[៣១០] អាត្មា​អញ​បាន​សម្រាលកូនដប់ ក្នុង​សរីរៈ គឺរូបនេះ ព្រោះ​ហេតុ​នោះ អាត្មា​អញ​មាន​កំឡាំងថយ គ្រាំគ្រា បាន​ចូល​ទៅ​រកភិក្ខុ​នីមួយរូប។ លោកបាន​សំដែងធម៌ គឺ​ខន្ធ អាយតនៈ ធាតុ ដល់​អាត្មា​អញ លុះ​អាត្មា​អញ​បាន​ស្ដាប់​ធម៌​របស់​លោក​ហើយ ក៏​បាន​កោរសក់​បួស អាត្មា​អញ​នោះ កំពុងសិក្សា (សិក្ខាបី) បាន​ជម្រះ​ទិព្វ​ចក្ខុ ដឹង​នូវ​បុព្វេ​និវាស ដែល​អាត្មា​អញ​បាន​អាស្រ័យនៅ​ហើយ​ក្នុង​កាល​មុន។ អាត្មា​អញមាន​អារម្មណ៍​តែ​មួយ មាន​ចិត្តតម្កល់​មាំ ចំរើន​អនិមិត្ត​វិមោក្ខ ជា​អ្នក​បាន​វិមោក្ខ​ក្នុង​លំដាប់ (នៃមគ្គ​ដ៏​ប្រសើរ) រលត់​កិលេស​ហើយ ព្រោះ​មិនប្រកាន់។ បញ្ចក្ខន្ធ អាត្មា​អញ​បាន​កំណត់​ហើយ មាន​ឫស​ផ្ដាច់​ផ្ដិល​ហើយ អាត្មា​អញមិន​មាន​តណ្ហា ដែល​កើត​អំពីវត្ថុ​ដែល​តាំង​នៅ ឥឡូវ​នេះ ភព​ថ្មី​មិន​មាន។