[១៧] សម័យនោះឯង ឧបនន្ទ ជាសក្យបុត្តដ៏មានអាយុ បានទទួលប្តេជ្ញា​ស្តេច​បសេនទិ​កោសល​ថា នឹងនៅចាំវស្សា​ដោយ​បុរិមិកាវស្សា។ ឧបនន្ទ​នោះ​កាល​ដើរទៅកាន់​អាវាសនោះ ក៏​បាន​ឃើញអាវាសពីរ ក្នុងពាក់កណ្តាលផ្លូវ ជាអាវាស​មានចីវរច្រើន។ ឧបនន្ទ​នោះ មានសេចក្តី​ត្រិះរិះ​​យ៉ាងនេះ​ថា បើដូច្នោះ គួរអាត្មាអញ​នៅចាំវស្សា​ក្នុងអាវាស​ទាំងពីរ​នេះចុះ ចីវរ​មុខជា​នឹង​កើត​​ដល់​អាត្មាអញ​ជាច្រើន ដោយអាការ​យ៉ាងនេះ។ ឧបនន្ទនោះ ក៏បាននៅ​ចាំវស្សា​ក្នុងអាវាស​ទាំង​ពីរនោះ។ ស្តេចបសេនទិកោសល ក៏ពោលទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់​ថា លោក​ម្ចាស់​ឧបនន្ទ ជាសក្យបុត្ត បានទទួល​ប្តេជ្ញាថា អញនៅចាំវស្សាហើយ មិនសមបើ​នឹងធ្វើឲ្យខុស​ពាក្យ​ប្តេជ្ញា​ទៅ​វិញ​សោះ ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់តិះដៀលមុសាវាទ ទ្រង់សរសើរ​តែការ​វៀរចាក​ពាក្យ​មុសាវាទ ដោយអនេកបរិយាយ។ កាលស្តេចបសេនទិកោសល កំពុងពោលទោស តិះដៀល បន្តុះ​បង្អាប់​ ភិក្ខុទាំងឡាយ ​ក៏បានឮច្បាស់។ ភិក្ខុទាំងឡាយណា ជាអ្នក​មានសេចក្តី​ប្រាថ្នា​តិច។បេ។ ភិក្ខុទាំងនោះ ក៏ពោលទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់​ថា ឧបនន្ទ ជាសក្យ​បុត្ត ដ៏មានអាយុ បាន​ទទួល​​ប្តេជ្ញា​ស្តេច​បសេនទិកោសល​ថា នឹងនៅចាំវស្សា​ហើយ មិនសមបើ​នឹង​ធ្វើឲ្យខុស​ពាក្យ​ប្តេជ្ញា​ទៅវិញសោះ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់តិះដៀលឲ​ពាក្យមុសាវាទ ទ្រង់សរសើរ​តែការវៀរ​ចាក​​ពាក្យមុសាវាទ ដោយអនេក​បរិយាយ។ ​វេលា​នោះ ភិក្ខុទាំងនោះ ក៏​ក្រាប​ទូល​នូវសេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រោះនិទាននេះ ដំណើរនេះ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់ឲ្យប្រជុំ​ភិក្ខុសង្ឃ ក្នុងវេលានោះ ហើយទ្រង់​សួរចំពោះ​ឧបនន្ទ​ ជាសក្យបុត្ត​ដ៏មានអាយុថា ឧបនន្ទ ឮថា អ្នក​ឯង​បាន​ទទួល​​ប្តេជ្ញាស្តេច​បសេនទិកោសលថា នឹងនៅចាំវស្សា​ ហើយធ្វើ​ឲ្យខុស​ពាក្យប្តេជ្ញា​ទៅ​វិញ ពិតមែនឬ។ ឧបនន្ទក្រាបទូលថា បពិត្រព្រះដ៏មានព្រះភាគ ពិតមែន។ ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់​ដ៏មាន​ជោគ ទ្រង់បន្ទោសថា ម្នាលមោឃបុរស អ្នកឯងបានទទួល​ប្តេជ្ញា​ស្តេច​បសេនទិ​កោសល​ថា​នឹង​​នៅចាំ​វស្សាហើយ មិនសមបើនឹងធ្វើឲ្យខុស​ពាក្យប្តេជ្ញា​ទៅវិញសោះ ម្នាលមោឃបុរស តថាគត​​បាន​តិះដៀល​​ពាក្យមុសាវាទ បានសរសើរ​តែការ​វៀរ​ចាក​ពាក្យមុសាវាទ ដោយ​អនេក​បរិយាយ ម្នាលមោឃបុរស អំពើនេះ នឹងបានដឹកនាំពួកជន​ ដែល​មិនទាន់​ជ្រះថ្លា​ឲ្យជ្រះថ្លា​ឡើង​ក៏​ទេ។បេ។ ទ្រង់បន្ទោសហើយ ធ្វើនូវធម្មីកថា រួចទ្រង់ត្រាស់ហៅ​ភិក្ខុទាំងឡាយ​មកថា ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបានទទួល​ប្តេជ្ញា​ថា នៅចាំវស្សា​ ដោយ​បុរិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុ​នោះកំពុងតែដើរទៅកាន់​អាវាសនោះ ក៏បានឃើញ​អាវាស​ពីរក្នុង​ពាក់កណ្តាលផ្លូវ ជាអាវាស​មានចីវរ​ច្រើន។ ភិក្ខុនោះ មានសេចក្តីត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា បើដូច្នោះ គួរ​អាត្មាអញ​នឹងនៅចាំវស្សា​ក្នុងអាវាស​ទាំងពីរ​នេះចុះ ចីវរមុខជានឹងកើត​ដល់អាត្មាអញ​ជាច្រើន ដោយអាការយ៉ាងនេះ។ ភិក្ខុ​នោះ ក៏នៅចាំវស្សា​ក្នុងអាវាស​ទាំងពីរនោះ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បុរិមិកាវស្សា​របស់​ភិក្ខុ​នោះ មិន​ប្រាកដ​​ផង ភិក្ខុនោះត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះទទួលពាក្យ​ប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុង​សាសនា​នេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញា​ថានៅចាំ​វស្សា​ ដោយបុរិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ កាល​នឹង​ដើរ​ទៅ​កាន់​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើឧបោសដ​ខាងក្រៅ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូលទៅវិហារ ក្រាល​សេនា​សនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹកប្រើប្រាស់ បោសច្រាសទីបរិវេន។ ក្នុងថ្ងៃនោះឯង ភិក្ខុនោះ​ឥត​មាន​​កិច្ច​នឹងត្រូវធ្វើឡើយ ហើយក៏ដើរចេញទៅ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ ឯបុរិមិកាវស្សា របស់​ភិក្ខុ​នោះ មិនប្រាកដផង ភិក្ខុនោះត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។

ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញា​ថា នឹងនៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បុរិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ កាលដើរទៅកាន់​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើឧបោសថខាងក្រៅ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូលទៅវិហារ ក្រាល​អាសនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹកប្រើប្រាស់ បោសច្រាសទីបរិវេន។ ក្នុងថ្ងៃនោះ ភិក្ខុនោះ​ប្រកប​ដោយ​​កិច្ចត្រូវធ្វើ ហើយក៏ដើរចេញទៅ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ បុរិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏មិន​ប្រាកដផង ភិក្ខុនោះត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុង​សាសនា​នេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញា​ថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បុរិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ កាល​នឹង​ដើរទៅកាន់​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើឧបោសថខាងក្រៅ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូលទៅវិហារ ក្រាល​សេនាសនៈ រួចដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹកប្រើប្រាស់ បោស​ច្រាស​ទី​បរិវេន។ ភិក្ខុនោះនៅអស់ពីរបីថ្ងៃ ឥតមាន​កិច្ចអ្វីនឹងគួរធ្វើឡើយ ហើយក៏ដើរចេញទៅ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ បុរិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏មិនប្រាកដផង ភិក្ខុនោះត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញា​ថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បុរិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ កាលនឹងដើរទៅកាន់​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើឧបោសថ​ខាងក្រៅ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូលទៅកាន់វិហារ ក្រាលសេនាសនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹក​ប្រើ​ប្រាស់ បោសច្រាសទីបរិវេន។ ភិក្ខុ​នោះ នៅអស់ពីរបីថ្ងៃហើយ ប្រកបដោយ​កិច្ចគួរ​នឹង​ធ្វើ ក៏ដើរចេញទៅ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ បុរិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏មិនប្រាកដផង ភិក្ខុ​នោះ​ត្រូវ​អាបត្តិ​​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញា​ថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បុរិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ កាលនឹងដើរទៅកាន់​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើឧបោសដ​ខាងក្រៅ លុះ​ដល់​ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូលទៅកាន់វិហារ រៀបក្រាលសេនាសនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹកប្រើប្រាស់ បោស​ច្រាស​ទីបរិវេន។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់ពីរបីថ្ងៃ ក៏ដើរចេញទៅដោយ​សត្តាហករណីយ។ ភិក្ខុនោះ​នៅ​ខាង​ក្រៅ(អាវាស)​ហួស៧ថ្ងៃនោះ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ បុរិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ មិន​ប្រាកដ​ផង ភិក្ខុនោះត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញា​គេថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បុរិមិកា​វស្សា​ហើយ។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅ​អស់​ពីរបី​ថ្ងៃ ក៏ថយចេញទៅ ដោយសត្តាហករណីយ។ ភិក្ខុនោះ វិលត្រឡប់​មកវិញ​ក្នុងរវាង៧ថ្ងៃ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ បុរិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏ប្រាកដផង ភិក្ខុនោះមិនត្រូវអាបត្តិ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យ​ប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញាគេ​ថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បុរិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ កាលនឹងដើរ​ទៅ​កាន់​​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើឧបោសថ​ខាងក្រៅ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ​ចូលទៅឯវិហារ ក្រាលសេនាសនៈ រួច​ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹកប្រើប្រាស់ បោស​ច្រាស​ទីបរិវេណ។ ភិក្ខុនោះ កាលបើនៅខ្វះ​៧ថ្ងៃទៀត នឹងដល់ថ្ងៃបវារណា ក៏ប្រកប​កិច្ច​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ ហើយថយចេញទៅ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុនោះ បានមកកាន់​អាវាសនោះក្តី មិនបាន​មកកាន់អាវាសនោះក្តី។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ឯបុរិមិកាវស្សា​របស់ភិក្ខុនោះ ក៏ប្រាកដផង ភិក្ខុនោះ​មិន​ត្រូវអាបត្តិ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​​ប្តេជ្ញាគេ​ថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បុរិមិកា​វស្សា​​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ ទៅកាន់​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើ​ឧបោសថ​ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូលទៅកាន់​វិហារ រៀបក្រាលសេនាសនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹក​ប្រើ​ប្រាស់ បោសច្រាសទីបរិវេណ។ ក្នុង​ថ្ងៃ​នោះ​ឯង ភិក្ខុនោះឥតមាន​កិច្ចរវល់នឹងធ្វើឡើយ ហើយ​ក៏ថយចេញទៅ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ ឯបុរិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏មិនប្រាកដផង ភិក្ខុ​នោះ​ត្រូវ​អាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​​ប្តេជ្ញាគេ​ថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បុរិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ ទៅកាន់​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើ​ឧបោសថ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូល​ទៅ​កាន់វិហារ រៀបក្រាលសេនាសនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹក​ប្រើប្រាស់ បោសច្រាសទីបរិវេណ។ ក្នុងថ្ងៃនោះឯង ភិក្ខុនោះក៏ប្រកប​ដោយ​កិច្ចដែលត្រូវធ្វើ ទើប​ថយ​ចេញ​ទៅ។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់​ពីរបីថ្ងៃ ឥតមានកិច្ចអ្វី ក៏ថយចេញទៅ។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់​ពីរបីថ្ងៃ ប្រកប​ដោយកិច្ច​ការ ក៏ថយចេញទៅ។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់​ពីរបីថ្ងៃ ក៏ថយ​ចេញ​ទៅ ដោយសត្តាហករណីយ។ ភិក្ខុនោះ នៅខាងក្រៅ (អាវាស) ឲ្យហួស​ពី៧ថ្ងៃនោះ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ បុរិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏មិនប្រាកដផង ភិក្ខុនោះត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់ពីរបីថ្ងៃ ក៏ថយចេញទៅ​ដោយសត្តាហករណីយ។ ភិក្ខុ​នោះ ត្រឡប់វិល​វិញ​ក្នុង​រវាង​៧ថ្ងៃ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បុរិមិកាវស្សា​របស់ភិក្ខុនោះ ក៏ប្រាកដផង ភិក្ខុនោះ​មិនត្រូវ​អាបត្តិ​ ព្រោះ​ទទួលពាក្យប្តេជ្ញាផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើ​ភិក្ខុ​បានទទួល​ប្តេជ្ញា​គេថា នៅចាំវស្សា​ដោយបុរិមិកាវស្សាហើយ។ ភិក្ខុនោះទៅកាន់អាវាសនោះ ក៏ធ្វើ​ឧបោសថ លុះដល់​ថ្ងៃ១រោច ទើបចូលទៅកាន់វិហារ រៀបក្រាលសេនាសនៈ ដំកល់ទឹកឆាន់ និង​ទឹក​ប្រើប្រាស់ បោសច្រាស​ទីបរិវេណ។ ភិក្ខុនោះ កាលបើនៅខ្វះ​៧ថ្ងៃទៀត នឹងដល់ថ្ងៃបវារណា ក៏ប្រកប​ដោយកិច្ច​ ហើយថយចេញទៅ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុនោះ មកកាន់អាវាសនោះក្តី មិនបានមកក្តី។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បុរិមិកាវស្សា​របស់ភិក្ខុនោះ ក៏ប្រាកដផង ភិក្ខុនោះ​មិន​ត្រូវ​អាបត្តិ​ ព្រោះ​ទទួលពាក្យប្តេជ្ញាផង។

[១៨] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបានទទួល​ប្តេជ្ញាគេ​ថា នៅចាំវស្សា​ ដោយ​បច្ឆិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ កាលនឹងដើរទៅកាន់​អាវាសនោះ ក៏ធ្វើឧបោសដ​ខាងក្រៅ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូលទៅកាន់វិហារ រៀបក្រាលសេនាសនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹកប្រើប្រាស់ បោសច្រាសទីបរិវេណ។ ភិក្ខុនោះឥតមាន​កិច្ចអ្វី ក៏ចៀសចេញទៅ ក្នុងថ្ងៃនោះឯង។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បច្ឆិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏មិនប្រាកដផង ភិក្ខុនោះត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។

ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញាគេ​ថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បច្ឆិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ កាលនឹងដើរទៅកាន់​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើឧបោសថខាងក្រៅ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូលទៅកាន់វិហារ រៀបក្រាលសេនាសនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹកប្រើប្រាស់ បោស​ច្រាសទីបរិវេណ។ ភិក្ខុនោះមាន​កិច្ចដែលត្រូវធ្វើ ក៏ចៀសចេញទៅ​ក្នុងថ្ងៃនោះឯង។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់ពីរបីថ្ងៃ ឥតមានកិច្ច​អ្វី ក៏ចៀសចេញទៅ។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់​ពីរបីថ្ងៃ មានកិច្ច​​ដែលត្រូវធ្វើ ក៏ចៀសចេញទៅ។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់​ពីរបីថ្ងៃ ក៏ចៀសចេញ​ដោយ​សត្តាហករណីយ។ ភិក្ខុនោះនៅខាងក្រៅ​ហួសកំណត់​៧ថ្ងៃនោះទៅ។ បច្ឆិមិកាវស្សា​របស់​ភិក្ខុនោះ ក៏មិនប្រាកដ​ផង ភិក្ខុនោះ ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួលពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុង​សាសនា​​នេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញាគេ​ថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយបច្ឆិមិកាវស្សា​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ កាល​នឹងចេញដើរទៅកាន់​អាវាស​នោះ ក៏ធ្វើឧបោសថ​ខាងក្រៅ លុះដល់ថ្ងៃ​១រោច ទើប​ចូល​ទៅ​កាន់​វិហារ រៀបក្រាលសេនាសនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ ទឹកប្រើប្រាស់ បោសច្រាសទីបរិវេណ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់ពីរបីថ្ងៃហើយ ក៏ចៀសចេញទៅដោយ​សត្តាហករណីយ។ ភិក្ខុនោះ ត្រឡប់វិលវិញ ក្នុង​រវាង​៧ថ្ងៃ​នោះ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ បច្ឆិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏ប្រាកដផង ភិក្ខុនោះ​មិន​ត្រូវ​អាបត្តិ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ពាក្យ​ប្តេជ្ញា​​គេថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយបច្ឆិមិកា​វស្សា​ហើយ។បេ។ ភិក្ខុនោះ កាលបើ​នៅខ្វះ​៧ថ្ងៃទៀត នឹង​ដល់​ថ្ងៃ​ជាទីរីកឡើងនៃផ្កាកុមុទ គឺថ្ងៃ​ជាគំរប់​៤ខែ នៃរដូវ​ភ្លៀង (១៥កើត ខែ​កត្តិក) មានកិច្ច​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ ក៏ចៀសចេញទៅ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុនោះ បានមកកាន់​អាវាសនោះក្តី មិនបាន​មក​ក្តី។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បច្ឆិមិកាវស្សា​របស់ភិក្ខុនោះ ក៏ប្រាកដផង ភិក្ខុនោះ​មិន​ត្រូវ​អាបត្តិ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបាន​ទទួល​ប្តេជ្ញា​គេ​ថា នៅចាំ​វស្សា​ ដោយ​បច្ឆិមិកា​វស្សា​​ហើយ។ ភិក្ខុនោះ ទៅកាន់​អាវាស​នោះហើយ ក៏ធ្វើ​ឧបោសថ​ ដល់ថ្ងៃ​១​រោច ទើប​ចូលទៅកាន់​វិហារ រៀបក្រាលសេនាសនៈ ដំកល់ទឹក​ឆាន់ និងទឹក​ប្រើ​ប្រាស់ បោស​ច្រាស​ទីបរិវេណ។ ភិក្ខុនោះឥតមាន​កិច្ចអ្វី ក៏ចៀសចេញទៅ​ក្នុងថ្ងៃនោះឯង។បេ។ ភិក្ខុនោះ មានកិច្ច​ដែលត្រូវធ្វើ ក៏ចៀសចេញទៅក្នុងថ្ងៃ​នោះឯង។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់​ពីរបីថ្ងៃ ឥត​មាន​កិច្ចអ្វី​ ក៏ចៀសចេញទៅ។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់ពីរបីថ្ងៃ មានកិច្ចដែលត្រូវធ្វើ​ ក៏ចៀស​ចេញ​ទៅ។បេ។ ភិក្ខុនោះនៅអស់​ពីរបីថ្ងៃ ក៏ចៀសចេញទៅ​ ដោយសត្តាហករណីយ។ ភិក្ខុនោះ​នៅ​ខាង​ក្រៅ​ហួសកំណត់​៧ថ្ងៃទៅ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ បច្ឆិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏មិនប្រាកដផង ភិក្ខុ​នោះត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។បេ។ ភិក្ខុនោះ នៅអស់​ពីរបីថ្ងៃ ក៏​ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយសត្តាហករណីយ។ ភិក្ខុនោះត្រឡប់វិលវិញ​ក្នុងរវាង​៧ថ្ងៃនោះ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ បច្ឆិមិកាវស្សា របស់ភិក្ខុនោះ ក៏ប្រាកដផង ភិក្ខុនោះមិនត្រូវអាបត្តិ​ ព្រោះ​ទទួល​ពាក្យប្តេជ្ញា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងសាសនានេះ បើភិក្ខុបានទទួល​ប្តេជ្ញា​គេថា នៅចាំវស្សា​ដោយ​បច្ឆិមិកាវស្សាហើយ។បេ។ ភិក្ខុនោះ កាលបើនៅខ្វះ​៧ថ្ងៃទៀត នឹងដល់ថ្ងៃជាទីរីក​នៃផ្កា​កុមុទ គឺថ្ងៃ​ជា​គំរប់​៤ខែ នៃរដូវភ្លៀង (១៥កើត ខែកត្តិក) មានកិច្ចដែល​ត្រូវធ្វើ ក៏ចៀសចេញទៅ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ភិក្ខុនោះ មកកាន់អាវាសនោះក្តី មិនបានមកក្តី។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បច្ឆិមិកាវស្សា​របស់​ភិក្ខុនោះ ក៏ប្រាកដផង ភិក្ខុនោះ​មិនត្រូវអាបត្តិ​ ព្រោះ​ទទួលពាក្យប្តេជ្ញាផង។