User Tools

Site Tools


Translations of this page?:
km:tipitaka:sut:kn:jat:sut.kn.jat.522

សរភង្គជាតក ទី២

សង្ខេប

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

sut kn jat 522 បាលី cs-km: sut.kn.jat.522 អដ្ឋកថា: sut.kn.jat.522_att PTS: ?

សរភង្គជាតក ទី២

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ (គ្មានការថតសំលេង៖ ចង់ចែករំលែកមួយទេ?)

(៥២២. សរភង្គជាតកំ (២))

[៥៧៥] (អនុសិស្សតាបសសួរថា) បពិត្រលោក រថទាំងឡាយ​ប្រសើរ លោក​ទាំង​ឡាយ មានខ្លួន​ប្រដាប់​ហើយ មានកុណ្ឌល មានសំពត់​ស្លៀកល្អ សៀត​ព្រះខ័ន​មានដង​ប្រដាប់​ដោយ​កែវពៃទូរ្យ និង​កែវមុក្តា ឈរនៅ (លើ​រថតែមួយ) លោកទាំង​ឡាយ​ឈ្មោះអ្វី ពួកជន​ក្នុង​មនុស្សលោក ស្គាល់​លោកទាំង​ឡាយ​ដូចម្តេច។

[៥៧៦] (ព្រះរាជាព្រះនាមអដ្ឋកៈត្រាស់ថា) ខ្ញុំជា​ព្រះរាជា​ឈ្មោះ​អដ្ឋកៈ នេះ​ជា​ព្រះរាជា​ព្រះនាម​ភីមរថ នេះជា​ព្រះរាជា​ព្រះនាម​កាលិង្គ ដែល​មាន​តេជា​នុភាព មាន​កិត្តិស័ព្ទ​ល្បីល្បាញ យើងទាំង​ឡាយមក​ក្នុងទី​នេះ ដើម្បីឃើញ​នូវឥសី​ទាំងឡាយ​ដែល​សង្រួមល្អ​ហើយ ដើម្បី​សួរនូវ​ប្រស្នា​ទាំងឡាយ។

[៥៧៧] (អនុសិស្សតាបស…) លោកឋិតនៅឰដ៏​អាកាស ជាទី​រីករាយ​នៃ​សត្វស្លាប ដូច​ព្រះចន្ទ្រ​ក្នុងថ្ងៃ ១៥ កើត ដែល​ឋិតនៅ​នា​គន្លង​ផ្លូវឆ្ងាយ (អាកាស) បពិត្រ​យក្ស អាត្មាសូម​សួរលោក​ដែលមាន​អានុភាព​ធំ ពួក​ជនក្នុង​មនុស្ស​លោក នឹង​ស្គាល់​លោក​ដូចម្តេច។

[៥៧៨] (សក្កទេវរាជ…) ទេវតាទាំងឡាយ​ក្នុង​ពួកទេវតា បានហៅ​ខ្ញុំណា​ថា មឃវា ខ្ញុំនោះ ជាទេវរាជ​មកកាន់​ទីនេះ ក្នុងថ្ងៃ​នេះ ដើម្បី​ឃើញឥសី​ទាំងឡាយ អ្នក​សង្រួម​ល្អហើយ។

[៥៧៩] ឥសីទាំងឡាយរបស់យើងខ្ញុំ ដែលជួប​ជុំគ្នា មានឫទ្ធិធំ ប្រកប​ដោយ​គុណ គឺឫទ្ធិ ល្បីទៅក្នុង​ទីឆ្ងាយ ខ្ញុំមាន​ចិត្តជ្រះថ្លា សូម​ថ្វាយបង្គំ​លោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ ដែល​ប្រសើរ​ក្នុងពួក​មនុស្ស​ក្នុងជីវលោក​នេះ។

[៥៨០] (អនុសិស្សតាបស…) ក្លិនរបស់ឥសី​ទាំងឡាយ​ដែល​បួសយូរ រមែង​ផ្សាយ​ចេញ​ចាកកាយ​ទៅតាម​ខ្យល់ បពិត្រ​សហស្សនេត្ត សូម​ព្រះអង្គ​ថយចេញ​ចាកទីនេះ បពិត្រ​ទេវរាជ ក្លិនរបស់​ឥសី​ទាំងឡាយ​មិនស្អាត​ទេ។

[៥៨១] (សក្កទេវរាជ…) ក្លិនរបស់ឥសី​ទាំងឡាយ​ដែលបួស​យូរ ចូរផ្សាយ​ចេញ​ចាកកាយ​ទៅតាម​ខ្យល់ចុះ បពិត្រ​លោក​ដ៏ចំរើន យើងខ្ញុំ​រមែង​ប្រាថ្នា​នូវក្លិននុ៎ះ ដូច​បុគ្គល​ប្រាថ្នានូវ​កម្រងផ្កា មានផ្កា​ដ៏វិចិត្រ មានក្លិន​ក្រអូប ព្រោះទេវតា​ទាំងឡាយ ជាអ្នក​មិនមាន​សេចក្តី​សំគាល់​ក្នុងក្លិន​នុ៎ះ ថាជា​បដិកូល​ទេ។

[៥៨២] (អនុសិស្សតាបស…) ទេវរាជនោះ​ឈ្មោះ​បុរិន្ទទៈ ឈ្មោះ​ភូតបតី ជា​អ្នក​មានយស ឈ្មោះ​ទេវានមិន្ទៈ ឈ្មោះ​មឃវា ឈ្មោះ​សុជម្បតិ ជាអ្នក​ញាំ​ញី (នូវពួក) អសុរ ទ្រង់ប្រាថ្នា​នូវឱកាស​ដើម្បី​សួរប្រស្នា។ ក្នុង​ទីនេះ បណ្តា​ឥសីជា​បណ្ឌិត​ទាំងឡាយ​នេះ បណ្ឌិត​ណាហ្ន៎ ដែល​ព្រះរាជា​ទាំង ៣ ព្រះអង្គ ជាធំ​ជាង​មនុស្ស និង​ព្រះវាសវៈ​ជាធំជាង​ពួក​ទេវតា ត្រាស់​សួរប្រស្នា​ដ៏​ល្អិតហើយ នឹងឆ្លើយ​បាន។

[៥៨៣] (ពួកឥសី…) ឥសីឈ្មោះ​សរភង្គៈ​នេះ មានតបៈ ជាអ្នកវៀរចាក​មេថុនធម្ម តាំង​អំពី​កើតមក ជាបុត្រ​នៃបុរោហិត​ដែលជា​អាចារ្យ (របស់​ព្រះរាជា​ពារាណសី) មាន​សភាព​រៀបរយ​ល្អហើយ ឥសី​ឈ្មោះ​សរភង្គៈ​នោះ នឹងឆ្លើយ​នូវប្រស្នា​ទាំងឡាយ​របស់​ព្រះរាជា​ទាំងនោះ​បាន។

[៥៨៤] (អនុសិស្សតាបស…) បពិត្រ​កោណ្ឌញ្ញៈ សូមលោក​ឆ្លើយនូវ​ប្រស្នា​ទាំងឡាយ ឥសី​ទាំងឡាយ​មានសភាព​ដ៏ល្អ អារាធនា​លោក បពិត្រ​កោណ្ឌញ្ញៈ ការដោះ​ប្រស្នា​នុ៎ះ ជាទំនៀម​តែងមាន​ក្នុងពួក​មនុស្ស ប្រស្នា​ណា មកកាន់​សេចក្តី​ចំរើន ប្រស្នានុ៎ះ ជាភារៈ​របស់លោក។

[៥៨៥] (សរភង្គតាបស…) លោកដ៏ចំរើន​ទាំងឡាយ ខ្ញុំធ្វើឱកាស​ឲ្យហើយ ចូរសួរ​នូវប្រស្នា​ណានីមួយ ដែលលោក​ទាំងឡាយ​ប្រាថ្នា​ហើយ​ដោយចិត្ត​ចុះ ព្រោះថា ខ្ញុំដឹង​នូវ​លោកនេះ និង​លោក​ខាងមុខ​ដោយ​ខ្លួនឯង នឹងឆ្លើយ​នូវប្រស្នា​នោះៗ ប្រាប់​លោក​ទាំងឡាយ​បាន។

[៥៨៦] (អភិសម្ពុទ្ធគាថា) លំដាប់នោះ ទេវរាជ​បុរិន្ទទៈ មឃវា សក្កៈ អ្នក​ឃើញនូវ​ប្រយោជន៍ បាន​សួរប្រស្នា​ជាដំបូង​ដែលខ្លួន​ប៉ងទុក​ហើយថា បុគ្គល​សម្លាប់អ្វី​មិន​ក្រៀមក្រំ ក្នុងកាល​ណាម្តង​ឡើយ ឥសីទាំងឡាយ សរសើរ​នូវការ​លះបង់អ្វី បុគ្គល​គប្បី​អត់ធន់​ចំពោះ​ពាក្យអាក្រក់ ដែល​បុគ្គល​ណាពោល​ហើយក្នុង​លោកនេះ បពិត្រ​កោណ្ឌញ្ញៈ សូម​លោកប្រាប់​សេចក្តី​នុ៎ះដល់ខ្ញុំ។

[៥៨៧] (សរភង្គតាបស…) បុគ្គលសម្លាប់សេចក្តី​ក្រោធ រមែង​មិនក្រៀម​ក្រំក្នុង​កាលណា​ម្តងឡើយ ឥសី​ទាំងឡាយ រមែង​សរសើរ​នូវការ​លះបង់​នូវសេចក្តី​លុបគុណគេ បុគ្គល​គប្បី​អត់ធន់​ចំពោះ​ពាក្យអាក្រក់ ដែល​បុគ្គល​ទាំងពួង​ពោលហើយ ពួក​សប្បុរស​ពោលនូវ​សេចក្តី​អត់ធន់នុ៎ះ ថាជា​គុណជាតិ​ដ៏ឧត្តម។

[៥៨៨] (សក្កទេវរាជ…) បុគ្គលអាចអត់ធន់នូវពាក្យ​របស់ជន​ទាំងពីរ​ពួក​បាន គឺបុគ្គល​ស្មើគ្នា និងបុគ្គល​ប្រសើរ​ជាង ចុះបុគ្គល​អត់ធន់​នូវពាក្យ​របស់បុគ្គល​ថោកទាប តើដូច​ម្តេច បពិត្រ​កោណ្ឌញ្ញៈ សូមលោក​ប្រាប់​សេចក្តី​នុ៎ះដល់ខ្ញុំ។

[៥៨៩] (សរភង្គតាបស…) បុគ្គលអត់ធន់នូវពាក្យ​របស់បុគ្គល​ដ៏ប្រសើរ ព្រោះ​សេចក្តី​ខ្លាច ឯបុគ្គល​អត់ធន់​នូវពាក្យ​របស់បុគ្គល​ស្មើៗ គ្នា ព្រោះ​ហេតុនៃ​ការប្រណាំង​ប្រជែង ចំណែក​បុគ្គលណា ក្នុង​លោកនេះ អត់ធន់​នូវពាក្យ​របស់​បុគ្គល​ថោកទាប​បាន សប្បុរស​ទាំងឡាយ ពោលនូវ​សេចក្តី​អត់ធន់​នុ៎ះ (របស់​បុគ្គលនោះ) ថាជា​គុណជាតិ​ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់។

[៥៩០] ធ្វើដូចម្តេច បុគ្គលគប្បីដឹងច្បាស់​នូវបុគ្គល​ប្រសើរជាង ឬ​បុគ្គល​ស្មើៗ គ្នា ឬក៏​បុគ្គល​ថោកទាប ដែល​មានសភាព​បិទបាំង​ដោយ​ឥរិយាបថ ៤ បាន សប្បុរស​ទាំង​ឡាយ តែង​ប្រព្រឹត្ត​តាមរូប​នៃបុគ្គល​ផ្សេងៗ គ្នា ព្រោះ​ហេតុនោះ បុគ្គល​គួរអត់ធន់​នូវពាក្យ​របស់​បុគ្គល​ទាំងពួង។

[៥៩១] សប្បុរសអ្នកមានខន្តី គប្បីបាន​នូវសេចក្តី​ចំរើនណា សេនាធំ​ព្រម​ដោយ​ព្រះរាជា កាល​ច្បាំងគ្នា មិនគប្បី​បាននូវ​សេចក្តី​ចំរើននុ៎ះ​ទេ ពៀរទាំង​ឡាយ​របស់​បុគ្គល​អ្នកមាន​ខន្តីជា​កំឡាំង រមែង​ស្ងប់រម្ងាប់​បាន។

[៥៩២] (សក្កទេវរាជ…) ខ្ញុំរីករាយនឹងសុភាសិត​របស់​លោកហើយ សូម​សួរប្រស្នា​ដទៃ​នឹងលោក​ទៀត សូមលោក​ពោល​ប្រស្នានោះ ដូចយ៉ាង​ព្រះ​បាទ​ទណ្ឌកី ព្រះបាទ​នាលិកីរៈ ព្រះបាទ​អជ្ជុនៈ និង​ព្រះបាទ​កលាពុ សូម​លោកបា្រប់​នូវគតិ​របស់​ស្តេច​ទាំង​នោះ ដែល​មាន​បាបកម្ម​ដ៏ធ្ងន់ តើព្រះ​រាជា​ទាំងនោះ ជាអ្នក​បៀតបៀន​នូវឥសី​ទាំងឡាយ ទៅកើត​ក្នុងទីណា។

[៥៩៣] (សរភង្គតាបស…) ព្រះបាទទណ្ឌកី ព្រមទាំង​ជន ទាំង​អ្នកដែន បានស្តោះ​ដាក់​តាបស​ឈ្មោះ​កីសវច្ឆៈ ព្រះអង្គ​មានមូល​ដាច់ហើយ ឆេះក្នុង​នរក​ឈ្មោះ​កុក្កូលៈ រងើកភ្លើង​ទាំងឡាយ​ធ្លាក់មិន​ដាច់ លើកាយ​នៃព្រះអង្គ។ ព្រះបាទ​នាលិកីរៈ​ណា បាន​បៀតបៀន​បព្វជិត​ទាំងឡាយ ជាអ្នក​សង្រួម ជាអ្នក​រម្ងាប់បាប មិនប្រទូស្ត កំពុង​សំដែង​ធម៌ ឆ្កែទាំងឡាយ​ចោមខាំ​ស៊ីនូវព្រះបាទ​នាលិកីរៈនោះ ឲ្យអន្ទះ​អន្ទែង​ក្នុងបរលោក។ ឯ​ព្រះបាទ​អជ្ជុនៈ មានព្រះសិរ​ចុះក្រោម មានព្រះបាទ​ឡើងលើ ធ្លាក់​ក្នុងនរក​ឈ្មោះ​សត្តិសូលៈ ព្រោះតែ​បៀតបៀន​នូវឥសី​ឈ្មោះ​អង្គីរសៈ ជា​គោតមគោត្រ ជាអ្នក​អត់ធន់ មានតបៈ ប្រព្រឹត្តធម៌​ដ៏ប្រសើរ​អស់កាល​យូរ។ ព្រះបាទ​កលាពុ​ណា បាន​កាត់​ឲ្យជា​កំណាត់​តូច និង​កំណាត់ធំ នូវបព្វជិត​ដែលពោល​នូវខន្តិ ជាអ្នក​រម្ងាប់បាប ជាអ្នក​មិន​ប្រទូស្ត ព្រះបាទ​កលាពុ (នោះ) ក៏កើត​ឆេះនៅក្នុង​នរកឈ្មោះ​អវីចិ មានកំដៅ​ដ៏ខ្លាំង មាន​វេទនា​ដ៏ផ្សាក្តៅ ជាទី​គួរខ្លាច។ បណ្ឌិត​បានឮ​នូវនរក​ទាំងឡាយ​នេះផង នូវនរក​ទាំងឡាយ​ដទៃ ដ៏លាមក​លើសជាង​នរក​នេះផង គួរប្រព្រឹត្តធម៌​ក្នុង​សមណ​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ លុះ​ធ្វើយ៉ាង​នេះហើយ រមែងកើត​ក្នុងឋានសួគ៌។

[៥៩៤] (សក្កទេវរាជ…) ខ្ញុំត្រេកអរនឹងសុភាសិត​របស់​លោកម្ចាស់​ហើយ សូម​សួរនូវ​ប្រស្នា​ដទៃ ចំពោះ​លោកម្ចាស់​ទៀត សូមលោក​ម្ចាស់ប្រាប់​នូវប្រស្នា​នោះ បណ្ឌិត​ទាំងឡាយ​ពោលនូវ​បុគ្គល​បែបដូចម្តេច ថាជាអ្នក​មានសីល ពោលនូវ​បុគ្គល​បែបដូចម្តេច ថាជា​អ្នកមាន​ប្រាជ្ញា ពោលនូវ​បុគ្គល​បែបដូចម្តេច ថាជា​សប្បុរស សិរីមិន​លះបង់​នូវបុគ្គល​បែប​ដូចម្តេច។

[៥៩៥] (សរភង្គតាបស…) បុគ្គលណាក្នុងលោកនេះ ជាអ្នក​សង្រួម​ដោយ​កាយ ដោយ​វាចា ទាំងមិន​ធ្វើនូវ​បាបតិច​តួចដោយ​ចិត្ត មិនពោល​ពាក្យឡេះ​ឡោះ ព្រោះ​ហេតុនៃ​ខ្លួន បណ្ឌិត​ទាំងឡាយ ពោលនូវ​បុគ្គល​បែបនោះ ថាជា​អ្នក​មានសីល។ បុគ្គល​ណា កាលគិត​នូវប្រស្នា​ដ៏ជ្រាលជ្រៅ​ដោយចិត្ត ហើយមិន​ធ្វើនូវ​អំពើ​អាក្រក់ ដែល​កន្លង​នូវ​ប្រយោជន៍ មិនលះ​បង់នូវ​ចំណែក​នៃប្រយោជន៍ ដែលមក​ក្នុង​កាលគួរ បណ្ឌិត​ទាំងឡាយ ពោល​នូវ​បុគ្គលបែប​នោះ ថាជា​អ្នកមាន​បញ្ញា។ បុគ្គលណា ជា​កតញ្ញូកតវេទី មាន​ប្រាជ្ញា មានមិត្រល្អ មានការ​សេពគប់​មាំ ធ្វើនូវ​កិច្ចដោយ​គោរព ចំពោះ​បុគ្គល​អ្នកដល់​នូវ​សេចក្តីទុក្ខ បណ្ឌិត​ទាំងឡាយ ពោលនូវ​បុគ្គល​បែបនោះ ថាជា​អ្នកសប្បុរស។ បុគ្គល​ណា ជាអ្នក​ប្រកប​ដោយគុណ​ទាំងពួង​នេះ ជាអ្នក​មានសទ្ធា មាន​ចិត្តទន់ ជាអ្នក​ចែក​រំលែក ជាអ្នក​ដឹងនូវពាក្យ (របស់​ស្មូម) សិរី​មិនលះបង់​នូវបុគ្គល​ជាអ្នក​សង្រ្គោះ មាន​វាចាពីរោះ មានវាចា មដ្ឋចត់​បែបនោះ​ទេ។

[៥៩៦] (សក្កទេវរាជ…) ខ្ញុំរីករាយនឹងសុភាសិត​របស់​លោកហើយ សូម​សួរនូវ​ប្រស្នា​ដទៃនឹង​លោកទៀត សូមលោក​ម្ចាស់ប្រាប់​នូវប្រស្នា​នោះ បណ្ឌិត​ទាំងឡាយ ពោលនូវ​សីលផង សិរីផង ធម៌របស់​សប្បុរស​ផង ប្រាជ្ញា​ផង តើគុណជាតិ​ណាប្រសើរ​បំផុត។

[៥៩៧] (សរភង្គតាបស…) អ្នកឈ្លាសវៃទាំងឡាយ ពោលថា​ប្រាជ្ញា​ជាគុណ​ជាតិ​ប្រសើរ​បំផុត ដូចស្តេច​នៃផ្កាយ (ព្រះចន្រ្ទ) ដ៏ប្រសើរ​ជាងផ្កាយ​ទាំង​ឡាយ ទុកជា​សីលក្តី សិរីក្តី ធម៌របស់​សប្បុរស​ក្តី ក៏ប្រព្រឹត្ត​ទៅតាម​បុគ្គលអ្នក​មានប្រាជ្ញា។

[៥៩៨] (សក្កទេវរាជ…) ខ្ញុំរីករាយនឹងសុភាសិត​របស់​លោកហើយ សូម​សួរ​ប្រស្នា​ដទៃនឹង​លោកទៀត សូមលោក​ប្រាប់ប្រស្នា​នោះ បុគ្គល​ក្នុងលោក​នេះ ធ្វើដូចម្តេច ធ្វើការងារ​អ្វី ប្រព្រឹត្ត​ដូចម្តេច សេព​នូវអ្វី ទើប​បាន​នូវប្រាជ្ញា សូមលោក​ម្ចាស់ ប្រាប់​នូវបដិបទា​នៃប្រាជ្ញា​ក្នុងកាល​ឥឡូវ​នេះ ​បុគ្គល​ធ្វើដូចម្តេច ទើបជា​អ្នកមាន​ប្រាជ្ញា។

[៥៩៩] (សរភង្គតាបស…) បុគ្គលគប្បីសេពគប់នូវពួក​អ្នកចំរើន (ដោយ​ប្រាជ្ញា) អាចដឹង​នូវហេតុដ៏ល្អិត ជា​ពហុស្សូត គប្បីជា​អ្នករៀនផង ជាអ្នក​សាកសួរផង គប្បីស្តាប់​នូវសុភាសិត​ទាំងឡាយ​ដោយ​គោរពផង បុគ្គល​ធ្វើយ៉ាងនេះ ទើបជា​អ្នកមាន​ប្រាជ្ញា។ បុគ្គល​ជាអ្នក​ប្រាជ្ញនោះ ឃើញ​ច្បាស់នូវ​កាមគុណ​ទាំងឡាយ ថា​មិនទៀង ថាជាទុក្ខ ថាជា​រោគ បុគ្គល​ឃើញច្បាស់​យ៉ាងនេះ ទើបលះ​បង់នូវឆន្ទៈ ក្នុងកាម​ទាំងឡាយ ដែលជា​ទុក្ខ ជាភ័យ​ធំបាន។ បុគ្គលនោះ ប្រាសចាក​រាគៈ កំចាត់បង់​នូវទោសៈ​ហើយ គប្បី​ចំរើន​នូវមេត្តចិត្ត រកប្រមាណ​មិនបាន ដាក់ចុះ​នូវអាជ្ញា ក្នុង​សត្វ​ទាំងពួង ជាអ្នក​ គឺ​បុគ្គល​ណាមួយ​តិះដៀល​មិនបាន រមែង​ទៅកើត​ក្នុង​ឋានព្រហ្ម។

[៦០០] បពិត្រព្រះបាទអដ្ឋកៈ ការយាងមក​នៃព្រះអង្គ​ផង នៃព្រះបាទ​ភីមរថៈផង នៃ​ព្រះបាទ​កាលិង្គៈ ដែល​មាន​តេជានុភាព​ដ៏រុងរឿង​ផង ជាព្រះ​រាជដំណើរ​មាន​ឫទ្ធិដ៏​ច្រើន (ព្រោះ) កាមរាគ​នៃព្រះអង្គ​ទាំងអស់ បានលះ​បង់ហើយ។

[៦០១] (ព្រះរាជាទាំង ៣ ព្រះអង្គ ទ្រង់សរសើរ​ថា) លោកម្ចាស់​បានដឹង​ច្បាស់នូវ​ចិត្តរបស់​បុគ្គលដទៃ​នុ៎ះយ៉ាង​នេះឯង ឯកាមរាគ យើងខ្ញុំ​ទាំងអស់​គ្នាបាន​លះហើយ សូម​លោកម្ចាស់​ធ្វើឱកាស ដើម្បី​អនុគ្រោះ (បព្វជ្ជា) ឲ្យ​យើងខ្ញុំ​បានដល់​នូវគតិ​របស់លោក។

[៦០២] (សរភង្គតាបស…) អាត្មាភាពធ្វើឱកាស​ដើម្បី​អនុគ្រោះ ព្រោះថា មហារាជ​ទាំងឡាយ​បានលះបង់​នូវកាមរាគ ដោយ​ប្រការ​ដូច្នោះមែន មហារាជ​ទាំងឡាយ ចូរញ៉ាំង​កាយ ឲ្យជ្រួត​ជ្រាប​ដោយបីតិ​ដ៏កើត (អំពីឈាន) ដ៏​ធំទូលាយ ឲ្យ​មហារាជ​ទាំងឡាយ​បានដល់​នូវគតិ​របស់​អាត្មាភាព។

[៦០៣] (ព្រះរាជាទាំង ៣ ព្រះអង្គ…) បពិត្រលោក អ្នក​មានប្រាជ្ញា​ដូចផែនដី លោកម្ចាស់​ពោលពាក្យ​ណាៗ យើងខ្ញុំ​នឹងធ្វើ​តាមពាក្យ​របស់លោក​ទាំងអស់​នោះៗ យើងខ្ញុំ​នឹង​ញ៉ាំងកាយ​ឲ្យជ្រួតជ្រាប​ដោយបីតិ​ដ៏ធំ​ទូលាយ ឲ្យយើង​ខ្ញុំបាន​ដល់នូវ​គតិ​របស់​លោក។

[៦០៤] (សរភង្គតាបស…) ការបូជានេះ ពួកឥសី​បានធ្វើ​ហើយ ដល់ឥសី​ឈ្មោះ​កីសវច្ឆៈ ឥសី​ទាំងឡាយ​ដ៏ចំរើន មាន​សភាពល្អ ចូរទៅចុះ អ្នកទាំង​ឡាយ ចូរត្រេកអរ​ក្នុង​ឈាន មានចិត្ត​តាំងមាំ​សព្វៗ​កាលចុះ នេះជា​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ដ៏ប្រសើរ​របស់​បព្វជិត។

[៦០៥] (អភិសម្ពុទ្ធគាថា) ទេវតាទាំងឡាយនោះ មានយស បានស្តាប់នូវ​គាថា​ទាំងឡាយ​ដ៏ប្រកប​ដោយ​ប្រយោជន៍​ដ៏ក្រៃលែង ដែល​ឥសីជា​បណ្ឌិត ពោល​ល្អហើយ ជាអ្នក​បានចេះ​ដឹងហើយ អនុមោទនា ចៀសចេញ​ទៅកាន់​ទេវបុរី។ គាថា​ទាំងឡាយ​នេះ មាន​អត្ថ មាន​ព្យញ្ជនៈ​ដ៏បរិសុទ្ធ ដែល​ឥសីជា​បណ្ឌិត​ពោលល្អ​ហើយ បុគ្គល​ឯណានីមួយ ស្តាប់គាថា​ទាំងឡាយ​នេះ ធ្វើ​ខ្លួន​ឲ្យមាន​ប្រយោជន៍ រមែង​បាននូវ​គុណវិសេស​ខាងដើម និង​ខាងចុង លុះ​បាន​គុណវិសេស ខាងដើម និងខាង​ចុងហើយ គប្បី​ដល់នូវ​ព្រះនិព្វាន ជា​គុណ​មិនឃើញ​នូវមច្ចុរាជ។

[៦០៦] (ទ្រង់ប្រជុំជាតកថា) សាលិស្សរតាបស គឺសារីបុត្រ មេណ្ឌិស្សរតាបស គឺ​កស្សប បព្វតតាបស គឺ​អនុរុទ្ធ ទេវិលតាបស គឺ​កច្ចាយនៈ អនុសិស្សតាបស គឺ​អានន្ទ កីសវច្ឆតាបស គឺ​កោលិតៈ នារទតាបស គឺ​ឧទាយិត្ថេរ បរិស័ទ (របស់​ពួកតាបស) គឺ​ពុទ្ធបរិស័ទ សរភង្គតាបស ជា​ពោធិសត្វ គឺ​តថាគត អ្នកទាំងឡាយ ចូរចាំ​ទុកនូវ​ជាតក​យ៉ាង​នេះចុះ។

ចប់ សរភង្គជាតក ទី២។

 

លេខយោង

km/tipitaka/sut/kn/jat/sut.kn.jat.522.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/04/02 02:18 និពន្ឋដោយ Johann