោគសម្បត្តិ​ទាំងអស់​ក្នុងដែន នឹងវិនាស​ទៅ សេចក្តី​វិនាស​នោះ លោក​ពោលថា​ជាទុក្ខ​របស់​ព្រះរាជា។ បពិត្រ​ព្រះបិតា បុគ្គល​មានសិរី និងបុគ្គល​មានបុណ្យ ដែល​សុចិបរិវារ​សេដ្ឋី​សួរហើយ បាន​ពោលពាក្យ​នេះថា ខ្ញុំត្រេកអរ​ចំពោះ​បុរស​មាន​សេចក្តី​ខ្មីឃ្មាត មានសេចក្តី​ប្រឹងប្រែង ជាអ្នក​មិនច្រណែន។ បពិត្រ​មហារាជ បុគ្គល​កាឡកណ្ណី ជា​អ្នកកាច់​បំបាក់នូវ​ចក្រ គឺកុសល តែងត្រេកអរ​ក្នុងបុរស​ជាអ្នក​ច្រណែន មានចិត្ត​អាក្រក់ ជាអ្នក​ប្រទូស្ត​ចំពោះ​កល្យាណកម្ម។ សូមព្រះអង្គ​មាន​ហ្ឫទ័យ​ល្អចំពោះ​ពួកជន​ទាំងពួង សូមព្រះអង្គ​រក្សានូវ​ពួកជន​ទាំងពួង បពិត្រ​មហារាជ សូមព្រះអង្គ​បណ្តេញ​នូវបុគ្គល​ឥតបុណ្យ​ចេញ សូមព្រះអង្គ​យកបុគ្គល​មានបុណ្យ មកជា​ទីពំនាក់វិញ។ បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ជាម្ចាស់​ដែនកាសី ព្រោះថា​បុរស​មានបុណ្យ បរិបូណ៌​ដោយបញ្ញា តាំងនៅក្នុង​អធ្យា​ស្រ័យ​ដ៏ធំ រមែង​កាត់បង់​នូវគល់ និងចុង នៃសត្រូវ​ទាំងឡាយ​បាន។ បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ជាម្ចាស់​នៃមនុស្ស ដូចយ៉ាង​ព្រះឥន្ទ្រ​ក៏មិន​ប្រហែស​ក្នុងការ​ខ្មីឃ្មាត​ដែរ លោកធ្វើ​នូវការ​ព្យាយាម​ចំពោះ​កម្មដ៏ល្អ ទាំងធ្វើ​ព្រះហ្ឫទ័យ​ក្នុងការខ្មីឃ្មាត (ជាដរាប)។ ពួកគន្ធព្វ ពួកបិតា (ព្រហ្ម) ពួកទេវតា មាន​អាជីវៈ​អាស្រ័យ​នឹងព្រះរាជា ដែលមាន​អំណរ​នឹងបុញ្ញកម្ម​យ៉ាងនោះ ពួក​ទេវតា​តែងតាមថែ (រក្សា) នូវ​ព្រះរាជា ជាអ្នកខ្មី​ឃ្មាតមិន​ប្រហែស។ បពិត្រ​ព្រះបិតា ព្រះអង្គ​ជាអ្នក​មិនប្រហែស មិនក្រោធ សូមធ្វើ​នូវកិច្ចទាំង​ឡាយចុះ សូមព្រះអង្គ​ប្រឹងប្រែង​ក្នុងកិច្ច​ទាំងឡាយ​របស់​ព្រះអង្គ បុគ្គល​ខ្ជិលច្រអូស រមែង​មិនបាន​សេចក្តី​សុខទេ។ នោះជា​វត្តបទ​ក្នុងបញ្ហានោះ​ឯង នុ៎ះឯង​ជា​អនុសាសនី (របស់​ព្រះអង្គ) ព្រះរាជា កាលប្រព្រឹត្ត​យ៉ាងនេះ ទើបអាច​ញ៉ាំងពួក​មិត្ត ឲ្យបាន​សុខផង អាចញ៉ាំង​ពួកសត្រូវ ឲ្យបាន​ទុក្ខ​ផង។

[៥៧០] (ព្រះរាជា…) ម្នាលនាងកុណ្ឌលិនី នាងអាច (ឆ្លើយ​ប្រស្នាបាន) នាង​ជាពង្ស​នៃមហា​សេនគុត្ត1) ឈ្មោះ​ខត្តៈ ដឹង (នូវ​អាថ៌ប្រស្នា) កិច្ចដូចម្តេច​ដែលយើងប្រាថ្នាដើម្បី​សោយរាជ្យ ធ្វើហើយ​ប្រសើរ។

[៥៧១] (សារិកាឈ្មោះកុណ្ឌលិនី) បពិត្រព្រះបិតា ប្រយោជន៍ និង​សេចក្តី​សុខ​ទាំងអស់ តាំងនៅ​ក្នុងបទណា បទនោះ​មាន​ពីរយ៉ាង គឺការ​បាននូវ​របស់​ដែល​មិនធ្លាប់​បាន ១ រក្សានូវ​របស់ដែល​បានមក​ហើយ ១។ បពិត្រ​ព្រះបិតា សូម​ព្រះអង្គជ្រាប​នូវ​អាមាត្យ​ទាំង​ឡាយ ដែលមាន​ប្រាជ្ញា​ឈ្លាសវៃ​ចំពោះ​ប្រយោជន៍ បពិត្រ​ព្រះបិតា សូម​ព្រះអង្គ​ជ្រាបនូវ​អាមាត្យ​ទាំង​ឡាយ ដែលមិន​លេងល្បែង​ភ្នាល់ មិនបោក​ប្រាស មិនជា​អ្នកលេង​ស៊ីផឹក មិនជាអ្នក​បំផ្លាញ​ព្រះរាជទ្រព្យ។ បពិត្រ​ព្រះបិតា អាមាត្យ​ណាគប្បី​រក្សា​នូវទ្រព្យ​របស់​ព្រះអង្គ​ដែលមាន ដូចនាយ​សារថី​ប្រុងប្រយ័ត្ន​នូវរថ អាមាត្យ​នោះ ព្រះអង្គ​គប្បី​ឲ្យធ្វើ​នូវកិច្ចការ​ទាំងឡាយ​របស់​ព្រះអង្គ។ សូមព្រះអង្គ​ដែលមាន​ជនខាង​ក្នុង​សង្គ្រោះ​ល្អ ត្រួតត្រា​មើល​នូវព្រះរាជ​ទ្រព្យ​ដោយ​ព្រះអង្គឯង មិនគួរ​ធ្វើនូវកំណប់​ទ្រព្យ និងការ​ឲ្យជា​បំណុល​ដោយជឿ​អ្នកដទៃ​ទេ។ ព្រះអង្គ​គប្បីជ្រាប​នូវសេចក្តី​ចំរើន និង​សេចក្តី​វិនាស​ដោយ​ព្រះអង្គ​ឯង គប្បី​ជ្រាបនូវ​កិច្ចការ​ដែលបាន​ធ្វើ និងមិន​បានធ្វើ​ដោយ​ព្រះអង្គឯង គប្បី​សង្កត់សង្កិន​នូវបុគ្គល​ដែលគួរ​សង្កត់សង្កិន គប្បី​លើក​តំកើង​នូវបុគ្គល​ដែល​គួរ​លើក​តំកើង។ បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ជាធំ​លើរថ សូម​ព្រះអង្គ​ប្រៀនប្រដៅ​នូវ​ប្រយោជន៍​ដល់អ្នក​ជនបទ​ដោយ​ព្រះអង្គឯង ពួក​រាជបុរស​អ្នកប្រកប​ការមិន​ត្រឹមត្រូវ​តាមធម៌ សូមកុំ​ឲ្យញ៉ាំង​ទ្រព្យ និង​ដែន​របស់​ព្រះអង្គ​ឲ្យវិនាស។ មួយទៀត សូមព្រះអង្គ​កុំធ្វើ ឬប្រើគេ​ឲ្យ​ធ្វើ​នូវរាជកិច្ច​ទាំងឡាយ​ដោយ​រួសរាន់ ព្រោះ​មនុស្ស​ល្ងង់ខ្លៅ តែងក្តៅ​ក្រហាយ​រឿយៗ ក្នុង​កាលខាង​ក្រោយ ចំពោះ​ការងារ​ដែលខ្លួន​ធ្វើដោយ​រួសរាន់។ សូមព្រះអង្គ​កុំបញ្ចេញ​នូវ​ព្រះហ្ឫទ័យ​ក្រោធខ្លាំង​ពេក​ចំពោះ​អកុសល (របស់​អ្នកដទៃ) ដែល​ប្រព្រឹត្ត​កន្លង (នូវ​ការ​កុសល) ព្រោះថា ត្រកូល​ទាំងឡាយ​ដែល​ថ្កុំថ្កើង​ហើយ ច្រើនដល់​នូវភាវៈ​មិនមែន​ជា​ត្រកូល​ទៅវិញ ព្រោះ​សេចក្តី​ក្រោធ។ បពិត្រ​ព្រះបិតា សូមព្រះអង្គ​កុំបណ្តោយ (មហាជន) ឲ្យធ្លាក់​ទៅក្នុង​សេចក្តី​វិនាស ដោយ​គិតថា ខ្លួនអញ​ជា​ឥស្សរៈ ការកើត​ឡើងនៃ​ទុក្ខលំបាក កុំ​ឲ្យមាន​ដល់ស្រ្តី​បុរស​ទាំងឡាយ​ក្នុងដែន​របស់​ព្រះអង្គ។ ភោគ​សម្បត្តិ​​ទាំងអស់​របស់​ព្រះរាជា ជាអ្នក​ប្រាសចាក​ការព្រឺរោម (ឥតកោត​ញញើត) តាម​ចំណង់ នឹង​វិនាសទៅ (ដោយពិត) ការវិនាស​នោះ លោក​ពោលថា​ជាទុក្ខ​របស់​ព្រះរាជា។ នោះជា​វត្តបទក្នុង​បញ្ហានោះ​ឯង នុ៎ះឯង​ជា​អនុសាសនី ឥឡូវ​នេះ សូម​ព្រះអង្គ​សង្វាត​ធ្វើ​បុណ្យ កុំជា​អ្នកលេង កុំញុំាង​ប្រយោជន៍​ឲ្យវិនាស បពិត្រ​មហារាជ សូម​ព្រះអង្គ​មានសីល (ព្រោះថា) បុគ្គល​អ្នក​ទ្រុស្តសីល ឈ្មោះថា​ជាអ្នក​ញ៉ាំង​ខ្លួន​ឲ្យធ្លាក់ចុះ។

[៥៧២] (ព្រះរាជា…) អញបានសួរវេស្សន្តរៈ ជា​កោសិយគោត្រ និងនាង​កុណ្ឌលិនី ដោយ​ប្រការ​ដូច្នោះ​ហើយ ម្នាល​ជម្ពុកៈ ឥឡូវនេះ អ្នកចូរពោល​នូវកំឡាំង​ដ៏​ឧត្តម ជាង​កំឡាំង​ទាំងឡាយ។

[៥៧៣] (សេកជម្ពុកពោធិសត្វ…) កំឡាំងក្នុង​លោក មាន ៥ យ៉ាង រមែង​មានក្នុង​បុរស​ដែល​មាន​អធ្យាស្រ័យ​ធំ បណ្តា​កំឡាំង​ទាំងនោះ កំឡាំង​ដៃ (កាយ) បណ្ឌិត​ពោល​ថា​ជាកំឡាំង​ថោកទាប បពិត្រ​ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះជន្ម​វែង កំឡាំង​ភោគៈ បណ្ឌិត​ពោលថា​ជា​កំឡាំង ទី ២។ បពិត្រ​ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះជន្មវែង កំឡាំង​អាមាត្យ បណ្ឌិត​ពោលថា​ជា​កំឡាំងទី ៣ កំឡាំង​ជាតិ​ខ្ពស់ ជាកំឡាំង​ទី ៤ ឥត​សង្ស័យ បុគ្គល​ជាបណ្ឌិត រមែង​គ្របសង្កត់​នូវ​កំឡាំង​ទាំងអស់​នេះ។ កំឡាំង​បញ្ញា​នោះ ជា​កំឡាំង​ប្រសើរ ជាកំឡាំង​ខ្ពង់​ខ្ពស់​ជាង​កំឡាំង​ទាំងឡាយ បណ្ឌិត​ដែលមាន​កំឡាំង​បញ្ញា​ជ្រោមជ្រែង​ហើយ រមែង​បាននូវ​សេចក្តី​ចំរើន។ បុគ្គល​មាន​បញ្ញាទន់ ទោះបី​បាននូវ​ផែនដី​ស្តុកស្តម្ភ​ប្រសើរ កាលបើ​បុគ្គល​មានបញ្ញា​ទន់នោះ មិនមាន​ប្រាថ្នា បុគ្គល​ដែលមាន​បញ្ញាដទៃ ធ្វើនូវ​ការ​កំហែង ហើយ​គ្រប់គ្រង​នូវផែនដី​នោះ។ បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ជាម្ចាស់​ដែនកាសី បើទុក​ជាបុគ្គល​មានជាតិ​ខ្ពង់ខ្ពស់ ជា​ក្សត្រ​បាន​នូវរាជ្យ តែ​អ័ប្បបញ្ញា ក៏រមែង​មិនរស់​នៅ ដោយ​រាជ្យ​ទាំងពួង​បាន។ បញ្ញាជា​ធម្មជាតិ​សម្រាប់​វិនិច្ឆ័យ​ក្នុង​សេចក្តី​ដែលបាន​ស្តាប់ បញ្ញា​ជា​គ្រឿង​ញ៉ាំង​កេរ្តិ៍ឈ្មោះ និង​លាភសក្ការៈ​ឲ្យចំរើន នរជន​ប្រកប​ដោយ​បញ្ញា ក្នុងលោកនេះ សូម្បីទុក្ខ (កើតឡើង) ក៏រមែង​បានសុខ​ទាំងឡាយ​វិញ។ មួយ​ទៀត បុគ្គល​ណាមួយ មិនស្តាប់​ដោយគោរព មិនជឿ​នូវបុគ្គល​ជា​ពហុស្សូត មិន​ឈ្វេង​យល់​នូវកិច្ចការ​ដែល​ឋិត​នៅក្នុង​សភាវៈ រមែង​មិនបាន​នូវ​បញ្ញា។ លុះតែ​បុគ្គល​ណា​ជាអ្នក​ដឹងនូវ​ចំណែក​នៃ​ធម៌ ប្រឹងប្រែង​ក្នុងកាលគួរ មិនខ្ជិល​ច្រអូស ប្រឹងប្រែង​រឿយៗ តាម​កាល​គួរ ផលកើត​អំពីការងារ ទើប​សម្រេច​ដល់បុគ្គល​នោះ។ កាល​បុគ្គលមិន​មានសីល​ជាទីកើត (នៃលាភ យស សុខ) សេពគប់​នូវបុគ្គល​ទ្រុស្តសីល មិនជា​ទីកើត (នៃ​លាភ យស សុខ) ធ្វើការ​ធុញទ្រាន់ ប្រយោជន៍​រមែងមិន​ឲ្យផល​ដោយ​ប្រពៃទេ។ លុះតែ​បុគ្គល​ប្រកប​កិច្ចខាង​ក្នុង​សន្តាន សេព​គប់នូវ​បុគ្គល​មានសីល​ជាទីកើត (នៃ​លាភ យស សុខ) ដូច្នោះ ធ្វើ​ការងារ​មិនធុញ​ទ្រាន់ ប្រយោជន៍​រមែង​ឲ្យផល​ដោយប្រពៃ។ បពិត្រ​បិតា សូម​ព្រះអង្គ​គប់រក​នូវហេតុ​ទាំងឡាយ​នោះ គឺបញ្ញា​ជាចំណែក​នៃ​ព្យាយាម ក្នុង​ហេតុ​ដែល​គួរប្រកប និងការ​ថែទាំទុក​នូវទ្រព្យ​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន ព្រះអង្គកុំ (ញ៉ាំង​ទ្រព្យ) ឲ្យ​វិនាស ដោយ​ការងារ​មិនគួរ ព្រោះថា បុគ្គល​ឥតបញ្ញា រមែង​លិចចុះ (ក្នុង​សេចក្តី​វិនាស) ដោយ​ហេតុមិន​មែនជា​ការងារ ដូចផ្ទះ​ដែលគេ​ធ្វើដោយ​ដើមបបុស។

[៥៧៤] បពិត្រមហារាជជាក្សត្រ សូមព្រះអង្គ​ប្រពឹ្រត្ត​ធម៌ គឺការ​បំរើមាតា​បិតា​ទាំង​ឡាយ បពិត្រ​ព្រះរាជា លុះព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្តធម៌​ក្នុង​លោកនេះ​ហើយ នឹង​ទៅកាន់​ឋានសួគ៌។ បពិត្រ​មហារាជ​ជាក្សត្រ សូមព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្តធម៌ គឺការ​សង្គ្រោះ​ចំពោះ​បុត្ត​ភរិយា​ទាំងឡាយ បពិត្រ​ព្រះរាជា លុះព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្តធម៌​ក្នុងលោក​នេះហើយ នឹង​ទៅកាន់​ឋានសួគ៌។ បពិត្រ​មហារាជ​ជាក្សត្រ សូមព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្តធម៌ ចំពោះ​មិត្រ និង​អាមាត្រ​ទាំង​ឡាយ បពិត្រ​ព្រះរាជា លុះព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្តធម៌​ក្នុងលោក​នេះហើយ នឹងទៅ​កាន់​ឋានសួគ៌។ បពិត្រ​មហារាជ សូមព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្តធម៌​ចំពោះ​ពាហនៈ និង​ពល​ទាំងឡាយ បពិត្រ​ព្រះរាជា លុះ​ព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌ក្នុង​លោកនេះ​ហើយ នឹងទៅ​កាន់​ឋានសួគ៌។ បពិត្រ​មហារាជ សូមព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្តធម៌​ចំពោះ​ជនអ្នក​ស្រុក និង​អ្នកនិគម​ទាំង​ឡាយ បពិត្រ​ព្រះរាជា លុះ​ព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ក្នុង​លោក​នេះហើយ នឹងទៅ​កាន់​ឋានសួគ៌។ បពិត្រ​មហារាជ សូម​ព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្តធម៌​ចំពោះ​អ្នកដែន និងអ្នក​ជនបទ​ទាំងឡាយ បពិត្រ​ព្រះ​រាជា លុះព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្តធម៌​ក្នុង​លោកនេះ​ហើយ នឹងទៅ​កាន់​ឋានសួគ៌។ បពិត្រ​មហារាជ សូមព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្តធម៌​ចំពោះ​ពួកសមណៈ និង​ព្រាហ្មណ៍​ទាំង​ឡាយ បពិត្រ​ព្រះរាជា លុះ​ព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្តធម៌​ក្នុងលោក​នេះហើយ នឹង​ទៅ​កាន់​ឋានសួគ៌។ បពិត្រ​មហារាជ​ជាក្សត្រ សូមព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌ គឺ​ឲ្យអភ័យ​ចំពោះ​ពួកម្រឹគ និង​សត្វបក្សី​ទាំងឡាយ បពិត្រ​ព្រះរាជា លុះ​ព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្តធម៌​ក្នុងលោក​នេះហើយ នឹង​ទៅ​កាន់​ឋានសួគ៌។ បពិត្រ​មហារាជ សូមព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្តធម៌ (ព្រោះថា) ធម៌ដែល​ព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្ត​ហើយ រមែង​នាំមកនូវ​សេចក្តី​សុខ បពិត្រ​ព្រះរាជា លុះព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌ក្នុង​លោកនេះ​ហើយ នឹងទៅ​កាន់​ឋានសួគ៌។ បពិត្រ​មហារាជ សូមព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្តធម៌ ព្រោះ​ពួក​ព្រះឥន្ទ្រ ទេវតា ព្រមទាំង​ព្រហ្ម បានដល់​នូវ​ទិព្វសម្បត្តិ ដោយធម៌​ដែលខ្លួន​ប្រព្រឹត្តល្អ បពិត្រ​ព្រះរាជា សូមព្រះអង្គ​កុំ​ប្រហែស​ចំពោះ​ធម៌។ នោះជា​វត្តបទ​ក្នុងបញ្ហា​នោះឯង នុ៎ះឯង​ជា​អនុសាសនី សូមព្រះអង្គ​សេពគប់​នូវបុគ្គល​មានបញ្ញា សូមមាន​គុណធម៌​ដ៏ល្អ ជ្រាបច្បាស់​នូវធម៌នោះ​ដ៏បរិបូណ៌​ដោយ​ព្រះអង្គឯង (ប្រតិបត្តិ​តាម​ពាក្យ​ប្រៀនប្រដៅ​ចុះ)។

ចប់ តេសគុណជាតក ទី១។

 

លេខយោង

1)
មៀមវេស្សន្តរៈ ស្តេចតាំងក្នុងឋានៈជាមហាសេនគុត្ត។
km/tipitaka/sut/kn/jat/sut.kn.jat.521.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/04/02 02:18 និពន្ឋដោយ Johann