[៣០៦] ម្នាលនាងនន្ទា នាងចូរមើលរាង​កាយ ដែល​មាន​ជំងឺជា​និច្ច មិន​ស្អាត ជា​របស់​ពុករលួយ ដែល​ឆ្អឹង ៣០០ កំណាត់​ផ្គុំឡើង​ហើយ (នេះ​) នាងចូរអប់​រំ​ចិត្ត​ដោយ​អសុភសញ្ញា ឲ្យ​ជាចិត្តមាន​អារម្មណ៍​តែ​មួយ តាំង​នៅ​មាំល្អ។ សរីរៈ​នេះ​យ៉ាង​ណា សរីរៈ​របស់​នាងហ្នឹង ក៏​យ៉ាង​នោះ​ដែរ សរីរៈ​របស់​នាងហ្នឹងយ៉ាង​ណា សរីរៈ​នេះ ក៏​យ៉ាង​នោះ​ដែរ នាង​កុំខ្ជិលច្រអូស ខំពិចារណារាង​កាយនុ៎ះ ទាំង​យប់ ទាំង​ថ្ងៃ យ៉ាង​នេះ​ឯងថា សរីរៈ (នេះ​) ដែល​ពួក​ជនពាលរីករាយ ជា​របស់​ពុក​រលួយ មាន​ក្លិនអាក្រក់។ លំដាប់​អំពីនោះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ពិនិត្យឃើញ​ដោយ​ប្រាជ្ញា​របស់​ខ្លួន។ ខ្ញុំ​នោះ​មិនធ្វេសប្រហែស ខំ​ពិចារណា​ដោយ​ឧបាយ​នៃប្រាជ្ញា ក៏​បាន​ឃើញ​កាយ​នេះ ទាំង​ខាង​ក្នុង ទាំង​ខាង​ក្រៅ តាមពិត។ ខាងក្រោយមក ខ្ញុំ​នឿយ​ណាយ​ក្នុង​កាយ រសាយ​ក្នុង​សន្ដាន ជា​អ្នក​មិន​ធ្វេសប្រហែស ក៏​បាន​ប្រាស​ចាក​យោគៈ មាន​ចិត្តស្ងប់ មាន​ទុក្ខរលត់​ហើយ។