ទ. ១៨៧

[៣២៩] យើងទាំង​ពីរ​នាក់ គឺមាតា និងធីតា មាន​ប្ដីជាមួយគ្នា (ភរិយារួមប្ដី) សេចក្ដី​តក់​ស្លុត សេចក្ដីព្រឺរោម អស្ចារ្យចំឡែក កើតមាន​ដល់​ខ្ញុំ​នោះ។ ថ្វឺយ កាម​ទាំង​ឡាយ ជា​របស់​មិនស្អាត មាន​ក្លិនអាក្រក់ ដូច​ជាបន្លាច្រើនយ៉ាង ដែល​នាំយើង​ទាំង​ពីរ​នាក់ គឺមាតា និងធីតា ឲ្យ​ជាភរិយាជាមួយគ្នា។ លុះ​ខ្ញុំ​ឃើញ​ទោស​ក្នុង​កាម​ទាំង​ឡាយ​ហើយ ឃើញនេក្ខម្មៈ ថា​ជា​របស់​ក្សេម ទើបចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ក្នុង​ក្រុង​រាជគ្រឹះ ចូល​កាន់​ផ្នួស។ ខ្ញុំ​ដឹង​នូវ​បុព្វេ​និវាស ឯទិព្វចក្ខុ និង​ចេតោបរិយញ្ញាណ ខ្ញុំ​ជម្រះ​ហើយ ទិព្វសោត​ធាតុ ខ្ញុំ​ជម្រះ​ហើយដែរ។ ទាំង​ឫទ្ធិ ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ជាក់​ច្បាស់​ហើយ ការ​អស់​ទៅ​នៃ​អាសវៈ ខ្ញុំ​បាន​ដល់​ហើយ អភិញ្ញា ៦ ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ជាក់​ច្បាស់​ហើយ ពុទ្ធសាសនា ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ហើយ។ ខ្ញុំ​និមិ្មតនូវ​រថ​ទឹមសេះ ៤ ដោយ​ឫទ្ធិ ហើយថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​បាទ​ទាំង​គូ​នៃ​ព្រះ​ពុទ្ធ​ដ៏​មាន​សិរី ជា​ទីពឹង​នៃសត្វលោក។

នាងជាស្រីម្នាក់​ឯង ចូលមកកាន់​ដើមរាំងភ្នំ ដែល​នៅ​ចុង​មាន​ផ្ការីកស្គុះស្គាយ ហើយ​ឈរនៅ​ទៀប​គល់​ឈើ បុគ្គល​ណា​មួយជា​គំរប់​ពីរ​របស់​នាងក៏​មិន​មាន នែស្រ្តីពាល នាងមិនខ្លាចពួក​អ្នក​លេងទេឬ។ទ. ១៨៨ បើ​ទុក​ជា​អ្នក​លេង​ទាំង​ឡាយ​មួយ​រយ ឬមួយពាន់ ជា​បុគ្គល​មាន​សភាពយ៉ាង​នេះ មកជួបជុំគ្នា ក៏រោម (របស់​យើង) មិន​ព្រឺព្រួច មិន​ញាប់​ញ័រ នែមារ អ្នក​ម្នាក់​ឯង នឹង​ធ្វើ​នូវ​អ្វីដល់​យើងកើត។

យើងនេះ​នឹងបាត់​ទៅ ឬ​នឹងចូល​ទៅ​កាន់​ផ្ទៃ​របស់​អ្នក​ក៏​បាន ឬបើ​ទុក​ជាឈរ​នៅ​ក្បែរចន្លោះចិញ្ចើម​របស់​អ្នក ក៏​អ្នក​មើលមិន​ឃើញយើងឈរដែរ។ យើងជាស្រ្តី​ស្ទាត់​ក្នុង​អធិចិត្ត ឥទ្ធិបាទ​ទាំង​ឡាយ យើងបាន​ចំរើន​ហើយ​ដោយ​ប្រពៃ អភិញ្ញា ៦ យើងបាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ជាក់​ច្បាស់​ហើយ ពុទ្ធសាសនា យើងបាន​ធ្វើ​ហើយ។ កាម​ទាំង​ឡាយ ប្រៀប​ដោយ​លំពែង និងឈើស្រួច សម្រាប់​ចិញ្ច្រាំ​នូវ​ខន្ធ​ទាំង​ឡាយ អ្នក​ពោល​នូវ​តម្រេក​ក្នុង​កាម​ណា ឥឡូវ​នេះ តម្រេក​ក្នុង​កាមនោះ មិន​មែន​ជាតម្រេក​របស់​យើង​ឡើយ។ សេចក្ដីរីករាយ​ក្នុង​កាម​ទាំង​អស់ យើងបាន​កំចាត់​ចេញ​ហើយ គំនរ​នៃ​ងងឹត

(អវិជ្ជា) យើងបាន​ទំលាយ​ចោល​ហើយ នែមារ​មាន​ចិត្តបាប អ្នក​ចូរដឹងយ៉ាង​នេះ​ចុះ នែ​មារថោកទាប អ្នក យើងកំចាត់​ចេញ​ហើយ។