មហាវគ្គ មាតិកា

vin.mv | ភាគ ទី៦ ៧ ៨

ភិក្ខុនីវិភង្គ | មាតិកា វិន័យបិដក | ចូឡវគ្គ

vin mv បាលី cs-km: vin.mv អដ្ឋកថា: vin.mv_att PTS: ?

មហាវគ្គ

មាតិកា

ធ្វើឡើងសម្រាប់ព្រះសង្ឃ ដោយ

ពុទ្ធបរិស័ទ នៃ sangham.net

សង្ឃទាន ២០២៣

ទាញយកឯកសារ ដែលបានបង្ហាប់ នៃការសំឡេងអានរបស់មហាវគ្គ (ដល់ថ្ងៃទី ២៥ ខែមករា ឆ្នាំ២០២៤ ~1.37GB). vin.mv_mp3.zip ។

- នមោ តស្ស ភគវតោ អរហតោ សម្មាសម្ពុទ្ធស្ស -

សង្ខេប

មហាវគ្គ និយាយអំពីការចាប់ផ្តើមនៃ សាសនា អំពីក្លាយជាព្រះសង្ឃ ពីវស្សា អំពីបញ្ហាសហគមន៍ … តាមពិតការបង្រៀនដំបូងនៃ ព្រះវិនយ។

មហាខន្ធកៈ

vin.mv.01 | ភាគ ទី៦

មហាខន្ធកៈ

១. ពោធិកថា (vin.mv.01.01 | ភាគ ទី៦): បន្ទាប់ពីបានត្រាស់ដឹង ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់ព្រះធម៌អស់ជាច្រើនសប្តាហ៍នៅក្រោមដើមឈើផ្សេងៗគ្នា។
២. អជបាលកថា (vin.mv.01.02 | ភាគ ទី៦): មួយសប្តាហ៍ទៀត ព្រះពុទ្ធទ្រង់គង់នៅសុខក្នុងផលសមាបត្តិ។ គ្រានោះ មានព្រាហ្មណ៍ម្នាក់ឈ្មោះហុំហុំកជាតិកៈ ហើយសួរថា «តើអ្វីទៅជាព្រាហ្មណ៍ពិតប្រាកដ?»។ ព្រះពុទ្ធទ្រង់ប្រៀនប្រដៅដំបូង។
៣. មុចលិន្ទកថា (vin.mv.01.03 | ភាគ ទី៦): រឿងដ៏ល្បីរបស់មុចលិន្ទនាគរាជការពារព្រះពុទ្ធពីត្រជាក់និងភ្លៀង ខណៈមួយសប្តាហ៍ទៀតកំពុងធ្វើសមាធិ។
៤. រាជាយតនកថា (vin.mv.01.04 | ភាគ ទី៦): ឧបាសកពីរនាក់ដំបូងដែលដោលព្រះពុទ្ធ និងព្រះធម៌ជាទីជ្រកពួន។
៥. ព្រហ្មយាចនកថា (vin.mv.01.05 | ភាគ ទី៦): ក្រោយពេលបានត្រាស់ដឹង ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធមិនមានបំណងបង្រៀន ព្រះធម៌ទេ ព្រោះពិបាកយល់ សម្រាប់មនុស្សទូទៅ។ សំណាងល្អ ដែលសហម្បតិព្រហ្មបានឃើញភយន្តរាយ ក្នុងពេលវេលាសមស្រប។ ។
៦. បញ្ចវគ្គិយកថា (vin.mv.01.06 | ភាគ ទី៦): កំណើតនៃសាសនានិងព្រះសង្ឃនិងកំណត់កង់ព្រះធម៌ដោយចលនាពីព្រះពុទ្ធ។
៧. បព្វជ្ជាកថា (vin.mv.01.07 | ភាគ ទី៦): យសជាកូនអ្នកខ្ចីលុយ ខ្ពើមនឹងកមបានជួបព្រះពុទ្ធក្នុងព្រៃ។ លុះបានឡើងដល់ធម៌ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ហើយ បិតាតាមស្វែងរកព្រះអង្គ ក៏បានទៅនៅ ជាឧបាសកដល់តេវាចិកសរណគមន៍ ជាដម្បូងក្នុងលោក។ ក្រោយមកមានមិត្តភក្តិរបស់ព្រះយសមួយចំនួនធំតាមគាត់ទៅបួស។
៨. មារកថា (vin.mv.01.08 | ភាគ ទី៦): មារព្យាយាមរំខានព្រះពុទ្ធ។
៩. បព្វជ្ជូបសម្បទាកថា (vin.mv.01.09 | ភាគ ទី៦): ព្រះពុទ្ធទ្រង់អនុញ្ញាតឱ្យព្រះសង្ឃទ្រង់បួសអ្នកដទៃជាលើកដំបូង។
១០. ទុតិយមារកថា (vin.mv.01.10 | ភាគ ទី៦): មារព្យាយាមរំខានដល់ព្រះពុទ្ធ ពេលសរសើរតម្កើងព្រះអរហន្ត។
១១. ភទ្ទវគ្គិយវត្ថុ (vin.mv.01.11 | ភាគ ទី៦): មិត្ត ៣០ នាក់ ដែលកំពុងស្វែងរកស្រីពេស្យាដែលរត់គេចខ្លួននៅក្នុងព្រៃ ត្រូវបានព្រះពុទ្ធសួរថា «ហេតុអ្វីមិនស្វែងរកខ្លួន?»។ មិនយូរប៉ុន្មាន បុរសទាំង ៣០ នាក់ បានត្រាស់ដឹងដល់ព្រះអរហន្ត។
១២. ឧរុវេលបាដិហារិយកថា (vin.mv.01.12 | ភាគ ទី៦): អព្ភូតហេតុជាច្រើនអាចបំបែកមោទនភាពរបស់អាចារ្យអ្នកថ្វាយបង្គំភ្លើង។ គាត់ និងសហគមន៍ទាំងមូលរបស់គាត់បានក្លាយជា អរហន្ត ដោយបានស្តាប់ព្រះសូត្រដ៏ល្បីល្បាញ «អធិប្បាយពីភ្លើង»។
១៣. ពិម្ពិសារសមាគមកថា (vin.mv.01.13 | ភាគ ទី៦): ព្រះពុទ្ធបានបង្រៀនព្រះបាទមាគធសេនិយពិម្ពិសារមកដល់សោតាបត្តិមគ្គ។ ព្រះរាជាទ្រង់ប្រគេនវត្តអារាមទី ១ សម្រាប់ព្រះសង្ឃ។ ព្រះពុទ្ធទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យភិក្ខុទទួលវត្តអារាម។
១៤. សារិបុត្តមោគ្គល្លានបព្វជ្ជាកថា (vin.mv.01.14 | ភាគ ទី៦): បព្វជ្ជារបស់ព្រះសារីបុត្ត និងព្រះមោគ្គល្លាន។
១៥. ឧបជ្ឈាយវត្តកថា (vin.mv.01.15 | ភាគ ទី៦): ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យមានការពឹងពាក់លើឧបជ្ឈាយ និងកំណត់ភារកិច្ចរវាង «ឪពុក និងកូន»។
១៦. សទ្ធិវិហារិកវត្តកថា (vin.mv.01.16 | ភាគ ទី៦): ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់ថា ភារកិច្ចរបស់ឧបជ្ឈាយ៍ចំពោះអន្តរវាសិក «ឧបជ្ឈាយ៍ត្រូវប្រព្រឹត្តឲ្យស្រួលល្អនឹងសទ្ធិវិហារិក (អ្នករួមរស់នៅផ្អែកលើសទ្ធា)«។
១៧. បណាមិតកថា (vin.mv.01.17 | ភាគ ទី៦): ព្រះពុទ្ធទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យបណ្តេញសិស្សអាក្រក់ និងការផ្សះផ្សា និអការផ្សះផ្សា និងច្បាប់ដែលមិនមានត្រកូលអាក្រក់កើតឡើង។
១៨. អាចរិយវត្តកថា (vin.mv.01.18 | ភាគ ទី៦): ដើម្បីជៀសវាងថាភិក្ខុថ្មីនឹងគង់នៅម្នាក់ឯង ព្រះពុទ្ធទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យព្រះសង្ឃយកគ្រូអាចរិយ និងផ្តល់ភារកិច្ចរបស់សិស្សស្រដៀងគ្នាសម្រាប់ដោលឧបជ្ឈាយ៍។
១៩. អន្តេវាសិកវត្តកថា (vin.mv.01.19 | ភាគ ទី៦): ភារកិច្ចរបស់គ្រូអាចរិយចំពោះសិស្ស (អន្តេវាសិក) របស់គាត់។
២០. បណាមនា ខមាបនា (vin.mv.01.20 | ភាគ ទី៦): ព្រះពុទ្ធទ្រង់កំណត់នូវគុណ៥យ៉ាងដែលអនុញ្ញាតឱ្យបណ្តេញសិស្ស។
២១. ពាលអព្យត្តវត្ថុ (vin.mv.01.21 | ភាគ ទី៦): ?
២២. និស្សយបដិប្បស្សទ្ធិកថា (vin.mv.01.22 | ភាគ ទី៦): ?
២៣. ឧបសម្បាទេតព្វបញ្ចកំ (vin.mv.01.23 | ភាគ ទី៦): ?
២៤. ឧបសម្បាទេតព្វឆក្កំ (vin.mv.01.24 | ភាគ ទី៦): ?
២៥. អញ្ញតិត្តិយបុព្វកថា (vin.mv.01.25 | ភាគ ទី៦): ?
២៦. បញ្ចាពាធវត្ថុ (vin.mv.01.26 | ភាគ ទី៦): ?
២៧. រាជភដវត្ថុ (vin.mv.01.27 | ភាគ ទី៦): ?
២៨. អង្គុលិមាលចោរវត្ថុ (vin.mv.01.28 | ភាគ ទី៦): ?
២៩. ការភេទកចោរវត្ថុ (vin.mv.01.29 | ភាគ ទី៦): ?
៣០. លិខិតកចោរវត្ថុ (vin.mv.01.30 | ភាគ ទី៦): ?
៣១. កសាហតវត្ថុ (vin.mv.01.31 | ភាគ ទី៦): ?
៣២. លក្ខណាហតវត្ថុ (vin.mv.01.32 | ភាគ ទី៦): ?
៣៣. ឥណាយិកវត្ថុ (vin.mv.01.33 | ភាគ ទី៦): ?
៣៤. ទាសវត្ថុ (vin.mv.01.34 | ភាគ ទី៦): ?
៣៥. កម្មារភណ្ឌុវត្ថុ (vin.mv.01.35 | ភាគ ទី៦): ?
៣៦. ឧបាលិទារកវត្ថុ (vin.mv.01.36 | ភាគ ទី៦): ?
៣៧. អហិវាតករោគវត្ថុ (vin.mv.01.37 | ភាគ ទី៦): ?
៣៨. កណ្ដកវត្ថុ (vin.mv.01.38 | ភាគ ទី៦): ?
៣៩. អាហុន្ទរិកវត្ថុ (vin.mv.01.39 | ភាគ ទី៦): ?
៤០. និស្សយមុច្ចនកកថា (vin.mv.01.40 | ភាគ ទី៦): ?
៤១. រាហុលវត្ថុ (vin.mv.01.41 | ភាគ ទី៦): ?
៤២. សិក្ខាបទកថា (vin.mv.01.42 | ភាគ ទី៦): ?
៤៣. ទណ្ឌកម្មវត្ថុ (vin.mv.01.43 | ភាគ ទី៦): ?
៤៤. អនាបុច្ឆាវរណវត្ថុ (vin.mv.01.44 | ភាគ ទី៦): ?
៤៥. អបលាឡនវត្ថុ (vin.mv.01.45 | ភាគ ទី៦): ?
៤៦. កណ្ដកសាមណេរវត្ថុ (vin.mv.01.46 | ភាគ ទី៦): ?
៤៧. បណ្ឌកវត្ថុ (vin.mv.01.47 | ភាគ ទី៦): ?
៤៨. ថេយ្យសំវាសកវត្ថុ (vin.mv.01.48 | ភាគ ទី៦): ?
៤៩. តិរច្ឆានគតវត្ថុ (vin.mv.01.49 | ភាគ ទី៦): ?
៥០. មាតុឃាតកវត្ថុ (vin.mv.01.50 | ភាគ ទី៦): ?
៥១. បិតុឃាតកវត្ថុ (vin.mv.01.51 | ភាគ ទី៦): ?
៥២. អរហន្តឃាតកវត្ថុ (vin.mv.01.52 | ភាគ ទី៦): ?
៥៣. ភិក្ខុនីទូសកវត្ថុ (vin.mv.01.53 | ភាគ ទី៦): ?
៥៤. ឧភតោព្យញ្ជនកវត្ថុ (vin.mv.01.54 | ភាគ ទី៦): ?
៥៥. អនុបជ្ឈាយកាទិវត្ថូនិ (vin.mv.01.55 | ភាគ ទី៦): ?
៥៦. អបត្តកាទិវត្ថុ (vin.mv.01.56 | ភាគ ទី៦): ?
៥៧. នបព្វាជេតព្វទ្វត្តិំសវារោ (vin.mv.01.57 | ភាគ ទី៦): ?
៥៨. អលជ្ជីនិស្សយវត្ថូនិ (vin.mv.01.58 | ភាគ ទី៦): ?
៥៩. គមិកាទិនិស្សយវត្ថូនិ (vin.mv.01.59 | ភាគ ទី៦): ?
៦០. គោត្តេន អនុស្សាវនានុជាននា (vin.mv.01.60 | ភាគ ទី៦): ?
៦១. ទ្វេឧបសម្បទាបេក្ខាទិវត្ថុ (vin.mv.01.61 | ភាគ ទី៦): ?
៦២. គព្ភវីសូបសម្បទានុជាននា (vin.mv.01.62 | ភាគ ទី៦): ?
៦៣. ឧបសម្បទាវិធិ (vin.mv.01.63 | ភាគ ទី៦): ?
៦៤. ចត្តារោ និស្សយា (vin.mv.01.64 | ភាគ ទី៦): ?
៦៥. ចត្តារិ អករណីយានិ (vin.mv.01.65 | ភាគ ទី៦): ?
៦៦. អាបត្តិយា អទស្សនេ ឧក្ខិត្តកវត្ថូនិ (vin.mv.01.66 | ភាគ ទី៦): ?
៦៧. តស្សុទ្ទានំ (vin.mv.01.67 | ភាគ ទី៦): ?

ឧបោសថក្ខន្ធកៈ

vin.mv.02 | ភាគ ទី៦

ឧបោសថក្ខន្ធកៈ

៦៨. សន្និបាតានុជាននា (vin.mv.02.01 | ភាគ ទី៦): «កំណើតទម្លាប់ថ្ងៃសីល»៖ សាសនាដទៃបានធ្វើអោយមនុស្សទាំងឡាយកើតសេចក្ដីជ្រះថ្លា ដោយការប្រជំុគ្នានិយាយធម៌ជាទៀងទាត់។ ពីព្រោះស្ដេចព្រួយបារម្ភ ចំពោះប្រជាប្រិយភាពសាសនាព្រះពុទ្ធ បានស្នើរសំុព្រះពុទ្ធៗ បានអនុញ្ញាតដល់ភិក្ខុសង្ឃ ប្រជុំគ្នា នៅថ្ងៃឧបោសថ។ «ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគតអនុញ្ញាតឲ្យប្រជុំគ្នាក្នុងថ្ងៃទី១៤ ទី១៥ និងទី៨នៃបក្ខ។»
៦៩. បាតិមោក្ខុទ្ទេសានុជាននា (vin.mv.02.02 | ភាគ ទី៦): ដោយមានការរិះគន់ ពីមនុស្សទាំងឡាយ ដែលភិក្ខុសង្ឃប្រជុំគ្នាហើយអង្គុយនៅតែស្ងៀម ព្រះពុទ្ធអនុញ្ញាត ឲ្យប្រជុំគ្នានិយាយធម៌។ក្នុងឨកាសនោះផងដែរ ព្រះពុទ្ធ បានអនុញ្ញាត ឲ្យភិក្ខុសម្ដែងនូវបាតិមោក្ខរួមគ្នា ជាមួយនឹងសិក្ខាបទមួយៗ សម្រាប់ធ្វើ ជាឧបោសថកម្ម។
៧០. មហាកប្បិនវត្ថុ (vin.mv.02.03 | ភាគ ទី៦): «តើខ្ញុំគួរតែ ទៅកាន់ឧបោសថ ដើម្បីធ្វើសង្ឃកម្ម ឬមិនគួរទៅទេ ព្រោះខ្ញុំបរិសុទ្ធ ដោយសេចក្ដីបរិសុទ្ធ យ៉ាងបំផុតហើយ?» ព្រះពុទ្ធ បានជ្រៀបការត្រិះរិះក្នុងចិត្តរបស់ព្រះមហាកប្បិន ហើយប្រាប់ឲ្យទៅកាន់ ឧបោសថកុំខានឡើយ ពីព្រោះ «នរណានឹងធ្វើសក្ការៈ គោរពបូជាឧបោសថ ប្រសិនបើសមណៈ ខ្លួនឯងមិនគោរពបូជាឧបោសថ?»
៧១. សីមានុជាននា (vin.mv.02.04 | ភាគ ទី៦): ព្រះពុទ្ធ អនុញ្ញាតភិក្ខុកំណត់សីមា សម្រាប់អាវាសមានឧបោសថជាមួយគ្នា។
៧២. ឧបោសថាគារកថា (vin.mv.02.05 | ភាគ ទី៦): ព្រះពុទ្ធ បានអនុញ្ញាតបង្កើតរោងឧបោសថ ដើម្បីធ្វើឧបោសថកម្ម។
៧៣. ឧបោសថប្បមុខានុជាននា (vin.mv.02.06 | ភាគ ទី៦): ព្រះពុទ្ធ អនុញ្ញាតអោយធ្វើរបៀងឧបោសថ ហើយប្រជំុគ្នានៅកន្លែង ដែលមានព្រះថេរៈ ប្រសិនបើមានអាវាស (អារាម) ច្រើនជិតៗគ្នា។
៧៤. អវិប្បវាសសីមានុជាននា (vin.mv.02.07 | ភាគ ទី៦): ព្រះពុទ្ធអនុញ្ញាតសន្មត់សីមា ជាព្រំដែនទុកចីវរបាន។
៧៥. សីមាសមូហនន (vin.mv.02.08 | ភាគ ទី៦): ព្រះពុទ្ធអនុញ្ញាត ការគិតដើម្បីដកនូវសីមា។
៧៦. គាមសីមាទិ (vin.mv.02.09 | ភាគ ទី៦): ព្រះពុទ្ធអនុញ្ញាតការកំណត់នូវប្រភេទនៃសីមា ហើយហាមនូវការទម្លាយសីមា និងការគ្របសង្កត់។
៧៧. ឧបោសថភេទាទិ (vin.mv.02.10 | ភាគ ទី៦): ព្រះពុទ្ធហាមនូវការធ្វើឧបោសថកម្មបំបែកគ្នា និងមិនត្រូវតាមធម៌។
៧៨. សំខិត្តេន បាតិមោក្ខុទ្ទេសាទិ (vin.mv.02.11 | ភាគ ទី៦): ព្រះពុទ្ធពន្យល់នូវការសូត្របាតិមោក្ខ ៥យ៉ាងគួរសូត្រពិស្ដារ និងពេលណាគួរសូត្រសង្ខេប ហើយសម្ដែងធម៌ត្រូវមានការអារធនា ពីព្រះថេរៈក្នុងកណ្ដាលជំនំុសង្ឃ។
៧៩. វិនយបុច្ឆនកថា (vin.mv.02.12 | ភាគ ទី៦): ព្រះពុទ្ធអនុញ្ញាតទម្លាប់ នៃការសន្ទនាពីវិន័យ។
៨០. វិនយវិស្សជ្ជនកថា (vin.mv.02.13 | ភាគ ទី៦): ព្រះពុទ្ធអនុញ្ញាតទម្លាប់ នៃការដោះស្រាយវិន័យ។
៨១. ចោទនាកថា (vin.mv.02.14 | ភាគ ទី៦): ព្រះពុទ្ធអនុញ្ញាតទម្លាប់ នៃការចោទអាបត្តិ និងឱកាសចោទអាបត្តិ។
៨២. អធម្មកម្មបដិក្កោសនាទិ (vin.mv.02.15 | ភាគ ទី៦): ព្រះពុទ្ធអនុញ្ញាតនូវទម្លាប់ នៃការដោះស្រាយបញ្ហាកម្មតាមធម៌ និងអនុញ្ញាតនូវទម្លាប់ ការសម្ដែងបាតិមោក្ខ(សម្លេង អ្នកចូលរួម បេ។)។
៨៣. បាតិមោក្ខុទ្ទេសកអជ្ឈេសនាទិ (vin.mv.02.16 | ភាគ ទី៦): ប្រសិនបើមិនមាន អ្នកចេះសូត្របាតិមោក្ខ តើភិក្ខុសង្ឃគួរធ្វើដូម្ដេច?
៨៤. បក្ខគណនាទិឧគ្គហណានុជាននា (vin.mv.02.17 | ភាគ ទី៦): ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃអ្វី? មានលោកប៉ុន្មានអង្គ? ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃសីល? ព្រះពុទ្ធអនុញ្ញាតឲ្យ រាប់បក្ខ រាប់ចំនួនភិក្ខុ ប្រាប់ថ្ងៃឧបោសថ។
៨៥. បុព្វករណានុជាននា (vin.mv.02.18 | ភាគ ទី៦): កិច្ចការចំពោះរោងឧបោសថ៖ ការបោសសំអាត រៀបចំក្រាលទីកន្លែងអង្គុយ និងអុជប្រទីប។
៨៦. ទិសំគមិកាទិវត្ថុ (vin.mv.02.19 | ភាគ ទី៦): បើដឹងថាខ្លួនល្ងង់មិនចេះអ្វីភិក្ខុ គួរស្វះស្វែងគប់រកអ្នកមានចំណេះដឹង ដើម្បីសិក្សារៀនវិន័យបាន។
៨៧. បារិសុទ្ធិទានកថា (vin.mv.02.20 | ភាគ ទី៦): កិច្ចដែលគួរធ្វើសេចក្ដីបរិសុទ្ធ ចំពោះភិក្ខុឈឺ។
៨៨. ឆន្ទទានកថា (vin.mv.02.21 | ភាគ ទី៦): កិច្ចដែលគួរធ្វើឆន្ទៈសម្រាប់សង្ឃកម្ម ចំពោះភិក្ខុឈឺ។
៨៩. ញាតកាទិគ្គហណកថា (vin.mv.02.22 | ភាគ ទី៦): តើត្រូវធ្វើដូម្ដេចខ្លះ ដើម្បីបន្តការធ្វើឧបោសថបាន ប្រសិនបើភិក្ខុ ១អង្គ មានបញ្ហាជាមួយអ្នកដទៃ?
៩០. ឧម្មត្តកសម្មុតិ (vin.mv.02.23 | ភាគ ទី៦): កិច្ចដែលគួរធ្វើឧបោសថ ចំពោះភិក្ខុឆ្កួត។
៩១. សង្ឃុបោសថាទិប្បភេទំ (vin.mv.02.24 | ភាគ ទី៦): ឧបោសថកម្ម សម្រាប់ភិក្ខុ ៤អង្គ ៣អង្គ ២អង្គ និង ១អង្គ។
៩២. អាបត្តិបដិកម្មវិធិ (vin.mv.02.25 | ភាគ ទី៦): អំពីការសម្ដែងអាបត្តិ មុនធ្វើឧបោសថ។
៩៣. អាបត្តិអាវិករណវិធិ (vin.mv.02.26 | ភាគ ទី៦): អំពីសម្ដែងអាបត្តិ ពេលកំពុងសម្ដែងបាតិមោក្ខ។
៩៤. សភាគាបត្តិបដិកម្មវិធិ (vin.mv.02.27 | ភាគ ទី៦): កិច្ចការដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហា ពេលទាំងអស់គ្នាមានអាបត្តិស្មើគ្នា។
៩៥. អនាបត្តិបន្នរសកំ (vin.mv.02.28 | ភាគ ទី៦): កិច្ចការពេលមានភិក្ខុដទៃមកកាន់អាវាស ក្នុងពេលសម្ដែងបាតិមោក្ខ។
៩៦. វគ្គាវគ្គសញ្ញីបន្នរសកំ (vin.mv.02.29 | ភាគ ទី៦): កិច្ចការពេលភិក្ខុសម្ដែងបាតិមោក្ខ និងមិនបានចាំ ភិក្ខុដទៃដែលមកកាន់អាវាស។
៩៧. វេមតិកបន្នរសកំ (vin.mv.02.30 | ភាគ ទី៦): កិច្ចការពេលភិក្ខុ ដែលសង្ស័យថាមានភិក្ខុក្នុងអាវាសដទៃមកដល់ នៅតែចាប់ផ្ដើមសម្ដែងបាតិមោក្ខមុន។
៩៨. កុក្កុច្ចបកតបន្នរសកំ (vin.mv.02.31 | ភាគ ទី៦): កិច្ចការពេលភិក្ខុ ដែលរង្គៀសថាមានភិក្ខុក្នុងអាវាសដទៃមកដល់ នៅតែចាប់ផ្ដើមសម្ដែងបាតិមោក្ខមុន។
៩៩. ភេទបុរេក្ខារបន្នរសកំ (vin.mv.02.32 | ភាគ ទី៦): កិច្ចការពេលភិក្ខុ ដែលមានបំណងបំបែកសង្ឃ ហើយចាប់ផ្ដើមសម្ដែងបាតិមោក្ខមុន។
១០០. សីមោក្កន្តិកបេយ្យាលំ (vin.mv.02.33 | ភាគ ទី៦): កិច្ចការពេលពួកភិក្ខុក្នុងអាវាស និងអាគន្តុកភិក្ខុ មានថ្ងៃឧបោសថផ្សេងគ្នា។
១០១. លិង្គាទិទស្សនំ (vin.mv.02.34 | ភាគ ទី៦): កិច្ចការអាគន្តុកភិក្ខុពេលសម្ដែងបាតិមោក្ខ និងសង្ស័យថាមានភិក្ខុនៅក្នុងអាវាស។
១០២. នានាសំវាសកាទីហិ ឧបោសថករណំ (vin.mv.02.35 | ភាគ ទី៦): កិច្ចការដោលឧបោសថបស់ក្រុមភិក្ខុនីមួយៗ ពេលមានលទ្ធិផ្សេង ឬស្មើគ្នា។
១០៣. នគន្តព្វវារោ (vin.mv.02.36 | ភាគ ទី៦): និយាយអំពីការចេញពីអាវាស នៅក្នុងថ្ងៃឧបោសថ។
១០៤. គន្តព្វវារោ (vin.mv.02.37 | ភាគ ទី៦): និយាយអំពីការចេញនៅថ្ងៃឧបោសថ ទៅកាន់អាវាសផ្សេង ដែលជិតឬឆ្ងាយ។
១០៥. វជ្ជនីយបុគ្គលសន្ទស្សនា (vin.mv.02.38 | ភាគ ទី៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១០៦. តស្សុទ្ទានំ (vin.mv.02.39 | ភាគ ទី៦): ឧទ្ទាននៃឧបោសថក្ខន្ធកៈ។

វស្សូបនាយិកក្ខន្ធកៈ

vin.mv.03 | ភាគ ទី៧

វស្សូបនាយិកក្ខន្ធកៈ

១០៧. វស្សូបនាយិកានុជាននា (vin.mv.03.01 | ភាគ ទី៧): អ្នកប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាព្រះពុទ្ធបានអនុញ្ញាតឲ្យកាន់វស្សា? រឿងព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យភិក្ខុចូលវស្សា១ ពួកភិក្ខុគិតថា យើងត្រូវចូលវស្សាក្នុងកាលណាហ្ន៎១ ពួកភិក្ខុគិតថា ថ្ងៃចូលវស្សា តើមានប៉ុន្មានយ៉ាង១។
១០៨. វស្សានេ ចារិកាបដិក្ខេបាទិ (vin.mv.03.02 | ភាគ ទី៧): ព្រះសង្ឃត្រូវស្នាក់នៅមួយកន្លែងសម្រាប់វស្សា និងមិនត្រូវធ្វើដំណើរពេញមួយយប់។ រឿងពួកឆព្វគ្គិយភិក្ខុបានចូលវស្សាហើយ ចេញដើរទៅកាន់ចារិកក្នុងកណ្តាលវស្សា១ មិនប្រាថ្នានឹងចូលវស្សា១ វេលាជិតចូលវស្សាហើយ ក្លែងដើរចេញទៅកាន់អាវាសដទៃ១ ស្តេចពិម្ពិសារប្រាថ្នានឹងលើកខែ១។
១០៩. សត្តាហករណីយានុជាននា (vin.mv.03.03 | ភាគ ទី៧): ព្រះពុទ្ធទ្រង់អនុញ្ញាតឱ្យចាកចេញពីវស្សារយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃនៅពេលដែលគេនឹងប្រគេនអគារមួយ ។ រឿងឧបាសកបានឲ្យគេកសាងវិហារចំពោះសង្ឃ។
១១០. បញ្ចន្នំ អប្បហិតេបិ អនុជាននា (vin.mv.03.04 | ភាគ ទី៧): ព្រះសង្ឃអាចចេញវស្សាពីរថ្ងៃប្រសិនបើព្រះសង្ឃឬដូនជីឈឺ សូម្បីតែមិនបានសួរដោយផ្ទាល់ពីមុន។ រឿងភិក្ខុមានជម្ងឺ។
១១១. សត្តន្នំ អប្បហិតេបិ អនុជាននា (vin.mv.03.05 | ភាគ ទី៧): សុខុមាលភាពរបស់ម្តាយ និងឪពុកក៏ជាហេតុផលពិសេស ដែលអនុញ្ញាតឱ្យចាកចេញពីវស្សាប្រាំពីរថ្ងៃ។ រឿងមាតានិងបិតារបស់ភិក្ខុមានជម្ងឺ។
១១២. បហិតេយេវ អនុជាននា (vin.mv.03.06 | ភាគ ទី៧): បើសួរដោយផ្ទាល់ ព្រះសង្ឃអាចនឹងចេញវស្សាសម្រាប់បងប្អូន និងញាតិ និងអ្នកបម្រើបើឈឺ។ ការជួយទទួលសម្ភារៈអនុញ្ញាតឱ្យចេញប្រាំពីរថ្ងៃដែរ។ រឿងបងប្អូនរបស់ភិក្ខុមានជម្ងឺ១ ញាតិរបស់ភិក្ខុមានជម្ងឺ១ អ្នកធ្វើការឈ្នួលរបស់ភិក្ខុមានជម្ងឺ១ វិហារទ្រុឌទ្រោម១។
១១៣. អន្តរាយេ អនាបត្តិវស្សច្ឆេទវារោ (vin.mv.03.07 | ភាគ ទី៧): អន្តរាយអាចនឹងដាច់វស្សា ប៉ុន្តែមិនមានកំហុសទេ។ រឿងសត្វសាហាវបៀតបៀនពួកភិក្ខុ១ សត្វមានពិសបៀតបៀនពួកភិក្ខុ១ ពួកចោរបៀតបៀនពួកភិក្ខុ១ ពួកបិសាចបៀតបៀនពួកភិក្ខុ១ ភ្លើងឆេះស្រុក និងឆេះទីសេនាសនៈទាំងពីររឿង១ ទឹកជន់លិចស្រុក១ ចោរមកតាំងនៅក្នុងស្រុក១ ពួកទាយកជាច្រើនឥតមានសទ្ធាជ្រះថ្លា១ ភិក្ខុនៅចាំវស្សាក្នុងអាវាសដទៃ ហើយមិនដែលបានភោជនសៅហ្មង ឬឧត្តមឆាន់ឲ្យឆ្អែតពេញលេញ១ ភិក្ខុនៅចាំវស្សាហើយមិនដែលបានភោជនឆាន់ឲ្យសប្បាយ១ ភិក្ខុបានភេសជ្ជៈជាទីសប្បាយហើយ តែមិនបានឧបដ្ឋាកដ៏សមគួរ១ ស្រីប្រលោមភិក្ខុ១ ស្រីផ្កាមាសប្រលោមភិក្ខុ១ នាងថុល្លកុមារីប្រលោមភិក្ខុ១ មនុស្សខ្ទើយប្រលោមភិក្ខុ១ ញាតិប្រលោមភិក្ខុ១ ស្តេចប្រលោមភិក្ខុ១ ពួកចោរប្រលោមភិក្ខុ១ ពួកអ្នកលេងប្រលោមភិក្ខុ១ ភិក្ខុឃើញកំណប់ទ្រព្យ១។
១១៤. សង្ឃភេទេ អនាបត្តិវស្សច្ឆេទវារោ (vin.mv.03.08 | ភាគ ទី៧): វស្សាហើយ បំបែក សង្ឃ។ រឿងភិក្ខុឃើញភិក្ខុច្រើនរូបព្យាយាមបំបែកសង្ឃ១ ភិក្ខុ៨ពួកបានឮដំណឹងថា ភិក្ខុនិងភិក្ខុនីព្យាយាមបំបែកសង្ឃ១។
១១៥. វជាទីសុ វស្សូបគមនំ (vin.mv.03.09 | ភាគ ទី៧): មធ្យោបាយពិសេសមួយចំនួនដើម្បីចំពេលវស្សា។ រឿងភិក្ខុចូលវស្សាក្នុងលំនៅរបស់គង្វាលគោ១ ភិក្ខុចូលវស្សាក្នុងពួកឈ្មួញរទេះ១ ភិក្ខុចូលវស្សាក្នុងទូក១។
១១៦. វស្សំ អនុបគន្តព្វដ្ឋានានិ (vin.mv.03.10 | ភាគ ទី៧): កន្លែងមិនសមរម្យចូលវស្សា។ រឿងភិក្ខុចូលវស្សាក្នុងរូងឈើ១ ភិក្ខុចូលវស្សាលើប្រគាបឈើ១ ភិក្ខុចូលវស្សាក្នុងទីវាល១ ភិក្ខុចាំវស្សាឥតមានទីសេនាសនៈ១ ភិក្ខុចូលវស្សាក្នុងខ្ទមខ្មោច១ ក្រោមឆត្ត១ ក្នុងពាងទឹក១។
១១៧. អធម្មិកកតិកា (vin.mv.03.11 | ភាគ ទី៧): មិនត្រូវមានកិច្ចព្រមព្រៀងពិសេសណាមួយត្រូវបានធ្វើក្នុងវស្សាទេ។ រឿងសង្ឃធ្វើប្តេជ្ញាគ្នាថា កុំឲ្យបំបួសបុលបុត្រក្នុងវស្សា។
១១៨. បដិស្សវទុក្កដាបត្តិ (vin.mv.03.12 | ភាគ ទី៧): ការមិនរក្សាការសន្យា ឬចាកចេញមុនរដូវវស្សា គឺមិនត្រឹមត្រូវទេ។ រឿងភិក្ខុទទួលប្តេជ្ញាថានៅចាំបុរិមិកាវស្សា ឬបច្ឆិមិកាវស្សា ហើយធ្វើឧបោសថខាងក្រៅ បណ្ឌិតគួរប្រកបតាមសមគួរដល់ន័យ១ ភិក្ខុឥតមានកិច្ចអ្វីហើយចៀសចេញទៅ១ ភិក្ខុមានកិច្ច ហើយចៀសចេញទៅ១ ភិក្ខុនៅអស់ពីរបីថ្ងៃ ក៏ទៅដោយសត្តាហករណីយ ហើយត្រឡប់វិលវិញ១ នៅខ្វះ៧ថ្ងៃទៀត នឹងដល់ថ្ងៃបវារណា ភិក្ខុនោះទៅដោយសត្តាហករណី ហើយត្រឡប់មកកាន់អាវាសនោះក្តី មិនបានត្រឡប់មកកាន់អាវាសនោះក្តី១។
១១៩. តស្សុទ្ទានំ (vin.mv.03.13 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

បវារណក្ខន្ធកៈ

vin.mv.04 | ភាគ ទី៧

បវារណក្ខន្ធកៈ

១២០. អផាសុកវិហារោ (vin.mv.04.01 | ភាគ ទី៧): ព្រះសង្ឃខ្លះបានចូលវស្សានៅស្ងៀម មិនលើកទឹកចិត្តគ្នា។ ព្រះពុទ្ធទ្រង់អនុញ្ញាតឱ្យបវារណាមុនចេញវស្សា។ រឿងពួកភិក្ខុនៅចាំវស្សាក្នុងកោសលជនបទ មកគាល់ព្រះសាស្តា១ រឿងភិក្ខុនៅរួមគ្នាដូចបសុសត្វ (គឺសត្វដែលគេចិញ្ចឹម) មិនជាទីសប្បាយ១ រឿងបវារណាជាការអនុលោមដល់គ្នានឹងគ្នា១ រឿងពួកឆព្វគ្គិយភិក្ខុអង្គុយលើអាសនៈ ក្នុងពេលដែលភិក្ខុជាថេរៈ កំពុងបវារណា១។
១២១. បវារណាភេទា (vin.mv.04.02 | ភាគ ទី៧): រឿងបវារណាមានពីរយ៉ាង និងរឿងបវារណាកម្មបួនយ៉ាង។
១២២. បវារណាទានានុជាននា (vin.mv.04.03 | ភាគ ទី៧): រឿងព្រះអង្គទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យភិក្ខុឈឺឲ្យបវារណា។
១២៣. ញាតកាទិគ្គហណកថា (vin.mv.04.04 | ភាគ ទី៧): រឿងញាតិចាប់ភិក្ខុក្នុងថ្ងៃបវារណា១ រឿងស្តេចចាប់ភិក្ខុក្នុងថ្ងៃបវារណា១ រឿងពួកចោរចាប់ភិក្ខុក្នុងថ្ងៃបវារណា១ រឿងពួកអ្នកលេងចាប់ភិក្ខុក្នុងថ្ងៃបវារណា១ រឿងភិក្ខុជាសត្រូវចាប់ភិក្ខុក្នុងថ្ងៃបវារណា១។
១២៤. សង្ឃបវារណាទិប្បភេទា (vin.mv.04.05 | ភាគ ទី៧): ការបវរណារបស់ព្រះសង្ឃ ចំពោះភិក្ខុ៥ អង្គ ៤អង្គ ៣អង្គ ២អង្គ និង១អង្គ។ រឿងទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យភិក្ខុប្រាំរូបធ្វើបវារណាដោយសង្ឃបវារណា១ រឿងទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យភិក្ខុបួនរូបបវារណាដល់គ្នានឹងគ្នា១ រឿងទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យភិក្ខុបីរូបបវារណាដល់គ្នានឹងគ្នា១ រឿងទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យភិក្ខុពីររូបបវារណាដល់គ្នានឹងគ្នា១ រឿងទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យភិក្ខុមួយរូបអធិដ្ឋានបវារណា១។
១២៥. អាបត្តិបដិកម្មវិធិ (vin.mv.04.06 | ភាគ ទី៧): កិច្ចរបស់ភិក្ខុមានអាបត្តិនៅក្នុងថ្ងៃបវរណា។ រឿងភិក្ខុត្រូវអាបត្តិក្នុងថ្ងៃបវារណា និងរឿងភិក្ខុសង្ស័យអាបត្តិក្នុងថ្ងៃបវារណា។
១២៦. អាបត្តិអាវិករណវិធិ (vin.mv.04.07 | ភាគ ទី៧): កិច្ចរបស់ភិក្ខុដែលរំលឹកទោសរបស់ខ្លួនក្នុងពេលកំពុងបវរណា។ រឿងភិក្ខុកំពុងតែបវារណា ហើយរលឹកឃើញអាបត្តិ។
១២៧. សភាគាបត្តិបដិកម្មវិធិ (vin.mv.04.08 | ភាគ ទី៧): កិច្ចរបស់ព្រះសង្ឃដែលមានអាបត្តិដូចគ្នានៅក្នុងថ្ងៃបវរណា។ រឿងសង្ឃទាំងអស់ត្រូវសភាគាបត្តិក្នុងថ្ងៃបវារណា និងរឿងសង្ឃទាំងអស់សង្ស័យសភាគាបត្តិ។
១២៨. អនាបត្តិបន្នរសកំ (vin.mv.04.09 | ភាគ ទី៧): ព្រះសង្ឃមិនដឹងមានក្រុមសង្ឃនៅអាវាសដទៃមកដល់នៅក្នុងថ្ងៃបវរណា។ រឿងភិក្ខុនៅក្នុងអាវាសច្រើនជាង និងស្មើគ្នា និងតិចជាង។
១២៩. វគ្គាវគ្គសញ្ញីបន្នរសកំ (vin.mv.04.10 | ភាគ ទី៧): ព្រះសង្ឃដឹងមានក្រុមសង្ឃនៅអាវាសដទៃមកដល់នៅក្នុងថ្ងៃបវរណា។
១៣០. វេមតិកបន្នរសកំ (vin.mv.04.11 | ភាគ ទី៧): ព្រះសង្ឃដឹងមានក្រុមសង្ឃនៅអាវាសដទៃមកដល់នៅក្នុងថ្ងៃបវរណា និងធ្វើកិច្ចលើការសង្ស័យឯងៗ។
១៣១. កុក្កុច្ចបកតបន្នរសកំ (vin.mv.04.12 | ភាគ ទី៧): ព្រះសង្ឃដឹងមានក្រុមសង្ឃនៅអាវាសដទៃមកដល់នៅក្នុងថ្ងៃបវរណា និងធ្វើកិច្ចលើសេចក្តីរង្កៀសឯងៗ។
១៣២. ភេទបុរេក្ខារបន្នរសកំ (vin.mv.04.13 | ភាគ ទី៧): ព្រះសង្ឃដឹងមានក្រុមសង្ឃនៅអាវាសដទៃមកដល់នៅក្នុងថ្ងៃបវរណា និងធ្វើកិច្ចលើបំណងនឹងបំបែកសង្ឃឯងៗ។
១៣៣. សីមោត្តន្តិកបេយ្យាលំ (vin.mv.04.14 | ភាគ ទី៧): កិច្ចរបស់សង្ឃចំពោះក្រុមសង្ឃដែលបានមកដល់ក្នុងសីមានៅក្នុងពេលបវរណា។
១៣៤. ទិវសនានត្តំ (vin.mv.04.15 | ភាគ ទី៧): កិច្ចបវរណាចំពោះសង្ឃដែលប្រកាន់ថ្ងៃឧបោសថផ្សេងគ្នា។ រឿងពួកអាវាសិកភិក្ខុប្រកាន់ថាថ្ងៃដប់បួន តែពួកអាគន្តុកភិក្ខុប្រកាន់ថាថ្ងៃដប់ប្រាំ។
១៣៥. លិង្គាទិទស្សនំ (vin.mv.04.16 | ភាគ ទី៧): កិច្ចរបស់ព្រះសង្ឃដែលមកដល់ក្នុងថ្ងៃបវរណា។
១៣៦. នានាសំវាសកាទីហិ បវារណា (vin.mv.04.17 | ភាគ ទី៧): កិច្ចបវរណាចំពោះព្រះសង្ឃដែលមានសំវាសផ្សេងៗគ្នា។ រឿងភេទ និងសំវាសទាំងពីររបស់អាវាសិកភិក្ខុនិងអាគន្តុកភិក្ខុ។
១៣៧. ន គន្តព្វវារោ (vin.mv.04.18 | ភាគ ទី៧): ថ្ងៃបវរណាព្រះសង្ឃចាកចេញពីអាវាសត្រូវតែមានហេតុ។
១៣៨. គន្តព្វវារោ (vin.mv.04.19 | ភាគ ទី៧): ឳកាសដែលអាចចេញពីអាវាសបាននៅក្នុងថ្ងៃបវរណា។ រឿងភិក្ខុគួរទៅកាន់អាវាសដែលមានភិក្ខុក្នុងថ្ងៃបវារណា។
១៣៩. វជ្ជនីយបុគ្គលសន្ទស្សនា (vin.mv.04.20 | ភាគ ទី៧): បុគ្គលដែលមិនគួរចូលរួមក្នុងកិច្ចបវរណា។ រឿងភិក្ខុមិនត្រូវបវារណាក្នុងបរិសទ្យដែលភិក្ខុនីអង្គុយជាមួយ។
១៤០. ទ្វេវាចិកាទិបវារណា (vin.mv.04.21 | ភាគ ទី៧): កិច្ចបវរណានៅពេលមានសេចក្ដីអន្តរាយ។
១៤១. បវារណាឋបនំ (vin.mv.04.22 | ភាគ ទី៧): ទោសនិងការឃាត់បវរណាក្នុងកំឡុងពេលបវរណា។
១៤២. ថុល្លច្ចយវត្ថុកាទិ (vin.mv.04.23 | ភាគ ទី៧): ព្រះសង្ឃសំគាល់ប្រភេទនៃអាបត្តិផ្សេងគ្នានៅក្នុងពេលធ្វើបវរណា។
១៤៣. វត្ថុឋបនាទិ (vin.mv.04.24 | ភាគ ទី៧): ការលើកបញ្ហានៃបុគ្គលនិងវត្ថុនៅក្នុងពេលបវរណា។
១៤៤. ភណ្ឌនការកវត្ថុ (vin.mv.04.25 | ភាគ ទី៧): កិច្ចដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាចំពោះព្រះសង្ឃដែលមានចេតនាមិនល្អ។
១៤៥. បវារណាសង្គហោ (vin.mv.04.26 | ភាគ ទី៧): កិច្ចបវារណាសង្គហៈ។ រឿងបវារណាសង្គហៈ១ រឿងភិក្ខុមិនជាធំក្នុងការបវារណា១ រឿងសង្ឃគួរសាកសួរភិក្ខុទាំងពីររូប ហើយឲ្យភិក្ខុទាំងពីររូបធ្វើតាមធម៌ ហើយសឹមបវារណា១។
១៤៦. តស្សុទ្ទានំ (vin.mv.04.27 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

ចម្មក្ខន្ធកៈ

vin.mv.05 | ភាគ ទី៧

ចម្មក្ខន្ធកៈ

១៤៧. សោណកោឡិវិសវត្ថុ (vin.mv.05.01 | ភាគ ទី៧): ព្រះបាទបសេនទិកោសលបានដឹកនាំប្រជាជន៨មុឺននាក់អោយទៅគាល់ព្រះពុទ្ធ បានស្តាប់ធម៌សម្រេចសោតាមគ្គ។ កុលបុត្រសោណៈបានចេញចាកផ្ទះដោយប្រតិបត្តិតឹងពេកសម្រេចចិត្តចង់សឹកវិញ។ព្រះពុទ្ធបានណែនាំកុំអោយប្រតិបត្តិតឹងពេកឬធូរពេកដោយប្រៀបធៀបទៅនឹងការលេងពិណ។ រឿងព្រះបាទមាគធៈ ជាធំលើអ្នកស្រុក៨ម៉ឺន១ រឿងសោណសេដ្ឋីបុត្រ១ រឿងសាគតភិក្ខុសំដែងឥទ្ធិបាដិហារ្យ ជាឧត្តរិមនុស្សធម៌ច្រើន លើភ្នំគិជ្ឈកូដ១ រឿងសោណភិក្ខុបួសហើយ ប្រារព្ធព្យាយាមក្រៃពេក បាទាក៏បែក១ រឿងព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់ទូន្មានឲ្យសោណភិក្ខុតាំងព្យាយាមតាមខ្សែពិណ១។
១៤៨. ទិគុណាទិឧបាហនបដិក្ខេបោ (vin.mv.05.02 | ភាគ ទី៧): ការបញ្ញត្តិពាក់ស្បែកជើងពីដើម។ រឿងព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់អនុញ្ញាតស្បែកជើងមួយជាន់១។
១៤៩. សព្វនីលិកាទិបដិក្ខេបោ (vin.mv.05.03 | ភាគ ទី៧): ព្រះពុទ្ធបានហាមការពាក់ស្បែកជើងតាមប្រភេទពណ៍និងម៉ូត។ រឿងព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់ហាមស្បែកជើងពណ៌ខៀវ ពណ៌លឿង ពណ៌ក្រហម ពណ៌ហង្សបាទ ពណ៌ខ្មៅ។ ស្បែកជើងពណ៌ក្រហមក្រមៅ (ដូចខ្នងក្អែប) និងពណ៌លឿងទុំ (ដូចផ្កាឈូក)១ រឿងទ្រង់ហាមខ្សែស្បែកជើង មានពណ៌ខៀវជាដើម១ រឿងទ្រង់ហាមស្បែកជើងបិទកែងជើង១ រឿងទ្រង់ហាមស្បែកជើង ស្រោបជើងទាំងអស់ រហូតស្មងជើង១ រឿងទ្រង់ហាមស្បែកជើង ដែលគេក្រង ជារបៀបបិទខ្នងជើង១ រឿងទ្រង់ហាមស្បែកជើងញាត់ដោយគរ១ រឿងទ្រង់ហាមស្បែកជើងមានពណ៌វិចិត្រ ដូចស្លាបសត្វទទា១ រឿងទ្រង់ហាមស្បែកជើងមានខ្សែមានសណ្ឋានដូចស្នែងកែះ១ រឿងទ្រង់ហាមស្បែកជើង មានខ្សែមានសណ្ឋាន ដូចស្នែងពពែ១។ រឿងទ្រង់ហាមស្បែកជើង មានខ្សែងរ មានសណ្ឋាន ដូចកន្ទុយសត្វខ្ទួយ១ រឿងទ្រង់ហាមស្បែកជើង ដែលចាក់ស្រេះ ដោយព្រុយកន្ទុយសត្វក្ងោក១ រឿងទ្រង់ហាមស្បែកជើងដ៏វិចិត្រផ្សេងៗ១។
១៥០. ឱមុក្កគុណង្គុណូបាហនានុជាននា (vin.mv.05.04 | ភាគ ទី៧): ព្រះពុទ្ធបានអនុញ្ញាតអោយទទួលស្បែកជើងជាន់ច្រើនចាស់។
១៥១. អជ្ឈារាមេ ឧបាហនបដិក្ខេបោ (vin.mv.05.05 | ភាគ ទី៧): ឳកាសខ្លះៗដែលអាចពាក់និងមិនពាក់ស្បែកជើងបាន។
១៥២. កដ្ឋបាទុកាទិបដិក្ខេបោ (vin.mv.05.06 | ភាគ ទី៧): ព្រះពុទ្ធបានហាមមិនអោយយកវត្ថុធាតុខ្លះៗមកធ្វើស្បែកជើង។ ព្រះពុទ្ធហាមលេងប្រើធ្វើបាបសត្វគោ(សត្វតិរិច្ឆាន)។
១៥៣. យានាទិបដិក្ខេបោ (vin.mv.05.07 | ភាគ ទី៧): ព្រះពុទ្ធមិនបានអនុញ្ញាតអោយប្រើប្រាស់យានក្រៅពីពេលមានជម្ងឺ។
១៥៤. ឧច្ចាសយនមហាសយនបដិក្ខេបោ (vin.mv.05.08 | ភាគ ទី៧): ព្រះពុទ្ធបានបញ្ញត្តិពីការប្រើប្រាស់សម្ភារៈនៅក្នុងទីអាសនៈដូចជាគ្រែខ្នើយកម្រាល។
១៥៥. សព្វចម្មបដិក្ខេបោ (vin.mv.05.09 | ភាគ ទី៧): ព្រះពុទ្ធបានហាមមិនអោយប្រាថ្នាវត្ថុដែលធ្វើអោយប៉ះពាល់ដល់ជីវិតសត្វ។
១៥៦. គិហិវិកតានុញ្ញាតាទិ (vin.mv.05.10 | ភាគ ទី៧): ព្រះពុទ្ធបានអនុញ្ញាតអោយទទួលទីអាសនៈ ដែលគេចងខ្សែស្បែកបាន។ ព្រះពុទ្ធមិនបានអនុញ្ញាតអោយប្រើស្បែកជើង នៅក្នុងស្រុកក្រៅពីពេលមានជម្ងឺ។
១៥៧. សោណកុដិកណ្ណវត្ថុ (vin.mv.05.11 | ភាគ ទី៧): ឧបាសកសោណៈបានសុំព្រះមហាកច្ចាយនៈបំបួស រួចចង់ទៅគាល់ព្រះពុទ្ធផ្ទាល់។
១៥៨. មហាកច្ចានស្ស បញ្ចវរបរិទស្សនា (vin.mv.05.12 | ភាគ ទី៧): ព្រះពុទ្ធបានអនុញ្ញាតអោយមាន គណៈសង្ឃគំរប់៥ក្នុងការធ្វើឧបសម្បទាបាន។ ព្រះពុទ្ធបានអនុញ្ញាតអោយប្រើប្រាស់កម្រាលធ្វើអំពីស្មៅ ស្បែកសត្វ ស្បែកជើង៤ជាន់ ការងូតទឹកជាប្រចាំ និង ទទួលចីវរចំពោះបុគ្គលនៅក្រៅសីមា នៅក្រៅតំបន់ជនបទកណ្តាល។
១៥៩. តស្សុទ្ទានំ (vin.mv.05.13 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

ភេសជ្ជក្ខន្ធកៈ

vin.mv.06 | ភាគ ទី៧

ភេសជ្ជក្ខន្ធកៈ

១៦០. បញ្ចភេសជ្ជកថា (vin.mv.06.01 | ភាគ ទី៧): ព្រះពុទ្ធបានអនុញ្ញាតភេសជ្ជៈ៥ប្រភេទអាចឆាន់ខុសកាលបាន(អាចរក្សាទុកបាន៧ថ្ងៃ). កែប្រែកំហុសឆ្គង៖បាលីថា «សប្បិ» (ភាសាឥណ្ឌាហៅថា «ឃី» ស្រដៀងប៊ឺររាវ) «នវនីត» (ប៊ឺរខាប់ ) «តេល» (ប្រេងឆាពីសណ្តែកឬល្ង ) «មធុ» (ទឹកឃ្មំុ) «ផាណិត» (ស្ករ) ។
១៦១. មូលាទិភេសជ្ជកថា (vin.mv.06.02 | ភាគ ទី៧): ព្រះពុទ្ធបានអនុញ្ញាតសម្ភារ ភេសជ្ជៈនិងថ្នាំច្រើនប្រភេទសម្រាប់ព្យាបាលជម្ងឺ ដែលអាចរក្សាទុកបានរហូត។
១៦២. បិលិន្ទវច្ឆវត្ថុ (vin.mv.06.03 | ភាគ ទី៧): ព្រះពុទ្ធបានអនុញ្ញាតអោយទទួលអារាមិក។ ព្រះពុទ្ធបានអនុញ្ញាតអោយទុកភេសជ្ជៈ៥យ៉ាងក្នុងរយៈពេល៧ថ្ងៃ។
១៦៣. គុឡាទិអនុជាននា (vin.mv.06.04 | ភាគ ទី៧): ព្រះពុទ្ធបានអនុញ្ញាតអោយឆាន់ស្ករអំពៅលាយជាមួយម្សៅនិងផ្សេងៗទៀត។
១៦៤. អន្តោវុដ្ឋាទិបដិក្ខេបកថា (vin.mv.06.05 | ភាគ ទី៧): ព្រះពុទ្ធមិនអនុញ្ញាតអោយទុកនិងចំអិនចង្ហាន់ក្រៅពីឳកាសខ្លះៗ។
១៦៥. ឧគ្គហិតបដិគ្គហណា (vin.mv.06.06 | ភាគ ទី៧): ព្រះពុទ្ធបានអនុញ្ញាតអោយភិក្ខុរើសផ្លែឈើដែលបានឃើញដាក់នៅកន្លែងមួយដើម្បីអោយគ្រហស្ថអាចប្រគេនបានក្នុងករណីលំបាកបិណ្ឌបាត។ ព្រះពុទ្ធអនុញ្ញាតអោយទទួលទានដែលប្រគេនពីទីកន្លែងនិមន្តភត្តនៅក្នុងទីអាសនៈបាន។
១៦៦. បដិគ្គហិតាទិអនុជាននា (vin.mv.06.07 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៦៧. សត្ថកម្មបដិក្ខេបកថា (vin.mv.06.08 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៦៨. មនុស្សមំសបដិក្ខេបកថា (vin.mv.06.09 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៦៩. ហត្ថិមំសាទិបដិក្ខេបកថា (vin.mv.06.10 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៧០. យាគុមធុគោឡកានុជាននា (vin.mv.06.11 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៧១. តរុណបសន្នមហាមត្តវត្ថុ (vin.mv.06.12 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៧២. ពេលដ្ឋកច្ចានវត្ថុ (vin.mv.06.13 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៧៣. បាដលិគាមវត្ថុ (vin.mv.06.14 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៧៤. សុនិធវស្សការវត្ថុ (vin.mv.06.15 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៧៥. កោដិគាមេ សច្ចកថា (vin.mv.06.16 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៧៦. អម្ពបាលីវត្ថុ (vin.mv.06.17 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៧៧. លិច្ឆវីវត្ថុ (vin.mv.06.18 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៧៨. សីហសេនាបតិវត្ថុ (vin.mv.06.19 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៧៩. កប្បិយភូមិអនុជាននា (vin.mv.06.20 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៨០. មេណ្ឌកគហបតិវត្ថុ (vin.mv.06.21 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៨១. បញ្ចគោរសាទិអនុជាននា (vin.mv.06.22 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៨២. កេណិយជដិលវត្ថុ (vin.mv.06.23 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៨៣. រោជមល្លវត្ថុ (vin.mv.06.24 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៨៤. វុឌ្ឍបព្វជិតវត្ថុ (vin.mv.06.25 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៨៥. ចតុមហាបទេសកថា (vin.mv.06.26 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
១៨៦. តស្សុទ្ទានំ (vin.mv.06.27 | ភាគ ទី៧): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)