km:tipitaka:sut:kn:thi:sut.kn.thi.13.05

សុភាកម្មារធីតាថេរីគាថា

សង្ខេប

កូន​ស្រី​អ្នក​មាន​ដឹង​ការ​ពិត​ហើយ​ចាក​ចេញ​ពី​ផ្ទះ។ នៅ​ទី​នេះ​សុភាកម្មារធីតា​ថេរី​ផ្តល់​ព័ត៌​មាន​លម្អិត​ ពន្យល់​អំពី​គ្រោះថ្នាក់​នៃ​ត្រេកត្រអាល និង​កាមជាហេតុ។

sut kn thi 13 05 បាលី cs-km: sut.kn.thi.13.05 អដ្ឋកថា: sut.kn.thi.13.05_att PTS: ?

សុភាកម្មារធីតាថេរីគាថា

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ ឧបាសិកា ធីតា

(៥. សុភាកម្មារធីតុថេរីគាថា)

[៣៣៥] កាលពីដើម ខ្ញុំ​នៅ​ក្រមុំ មាន​គ្រឿង​ស្លៀក​ពាក់​ដ៏ស្អាត បាន​ស្ដាប់​ធម៌ ការ​ត្រាស់​ដឹងសច្ចធម៌ ក៏កើតមាន​ដល់​ខ្ញុំ​នោះ ជាស្រ្តីមិនប្រហែសធ្វេស។ ហេតុ​នោះ ខ្ញុំ​មិន​ត្រេកអរ​ក្រៃពេក ក្នុង​កាមារម្មណ៍​ទាំង​អស់ ឃើញភ័យ​ក្នុង​សក្កាយ ហើយពេញ​ចិត្ត​នឹង​ការ​ចេញ​សាងផ្នួស​តែម្យ៉ាង។ ខ្ញុំ​លះ​បង់​ពួក​ញាតិ ទាស​កម្មករ ស្រុកស្រែ​ទាំង​ឡាយ ដ៏​ស្ដុកស្ដម្ភ (និងគំនរ​នៃភោគ​ទាំង​ឡាយ​) ដែល​គួរ​ត្រេកអរ គួរ​រីករាយ ខ្ញុំ​លះ​បង់​នូវ​សម្បត្តិ​ដ៏​ច្រើន ហើយ​បួស។ទ. ២០៧ ខ្ញុំ​ចេញ (ចាក​ផ្ទះ) ដោយ​សទ្ធាយ៉ាង​នេះ​ហើយ (បួស) ក្នុង​ព្រះ​សទ្ធម្ម ដែល​ព្រះ​សម្មាសម្ពុទ្ធ ត្រាស់​សំដែង​ហើយ​ដោយ​ប្រពៃ ខ្ញុំ​ប្រាថ្នា​នូវ​សេចក្ដីមិនកង្វល់ ព្រោះ​ការ​ត្រឡប់​មករកកាមនោះ មិន​សម​គួរ​ដល់​ខ្ញុំ​ទេ អ្នក​ណាលះ​ចោល​មាស និង​ប្រាក់ ហើយគប្បី​ត្រឡប់​មកយកវិញ។ ប្រាក់​ក្ដី មាសក្ដី​របស់​បុគ្គល​នុ៎ះ មិន​មែន​មាន​ដើម្បី​ព្រះ​និព្វាន​ជា​ទីស្ងប់​ទេ ការ​ទទួលមាស និងប្រាក់​នុ៎ះ មិន​សម​គួរ​ដល់​សមណៈ​ទេ ការ​ទទួលនូវ​ប្រាក់ និងមាសនុ៎ះ មិន​មែន​ជាទ្រព្យប្រសើរ​ទេ។ ការ​ទទួលនូវ​ប្រាក់ និងមាសនុ៎ះ សុទ្ធ​តែជា​គ្រឿង​ឲ្យ​កើតលោភ ជា​គ្រឿង​ស្រវឹង ជា​គ្រឿង​វង្វេង ជា​គ្រឿង​ព័ន្ធព័ទ្ធ​ដោយ​ធុលី គឺ​កិលេស ប្រកប​ដោយ​សេចក្ដី​រង្កៀស មាន​សេចក្ដី​ចង្អៀត​ចង្អល់​ច្រើន សេចក្ដីទៀង​ទាត់​ឋិតថេរ​ក្នុង​ទ្រព្យនេះ មិន​មាន​ទេ។ ពួក​នរ​ជន (ដែល​ត្រេកអរ) ដោយ​ទ្រព្យប៉ុណ្ណេះ ឈ្មោះ​ថា​ជា​អ្នក​ប្រហែស​ធ្វេស ជា​អ្នក​មាន​ចិត្តសៅហ្មង ជា​អ្នក​អាក់​អន់ រមែង​ធ្វើ​នូវ​ជំលោះ​ជា​ច្រើន ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។ សេចក្ដី​វិនាសច្រើនប្រការ គឺ​ការ​សម្លាប់ ការ​ចង ការ​សៅហ្មង សេចក្ដីវិនាស សេចក្ដីសោក ខ្សឹកខ្សួល រមែង​កើត​ប្រាកដ​ដល់​ពួក​ជន ដែល​ដេកត្រាំ​ក្នុង​កាម​ទាំង​ឡាយ។ អ្នក​ទាំង​ឡាយ ជាញាតិ​មែន តែហាក់​ដូច​ជា​សត្រូវ ល្បួង​ខ្ញុំ​នោះ​ក្នុង​កាម​ទាំង​ឡាយ​ធ្វើ​អ្វី (ព្រោះ) អ្នក​ទាំង​ឡាយ ជ្រាប​នូវ​ខ្ញុំ​ថា​ជា​អ្នក​បួស ជាស្រ្តីឃើញ​នូវ​ភ័យ​ក្នុង​កាម​ទាំង​ឡាយ។ទ. ២០៨ អាសវៈ​ទាំង​ឡាយ មិន​មែន​អស់​ទៅ​ព្រោះប្រាក់ និងមាស កាម​ទាំង​ឡាយ មិន​មែន​ជា​មិត្រ ជាសភាវៈ​សម្លាប់ (នូវ​ប្រយោជន៍) ជា​សត្រូវ ជា​គ្រឿង​ចងទុក​នូវ​សរ គឺ​កិលេស។ អ្នក​ទាំង​ឡាយ ជាញាតិមែន តែហាក់​ដូច​ជា​សត្រូវ ល្បួង​ខ្ញុំ​នោះ ក្នុង​កាម​ទាំង​ឡាយ​ធ្វើ​អ្វី (ព្រោះ) អ្នក​ទាំង​ឡាយ ជ្រាប​នូវ​ខ្ញុំ ថា​ជា​អ្នក​បួស មាន​ក្បាលត្រងោល ដណ្ដប់​នូវ​សង្ឃា​ដី។ ដុំបាយតាម​លំដាប់​ផ្ទះ​ក្ដី អាហារ​ចំណី​ក្ដី បង្សុកូលចីវរក្ដី នេះ​ឯងជា​អំពើ​ដ៏​សម​គួរ​ដល់​ខ្ញុំ ជាបរិក្ខារ ជា​ទីអាស្រ័យ​របស់​អ្នក​បួស។ លោក​អ្នក​ស្វែង​រក​នូវ​គុណ​ដ៏​ធំ​ទាំង​ឡាយ ខ្ជាក់​ចោល​នូវ​កាម​ទាំង​ឡាយ ដែល​ជា​ទិព្វ និង​ជា​របស់​មនុស្ស បុគ្គល​អ្នក​ស្វែង​រក​នូវ​គុណធំ​ទាំង​នោះ មាន​ចិត្តឱនទៅក្នុង​ព្រះ​និពា្វន​ជា​ទី​ដ៏​ក្សេម បុគ្គល​អ្នក​ស្វែង​រក​នូវ​គុណធំ​ទាំង​នោះ បាន​ដល់​នូវ​សេចក្ដីសុខ ឥត​កំរើក។ ទីជំរករមែង​មិន​មាន ក្នុង​កាម​ទាំង​ឡាយ​ណា ខ្ញុំ​មិនសេពគប់​ដោយ​កាម​ទាំង​ឡាយ​នោះ​ទៀត​ទេ កាម​ទាំង​ឡាយ​មិន​មែន​ជា​មិត្រ ដូច​ជា​អ្នក​សម្លាប់ ឬ​ដូច​ជាគំនរភ្លើង នាំ​មក​នូវ​សេចក្ដី​ព្រួយ។ កាម​នោះ មិន​ស្អាត ប្រកប​ដោយ​ភ័យ ប្រកប​ដោយ​សេចក្ដីចង្អៀត​ចង្អល់ ដូច​ជាបន្លា កាមនុ៎ះ ជា​គ្រឿង​ញ៉ាម ជា​គ្រឿង​កង្វល់​ក្រៃលែង មាន​មុខឈមទៅ​រកសេចក្ដីវង្វេង​ដ៏​ធំ។ទ. ២០៩ កាមគុណ​ជាឧបសគ្គៈ​ផង មាន​សភាព​គួរ​ខ្លាចផង កាមារម្មណ៍​ទាំង​ឡាយ មាន​ឧបមា​ដូចក្បាលពស់ ពួក​បុថុជ្ជនល្ងង់​ខ្លៅ ដូច​ជា​បុគ្គល​ខ្វាក់ តែង​ត្រេកត្រអាល។ ព្រោះ​ថា ពួក​ជន​ច្រើនរូប ដែល​ចំពាក់​ដោយ​គ្រឿង​ចំពាក់ គឺកាម រមែង​បាន (សេចក្ដីទុក្ខ) ក្នុង​លោក រមែង​មិន​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​ទីបំផុត​នៃជាតិ និង​មរណៈ។ មនុស្ស​ទាំង​ឡាយ​ជា​ច្រើន តែងដើរ​ទៅ​កាន់​ផ្លូវ ជា​ទីទៅ​កាន់​ទុគ្គតិ មាន​កាមជាហេតុ ជា​គ្រឿង​នាំ​មក​នូវ​រោគដល់​ខ្លួន។ កាម​ទាំង​ឡាយ ជា​គ្រឿង​ញ៉ាំង​សត្រូវ​ឲ្យ​កើតយ៉ាង​នេះ ជាហេតុ​ញ៉ាំង​សត្វ​ឲ្យ​ក្ដៅ​ក្រហាយ នាំ​មក​នូវ​សេចក្ដីសៅហ្មង ជានុយ​របស់​សត្វលោក ជា​ទីតាំង​នៃ​គ្រឿង​ចង ជា​ចំណង​នៃសេចក្ដីស្លាប់។ កាម​ទាំង​ឡាយ ជា​គ្រឿង​ញ៉ាំង​សត្វឲ្យ​ឆ្កួត ឲ្យ​និយាយ​ប៉ប៉ាច់​ប៉ប៉ោច ញ៉ាំង​ចិត្ត​ឲ្យ​ភ្លាំងភ្លាត់ មារ គឺកាម​របស់​ពួក​សត្វ តែងរួបរឹត​ដោយ​សេចក្ដី​សៅហ្មង យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស។ កាម​ទាំង​ឡាយ មាន​ទោស​រកទីបំផុតគ្មាន មាន​ទុក្ខ​ច្រើនយ៉ាង មាន​ពិស​ដ៏ខ្លាំងក្លា មាន​រសឆ្ងាញ់​តិច ជា​គ្រឿង​ធ្វើ​នូវ​ចម្បាំង ញ៉ាំង​ចំណែក​នៃ​ធម៌ស ឲ្យ​សាប​សូន្យ​ទៅ។ ខ្ញុំ​នោះ លះ​បង់​នូវ​សេចក្ដីវិនាស ដែល​មាន​កាម​ជា​ហេតុបែបនេះ ត្រេកអរ​ចំពោះ​ព្រះ​និព្វាន​សព្វ ៗ កាល មិន​ត្រឡប់​មកកាន់​កាម​នោះ​វិញ​ទេ។ ខ្ញុំ​ជាស្រ្តីប្រាថ្នា​នូវ​ភាព​ដ៏​ត្រជាក់ (ព្រះ​អរហត្ត) ធ្វើ​នូវ​ចម្បាំង​ចំពោះ​កាម​ទាំង​ឡាយ​ទ. ២១០ ជា​អ្នក​មិន​ប្រមាទ ត្រេកអរ​ចំពោះ​ព្រះ​និព្វាន ជា​ទី​អស់​ទៅ​នៃ​សំយោជនៈ។ បុគ្គល​អ្នក​ស្វែង​រក​នូវ​គុណ​ដ៏​ធំ​ទាំង​ឡាយ ឆ្លង​ហើយ​តាម​ផ្លូវ​ណា ខ្ញុំ​នឹងដើរ​ទៅ​តាម​ផ្លូវនោះ ជា​ផ្លូវ​ឥតសោក មាន​ធូលីទៅ​ប្រាស​ហើយ ជា​ផ្លូវក្សេម​ដ៏ត្រង់ ប្រកប​ដោយ​អង្គ ៨ ដ៏​ប្រសើរ។

(ព្រះ​មាន​ព្រះ​ភាគ​ត្រាស់​ថា) អ្នក​ទាំង​ឡាយ ចូរមើល​នូវ​នាងសុភាកម្មារ​ធីតានេះ ជាស្រ្តីឋិត​នៅ​ក្នុង​ធម៌ នាងបាន​ចូល​ទៅ​កាន់​ឈាន ឥតមាន​សេចក្ដី​ញាប់​ញ័រ ហើយ​ស្មឹងស្មាធិទៀប​គល់​ឈើ។ នាងសុភាកម្មារធីតា បួសបាន ៨ ថ្ងៃ​នឹងថ្ងៃ​នេះ​ហើយ ជា​ភិក្ខុនី​មាន​សទ្ធា ល្អ​ក្នុង​ព្រះ​សទ្ធម្ម ដែល​នាង​ឧប្បលវណ្ណា​ទូន្មាន​ហើយ ជាស្រ្តី​មាន​វិជ្ជា ៣ លះ​បង់​នូវ​មច្ចុបាន។ ភិក្ខុ​នីនេះ ជា​អ្នក​នៅ​ឥត​មាន​បំណុល មាន​ឥន្រ្ទិយ​ចំរើន​ហើយ។ ប្រាស​ចាក​កិលេស​គ្រឿង​ប្រកប​ទាំង​ពួង មាន​កិច្ច​ធ្វើ​រួច​ហើយ មិន​មាន​អាសវៈ។ ទេវរាជ ឈ្មោះ​សក្កៈ ជាម្ចាស់​នៃ​ពួក​សត្វ ព្រម​ទាំង​ពួក​ទេវតា ចូល​ទៅ​នមស្ការចំពោះ​ភិក្ខុនី ឈ្មោះ​សុភាកម្មារធីតានោះ ដោយ​ឫទ្ធិ (របស់​ខ្លួន)។

សុភាកម្មារធីតាថេរី។

ចប់ វីសតិនិបាត។

 

លេខយោង

km/tipitaka/sut/kn/thi/sut.kn.thi.13.05.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/04/02 02:18 និពន្ឋដោយ Johann