[១៦៩] ក៏សម័យ​នោះឯង ឆព្វគ្គិយភិក្ខុទាំងឡាយ មិនទាន់បានការ​សន្មតិ ក៏សួរវិន័យ​ ក្នុង​កណ្តាល​សង្ឃ។ ភិក្ខុទាំងឡាយក្រាបទូល​ដំណើរនុ៎ះ​ចំពោះព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ភិក្ខុដែលគ្មានកាសន្មតិ មិនត្រូវសួរវិន័យ ក្នុង​កណ្តាលសង្ឃទេ ភិក្ខុណាសួរ ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគតអនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុ​ដែលមានការសន្មតិ សួរវិន័យ ក្នុងកណ្តាលសង្ឃបាន។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុត្រូវសន្មតយ៉ាងនេះ។ ត្រូវសន្មត​ខ្លួន​ ដោយខ្លួនឯងក៏បាន ត្រូវភិក្ខុដទៃ​សន្មតភិក្ខុដទៃ​ក៏បាន។ ក៏ឯសន្មត​ខ្លួន ដោយខ្លួនឯងនោះ ដូចម្តេច។ ភិក្ខុដែលឆ្លាស ប្រតិពល ត្រូវឲ្យសង្ឃ​ដឹងថា បពិត្រ​ព្រះសង្ឃដ៏ចំរើន សូមសង្ឃស្តាប់ខ្ញុំ បើសម្មតិ​កម្ម​មានកាលគួរ​ដល់សង្ឃហើយ ខ្ញុំសូមសួរ​វិន័យ​នឹងភិក្ខុ​ឈ្មោះនេះ។ ភិក្ខុត្រូវ​សន្មតខ្លួន​ដោយខ្លួន​ឯង​យ៉ាងនេះ។ ក៏ឯភិក្ខុដទៃ ត្រូវសន្មតភិក្ខុដទៃ​ដូចម្តេច។ ត្រូវភិក្ខុដែលឆ្លាស ប្រតិពល ឲ្យសង្ឃជ្រាបថា បពិត្រ​ព្រះសង្ឃដ៏ចំរើន សូមព្រះសង្ឃស្តាប់ខ្ញុំ បើសម្មតិ​កម្ម​មានកាលគួរ​ដល់សង្ឃហើយ ភិក្ខុ​ឈ្មោះនេះ គួរសួរ​វិន័យ​នឹងភិក្ខុ​ឈ្មោះនេះ។ ត្រូវភិក្ខុដទៃ​សន្មតភិក្ខុដទៃ​យ៉ាងនេះ។ ក៏សម័យ​នោះឯង ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ មានសីលជាទីស្រឡាញ់ មានការសន្មតិហើយ ក៏សួរវិន័យ​ក្នុងកណ្តាលសង្ឃ។ ពួកឆព្វគ្គិយភិក្ខុ​បានសេចក្តីគំនុំ បានសេចក្តីមិនពេញចិត្ត ក៏គម្រាម​ដោយប្រុងនឹងសម្លាប់។ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ក្រាបទូល​ដំណើរនុ៎ះ​ចំពោះព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់​មានបន្ទូលថា ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុដែលទុក​ជាមានការសន្មតិ​ហើយមែន ត្រូវតែរមិលមើល​បរិសទ្យ ពិចារណាបុគ្គល​ហើយសិន សិមសួរវិន័យ​ក្នុងកណ្តាល​សង្ឃ។