[១៨៦] ក៏សម័យនោះឯង ភិក្ខុ១រូបត្រូវអាបត្តិ​ក្នុងឧបោសថ​ថ្ងៃនោះ។ ទើបភិក្ខុនោះ​មានសេចក្តី​ត្រិះរិះយ៉ាងនេះថា ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់បញ្ញត្តហើយថា មិនត្រូវភិក្ខុប្រកប​ដោយអាបត្តិ​ ធ្វើឧបោសថ​ទេ ក៏អាត្មាអញ​ត្រូវអាបត្តិហើយ ត្រូវអញប្រតិបត្តិ​ដូចម្តេចទៅ។ ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ក្រាបទូល​ដំណើរនុ៎ះ​ចំពោះព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គ​ទ្រង់មានបន្ទូលថា ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនា​នេះ មានភិក្ខុ​ត្រូវអាបត្តិក្នុងឧបោសថថ្ងៃនោះ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ត្រូវភិក្ខុនោះចូលទៅរក​ភិក្ខុ១រូប ហើយធ្វើឧត្តរាសង្គៈ ឆៀងស្មាម្ខាង អង្គុយ​ច្រហោង ផ្គងអញ្ជលី​ ហើយនិយាយយ៉ាងនេះថា នែអាវុសោ ខ្ញុំត្រូវអាបត្តិមានឈ្មោះនេះ ខ្ញុំសូមសំដែងនូវ​អាបត្តិនោះ។ ភិក្ខុមិនត្រូវអាបត្តិនោះ គប្បី​សួរភិក្ខុត្រូវអាបត្តិ​នោះថា លោកឃើញ​អាបត្តិនោះឬ។ ភិក្ខុត្រូវអាបត្តិគប្បីប្រាប់ថា អើ ខ្ញុំឃើញ។ ភិក្ខុមិនត្រូវអាបត្តិ គប្បី​ប្រាប់ថា លោកគប្បី​សង្រួម​តទៅ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏ក្នុងសាសនានេះ មានភិក្ខុមានសេចក្តី​សង្ស័យ​ក្នុង​អាបត្តិ​ក្នុងឧបោសថថ្ងៃនោះ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ត្រូវភិក្ខុនោះ​ចូលទៅរក​ភិក្ខុ១រូប ធ្វើឧត្តរាសង្គៈ ឆៀងស្មាម្ខាង អង្គុយ​ច្រហោង ផ្គងអញ្ជលី​ឡើង ហើយត្រូវនិយាយយ៉ាងនេះថា នែអាវុសោ ខ្ញុំមានសេចក្តី​សង្ស័យ​ក្នុងអាបត្តិ មានឈ្មោះនេះ កាលណាខ្ញុំ​អស់សង្ស័យ​ ខ្ញុំនឹង​សំដែងអាបត្តិ​នោះ​ក្នុងកាល​នោះ លុះនិយាយហើយ ត្រូវធ្វើឧបោសថ ត្រូវស្តាប់បាតិមោក្ខ មិនត្រូវធ្វើ​សេចក្តី​អន្តរាយ​ដល់ឧបោសថ ព្រោះហេតុប៉ុណ្ណោះឡើយ។

[១៨៧] ក៏សម័យនោះឯង ពួកឆព្វគ្គិយភិក្ខុសំដែង​អាបត្តិ​ស្មើភាគគ្នា (គឺអាបត្តិ​ដូចគ្នា)។ ភិក្ខុ​ទាំងឡាយក្រាបទូលដំណើរនុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់​មានបន្ទូលថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុមិនត្រូវ​សំដែង​អាបត្តិ​ស្មើភាគគ្នាទេ ភិក្ខុណាសំដែង ត្រូវអាបត្តិទុក្កដ។ ក៏សម័យ​នោះឯង ពួកឆព្វគ្គិយភិក្ខុទទួល​អាបត្តិ​ស្មើភាគគ្នា។ ភិក្ខុ​ទាំងឡាយក្រាបទូលដំណើរនុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះដ៏​មាន​ព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់​មានបន្ទូលថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ មិនត្រូវភិក្ខុទទួល​អាបត្តិ​ស្មើភាគគ្នាទេ ភិក្ខុណាទទួល ត្រូវអាបត្តិទុក្កដ។