[២០១] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុមិនត្រូវសំដែងបាតិមោក្ខ​ដល់ភិក្ខុនីបរិសទ្យ ដែលអង្គុយ (ជាប់​ហត្ថបាស)ឡើយ ភិក្ខុណា​សំដែង ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ភិក្ខុមិនត្រូវ​សំដែងបាតិមោក្ខ​ដល់សិក្ខមានា… ដល់​សាមណេរ… ដល់​សាមណេរី… ដល់ភិក្ខុ​ដែលពោល​​លាសិក្ខា… ដល់ភិក្ខុ​ដែល​ត្រូវ​អន្តិមវត្ថុ (គឺត្រូវ​អាបត្តិបារាជិក​ណាមួយ) ដែលជា​បរិសទ្យ​អង្គុយនៅ (ជាប់​ហត្ថបាស)ឡើយ ភិក្ខុណា​សំដែង ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ។ ភិក្ខុមិនត្រូវ​សំដែងបាតិមោក្ខ​​ដល់ភិក្ខុ​ដែល​សង្ឃ​លើកវត្ត ព្រោះ​មិន​ឃើញ​អាបត្តិ ដែលជា​បរិសទ្យអង្គុយ​ជាប់​ហត្ថបាស​ឡើយ ភិក្ខុណាសំដែង ភិក្ខុនោះ​ត្រូវវិន័យធរកាត់ទោស​ឲ្យសមគួរ​​តាមធម៌ចុះ។ ភិក្ខុមិន​ត្រូវសំដែង​បាតិមោក្ខ​ដល់​ភិក្ខុដែលសង្ឃ​​លើកវត្ត ព្រោះ​មិនបានសំដែង​អាបត្តិ ដែលជា​បរិសទ្យអង្គុយ​ជាប់​ហត្ថបាសឡើយ… មិនត្រូវសំដែង​បាតិមោក្ខ​ដល់​ភិក្ខុដែលសង្ឃ​លើកវត្ត ព្រោះ​​មិនលះបង់​ទិដ្ឋិអាក្រក់ ដែលជា​បរិសទ្យអង្គុយ​ជាប់​ហត្ថបាសឡើយ ភិក្ខុ​ណាសំដែង ភិក្ខុនោះ​ត្រូវវិន័យធរ​កាត់ទោស​ឲ្យសមគួរ​​តាមធម៌ចុះ។ ភិក្ខុមិនត្រូវសំដែងបាតិមោក្ខ​ដល់មនុស្សខ្ទើយ ដែលជាបរិសទ្យអង្គុយជាប់​​ហត្ថបាសឡើយ ភិក្ខុណាសំដែង ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ។ ភិក្ខុមិនត្រូវ​សំដែង​បាតិមោក្ខ​​ដល់បុគ្គលលួច​សំវាស … ដល់ភិក្ខុ​ដែល​រត់ចូល​ទៅ​កាន់​ពួកតិរ្ថិយ… ដល់​សត្វតិរច្ឆាន… ដល់​មាតុឃាតក​បុគ្គល គឺបុគ្គល​​ដែល​​សម្លាប់​​មាតា… ដល់បិតុឃាតក​បុគ្គល គឺបុគ្គល​​ដែល​សម្លាប់បិតា ដល់អរហន្តឃាតក​បុគ្គល គឺបុគ្គល​ដែល​សម្លាប់​ព្រះអរហន្ត… ដល់បុគ្គល​ដែលទ្រុស្ត​ភិក្ខុនី … ដល់បុគ្គលដែលបំបែកសង្ឃ… ដល់បុគ្គល​ដែលធ្វើ​ព្រះលោហិត​ព្រះពុទ្ធ​ជាម្ចាស់​​ឲ្យពូរពង​ឡើង ដល់បុគ្គល​ដែលមាន​ភេទពីរ ដែលជា​បរិសទ្យអង្គុយ​ជាប់​ហត្ថ​បាសឡើយ ភិក្ខុណា​សំដែង ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ។

[២០២] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុមិនត្រូវ​ធ្វើឧបោសថ​ដោយការឲ្យបារិសុទ្ធិ ហៅថា បារិវាសិកៈ (មានបរិសទ្យ​​ក្រោកចេញ​ទៅហើយ) វៀរលែង​តែបរិសទ្យ​​មិនទាន់​ក្រោកចេញ។

[២០៣] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ម្យ៉ាងទៀត ភិក្ខុមិនត្រូវ​​ធ្វើឧបោសថ​​ក្នុងថ្ងៃដែល​​មិនមែន​ជា​ថ្ងៃ​ឧបោសថ​ឡើយ វៀរលែង​សង្ឃ​សាមគ្គី​ឧបោសថចេញ។