[១៨៨] ក៏សម័យនោះឯង ភិក្ខុ១រូប​រលឹកឃើញ​អាបត្តិក្នុងពេលដែលសង្ឃ​កំពុង​សំដែង​បាតិមោក្ខ។ ទើបភិក្ខុនោះមានសេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា ព្រះដ៏មានព្រះភាគ​ទ្រង់បញ្ញត្ត​ហើយថា មិនត្រូវ​ភិក្ខុប្រកបដោយ​អាបត្តិ​ធ្វើ​ឧបោសថទេ ក៏អាត្មាអញ​ត្រូវ​អាបត្តិហើយ អញគប្បី​ប្រតិបត្តិ​ដូចម្តេចទៅ។ ភិក្ខុ​ទាំងឡាយក្រាបទូលដំណើរនុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់​មានបន្ទូលថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ មានភិក្ខុ​រលឹកឃើញ​នូវអាបត្តិ​ ក្នុងពេលដែល​សង្ឃ​កំពុងសំដែង​បាតិមោក្ខ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុនោះគប្បីនិយាយនឹង​ភិក្ខុ (អង្គុយ) ជិតខាង​យ៉ាងនេះថា នែអាវុសោ ខ្ញុំត្រូវអាបត្តិឈ្មោះនេះ ខ្ញុំចេញពីទីនេះហើយ នឹងសំដែងអាបត្តិនោះ លុះនិយាយហើយ ត្រូវធ្វើឧបោសថ ត្រូវស្តាប់បាតិមោក្ខ មិនត្រូវធ្វើសេចក្តី​អន្តរាយ​ដល់​ឧបោសថ​ ព្រោះហេតុ​ប៉ុណ្ណោះឡើយ។ ​ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ មានភិក្ខុក្នុងសាសនានេះ កាលភិក្ខុកំពុង​សំដែង​នូវ​បាតិមោក្ខ (ក៏) មានសេចក្តីសង្ស័យក្នុងអាបត្តិ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ត្រូវភិក្ខុនោះនិយាយនឹង​ភិក្ខុ (អង្គុយ) ជិតខាង​យ៉ាងនេះថា នែអាវុសោ ខ្ញុំមានសេចក្តីសង្ស័យ​ក្នុងអាបត្តិឈ្មោះនេះ កាលណា​ខ្ញុំអស់​សង្ស័យ ខ្ញុំនឹងសំដែងអាបត្តិនោះកាលនោះ លុះនិយាយហើយ ត្រូវធ្វើឧបោសថ ត្រូវស្តាប់បាតិមោក្ខ មិនត្រូវធ្វើសេចក្តី​អន្តរាយ​ដល់​ឧបោសថ​ ព្រោះហេតុ​ប៉ុណ្ណោះឡើយ។