km:tipitaka:sut:kn:jat:sut.kn.jat.v01.03

កុរុង្គវគ្គ ទី៣

សង្ខេប

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

sut kn jat v01 03 បាលី cs-km: sut.kn.jat.v01.03 អដ្ឋកថា: sut.kn.jat.v01.03_att PTS: ?

កុរុង្គវគ្គ ទី៣

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ (គ្មានការថតសំលេង៖ ចង់ចែករំលែកមួយទេ?)

(៣. កុរុង្គវគ្គោ)

កុរុង្គមិគជាតក ទី១

(២១. កុរុង្គមិគជាតកំ)

[២១] (ប្រើសពោធិសត្វ ពោលថា) ម្នាល​ដើមចម្បក់ អ្នក​ជម្រុះផ្លែ​មកដោយ​ហេតុ​ណា ហេតុនុ៎ះ អញជាប្រើស​បានដឹង​ហើយ អញ​នឹងទៅកាន់​ដើមចម្បក់​ឯទៀត ផ្លែរបស់​អ្នក អញមិន​ពេញចិត្តទេ។

ចប់ កុរុង្គមិគជាតក ទី១។

កុក្កុរជាតក ទី២

(២២. កុក្កុរជាតកំ)

[២២] (សុនខពោធិសត្វ ពោលថា) ពួកឆ្កែណា​កើតក្នុង​រាជត្រកូល បរិបូណ៌​ដោយ​សម្បុរ និង​កំឡាំង ចំរើនហើយ​ក្នុងរាជ​ត្រកូល ឆ្កែ​ទាំងនោះ គេមិន​សម្លាប់ទេ យើងទាំង​ឡាយ​ត្រូវគេ​សម្លាប់ នេះមិន​ឈ្មោះថា​សម្លាប់ដោយ​ត្រឹមត្រូវ​ឡើយ នេះឈ្មោះថា​សម្លាប់តែ​ឆ្កែ​ដែលមាន​កំឡាំងខ្សោយ។

ចប់ កុក្កុរជាតក ទី២។

ភោជាជានីយជាតក ទី៣

(២៣. គោជានីយជាតកំ)

[២៣] (សេះអាជានេយ្យពោធិសត្វ ពោលថា) សេះភោជាជានីយ សូម្បី​ត្រូវសរ​ទាំងឡាយ​មុតហើយ ដេកផ្អៀង គង់ប្រសើរ​ជាងសេះ​សាម័ញ្ញ នែសារថី អ្នកចូរទឹម​ខ្ញុំដោយ​គ្រឿង​ក្រឹស​ទាំងឡាយ​ចុះ។

ចប់ ភោជាជានីយជាតក ទី៣។

អាជញ្ញជាតក ទី៤

(២៤. អាជញ្ញជាតកំ)

[២៤] (សេះអាជានេយ្យពោធិសត្វ ពោលថា) សេះអាជានេយ្យ ធ្វើ​នូវសន្ទុះ​ក្នុងទីណា ក្នុងកាល​ណាម្តង‌ ៗ ឬក្នុង​ខណៈណា ក្នុង​មណ្ឌល​ចំបាំងណា ក្នុងកាល​ណាម្តង ៗ សេះ​សាម័ញ្ញទាំងឡាយ តែងសាប​សូន្យ ក្នុងកាល​នោះ ក្នុងទីនោះ។

ចប់ អាជញ្ញជាតក ទី៤។

តិត្ថជាតក ទី៥

(២៥. តិត្ថជាតកំ)

[២៥] (អាមាត្យពោធិសត្វ ពោលថា) ម្នាលសារថី អ្នកចូរ​ញុំាងសេះ​ឲ្យផឹក (ទឹក) តាមកំពង់​ទឹកទាំង​ឡាយដទៃ ៗ ចុះ ឯសេះ​ឆ្អែត​ដោយ​បាយាស ដោយការស៊ី​ជ្រុលហើយ (រមែង​មិនត្រូវ​ការបរិភោគ​ទៀតទេ)។

ចប់ តិត្ថជាតក ទី៥។

មហិឡាមុខជាតក ទី៦

(២៦. មហិឡាមុខជាតកំ)

[២៦] (អាមាត្យពោធិសត្វ ពោលថា) ដំរីដ៏ឧត្តម​ឈ្មោះ​មហិឡាមុខៈ បាន​ស្តាប់​ពាក្យរបស់​ចោរទាំងឡាយ​មុនហើយ ក៏ប្រព្រឹត្ត​តាម បានបោកសម្លាប់ (ហ្មដំរី) លុះបាន​ស្តាប់ពាក្យ​ពួកលោក​អ្នកមាន​ខ្លួន​សង្រួមល្អហើយ ក៏បានតាំង​នៅក្នុងគុណ​គ្រប់យ៉ាង។

ចប់ មហិឡាមុខជាតក ទី៦។

អភិណ្ហជាតក ទី៧

(២៧. អភិណ្ហជាតកំ)

[២៧] (អាមាត្យពោធិសត្វ ពោលថា) (ដំរី) មិនអាច​កាន់យកនូវ​ពំនូតបាយ មិនអាច​កាន់យកនូវ​ដុំបាយ មិន​អាចកាន់​យកនូវ​ស្មៅ​ទាំងឡាយ មិនអាច​ត្រដុស (សរីរៈ) ទេ ខ្ញុំសំគាល់​ថា​ដំរី​បានធ្វើ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ស្មោះចំពោះឆ្កែ ព្រោះការ​ឃើញរឿយ ៗ។

ចប់ អភិណ្ហជាតក ទី៧។

នន្ទិវិសាលជាតក ទី៨

(២៨. នន្ទិវិសាលជាតកំ)

[២៨] (ព្រះសាស្តា ទ្រង់ត្រាស់ថា) បុគ្គលគប្បីនិយាយ​ពាក្យជាទី​គាប់ចិត្ត​តែម្យ៉ាង មិន​គប្បី​និយាយ​ពាក្យមិន​ជាទីគាប់​ចិត្តក្នុង​កាលណា​ឡើយ កាល​ព្រាហ្មណ៍​និយាយ​ពាក្យ​ជា​ទីគាប់​ចិត្ត (គោនន្ទិវិសាល) បាន​ទាញភារៈ​ដ៏ធ្ងន់រួច ញុំាង​ព្រាហ្មណ៍នោះ​ឲ្យបាន​ទ្រព្យ​ផង ជាសត្វ​មានចិត្ត​រីករាយ​ដោយការ​ញុំាងព្រាហ្មណ៍​នោះឲ្យបាន​ទ្រព្យនោះ​ផង។

ចប់ នន្ទិវិសាលជាតក ទី៨។

កណ្ហជាតក ទី៩

(២៩. កណ្ហជាតកំ)

[២៩] (ព្រះសាស្តា ទ្រង់ត្រាស់ថា) ធុរៈធ្ងន់ ក្នុងទីណា ៗ ផ្លូវដ៏ជ្រៅ ក្នុងទីណា កាល​នោះឯង ពួកជន​នាំគ្នាទឹមគោ​ឈ្មោះ​កណ្ហៈ គោឈ្មោះ​កណ្ហៈនោះ ក៏អូស​នូវធុរៈ​ដ៏ធ្ងន់​នោះ​ទៅបាន។

ចប់ កណ្ហជាតក ទី៩។

មុណិកជាតក ទី១០

(៣០. មុនិកជាតកំ)

[៣០] (គោពោធិសត្វ ឈ្មោះ​មហាលោហិតៈ ពោលថា) អ្នកកុំចូល​ចិត្ត (ភោជន) របស់​ជ្រូកឈ្មោះ​មុណិកៈ (ព្រោះ) ជ្រូក​មុណិកៈ​ស៊ី​ភោជន​ក្តៅក្រហាយ អ្នកចូរ​មានសេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​តិច ហើយស៊ី​តែចំបើង​ចុះ នេះជា​លក្ខណៈ​នៃអាយុ​វែង។

ចប់ មុណិកជាតក ទី១០។

ចប់ កុរុង្គវគ្គ ទី៣។

ឧទ្ទាននៃកុរុង្គវគ្គ​គឺ

និយាយអំពីកុរុង្គមិគជាតក ១ កុក្កុរជាតក ១ ភោជាជានីយជាតក ១ សេះ​ដ៏ប្រសើរ (ក្នុង​អាជញ្ញជាតក) ១ សេះ​សាម័ញ្ញ និង​សេះដ៏​ប្រសើរ (ក្នុង​តិត្ថជាតក) ១ មហិឡាមុខជាតក ១ អភិណ្ហជាតក ១ បុគ្គលមិនត្រូវ​ពោលពាក្យ​មិនគាប់​ចិត្ត (ក្នុង​នន្ទិវិសាលជាតក) ១ គោកណ្ហ​អូសនូវធុរៈ (ក្នុង​កណ្ហជាតក) ១ មុណិកជាតក ១ ត្រូវជា ១០។

 

លេខយោង

km/tipitaka/sut/kn/jat/sut.kn.jat.v01.03.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/04/02 02:18 និពន្ឋដោយ Johann