[១] (ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់ត្រាស់ថា) បុគ្គលពួកខ្លះជាបណ្ឌិត រមែង​ប្រកាន់ហេតុ​ដែល​មិនខុស បុគ្គលពួកខ្លះ​ ត្រិះរិះយកឯង រមែងប្រកាន់​ហេតុទី ២ ​(ហេតុខុស) មេធាវី​បុគ្គល បានដឹង​នូវហេតុ​ដែលខុស ​និងហេតុ​ដែលមិន​ខុសនេះ​ហើយ គប្បី​កាន់យក​នូវហេតុ​ដែលមិន​ខុសនោះ។

[២] (ព្រះសម្ពុទ្ធត្រាស់ថា) ពួកជនមិនខ្ជិលច្រអូស កាលជីក (ផែនដី) ត្រង់ផ្លូវខ្សាច់ ឬក្នុង​ទីទួល បាននូវទឹកត្រង់​ផ្លូវនោះ (យ៉ាងណា) អ្នកប្រាជ្ញ បរិបូណ៌​ដោយព្យាយាម និង​កំឡាំង​កាយ មិនខ្ជិល​ច្រអូស ក៏បាននូវ​សេចក្តី​ស្ងប់រម្ងាប់​នៃហឫទ័យ​យ៉ាងនោះដែរ។

[៣] (ព្រះសម្ពុទ្ធត្រាស់ថា) បើអ្នកធ្វើ​នូវ​សោតាបត្តិមគ្គ ជាគ្រឿង​កំណត់​នូវ​ព្រះសទ្ធម្ម​នោះ ឲ្យឃ្លាត​ចាកសាសនា​នេះហើយ អ្នករមែង​ក្តៅក្រហាយ​រឿយ ៗ អស់​កាលយូរ ដូចជា​ពាណិជ​ឈ្មោះសេរិវៈ​នេះ។

[៤] (ព្រះសាស្ដា ត្រាស់ថា)​ អ្នកបា្រជ្ញ ឈ្លាសវៃ រមែងតាំងខ្លួនបាន​ដោយទ្រព្យ​ជាដើមទុន សូម្បីមាន​ប្រមាណ​តិច ដូច​បុគ្គលបង្កាត់​ភ្លើងដ៏តូច។

[៥] (អាមាត្យពោធិសត្វ សួរថា)​ អង្ករមួយនាឡិ ថ្លៃ (ស្មើនឹង) ក្រុងពារាណសី ទាំង​ខាងក្នុង ទាំងខាង​ក្រៅ ឬសេះ ៥០០ នេះ ថ្លៃត្រឹម​តែអង្ករ ១ នាឡិទេ​ឬ។

[៦] (ព្រះមហិស្សាសរាជ​កុមារពោធិសត្វ ពោលថា) ពួកសប្បុរស អ្នកមាន​ចិត្តស្ងប់​រម្ងាប់ បរិបូណ៌​ដោយហិរិ និង​ឱត្តប្បៈ តាំងមាំ​ហើយក្នុង​ធម៌ស លោក​ពោលថា​មាន​ទេវធម៌​ក្នុងលោក។

[៧] (ព្រះរាជកុមារពោធិសត្វ ពោលថា) បពិត្រមហារាជ ខ្ញុំជា​បុត្ររបស់​ព្រះអង្គ បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ជាធំជាង​ពួកជន សូម​ព្រះអង្គ​ចិញ្ចឹមខ្ញុំ​ផង ព្រះសម្មតិទេព​ទ្រង់​ចិញ្ចឹម​ពួកជន​ដទៃបាន ម្តេច​ព្រះសម្មតិទេព​ក៏មិនចិញ្ចឹម​សត្វដែលជា​បុត្ររបស់​ព្រះអង្គ​ផង។

[៨] (គាមណិកុមារ ពោលថា) ការបា្រថ្នានូវផល តែងសមេ្រចព្រម ដល់ពួកជន​អ្នកមិន​រួសរាន់ អញជា​អ្នកមាន​ព្រហ្មចារ្យ​ចាស់ក្លាហើយ ម្នាលគាមណិ អ្នកចូរ​ដឹងយ៉ាង​នេះចុះ។

[៩] (ព្រះរាជាពោធិសត្វ ទ្រង់ត្រាស់ថា) សក់ទាំងឡាយ​នេះ នាំទៅនូវ​វ័យ (ស្កូវ) កើតដល់​អញហើយ ទេវទូត កើតបា្រកដ​ហើយ (នេះ) ជាសម័យ​នៃផ្នួស​របស់អញ។

[១០] (ឥសីពោធិសត្វ ពោលថា) ពួកជនដទៃ មិនរក្សា​ជនណា ម្យ៉ាងទៀត ជន​ណា​មិនរក្សា​ពួកជនដទៃ បពិត្រ​ព្រះរាជា ជននោះឯង មិនមាន​សេចក្តី​អាឡោះអាល័យ​ក្នុងកាម​ទាំងឡាយ​ទេ រមែងដេក​ជាសុខ។

និយាយអំពីបុគ្គលខ្លះប្រកាន់ហេតុមិនខុសដ៏ប្រសើរ ក្នុង​អបណ្ណកជាតក ១ វណ្ណុបថជាតក ១ សេរិវវាណិជជាតក ១ បុគ្គលមាន​បា្រជ្ញា​ជាគ្រឿង​ពិចារណា ក្នុង​ចុល្លកសេដ្ឋិជាតក ១ តណ្ឌុលនាឡិជាតក ១ បុគ្គល​មានហិរិ ក្នុងទេវធម្មជាតក ១ ព្រះរាជបុត្ត ក្នុង​កដ្ឋហារិជាតក ១ គាមណិជាតក ១ មឃទេវជាតក ១ ជនណា​មិនរក្សា​ជនដទៃ ក្នុងសុខវិហារិជាតក ១ ត្រូវជា ១០ ជាតក។