[១៣១] (សេដ្ឋីពោធិសត្វ ពោលថា) ការរាប់អាន​ទាំងឡាយ របស់ជន​ពាល រមែង​ទៅជា​ទោស ព្រោះតែ​មិនទទួល​នូវវត្តុ តាមមាន​តាមបាន ព្រោះហេតុ​នោះ បានជា​យើងខ្ញុំ​នាំយក​សំដីស្រូវ​កន្លះ មានៈ (៤ នាឡិ) មក កុំឲ្យការ​មេត្រីរាប់អាន​របស់យើង បែក​បាក់ទៅ​ឡើយ សូមឲ្យការ​មេត្រីរាប់​អាននេះ នៅទៀងទាត់។

[១៣២] (ព្រះរាជាពោធិសត្វ ពោលថា) យើងមិនបាន​លុះក្នុងអំណាច​នៃពួក​យក្ខិនីឡើយ ព្រោះមាន​សេចក្ដី​ព្យាយាមដ៏មាំ ក្នុងឧបាយ គ្រឿង​ណែនាំ​របស់​ព្រះបច្ចេកពុទ្ធ ជាអ្នក​ឈ្លាសផង ព្រោះភាព​ជាអ្នកគ្រប​សង្កត់​សេចក្ដីខ្លាច និង​សេចក្ដី​តក់ស្លុត​ផង សុវត្ថិភាព​ចាកភ័យ​ដ៏ធំនោះ មានដល់ខ្ញុំ។

[១៣៣] (ស្ដេចបក្សីពោធិសត្វ ពោលថា) សេចក្ដីក្សេមក្សាន្ត មាន​នៅ​លើ​ខ្នង​ទឹកណា លើខ្នង​ទឹកនោះ មានសត្រូវ​កើតហើយ ព្រោះភ្លើង​ឆេះត្រង់ពាក់​កណ្ដាល​នៃទឹក ទីអាស្រ័យ​នៅ (នៃពួកយើង) លើដើមឈើ (ដែលដុះ) លើផែនដីធំ ក្នុងថ្ងៃ​នេះគ្មានទេ អ្នក​ទាំងឡាយ ចូរទៅកាន់​ទិសឯទៀត​ទៅ ថ្ងៃនេះ​ភ័យកើត​ឡើង​ដល់យើង​ទាំងឡាយ អំពី​ឈើជា​ទីពឹង​ហើយ។

[១៣៤] (មហាព្រហ្មពោធិសត្វ ពោលថា) ពួកសត្វណា មានសញ្ញា ពួកសត្វនោះ ក៏ទុគ៌ត (មិនបាន​សមាបត្តិ) ពួកសត្វណា មិនមាន​សញ្ញា ពួកសត្វនោះ​ក៏ទុគ៌ត អ្នកចូរវៀរ​នូវសត្វ​ទាំងពីរ​ពួកនោះចេញ សុខដែលកើត​អំពី​សមាបត្តិ​នោះ ឈ្មោះថា មិនមាន​ទីទួល គឺ​កិលេស​ឡើយ។

[១៣៥] (មហាព្រហ្មពោធិសត្វ ពោលថា) បុគ្គលណា ក្នុងលោកនេះ បាន​នូវ​កសិណ មានពន្លឺ​ដូចព្រះចន្ទ (ឱទាតកសិណ) មានពន្លឺ​ដូចព្រះអាទិត្យ (បីតកសិណ) ដោយ​បញ្ញា បុគ្គលនោះ រមែងទៅ​កើតក្នុង​អាភស្សរព្រហ្មលោក ដោយឈាន​មិនមាន​វិតក្កៈ (ទុតិយជ្ឈាន)។

[១៣៦] (ព្រះសាស្ដា ត្រាស់ថា) ទ្រព្យណា ដែលបុគ្គល​បានមកហើយ បុគ្គល​គប្បីត្រេកអរ​ដោយទ្រព្យនោះ ព្រោះថា​សេចក្តី​ល្មោភហួស ជារបស់​លាមក (ដូចនាង​ព្រាហ្មណី) ក៏សាបសូន្យ ចាកមាស ព្រោះចាប់​ស្ដេចហង្ស។

[១៣៧] (ព្រះសាស្ដា ត្រាស់ថា) ឆ្មា ១ បានកណ្ដុរ​ក្នុងទីណា ឆ្មាជា​គំរប់​ពីរ គំរប់បី គំរប់បួន រមែងកើត​ក្នុងទីនោះ ឆ្មាទាំងនោះ (ប្រហារ) នូវរន្ធនេះ ហើយដល់​នូវសេចក្ដី​ស្លាប់។

[១៣៨] (ទន្សងពោធិសត្វ ពោលថា) ម្នាលតាបស​ឥតបញ្ញា ប្រយោជន៍​អ្វីដោយ​ជដា​របស់អ្នក ប្រយោជន៍​អ្វីដោយស្បែក​ខ្លាឃ្មុំរបស់អ្នក ព្រោះគ្រឿង​សាំញាំដោយ (រាគាទិក្កិលេស) មាន​ខាងក្នុង​របស់អ្នក អ្នកខំ​ដុះខាត់​តែខាងក្រៅទេ។

[១៣៩] (រុក្ខទេវតាពោធិសត្វ ពោលថា) ភ្នែកទាំងឡាយ​បែកធ្លាយហើយ សំពត់​បាត់ហើយ ការឈ្លោះ ក៏មានក្នុងផ្ទះ​នៃស្រ្តីជាសំឡាញ់ ការងារ​ទាំងឡាយ​ខូចទាំង​សងខាង គឺក្នុង​ទឹកផង លើគោកផង។

[១៤០] (ក្អែកពោធិសត្វ ពោលថា) ក្អែកទាំងឡាយ ជាសត្វមាន​ហឫទ័យ​ភ្ញាក់ផ្អើល​ជានិច្ច ជាសត្វ​បៀតបៀន​មនុស្ស​លោកទាំងពួង ព្រោះហេតុនោះ បានជា​ខ្លាញ់រាវ​នៃពួកក្អែក ជាញាតិ​របស់យើង​ទាំងនោះ មិនចេះ​មានឡើយ។

និយាយអំពីវត្ថុតាមមាន​តាមបាន ១ យក្ខិនី ១ ទីក្សេម ១ អាភស្សរមហាព្រហ្ម​ដូចក្នុង​បរោសតបញ្ហា ១ អាភស្សរមហាព្រហ្ម ១ ទៀត ហង្សឧត្តមប្រសើរ ១ ឆ្មា ១ ជដា ១ ព្រានបាត់​សំពត់ ១ ក្អែក ១ ត្រូវជា ១០។