ទ. ១៦២

[៣០៧] អាត្មា​អញ​បាន​ថ្វាយ​បង្គំភ្លើងផង ព្រះ​ចន្ទផង ព្រះ​អាទិត្យផង ពួក​ទេវតា​ផង រួច​ហើយអាត្មា​អញទៅ​កាន់​កំពង់​នៃស្ទឹង​ទាំង​ឡាយ ហើយចុះទៅ​ក្នុង​ទឹក អាត្មា​អញ សមាទាននូវ​វត្តច្រើនយ៉ាង គឺកោរក្បាលពាក់​កណ្ដាល សម្រេច​ការ​ដេកលើ​ផែនដី មិន​បាន​បរិភោគបាយ​ក្នុង​វេលាយប់។ អាត្មា​អញ​ត្រេកអរ​ក្នុង​ការ​ស្អិតស្អាង និង​ការ​ប្រដាប់ លុះកាមរាគៈ​បៀត​បៀន​ហើយ ក៏​បាន​ទំនុក​បំរុងកាយ​នេះ ដោយ​គ្រឿង​ងូត និង​គ្រឿង​អប់។ ក្នុង​កាលខាង​ក្រោយ​មក ខ្ញុំ​បាន​នូវ​សទ្ធា (ក្នុង​សំណាក់​នៃ​ព្រះ​មហា​មោគ្គល្លាន​ត្ថេរ) ហើយ​បួស​ក្នុង​ធម្មវិន័យ កាមរាគៈ ខ្ញុំ​បាន​ដកចេញ​ហើយ ព្រោះបាន​ឃើញ​នូវ​រាង​កាយ តាម​ពិត។ ភព​ទាំង​អស់​ផង សេចក្ដី​ប្រាថ្នា​ផង សេចក្ដីតាំង​ចិត្ត​ទុកផង អាត្មា​អញ​បាន​ផ្ដាច់​ផ្ដិល​ហើយ អាត្មា​អញ​បាន​ប្រាស​ចាក​យោគៈ​ទាំង​ពួង​ហើយ បាន​ដល់​នូវ​សេចក្ដី​ស្ងប់​ចិត្ត។