[២២៥] ស្រីផ្កាមាស​តាក់​តែង ស្លៀក​ពាក់​ល្អ ទ្រទ្រង់​កម្រងផ្កា ស្អិតស្អាង​ហើយ មាន​ជើង​ស្រឡាប​ដោយ​ទឹក​ល័ខ ពាក់​ស្បែក​ជើង លុះ​ដោះ​ស្បែក​ជើង​ចេញ​ហើយ ក៏​ធ្វើ​អញ្ជលី​ចំពោះ​មុខ ស្រីផ្កាមាស​នោះ និយាយ​នូវ​ពាក្យ​ជា​ប្រធាន​នៃ​មិត្ត¹⁾ នឹង​ខ្ញុំ ដោយ​សំដី​ដ៏​ទន់​ពីរោះ​ថា លោក​នៅ​កំឡោះ​ហើយ​បួស លោក​ចូរ​ឋិត​នៅ​ក្នុង​ពាក្យ​ប្រដៅ​របស់​ខ្ញុំ លោក​ចូរ​បរិភោគ​កាម​ជា​របស់​មនុស្ស​ចុះ ខ្ញុំ​នឹង​ឲ្យ​សម្បត្តិ​ដ៏​ពេញ​ចិត្ត​ដល់​លោក។ ខ្ញុំ​បេ្តជ្ញា​ពាក្យ​ពិត​ដល់​លោក ឬ​នឹង​នាំ​ភ្លើង​ដល់​លោក។²⁾ កាល​ណា​យើង​ទាំង​ពីរ​នាក់ ជា​មនុស្សចាស់​កាន់​ឈើច្រត់​ហើយ យើង​នឹង​បួស​ទាំង​ពីរ​នាក់ នឹង​កាន់​យក​នូវ​ជ័យជំនះ​ក្នុង​លោក​ទាំង​ពីរ។ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ស្រីផ្កាមាស​នោះ មក​ធ្វើ​អញ្ជលី តាក់​តែង ស្លៀក​ពាក់​ល្អ ដូច​ជា​ជាប់​អន្ទាក់​មច្ចុ លំដាប់​នុ៎ះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ធ្វើ​ទុក​ក្នុង​ចិត្ត​ដោយ​ឧបាយ​​នៃ​បញ្ញា។បេ។³⁾