[១៩៤] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ម្យ៉ាងទៀត ក្នុងសាសនានេះ បើក្នុងទីអាវាស១ មានពួក​អាវាសិក​ភិក្ខុ​ច្រើន​រូប គឺចំនួន​៤រូប ឬច្រើន​ជាង៤រូប​ឡើងទៅ ប្រជុំគ្នា​​ក្នុង​ឧបោសថ​​ថ្ងៃនោះ។ ភិក្ខុទាំងនោះដឹងថា មានពួក​អាវាសិក​​ភិក្ខុដទៃ​មិនទាន់​មកដល់។ ភិក្ខុទាំងនោះ មានសេចក្តីរង្កៀស​ថា យើងគួរតែ​ធ្វើ​ឧបោសថ​ មិនមែន​ថាយើង​មិនគួរធ្វើ​ទេ ហើយ​ក៏ធ្វើ​ឧបោសថ សំដែងបាតិមោក្ខទៅ។ កាល​ភិក្ខុទាំងនោះ​កំពុង​សំដែង​​បាតិមោក្ខ ស្រាប់តែពួក​​អាវាសិក​ភិក្ខុដទៃ​ច្រើន​ជាង មកដល់ក្នុងពេលនោះ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ភិក្ខុ​ទាំង​​នោះ ត្រូវសំដែង​​បាតិមោក្ខ​ម្តង​ទៀតចុះ។ ពួកភិក្ខុអ្នកសំដែង​ត្រូវអាបត្តិទុក្កដ។បេ។ ស្រាប់តែ​ពួក​អាវាសិក​​ភិក្ខុ​ដទៃ​​ស្មើៗគ្នា មកដល់​ក្នុងពេល​នោះ។បេ។ តិចជាង។ ឧទ្ទេស​​ដែលភិក្ខុ​​បាន​សំដែង​​​ហើយ ក៏ឈ្មោះថា បានសំដែង​ល្អហើយ ភិក្ខុទាំងនោះ​ត្រូវស្តាប់​ឧទ្ទេស​​ដ៏សេស​សល់ចុះ។ ពួក​ភិក្ខុ​អ្នកសំដែង​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើក្នុងទីអាវាស​១ មានពួក​អាវាសិក​ភិក្ខុ​ច្រើនរូប គឺចំនួន​៤រូប ឬច្រើន​ជាង៤រូប​ឡើងទៅ ប្រជុំគ្នា​​ក្នុងឧបោសថ​ថ្ងៃនោះ។ ភិក្ខុ​ទាំង​នោះ​ដឹងថា មានពួក​អាវាសិកភិក្ខុ​ដទៃ​មកមិន​ទាន់ដល់។ ភិក្ខុ​ទាំង​នោះ មានសេចក្តីរង្កៀសថា យើង​គួរ​តែធ្វើ​ឧបោសថ មិនមែនថា​យើងមិនគួរ​ធ្វើទេ ហើយក៏ធ្វើឧបោសថ សំដែង​បាតិមោក្ខទៅ។ កាលដែល​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​​ទើបតែសំដែង​បាតិមោក្ខរួច​ហើយ។បេ។ កាល​ភិក្ខុ​បរិសទ្យ​​មិនទាន់​ក្រោក​ចេញ​នៅ​ឡើយ។បេ។ កាលភិក្ខុបរិសទ្យ​ពួកខ្លះ​ក្រោក​ចេញ​ទៅហើយ។បេ។ កាលភិក្ខុបរិសទ្យ​​ទាំងអស់​ក្រោក​ចេញ​​​ទៅ​ហើយ ទើបមានពួក​អាវាសិក​ភិក្ខុ​​ដទៃច្រើនជាង មកដល់ក្នុងពេលនោះ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុទាំងនោះត្រូវ​សំដែង​​បាតិមោក្ខ​ម្តង​ទៀតចុះ។ ពួកភិក្ខុអ្នកសំដែង​ ត្រូវអាបត្តិទុក្កដ។បេ។ ស្រាប់តែពួក​អាវាសិក​ភិក្ខុ​ដទៃ​​ស្មើៗគ្នា មកដល់ក្នុង​​ពេល​នោះ។បេ។ តិចជាង។ បាតិមោក្ខ​ដែល ​ភិក្ខុ​បាន​​សំដែង​រួច​ទៅ​ហើយ ក៏ឈ្មោះ​ថា បានសំដែង​ល្អហើយ អាវាសិកភិក្ខុ​ដទៃ ត្រូវប្រាប់​​បារិសុទ្ធិ​ក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុ​ទាំង​នោះ​ចុះ។ ពួកភិក្ខុអ្នក​សំដែង​​ត្រូវអាបត្តិទុក្កដ។