[៣១១] (ទ្រម័កដំរីពោធិសត្វ ពោលថា) ស្បែកជើង​ដែលបុរស​ទិញហើយ ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ដោយសេចក្ដី​សុខ ជាស្បែកជើង​ក្ដៅហើយ​ដោយកំដៅថ្ងៃ បៀតបៀន​ផ្ទៃជើង គប្បី​នាំមក​នូវ​សេចក្ដីទុក្ខ គប្បីស៊ី​នូវជើងនៃ​បុរសនោះ​ឯង មានឧបមា​យ៉ាងណា។

[៣១២] បុគ្គលណា កើតក្នុងត្រកូល​អាក្រក់ ជាអ្នកមិន​ប្រសើរ បាន​រៀនវិជ្ជា និង​សូត្រ (អំពីសំណាក់) នៃអ្នក​ទាំងឡាយ (អាចារ្យ) ហើយ រមែងស៊ី​នូវខ្លួន​នោះឯង ព្រោះវិជ្ជា និងសូត្រ​ដែលខ្លួន​រៀនហើយ ក្នុងសំណាក់​នៃអាចារ្យ​នោះ បុគ្គលនោះ (បណ្ឌិត​ពោលថា) ជាមនុស្ស​មិនប្រសើរ មាន​ឧបមា​ដោយស្បែក​ជើង ដែលធ្វើ​មិនល្អ​ហើយ យ៉ាងនោះ​ដែរ។

[៣១៣] (សេដ្ឋីពោធិសត្វ ពោលថា) ប្រយោជន៍នេះ នាងគិត​តែម្នាក់ឯង បុរស​ពាល នាំនាងទៅ​មិនបាន ម្នាលនាង​ដ៏ចំរើន ព្រោះថា នាងមិនគួរ​ដើម្បីទៅជា​មួយនឹង​បុរស​គមតឿ​ឡើយ។

[៣១៤] (សេដ្ឋីធីតា ពោលថា) ខ្ញុំសំគាល់បុរសគម ថាជា​បុរសឧសភៈ បានប្រាថ្នា​ហើយ បុរសគម​នេះ ដេករួញ​អង្កុញ ដូចជា​ពិណ​ដែលមាន​ខ្សែដាច់។

[៣១៥] (បុរសអ្នកឲ្យបាយត្រី ពោលថា) ឯងប្រាថ្នាក្នុង​ទីណាប្រាកដ ចូរទៅក្នុង​ទីនោះចុះ ឯងត្រូវ​ច្បូកមុត​ហើយ ត្រង់ទី​ជាទីស្លាប់ ឯងជាសត្វ​រលោរលាំ ដេញតាម​ចាប់នូវត្រី​ទាំងឡាយ ត្រូវគេ​សម្លាប់ហើយ​ដោយបាយ ព្រមទាំង​គ្រឿងប្រគំ។

[៣១៦] (ព្រះសាស្តា ទ្រង់ត្រាស់ថា) បុគ្គលកាល​ប្រព្រឹត្តទៅតាម​លោកាមិសៈ ជាអ្នក​លុះក្នុង​អំណាច​នៃចិត្ត រមែងក្ដៅ​ក្រហាយ បុគ្គល​នោះ រមែងក្ដៅ​ក្រហាយក្នុង​កណ្តាល​ពួកញាតិ និង​សំឡាញ់ បុគ្គលនោះ ដូចក្រពើ​ដេញតាម​នូវត្រីដូច្នោះ។

[៣១៧] (នាងអសិតាភូ ពោលថា) (ខ្ញុំ) អស់សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ចំពោះ​អ្នក​ព្រោះ​អំពើណា អ្នកបាន​ធ្វើអំពើនេះ ក្នុងកាល​ឥឡូវនេះ សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​នោះ មិនតជាប់​វិញទេ ដូចជា​ភ្លុកដំរី​ដែលគេ​កាត់ដោយ​រណា​ដូច្នោះ។

[៣១៨] (ព្រហ្មទត្តរាជកុមារ មានបន្ទូលថា) បុគ្គលមាន​សេចក្ដីប្រាថ្នា​លើសលុប រមែង​សាបសូន្យ​ចាកប្រយោជន៍ ព្រោះលោភ​ហួសហេតុផង ព្រោះ​សេចក្ដី​ស្រវឹង​ក្នុងការចង់​បានហួស​ហេតុ​ផង ដូចយើង​សាបសូន្យ​ចាករាជធីតា​ឈ្មោះ​អសិតាភូ។

[៣១៩] (ពារាណសីសេដ្ឋី ពោលថា) បពិត្រ​វច្ឆនខតាបស លោកជា​អ្នកមិនមាន​សេចក្ដី​ខ្វល់ខ្វាយ គប្បី​បរិភោគ​ផង ផឹកផង ហើយ​ដេកក្នុងផ្ទះ​ទាំងឡាយណា ផ្ទះ​ទាំងឡាយ​នោះ ប្រកបដោយ​ប្រាក់ និងមាស ប្រកបដោយ​ភោជន ជាសុខ (យ៉ាងក្រៃលែង)។

[៣២០] (វច្ឆនខតាបស ពោលថា) ការគ្រប់គ្រងផ្ទះ មិនមាន​ដល់បុគ្គល​ឥត​ព្យាយាម ការគ្រប់គ្រង​ផ្ទះ មិនមាន​ដល់បុគ្គល​មិននិយាយ​ពាក្យកុហក ការគ្រប់​គ្រងផ្ទះ មិនមាន​ដល់បុគ្គល​មិនកាន់យក​នូវអាជ្ញា មិនធ្វើ​ទោសដល់​ជនទាំងឡាយ​ដទៃ បុគ្គល​ណានឹង​គ្រប់គ្រង​ផ្ទះដែលធ្លុះ បំពេញ​បានដោយ​កម្រយ៉ាងនេះ។

[៣២១] (ពួកត្រី ពោលថា) សត្វស្លាបនេះ ស្រួលបួលពេក ដូចផ្កាកុមុទ មានស្លាប​ទាំងពីរ​សម្លប​ហើយ ឈរសំកុក​ហាក់ដូចជា​មានកំឡាំង​ខ្សោយ។

[៣២២] (ត្រីពោធិសត្វ ពោលថា) អ្នកទាំងឡាយ មិនដឹង​ច្បាស់​នូវ​សីល​របស់កុក​នោះទេ អ្នកទាំងឡាយ មិនដឹង​ហើយ នាំគ្នាសរសើរ​សត្វស្លាប​មិនមែន​រក្សានូវ​យើងឡើយ ព្រោះហេតុ​នោះ ទើបសត្វស្លាប (នេះ) មិន​កម្រើកខ្លួន។

[៣២៣] (ពួកភិក្ខុ ពោលថា) បពិត្រព្រះមានព្រះភាគ ហេតុអ្វីហ្ន៎ ហឫទ័យ​ត្រជាក់ យ៉ាងក្រៃលែង ទាំងចិត្ត​ក៏ជ្រះថ្លា​ក្នុងបុគ្គល​ពួកខ្លះ ក្នុងលោកនេះ។

[៣២៤] (ព្រះសាស្តា ទ្រង់ត្រាស់ថា) សេចក្តីស្រឡាញ់​នោះ រមែង​កើតដោយ​ហេតុពីរ​យ៉ាង គឺដោយ​ធ្លាប់នៅរួមគ្នា ក្នុង​កាលមុន ១ ដោយការ​ទំនុកបម្រុង​គ្នាក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​នេះ ១ ដូចជា​ឧប្បលដែល​ដុះក្នុងទឹក ដោយហេតុ​ពីរយ៉ាង គឺទឹក ១ ភក់ ១។

[៣២៥] (កុមារជាកូននៃព្រះពោធិសត្វ ពោលថា) បពិត្របិតា យើងញ៉ាំង​ប្រយោជន៍​ឲ្យសម្រេច ដោយ​បទណា សូមអញ្ជើញ​លោកបា្រប់​នូវបទនោះ​តែមួយ ដែល​អាស្រ័យ​នូវបទ​ជា​ប្រយោជន៍ច្រើន ដែល​សង្គ្រោះ (រួមចូល) តែមួយ។

[៣២៦] (បិតា ប្រាប់ថា) នែកូន សេចក្ដីឧស្សាហ៍ (ប្រកបដោយ​ញាណ) ជាបទ​តែមួយ​ដែលអាស្រ័យ​នូវបទ​ជាប្រយោជន៍​ច្រើន តែ​សេចក្ដី​ឧស្សាហ៍នោះ ប្រកប​ដោយ​សីល ប្រកប​ដោយខន្តិធម៌ អាចញ៉ាំង​ពួកមិត្រ​ឲ្យសុខ ឬដើម្បី​សេចក្ដីទុក្ខ​ដល់ពួក​បុគ្គល​មិនមែន​ជាមិត្រ។

[៣២៧] (សត្វពស់ សួរថា) ម្នាលអ្នកជាកូន​នៃហរិតមណ្ឌុកមាតា ត្រីទាំងឡាយ ស៊ីនូវ​យើង ដែលជាសត្វ​មានពិស ដែល​ចូលទៅកាន់​មាត់លប ដោយ​ហេតុណា ហេតុនេះ ពេញចិត្ត (ដល់អ្នកដែរឬ)។

[៣២៨] (នីលមណ្ឌុកពោធិសត្វ ពោលថា) (ឥស្សរភាព) របស់​បុរសនោះ បាន​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ ដរាបណា បុរស (នោះ) រមែង​រឹបជាន់ (ជនដទៃ​ដរាបនោះ) លុះពួក​ជនដទៃ (បានឥស្សរភាព) រមែង​រឹបជាន់វិញ ក្នុងកាលណា បុរស​អ្នករឹបជាន់​នោះ ត្រូវពួក​ជនដទៃ​រឹបជាន់​វិញ ក្នុងកាល​នោះ។

[៣២៩] (ព្រះពោធិសត្វ ពោលថា) ជនទាំងអស់ ត្រូវសេ្ដចបិង្គលៈ​បៀតបៀន​ហើយ កាលស្ដេច​នោះ​សោយទិវង្គត​ហើយ ជនទាំងឡាយ រមែង​បាននូវ​សេចក្ដី​ត្រេកអរ ម្នាល​ទ្វារបាល សេ្ដច​អកណ្ហនេត្រ ជាទីស្រឡាញ់​របស់អ្នកឬ ព្រោះហេតុ​អ្វីបាន​ជាអ្នកយំ។

[៣៣០] (ទ្វារបាលបុរស ពោលថា) ស្ដេចអកណ្ហនេត្រ មិនមែន​ជាទី​ស្រឡាញ់​របស់ខ្ញុំទេ ខ្ញុំខ្លាច​ស្ដេចនោះ​ត្រឡប់មក​វិញ (ព្រោះ​សេ្ដចនោះ) ទៅអំពី​មនុស្ស​លោកនេះ គប្បី​បៀតបៀន​នូវ​មច្ចុរាជ មច្ចុរាជនោះ ក្រែងត្រូវ​សេ្ដចបិង្គលៈ​បៀតបៀន​ហើយ គប្បី​នាំមកទុក​ក្នុងមនុស្ស​លោកនេះ​វិញ។

[៣៣១] (ព្រះពោធិសត្វ ពោលថា) ព្រះបាទបិង្គលៈនោះ គេដុត​ដោយឧស ១ ពាន់ដឹក គេស្រោច​ដោយទឹក​មួយរយក្អម ឯទី​សម្រាប់​ដុត គេបិទបាំង​ជុំវិញហើយ អ្នក​កុំភ័យ​ឡើយ ស្ដេចបិង្គលៈ​នោះ នឹងមិនមក​វិញបានទេ។

និយាយអំពីស្បែកជើងប្រសើរ ១ បុរសគម ១ ក្រពើត្រូវច្បូកមុត ១ ព្រះរាជធីតាឈ្មោះ​អសិតាភូ ១ វច្ឆនខតាបស ១ សត្វកុក ១ សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ដ៏ប្រសើរ​ឧត្ដម ១ បទតែមួយ ១ មាត់លប ១ សេ្ដចឈ្មោះ​បិង្គលៈ ១ ត្រូវជា ១០។