[៣២៨] ភាព​នៃ​កល្យាណមិត្តចំពោះ​សត្វលោក ព្រះ​មុនីទ្រង់​សរសើរ​ហើយ បុគ្គល​កាលគប់​រក​នូវ​ពួក​កល្យាណមិត្ត សូម្បីខ្លួន​ជា​បុគ្គល​ពាល ក៏គង់​បាន​ទៅ​ជា​បណ្ឌិត។ បុគ្គល​គួរ​គប់​រក​នូវ​ពួក​សប្បុរស ប្រាជ្ញា​នៃ​ពួក​បុគ្គល​ដែល​រាប់​រក (នូវ​សប្បុរស) រមែង​ចំរើន​ដោយ​ពិត បុគ្គល​ឯណានីមួយ មាន​ក្សត្រជាដើម កាល​គប់​រក​នូវ​ពួក​សប្បុរស គប្បី​រួច​ចាក​ទុក្ខ​ទាំង​អស់​ផង គប្បី​ដឹង​នូវ​អរិយ​សច្ច​ទាំង ៤ ផង គឺទុក្ខសច្ច ១ ទុក្ខសមុទយសច្ច ១ ទុក្ខនិរោធសច្ច ១ មគ្គសច្ច ប្រកប​ដោយ​អង្គ ៨ ប្រការ ១។ ព្រះ​មាន​ព្រះ​ភាគ ជាសារថីទូន្មាននូវ​បុរស ទ្រង់​ត្រាស់​ថា ឥត្ថីភាព នាំ​មក​នូវ​សេចក្ដីទុក្ខ។ មែន​ពិត ការ​នៅ​រួមជាមួយ​នឹងស្វាមី នាំ​មក​នូវ​ទុក្ខ ស្រីពួក​ខ្លះ សម្រាលបុត្រ​តែម្ដង ដាច់​បំពង់​ស្បូន (ស្លាប់) ក៏​មាន (ស្រីពួក​ខ្លះ) ជាសុខុមាលជាតិ មាន​គភ៌រវាងពាក់​កណ្ដាល ប្រាថ្នា​សម្លាប់​កូន​ក្នុង​គភ៌ ស៊ីថ្នាំពិស ដល់​នូវ​សេចក្ដីវិនាស ទាំង​ពីរ​នាក់ (កូន និងម្ដាយ) ក៏​មាន។

ខ្ញុំ​កាលទៅ​រកទី​សម្រាល (កូន) បាន​ឃើញប្ដី​ស្លាប់ ខ្ញុំ​ទៅ​មិន​ទាន់​ដល់​ផ្ទះ​របស់​ខ្លួន ក៏សម្រាល (កូន) កណ្ដាលផ្លូវ។ទ. ១៨៦ កូន​ទាំង​ពីរ ក៏​ធ្វើ​មរណកាល ប្ដីរបស់​ខ្ញុំ​ក៏ស្លាប់​ក្នុង​ផ្លូវ ខ្ញុំ​ជា​ស្រី​កំព្រា ឯមាតាបិតា និងបងប្អូនប្រុស ក៏​ត្រូវគេ​ដុត​ក្នុង​ជើងថ្ករ​ជាមួយគ្នា។ នាង​រងទុក្ខ​ប្រមាណមិន​បាន ក្នុង​ត្រកូល​ដែល​អស់​ភោគ​សម្បត្តិ ជាត្រកូលកំព្រា ទឹកភ្នែក​របស់​នាងប្រព្រឹត្ត​ទៅ​អស់​ពាន់​ជាតិជា​ច្រើន។ ខ្ញុំ​ឃើញនាង (កើតជា) ចចកញី ស៊ីសាច់​មនុស្ស​ក្នុង​កណ្ដាលព្រៃ​ស្មសាន មួយ​ទៀត សាច់​កូន ក៏នាងបាន​ស៊ី​ហើយ (ក្នុង​អត្តភាពនេះ​) ខ្ញុំ​មាន​វង្សត្រកូល​សាប​សូន្យ ត្រូវ​អ្នក​ផងតិះ​ដៀល មាន​ប្ដីក៏ស្លាប់ តែបាន​ត្រាស់​ដឹង​នូវ​អមតៈ។ អរិយមគ្គ​ប្រកប​ដោយ​អង្គ​៨ ជាដំណើរទៅ​កាន់​ព្រះ​និព្វាន ឈ្មោះ​អមតៈ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​ចំរើន​ហើយ ទាំង​ព្រះ​និព្វាន ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ជាក់​ច្បាស់​ហើយដែរ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ហើយ​នូវ​កញ្ចក់ គឺធម៌។ ខ្ញុំ​មាន​សរ គឺរាគាទិ​ក្កិលេសកាត់​ហើយ មាន​ភារៈ​ដាក់​ចុះ​ហើយ កិច្ច​ដែល​គួរ​ធ្វើ​ ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​រួច​ស្រេច​ហើយ នាងកីសាគោតមី​ថេរី មាន​ចិត្តផុតស្រឡះ​ហើយ (ចាក​កិលេស) បាន​ពោល​នូវ​សេចក្ដី​នេះ។