[២២៩] ខ្ញុំ (កាល​នៅ​ជា​តាបស) បាន​ច្រូត​ស្បូវ​ដោយ​ដៃ​ឯង ធ្វើ​កុដិ​សម្រាប់​នៅ ព្រោះ​ហេតុ​នោះ បាន​ជា​ឈ្មោះ​របស់​ខ្ញុំ​ថា សរភង្គ ដោយ​សម្មតិ។ ការ​ច្រូត​ស្បូវ​ដោយ​ដៃ មិន​គួរ​ដល់​ខ្ញុំ​ក្នុង​ថ្ងៃ​នេះ​ទេ ព្រោះ​សិក្ខាបទ​ទាំង​ឡាយ ព្រះ​គោតម​ដ៏​មាន​យស បាន​បញ្ញត្ត​ហើយ​ដល់​យើង។ ខ្ញុំ​ឈ្មោះ​សរភង្គ មិន​បាន​ឃើញ​រោគ ដែល​ពេញ​ពោរ​ទាំង​អស់ ក្នុង​កាល​មុន រោគ​នោះ ដែល​សរភង្គ អ្នក​ធ្វើ​តាម​ឱវាទ​នៃ​ព្រះ​សម្មាសម្ពុទ្ធ ជា​ទេវតា​ដ៏​ប្រសើរ បាន​ឃើញ​ហើយ។

ព្រះ​វិបស្សី ទ្រង់​យាង​ទៅ​ហើយ​តាមផ្លូវ​ណា ព្រះ​សិខី ព្រះ​វេស្សភូ ព្រះ​កកុសន្ធៈ ព្រះ​កោនាគមនៈ និង​ព្រះ​កស្សបៈ ទ្រង់​យាង​ទៅ​តាម​ផ្លូវ​ណា ព្រះ​គោតម ទ្រង់​យាង​ទៅ​តាម​ផ្លូវ​នោះ​ដែរ។

ព្រះ​ពុទ្ធ​ទាំង​ឡាយ ៧ ព្រះ​អង្គ ប្រាស​ចាក​តណ្ហា មិន​មាន​សេចក្តី​ប្រកាន់ យាង​ចុះ​កាន់​ព្រះ​និព្វាន ព្រះ​អង្គ​មាន​ធម្មកាយ​កើត​ហើយ ប្រកប​ដោយ​តាទិគុណ ទ្រង់​សំដែង​នូវ​ធម៌​នេះ គឺ​អរិយសច្ចៈ ៤ បាន​ដល់​ទុក្ខ សមុទ័យ មគ្គ និរោធ ជា​ទី​អស់​ទៅ​នៃ​ទុក្ខ ដើម្បី​អនុគ្រោះ​ដល់​ពួក​សត្វ។ទ. ៦ ទុក្ខ​ក្នុង​សង្សារ មិន​មាន​ទី​បំផុត ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ក្នុង​កាយ​ណា អំពី​ការ​បែកធ្លាយ​នៃ​កាយ​នេះ​ក្តី ការ​អស់​ទៅ​នៃ​ជីវិត​ក្តី ភព​ថ្មី​ដទៃ​ទៀត​មិន​មាន ខ្ញុំ​ផុត​ស្រឡះ​ហើយ​ចាក​កិលេស​ទាំង​អស់។

ព្រះ​ថេរៈ ៥ អង្គ គឺ​សុន្ទរសមុទ្ទត្ថេរ ១ លកុណ្តកភទ្ទិយត្ថេរ ១ ភទ្ទត្ថេរ ១ សោបាកត្ថេរ ១ សរភង្គមហាឥសី ១ ពោល​នូវ​គាថា ៣៥ ក្នុង​សត្តកនិបាត។