[៣៣២] (ព្រះសាស្តា ទ្រង់ត្រាស់ថា) ចចក រឹងត្អឹងដោយ​មានះ ត្រូវ​ការដោយ​បរិវារ (ច្រើន) ក៏ដល់ភូមិ​សម្បត្តិ​ដ៏ធំ បានជា​សេ្ដច​នៃពួកសត្វ​មានចង្កូម​ទាំងពួង។

[៣៣៣] បណ្ដាមនុស្សទាំងឡាយ មនុស្សណា ជាអ្នកមាន​បរិវារ មនុស្សនោះ ឈ្មោះថា​ជាធំក្នុងពួក​បរិវារនោះ ដូចជា​ចចក (បានជាធំ) ជាងសត្វ​មានចង្កូម​ទាំងឡាយ ដូច្នោះ​ឯង។

[៣៣៤] (ព្រះពោធិសត្វ ពោលថា) ឆ្កែណា មិនស៊ីព្រ័ត្រ ឆ្កែនុ៎ះ​ពេញជាល្ងង់ ម្យ៉ាងទៀត ឆ្កែគួរដោះ​ខ្លួនអំពី​ចំណង ស៊ីព្រ័ត្រ​ឆ្អែតហើយ គប្បីទៅ​កាន់ផ្ទះ (របស់ខ្លួន)។

[៣៣៥] (ឆ្កែ​ពោលថា ពាក្យរបស់អ្នក) ខ្ញុំបានតាំង​ទុកក្នុងចិត្ត​ខ្ញុំហើយ ម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំបានធ្វើ​ទុកក្នុងហឫទ័យខ្ញុំហើយ ជនដេកលក់​ស៊ប់ដរាបណា ខ្ញុំរង់ចាំ​នូវកាល ដរាប​នោះ។

[៣៣៦] (ព្រះពោធិសត្វ ពោលថា) បពិត្រ​ព្រះឥន្រ្ទកោសិយ ខ្ញុំបាន (ញុំាំង​សិស្ស​ឈ្មោះ​មុសិលៈ) ឲ្យរៀននូវ​ពិណមាន​ខ្សែ ៧ មាន​សម្លេង​ពីរោះ ជាទី​រីករាយនៃ​ចិត្ត (ឥឡូវនេះ) សិស្សឈ្មោះ​មុសិលៈ​នោះ ហៅខ្ញុំក្នុង​កណ្ដាល​រង្គមណ្ឌល (កន្លែងរាំ) សូម​ព្រះអង្គ​ជាទីពឹង​នៃខ្ញុំ។

[៣៣៧] (សក្កទេវរាជ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា) ម្នាលសំឡាញ់ ខ្ញុំនឹង​ជាទីពឹង​របស់​អ្នក ខ្ញុំជាអ្នក​បូជានូវ​អាចារ្យ សិស្ស​នឹងមិនឈ្នះ​អ្នក បពិត្រអាចារ្យ អ្នកនឹង​ឈ្នះនូវសិស្ស​វិញ។

[៣៣៨] (តាបសពោធិសត្វ ពោលថា) បុគ្គលឃើញ​នូវរបស់ណា មិន​ប្រាថ្នា​នូវ​របស់នោះ មួយទៀត មិនឃើញនូវ​របស់ណា ចង់​បានរបស់នោះ យើង​សំគាល់ថា បុគ្គល​នោះ នឹងត្រាច់ទៅ (ក្នុងសង្សារ) អស់​កាលយូរ ព្រោះថា បុគ្គលនោះ​ប្រាថ្នារបស់​ណា មិនបាន​នូវរបស់​នោះ។

[៣៣៩] (បុគ្គលបាននូវរបស់ណា) មិនត្រេកអរ​នឹងរបស់នោះ ប្រាថ្នា​សម្បត្តិណា មើលងាយ​នូវសម្បត្តិ ដែលបាន​ហើយនោះ ព្រោះ​ថាសេចក្ដី​ប្រាថ្នា ជាដំណើរ​រកទី​បំផុតគ្មាន យើងសូម​ធ្វើនមស្ការ​ចំពោះពួក​បណ្ឌិត ដែលមាន​សេចក្ដី​ប្រាថ្នាទៅ​ប្រាសហើយ។

[៣៤០] (អាចារ្យទិសាបាមោក្ខពោធិសត្វ សួរថា) កាល រមែងស៊ី​នូវពួក​សត្វ​ទាំងអស់ ព្រមទាំង​ខ្លួនឯង ចំណែក​សត្វណា ជាអ្នកស៊ី​នូវកាល សត្វនោះ ឈ្មោះថា ដុតនូវ​តណ្ហា​ដែលជា​ធម្មជាតិ​ដុតសត្វ។

[៣៤១] (ព្រះពោធិសត្វ តិះដៀលថា) ក្បាលនរជន​ទាំងឡាយដ៏​ច្រើន ក្បាលទាំង​នោះ មាន​រោមផង ធំផង គ្របនៅលើ ក បណ្តា​មនុស្សទាំង​អម្បាលនេះ គង់មាន​មនុស្ស​ណាមួយ ដែលមាន​ប្រាជ្ញាមិន​ខាន។

[៣៤២] (កុដុម្ពិក៍ម្នាក់ ពោលថា) បុគ្គលអ្នកមិនត្រូវ​សង្រួម​ប្រហារសត្វផង ធ្វើសត្វឲ្យ​លំបាកផង ធ្វើសត្វ​ឲ្យស្លាប់ផង ហើយ​ឲ្យទាន (ដល់​សមណៈណា) សមណៈ​នោះ កាលបរិភោគ​នូវភត្តបែបនេះ ឈ្មោះថា ប្រឡាក់ដោយ​បាបដែរ។

[៣៤៣] (ព្រះពោធិសត្វ តបថា) ប្រសិនបើបុគ្គល​អ្នកមិនសង្រួម សូម្បី​សម្លាប់នូវ​កូន និង​ប្រពន្ធ ហើយឲ្យទាន (ដល់សមណៈ​ណា) សមណៈនោះ ជាអ្នក​ប្រកបដោយ​ប្រាជ្ញា ទុកជា​កាលបរិភោគ ក៏មិនប្រឡាក់​ដោយបាប​ឡើយ។

[៣៤៤] (អាមាត្យពោធិសត្វ សរសើរថា) ព្រះរាជកុមារ​ព្រះនាម​បាទញ្ជលី រុងរឿង​កន្លង​នូវពួកយើង​ទាំងអស់គ្នា ដោយប្រាជ្ញា​ពិតមែន ដូច្នោះ បានជា​ទ្រង់ពេប​ព្រះឱស្ឋ ទ្រង់ទត​ឃើញ​នូវហេតុ​ដ៏ក្រៃលែង​ដោយពិត។

[៣៤៥] (ព្រះពោធិសត្វ ដៀលថា) ព្រះរាជកុមារព្រះនាម​បាទញ្ជលីនេះ មិនទ្រង់​ជា្របនូវ​សភាពជាធម៌ និង​សភាពមិន​មែនជា​ធម៌ផង នូវប្រយោជន៍ និង​មិនមែន​ជា​ប្រយោជន៍​ផង ព្រះរាជកុមារ​ព្រះនាម​បាទញ្ជលីនេះ វៀរលែង​តែការពេប នូវព្រះឱស្ឋ​ចេញ​ហើយ ទ្រង់មិនជ្រាប​នូវហេតុ​តិចតួចឡើយ។

[៣៤៦] (ព្រះរាជា ពោលថា) ដើមចា អ្នករាល់គ្នាបាន​ឃើញហើយ អ្នក​ទាំងឡាយ​នៅ​សង្ស័យ​ក្នុងដើមចា​នោះ ថាដូច​ម្ដេចហ្ន៎ ដ្បិតអ្នក​ទាំងឡាយ មិនបាន​សាកសួរ​នាយសារថី ក្នុងទីទាំង​ពួងសោះ។

[៣៤៧] (ព្រះសាស្ដា ទ្រង់ត្រាស់ថា) ធម៌ទាំងឡាយ ដែលពួកជនណា មិនបាន​ដឹងហើយ ដោយញាណ​ទាំងឡាយ​ទាំងពួង យ៉ាងនេះ ពួកជននោះឯង រមែង​សង្ស័យក្នុង​ធម៌ទាំងឡាយ ដូចជា (ព្រះរាជបុត្រ​ទាំង ៤ ព្រះអង្គ) ជាបងប្អូន​នឹងគ្នា សង្ស័យ​ក្នុងដើមចា​ដូច្នោះ។

[៣៤៨] (ហ្មពស់ ពោលថា) នែសាលកវានរៈ អ្នកជាក់ជាកូន​ប្រុសតែមួយ (នៃយើង) មួយទៀត អ្នកនឹងបាន​ជាធំក្នុងត្រកូល​របស់យើង ចូរអ្នកចុះអំពី​ដើមឈើមក យើងនឹង​ទៅផ្ទះ ក្នុងកាល​ឥឡូវនេះ។

[៣៤៩] (ស្វាពោលតបថា) ក្រែងអ្នកសម្គាល់ខ្ញុំ​ថាជាសត្វមាន​ហឫទ័យល្អ តែអ្នក​បៀតបៀន​ខ្ញុំដោយ​បន្ទះឫស្សី ខ្ញុំត្រេកអរ​ក្នុងព្រៃស្វាយ ដែលមាន​ផ្លែទុំ អ្នកចូរ​ទៅផ្ទះ​តាម​សប្បាយ​ចុះ។

[៣៥០] (តាបសកុមារ ពោលថា) ឥសីអង្គនេះ ត្រេកអរ​ក្នុងការ​ស្ងប់ និងការសង្រួម លោកត្រូវ​ភ័យអំពី​រងាបៀតបៀន​ហើយ សូមឲ្យតាបសនេះ ចូលមក​កាន់ផ្ទះនេះ ដើម្បី​បន្ទោបង់នូវ​ត្រជាក់ និង​សេចក្ដីក្រវល់​ក្រវាយចេញ កុំឲ្យ​មាន​សេសសល់​ឡើយ។

[៣៥១] (ពោធិសត្វ ពោលថា) អ្នកនេះមិនមែនជាឥសី​អ្នកត្រេកអរ​ក្នុងការស្ងប់ និង​ការសង្រួម​ទេ អ្នកនេះ​ជាសត្វស្វា ជាសត្វគោចរ​នៅលើមែកល្វា ស្វានោះ​ជាសត្វ​ខឹងប្រទូស្ត មាន​សន្ដានចិត្ត​ដ៏លាមក បើវាចូល​មក មុខតែ​ប្រទូស្ត​ផ្ទះនេះមិនខាន។

និយាយអំពីសេ្ដចចចក ១ សុនខ ១ ព្រះឥន្រ្ទកោសិយ ១ បុគ្គល​ប្រាថ្នា ១ បុគ្គលអ្នក​ស៊ីនូវកាល ១ ទានដ៏ប្រសើរ ១ ព្រះរាជកុមារ​ពេបព្រះឱស្ឋ ១ នាយសារថី ១ ព្រៃស្វាយ ១ ស្វារងា ១ ត្រូវជា ១០។

ឧទ្ទាននៃវគ្គគឺ

និយាយអំពីទឡ្ហវគ្គ ១ សន្ថវវគ្គដទៃ ១ កល្យាណវគ្គ ១ អសទិសវគ្គ ១ រុហកវគ្គ ១ នតំទឡ្ហវគ្គ ១ ពីរណត្ថម្ភកវគ្គ ១ កាសាវវគ្គ ១ ឧបាហនវគ្គ ១ សិគាលវគ្គ ១ ត្រូវជា ១០។