[១] សម័យនោះ ព្រះពុទ្ធ​មានព្រះភាគគង់ក្នុងជេតវនារាម របស់អនាថបិណ្ឌិកសេដ្ឋី ទៀប​ក្រុងសាវត្ថី។ សម័យនោះឯង ពួកភិក្ខុនៅក្នុងដែនបាឋា¹⁾ ប្រមាណ៣០រូប សុទ្ធតែជាអ្នកប្រព្រឹត្ត​នៅក្នុង​ព្រៃ ជាអ្នកប្រព្រឹត្តបិណ្ឌបាត ជាអ្នក​ប្រព្រឹត្តប្រើសំពត់បង្សុកូល ជាអ្នកប្រព្រឹត្ត​ប្រើតែចីវរ៣ គ្រប់រូប​ទាំងអស់ នាំគ្នាទៅកាន់ក្រុងសាវត្ថី ដើម្បី​គាល់ព្រះមានព្រះភាគ កាលបើតិថី ដែលចូលវស្សាជិតណាស់មកហើយ ក៏មិនអាច​នឹង​ទៅ​ឲ្យទាន់ចូលវស្សា ក្នុងក្រុងសាវត្ថីបានឡើយ ហើយនាំ​គ្នាចូលទៅចាំវស្សាក្នុងក្រុងសាកេត នាពាក់​កណ្តាលផ្លូវ។ ភិក្ខុទាំងនោះនៅចាំវស្សា​ទាំងមាន​សេចក្តីអផ្សុក ព្រោះគិតថា ព្រះមានព្រះភាគ ព្រះអង្គ​គង់នៅ​ក្នុងទីជិត​យើងទាំងឡាយ ចម្ងាយ​៦យោជន៍អំពី​ទីនេះទៅ យើងទាំងឡាយ មិនសម​បើមិនបាន​ទៅគាល់​ព្រះអង្គសោះ។ គ្រានោះ ពួកភិក្ខុទាំងនោះ នៅចាំវស្សាអស់ត្រៃមាស²⁾ រួចហើយក៏នាំគ្នាធ្វើបវារណា (រដូវនោះ) នៅមានទឹកភ្លៀង​ធ្លាក់ជោកជាំ មានទឹកភក់រអិល​នៅឡើយ (ភិក្ខុទាំងនោះ) ក៏មានចីវរ​ទាំងឡាយទទឹកជោក បានសេចក្តី​លំបាកកាយ នាំគ្នាដើរ​សំដៅ​ទៅកាន់ក្រុងសាវត្ថី ហើយចូលទៅវត្តជេតពន របស់អនាថបិណ្ឌិកសេដ្ឋី ដែល​ព្រះដ៏​មាន​ព្រះភាគ​គង់នៅ លុះចូលទៅដល់ហើយ ក៏ថ្វាយបង្គំ​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ រួចអង្គុយ​ក្នុងទីសមគួរ។ ការស្រុសស្រួលទទួលជាមួយនឹងពួកភិក្ខុអាគន្តុកៈនេះ ជាទំនៀមរបស់​ព្រះពុទ្ធ​ដ៏មានព្រះភាគ​គ្រប់​ព្រះអង្គ។ លំដាប់នោះ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់​មានព្រះបន្ទូល​នេះ នឹងភិក្ខុទាំងនោះថា ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ អ្នករាល់គ្នាល្មមអត់ទ្រាំ​បានទេឬ អ្នករាល់គ្នា ល្មម​ប្រព្រឹត្តទៅ បានស្រួលទេឬ អ្នកទាំងឡាយ មានសេចក្តី​សាមគ្គីស្មោះសរ មិនវិវាទ​ទាស់ទែងគ្នា នៅចាំវស្សា​ស្រួលបួល មិនលំបាក ដោយអាហារបិណ្ឌបាតទេឬ។ ភិក្ខុទាំងនោះ ក្រាបបង្គំទូលថា បពិត្រ​ព្រះដ៏មាន​ព្រះភាគ ខ្ញុំព្រះអង្គទាំងអស់គ្នា ល្មមអត់ទ្រាំ​បាន បពិត្រព្រះដ៏មាន​ព្រះភាគ ខ្ញុំព្រះអង្គទាំង​អស់គ្នា​ល្មម​ប្រព្រឹត្តទៅបាន បពិត្រ​ព្រះអង្គដ៏ចំរើន ខ្ញុំព្រះអង្គទាំងអស់គ្នា ​សាមគ្គីស្មោះសរ ឥតវិវាទ​ទាស់ទែងគ្នាទេ នៅចាំវស្សា​ក៏ស្រួលបួល មិនលំបាក ដោយអាហារបិណ្ឌបាតទេ បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏ចំរើន ខ្ញុំព្រះអង្គ​ទាំងឡាយ នៅក្នុងដែនបាឋា ប្រមាណ​៣០រូប មកកាន់ក្រុងសាវត្ថីនេះ ដើម្បី​គាល់​ព្រះអង្គ កាលបើតិថីចូលវស្សាជិតណាស់ហើយ ក៏មិនអាច​នឹងមកទាន់ពេលចូលវស្សា ក្នុង​ក្រុងសាវត្ថីបានឡើយ ក៏នៅចាំវស្សា ក្នុងក្រុងសាកេត នាពាក់កណ្តាលផ្លូវ (នោះទៅ) បពិត្រ​ព្រះអង្គដ៏ចំរើន ខ្ញុំព្រះអង្គទាំងនោះ នៅចាំវស្សា​ទាំងមានសេចក្តី​អផ្សុក ព្រោះគិតថា ព្រះដ៏មាន​ព្រះភាគ ព្រះអង្គ​គង់នៅ​ក្នុងទី​ជិតយើង​ទាំងឡាយ ចម្ងាយ​៦យោជន៍ អំពីទីនេះទៅ យើងទាំង​ឡាយ មិនសមបើមិនបាន​ទៅគាល់​ព្រះអង្គសោះ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន លុះខ្ញុំព្រះអង្គទាំង​អស់គ្នា នៅចាំវស្សា​អស់ត្រៃមាសហើយ ក៏នាំគ្នា​ធ្វើបវារណា (ព្រោះ​រដូវនេះ) នៅមាន​ទឹកភ្លៀងធ្លាក់​ជោកជាំ មានទឹកភក់រអិលនៅឡើយ ទើបខ្ញុំព្រះអង្គទាំងអស់គ្នា មានចីវរ​ទាំងឡាយ​ទទឹកជោក បានសេចក្តី​លំបាក​កាយ មកតាមផ្លូវឆ្ងាយ។

[២] ព្រោះនិទាននេះ ដំណើរនេះ ទើបព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់ធ្វើធម្មីកថា ហើយត្រាស់​ហៅ​ភិក្ខុទាំងឡាយ​ថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគតអនុញ្ញាត ​ឲ្យពួកភិក្ខុ ដែលនៅចាំ​វស្សា​រួច​ហើយ ក្រាលកឋិនបាន។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាលបើអ្នកទាំងឡាយ បានក្រាល​កឋិនហើយ នឹងសម្រេច​អានិសង្ស៥យ៉ាង គឺត្រាច់ទៅ (ណា) មិនបាច់លា (ភិក្ខុ​ផងគ្នា)១ ត្រាច់ទៅ (ណា) មិនបាច់យកត្រៃចីវរ​ (គ្រប់ប្រដាប់)១ (ឆាន់) គណភោជនបាន១ (ទុកដាក់) អតិរេកចីវរ​បានតាមត្រូវការ១ ចីវរណា ដែលកើតឡើង ក្នុងអាវាសនោះ ចីវរនោះ នឹងមានដល់ភិក្ខុទាំង​នោះ១។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អានិសង្សទាំង៥នេះ នឹងសម្រេច​ដល់អ្នកទាំងឡាយដែលបាន​ក្រាលកឋិន។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏ឯកឋិន (នោះ) ត្រូវអ្នកទាំងឡាយ ក្រាលយ៉ាងនេះ។ គឺ​ត្រូវ​ឲ្យភិក្ខុអ្នកឆ្លាស ប្រតិពល ប្តឹងសង្ឃឲ្យដឹងថា បពិត្រព្រះសង្ឃដ៏ចំរើន សូមព្រះសង្ឃ​ស្តាប់ខ្ញុំ (ដ្បិត) សំពត់កឋិននេះ កើតឡើង​ដល់សង្ឃហើយ។ បើកម្មមានកាលគួរ ដល់សង្ឃហើយ គួរសង្ឃ​ឲ្យសំពត់​កឋិននេះ ដល់ភិក្ខុឈ្មោះនេះ ដើម្បីនឹងក្រាលកឋិន។ នេះជាញត្តិ។ បពិត្រ​ព្រះសង្ឃ​ដ៏​ចំរើន សូមព្រះសង្ឃ​ស្តាប់ខ្ញុំ (ដ្បិត) សំពត់កឋិននេះ កើតឡើង​ដល់សង្ឃហើយ។ (ឥឡូវ) សង្ឃ​ឲ្យសំពត់​កឋិននេះ ដល់ភិក្ខុឈ្មោះនេះ ដើម្បីនឹងក្រាលកឋិន។ ការឲ្យសំពត់​កឋិន​នេះ ដល់​ភិក្ខុឈ្មោះនេះ ដើម្បីនឹងក្រាល​កឋិន (បើ) គួរ ​ដល់លោកដ៏មានអាយុ​អង្គណា ត្រូវលោកដ៏​មានអាយុ​អង្គនោះស្ងៀម (បើ) មិនគួរ ដល់​លោកដ៏មានអាយុ​អង្គណាទេ ត្រូវលោកដ៏មាន​អាយុ​អង្គនោះនិយាយឡើង។ សំពត់កឋិននេះ សង្ឃឲ្យដល់​ភិក្ខុឈ្មោះនេះ ដើម្បីនឹង​ក្រាលកឋិន​ហើយ។ ការឲ្យសំពត់កឋិននេះ ដល់ភិក្ខុឈ្មោះនេះ ទំនង​ជាគួរដល់​សង្ឃហើយ ព្រោះ​ហេតុនោះ បានជាសង្ឃស្ងៀម។ ខ្ញុំសូមចាំទុកនូវ​ការ​នេះ ដោយអាការស្ងៀម​នៅយ៉ាងនេះ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំង​ឡាយ ឯកឋិន​ ដែល​ភិក្ខុក្រាលឡើងបែបនេះ ក្រាលមិនឡើង​បែបនេះ។

[៣] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ចំណែក​កឋិនដែលភិក្ខុក្រាលមិនឡើង តើដូចម្តេច។ (ឯកឋិន​ដែល​ភិក្ខុ​ក្រាលមិនឡើងនោះគឺ) សំពត់ដែលគ្រាន់តែវាស់គូសក្រិតចំណាំ ហើយក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែលគ្រាន់តែបោកគក់លាង ហើយក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែលគ្រាន់​តែចាត់ចែងលៃលក​ជាចីវរ (ជាខ័ណ្ឌមានបញ្ចខ័ណ្ឌជាដើម) ហើយក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់​ដែលគ្រាន់តែកាត់ ហើយក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែលគ្រាន់តែ​ដានភ្ជាប់គ្នា ហើយក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែលគ្រាន់តែដេរ (មានដេរបណ្តោយជាដើម) ហើយក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែលគ្រាន់តែភ្ជាប់​កណ្ឌុំ ហើយក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែលគ្រាន់តែថែមសំពត់ឲ្យមាំ ហើយក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែល​គ្រាន់​តែ​ប្រក់​អនុវាត ខាងខ្នង ហើយក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែលគ្រាន់តែប្រក់អនុវាតខាងពោះ ហើយ​ក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែលគ្រាន់តែដេរគួបគ្នា ហើយក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែលគ្រាន់តែជ្រលក់ម្តង មានពណ៌ដូច​ភ្លុកដំរី ឬដូចស្លឹកឈើទុំ ហើយក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែលបានមក ព្រោះ​ធ្វើនិមិត្ត ហើយក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែល​បាន​មក ព្រោះនិយាយបញ្ចុះបញ្ចូល​គេ ហើយក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែលខ្ចីគេមកក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់​ដែលមិនបាន​ធ្វើឲ្យស្រេចក្នុងថ្ងៃនោះ ហើយក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែលធ្វើឲ្យកន្លង​រាត្រី គឺឲ្យអរុណរះឡើងទាន់ ហើយក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់​ដែល​មិន​បានធ្វើ​ពិន្ទុកប្ប ហើយក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ វៀរចាកសង្ឃាដី ហើយក្រាល មិនឡើង​ជា​កឋិន។ វៀរចាក​ឧត្តរាសង្គ ហើយក្រាល មិនឡើង​ជាកឋិន។ វៀរចាកអន្តរវាសក ហើយក្រាល មិន​ឡើង​​ជាកឋិន។ វៀរចាក​ចីវរ​មានមណ្ឌលគ្រប់គ្រាន់ ដែលកាត់ដាច់​ជាបញ្ចខ័ណ្ឌក្តី លើសពី​បញ្ចខ័ណ្ឌ​ក្តី ក្នុងថ្ងៃ​នោះឯង ហើយក្រាល ក៏មិនឡើង​ជាកឋិន។ មិនឲ្យបុគ្គលក្រាល (ទៅឲ្យសង្ឃ ឬគណៈ​ក្រាលវិញ) មិនឡើងជាកឋិន។ ការក្រាលមិនត្រឹមត្រូវ ក៏មិនឡើងជាកឋិន។ បើភិក្ខុ​នៅ​ក្រៅសីមា ហើយអនុមោទនាកឋិននោះ ការក្រាលបែបនេះ មិនឡើងជាកឋិនឡើយ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ការក្រាលកឋិនដូចន័យ​ ដែលតថាគត​ពោលមកនេះឯង មិនឡើងជាកឋិនទេ។

[៤] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ចំណែក​កឋិនដែលភិក្ខុក្រាលឡើង(នោះ) តើដូចម្តេច។ (ឯកឋិន​ដែល​ភិក្ខុ​ក្រាលឡើងនោះគឺ) សំពត់ថ្មី ក្រាលឡើងជា​កឋិន។ សំពត់ជំនំ ក្រាលឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ចាស់ ក្រាលឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់បង្សុកូល ក្រាលឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែលធ្លាក់​ទៀប​រានផ្សារ ក្រាលឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែលបានមកដោយមិនបាន​ធ្វើនិមិត្ត ក្រាលឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែល​បានមក ដោយមិនបាននិយាយបញ្ចុះបញ្ចូល​ ក្រាលឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែល​មិន​ខ្ចី​គេ ក្រាលឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់​ដែលបាន​ធ្វើឲ្យស្រេចក្នុងថ្ងៃនោះ ក្រាលឡើង​ជា​កឋិន។ សំពត់​ដែល​មិនធ្វើឲ្យកន្លង​រាត្រី គឺមិនឲ្យអរុណរះឡើងទាន់ ក្រាលឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែលបានធ្វើ​ពិន្ទុកប្បហើយ ក្រាលឡើង​ជាកឋិន។ សង្ឃាដិ ក្រាលឡើង​ជាកឋិន។ ឧត្តរាសង្គ ក្រាលឡើង​ជា​កឋិន។ អន្តរវាសក ក្រាលឡើង​ជាកឋិន។ សំពត់ដែល​មាន​មណ្ឌល​គ្រប់​គ្រាន់ កាត់ដាច់ត្រឹមត្រូវ​ជា​បញ្ចខ័ណ្ឌក្តី លើសពីបញ្ចខ័ណ្ឌក្តី ក្នុងថ្ងៃ​នោះឯង ហើយក្រាល ឡើង​ជាកឋិន។ ឲ្យបុគ្គលក្រាល ទើបឡើងជាកឋិន។ ការក្រាលដោយត្រឹមត្រូវ ទើបបានឡើងជាកឋិន។ បើភិក្ខុ​នៅក្នុងសីមា ហើយអនុមោទនាកឋិននោះ ការក្រាលបែបនេះ ទើបឡើងជាកឋិន។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ការ​ក្រាលកឋិនដូចន័យ​ដែលតថាគត​ពោលមកនេះឯង ទើបឡើងជាកឋិនបាន។

[៥] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ឯកឋិននឹងដោះ (នោះ) តើដូចម្តេច។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ មាតិកា​ទាំង៨ប្រការនេះ នាំឲ្យ​កឋិនដោះ គឺ មានការចៀសចេញ​ទៅជាកំណត់១ មានការ​ធ្វើ​ចីវរ​សម្រេច ជាកំណត់១ មានសេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់១ មានចីវរវិនាសទៅ ជាកំណត់១ មានការ​ឮដំណឹង ជាកំណត់១ អស់សេចក្តីសង្ឃឹម១ មានការកន្លងខេត្តកឋិន ជាកំណត់១ សង្ឃព្រមព្រៀងគ្នាដោះកឋិន១។

[៦] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយកចីវរដែលខ្លួនធ្វើស្រេចចៀសចេញទៅ ដោយគិតថា អាត្មាអញនឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ការ​ដែលចៀសចេញទៅ ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរ​ចៀសចេញទៅ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មានសេចក្តីត្រិះរិះយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះឲ្យស្រេច។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ធ្វើចីវរឲ្យស្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរ​ចៀសចេញទៅ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មានសេចក្តីត្រិះរិះយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹងមិន​ធ្វើចីវរ​នេះ អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថា​ដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរ​ចៀស​ចេញ​ទៅ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មានសេចក្តីត្រិះរិះយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ កាលភិក្ខុនោះ​កំពុងធ្វើ ចីវរនោះក៏វិនាសទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរ​ចៀសចេញទៅ ដោយគិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់​វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ លុះភិក្ខុនោះធ្វើចីវរ​ស្រេចហើយ ឮដំណឹង​ថា សង្ឃបានដកកឋិនក្នុងអាវាសនោះហើយ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​បានឮដំណឹង ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរ​ចៀសចេញទៅ ដោយ​គិតថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ លុះភិក្ខុនោះធ្វើចីវរ​ស្រេចហើយ ក៏នៅតែគិតថា អាត្មាអញនឹងត្រឡប់វិញ អាត្មាអញ​នឹង​ត្រឡប់​វិញដែរ (តែមិនទាន់បាន​ត្រឡប់នៅឡើយ) កឋិនក៏ដោះខាងក្រៅ (នោះ) ទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់កន្លងខេត្តកឋិន ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរ​ចៀសចេញទៅ ដោយ​គិតថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏បាន​ធ្វើ​ចីវរ​​នោះ។ លុះភិក្ខុនោះបានធ្វើចីវររួចហើយ គិតថា អាត្មាអញនឹងត្រឡប់វិញ អាត្មាអញ​នឹង​ត្រឡប់​វិញ ហើយក៏បានមកទាន់​ពេលដោះកឋិនមែន។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ជាមួយ​នឹងភិក្ខុទាំងឡាយ។

[៧] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូលយកចីវរដែលធ្វើហើយចៀសចេញទៅ ដោយគិតថា អាត្មាអញនឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ការ​ដែលចៀសចេញទៅ ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូលយក​ចីវរ​ចៀសចេញទៅ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មានសេចក្តីត្រិះរិះយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះឲ្យស្រេច។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ធ្វើចីវរឲ្យស្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូល​យក​​ចីវរ​ចៀសចេញទៅ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មានសេចក្តីត្រិះរិះយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹងមិន​ធ្វើចីវរ​នេះទេ អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថា​ដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូលយក​ចីវរ​ចៀស​ចេញ​ទៅ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មានសេចក្តីត្រិះរិះយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះ​ក្នុង​​ទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ កាលភិក្ខុនោះ​កំពុង​ធ្វើ ចីវរនោះក៏វិនាសទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូលយក​ចីវរ​ចៀសចេញទៅ ដោយគិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់​វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ លុះភិក្ខុនោះបានធ្វើចីវររួច ក៏បានឮ​ដំណឹង​​ថា កឋិនក្នុងអាវាសនោះ សង្ឃបានព្រមគ្នាដកហើយ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​បានឮដំណឹង ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូលយក​ចីវរ​ចៀសចេញទៅ ដោយ​គិតថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ លុះភិក្ខុនោះបានធ្វើចីវរ​ស្រេចហើយ ក៏នៅតែគិតថា អាត្មាអញនឹងត្រឡប់វិញ អាត្មាអញ​នឹង​ត្រឡប់​វិញដែរ (តែមិនទាន់បាន​ត្រឡប់នៅឡើយ) កឋិនក៏ដោះខាងក្រៅ (នោះ) ទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់កន្លងខេត្តកឋិន ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូល​យក​​ចីវរ​ចៀសចេញទៅ ដោយ​គិតថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏បាន​ធ្វើ​ចីវរ​​នោះ។ លុះភិក្ខុនោះបានធ្វើចីវររួចហើយ គិតថា អាត្មាអញនឹងត្រឡប់វិញ អាត្មាអញ​នឹង​ត្រឡប់​វិញ ហើយក៏បានមកទាន់​ពេលដោះកឋិនមែន។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ជាមួយ​នឹងភិក្ខុទាំងឡាយ។

[៨] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយកចីវរដែលធ្វើមិនទាន់ស្រេចចៀសចេញទៅ។ កាលភិក្ខុនោះទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មានសេចក្តីត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះឲ្យសម្រេច។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ធ្វើចីវរសម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរដែលធ្វើមិនទាន់ស្រេច​ចៀសចេញទៅ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹងមិន​ធ្វើចីវរ​នេះទេ អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថា​ដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរដែល​ធ្វើមិនទាន់ស្រេច​ចៀស​ចេញ​ទៅ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាង​នេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ កាលភិក្ខុនោះ ​កំពុងធ្វើ ចីវរនោះក៏វិនាសទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរដែល​ធ្វើមិនទាន់ស្រេច​ចៀសចេញទៅ ដោយគិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់​វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ លុះភិក្ខុនោះបានធ្វើចីវររួចហើយ ក៏ស្រាប់តែឮដំណឹង​ថា កឋិនក្នុងអាវាសនោះ សង្ឃព្រមគ្នាដកហើយ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​បាន​ឮ​ដំណឹង ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរដែលធ្វើមិនទាន់ស្រេច​ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយ​គិតថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ លុះភិក្ខុនោះបានធ្វើចីវរ​រួចហើយ គិតថា អាត្មាអញនឹងត្រឡប់វិញ អាត្មាអញ​នឹង​ត្រឡប់​វិញដែរ (តែមិនទាន់បាន​ត្រឡប់នៅឡើយ) កឋិនក៏ដោះខាងក្រៅ (នោះ) ទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះ​ថា​ដោះ ត្រង់កន្លងខេត្តកឋិន ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរដែល​ធ្វើ​មិនទាន់ស្រេច​ចៀសចេញទៅ ដោយ​គិតថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏បាន​ធ្វើ​ចីវរ​​នោះ។ លុះភិក្ខុនោះបានធ្វើចីវររួចហើយ ក៏គិតថា អាត្មាអញនឹងត្រឡប់វិញ អាត្មាអញ​នឹង​ត្រឡប់​វិញ ហើយក៏បានមកទាន់​ពេលដោះកឋិនមែន។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះ​ថា​ដោះ ជាមួយ​នឹងភិក្ខុទាំងឡាយ។

[៩] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូលយកចីវរដែលធ្វើមិនទាន់ស្រេចចៀសចេញទៅ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មានសេចក្តីតាំងចិត្តយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះឲ្យសម្រេច។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ធ្វើចីវរឲ្យសម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូល​យក​​ចីវរដែលធ្វើមិនទាន់ស្រេច​ចៀសចេញទៅ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មាន​សេចក្តី​តាំងចិត្ត​យ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹងមិន​ធ្វើចីវរ​នេះទេ អាត្មាអញ នឹង​មិន​ត្រឡប់​វិញ​ទេ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថា​ដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូលយក​ចីវរដែលធ្វើមិនទាន់ស្រេច​ចៀស​ចេញ​ទៅ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មាន​គំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះ​ក្នុង​​ទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុ​នោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ កាលភិក្ខុនោះ​កំពុង​ធ្វើ ចីវររបស់ភិក្ខុនោះក៏វិនាសទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូលយក​ចីវរ​ដែលធ្វើមិនទាន់ស្រេច​ចៀសចេញទៅ ដោយគិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់​វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ លុះភិក្ខុនោះបានធ្វើចីវរហើយ ឮ​ដំណឹង​​ថា កឋិន​ក្នុង​អាវាស​នោះ សង្ឃបានព្រមគ្នាដកហើយ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​ឮដំណឹង ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរដែលធ្វើមិនទាន់ស្រេច​ចៀសចេញទៅ ដោយតាំងចិត្តថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ លុះភិក្ខុនោះធ្វើចីវរហើយ ក៏នៅគិតថា អាត្មាអញនឹងត្រឡប់វិញ អាត្មាអញ​នឹង​ត្រឡប់​វិញដែរ (តែមិនទាន់បាន​ត្រឡប់នៅឡើយ) កឋិនក៏ដោះខាងក្រៅ (នោះ) ទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះ​ថាដោះ ត្រង់កន្លងខេត្តកឋិន ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូល​យក​​ចីវរ​ដែលធ្វើ​មិនទាន់ស្រេច​ចៀសចេញទៅ ដោយ​តាំងចិត្តថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏បាន​ធ្វើ​ចីវរ​​នោះ។ ភិក្ខុនោះធ្វើចីវរហើយ តាំងចិត្តថា អាត្មាអញនឹងត្រឡប់វិញ អាត្មាអញ​នឹង​ត្រឡប់​វិញ ហើយក៏បានមកទាន់​ពេលដោះកឋិនមែន។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ជាមួយ​នឹងភិក្ខុទាំងឡាយ។

[១០] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយកចីវរចៀសចេញទៅ។ កាលភិក្ខុនោះ​ទៅដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹង​មិន​ត្រឡប់​វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះឲ្យសម្រេច។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​ធ្វើ​ចីវរសម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរចៀសចេញទៅ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹងមិន​ធ្វើចីវរ​នេះទេ អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថា​ដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរ​ចៀស​ចេញ​ទៅ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏មានគំនិត​យ៉ាង​នេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិន​ត្រឡប់​វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ កាលភិក្ខុនោះ​កំពុងធ្វើ ចីវរនោះក៏វិនាសទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជាកំណត់។

[១១] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយកចីវរចៀសចេញទៅ ដោយតាំងចិត្តថា អាត្មាអញ​នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កាលភិក្ខុនោះ​ទៅដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទីនេះឯង។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះឲ្យសម្រេច។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​ធ្វើ​ចីវរសម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរចៀសចេញទៅ ដោយតាំងចិត្តថា អាត្មាអញ​នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅសីមា ក៏មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹងមិន​ធ្វើចីវរ​នេះឡើយ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះ​ថា​ដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរ​ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយតាំងចិត្តថា អាត្មាអញ​នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏មានគំនិត​យ៉ាង​នេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទីនេះឯង។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ កាលភិក្ខុនោះ​កំពុងធ្វើ ចីវរនោះក៏វិនាសទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជាកំណត់។

[១២] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយកចីវរចៀសចេញទៅ ដោយមិនបានតាំងចិត្ត គឺ​ភិក្ខុនោះគ្មានគំនិតថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់វិញ ទាំងគំនិតរបស់ភិក្ខុនោះថា អាត្មាអញ​នឹងមិន​ត្រឡប់វិញ ក៏គ្មានដែរ។³⁾ កាលភិក្ខុនោះ​ទៅដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទីនេះឯង អាត្មាអញ​នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ​ឲ្យ​សម្រេច។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​​ចីវរសម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុបាន​ក្រាល​កឋិន​រួច​ហើយ នាំយក​ចីវរចៀសចេញទៅ ដោយមិនបានតាំងចិត្ត គឺភិក្ខុនោះគ្មាន​គំនិតថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់វិញ ទាំងគំនិតរបស់ភិក្ខុនោះថា អាត្មាអញ​នឹងមិនត្រឡប់វិញ ក៏គ្មានដែរ។ កាល​ភិក្ខុ​នោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅសីមា ក៏មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹងមិន​ធ្វើចីវរ​នេះទេ អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះ​ថា​ដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរ​ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយមិនបានតាំងចិត្ត គឺភិក្ខុនោះគ្មាន​គំនិតថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់វិញ ទាំងគំនិតរបស់ភិក្ខុនោះថា អាត្មាអញ​នឹងមិនត្រឡប់វិញ ក៏គ្មានដែរ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏មានគំនិត​យ៉ាង​នេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះ​ក្នុង​ទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ កាលភិក្ខុនោះ​កំពុង​ធ្វើ ចីវរនោះក៏វិនាសទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជាកំណត់។

[១៣] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយកចីវរចៀសចេញទៅ ដោយបំណងថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់វិញ។ កាលភិក្ខុនោះ​ទៅដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ​ឲ្យ​សម្រេច។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​ធ្វើ​ចីវរសម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បាន​ក្រាល​កឋិន​រួចហើយ នាំយក​ចីវរចៀសចេញទៅ ដោយបំណងថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់វិញ។ កាល​ភិក្ខុ​នោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅសីមា ក៏មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹងមិន​ធ្វើចីវរ​នេះទេ អាត្មាអញ នឹងមិន​ត្រឡប់វិញទេ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះ​ថា​ដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរ​ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយបំណងថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់​វិញ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏មានគំនិត​យ៉ាង​នេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ កាលភិក្ខុនោះ​កំពុងធ្វើ ចីវរនោះក៏វិនាសទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរ​ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយបំណងថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់​វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏បានធ្វើចីវរនោះ។ ភិក្ខុនោះធ្វើចីវររួចហើយ ឮដំណឹងថា កឋិនក្នុងអាវាសនោះ សង្ឃព្រមគ្នា​ដកហើយ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ឮ​ដំណឹង​ ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរ​ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយបំណងថា អាត្មា​អញ​​ នឹងត្រឡប់​វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ លុះភិក្ខុនោះ​ធ្វើចីវរស្រេច​ហើយ គិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់វិញដែរ (តែមិនទាន់បាន​ត្រឡប់​នៅឡើយ) កឋិន​ក៏ដោះខាងក្រៅ (នោះ) ទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់កន្លង​ខេត្តកឋិន ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បានក្រាលកឋិនរួចហើយ នាំយក​ចីវរ​ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយបំណងថា អាត្មា​អញ​​ នឹងត្រឡប់​វិញ។ លុះភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ ភិក្ខុនោះ​ធ្វើ​ចីវរ​នោះ​ស្រេច​ហើយ គិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ អាត្មាអញ ​នឹងត្រឡប់វិញ ហើយ​ក៏បាន​មក​ទាន់​​ពេលដោះកឋិនមែន។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ជាមួយ​នឹងភិក្ខុទាំងឡាយ។

[១៤] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូលយក​ចីវរចៀសចេញទៅ។ (ពាក្យយ៉ាងនេះ ប្រហែលនឹងអាទាយវារៈ បណ្ឌិតគប្បីសំដែង​ឲ្យពិស្តារចុះ)។ ភិក្ខុបាន​ក្រាល​កឋិន​រួច​ហើយ នាំយក​ចីវរដែលធ្វើមិនទាន់សម្រេចចៀសចេញទៅ។ កាល​ភិក្ខុ​នោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅសីមា ក៏មាន​គំនិត​យ៉ាង​នេះ​ថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះឲ្យសម្រេច។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរសម្រេច ជាកំណត់។ (ពាក្យយ៉ាងនេះ ប្រហែលនឹងសមាទាយវារៈ បណ្ឌិត​គប្បីសំដែង​ឲ្យពិស្តារចុះ)។

[១៥] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូលយកចីវរដែលធ្វើមិនទាន់សម្រេច​ចៀស​ចេញ​ទៅ។ កាលភិក្ខុនោះ​ទៅដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទី​នេះ​ឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ​ឲ្យ​សម្រេច។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​​ចីវរសម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បាន​ក្រាល​កឋិន​រួចហើយ ប្រមូល​យក​ចីវរ​ដែលធ្វើមិនទាន់សម្រេច​ចៀសចេញទៅ។ កាល​ភិក្ខុ​នោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅសីមា ក៏មានគំនិត​យ៉ាង​នេះ​ថា អាត្មាអញ​នឹងមិន​ធ្វើចីវរ​នេះទេ អាត្មាអញ នឹងមិន​ត្រឡប់វិញទេ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះ​ថា​ដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូល​យក​ចីវរ​ដែល​ធ្វើមិនទាន់សម្រេច​​ចៀស​ចេញ​ទៅ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏មានគំនិត​យ៉ាង​នេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ កាលភិក្ខុនោះ​កំពុងធ្វើ ចីវរនោះក៏វិនាសទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះ​ថា​ដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជាកំណត់។

[១៦] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូលយកចីវរដែលធ្វើមិនទាន់សម្រេច​ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយបំណងថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់​វិញទេ។ កាលភិក្ខុនោះ​ ទៅដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏មាន​គំនិត​យ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទី​នេះ​ឯង។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ​ឲ្យ​សម្រេច។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​​ចីវរសម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បាន​ក្រាល​កឋិន​រួចហើយ ប្រមូល​យក​ចីវរ​ដែលធ្វើមិនទាន់សម្រេច​ចៀសចេញទៅ ដោយបំណងថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់​វិញទេ។ កាល​ភិក្ខុ​នោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅសីមា ក៏មានគំនិត​យ៉ាង​នេះ​ថា អាត្មាអញ​នឹងមិន​ធ្វើចីវរ​នេះទេ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះ​ថា​ដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូល​យក​ចីវរ​ដែល​ធ្វើមិនទាន់សម្រេច​​ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយ​បំណង​ថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់​វិញទេ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏មានគំនិត​យ៉ាង​នេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទីនេះឯង។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ កាលភិក្ខុនោះ​កំពុងធ្វើ ចីវរនោះក៏វិនាសទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះ​ថា​ដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជាកំណត់។

[១៧] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូលយកចីវរដែលធ្វើមិនទាន់សម្រេច​ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយមិនបានតាំងចិត្ត គឺភិក្ខុនោះគ្មាន​គំនិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ ទាំងគំនិត​របស់​ភិក្ខុនោះថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់​វិញ ក៏គ្មានដែរ។ កាលភិក្ខុនោះ​ ទៅដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏មាន​គំនិត​យ៉ាង​នេះ​ថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទី​នេះ​ឯង អាត្មាអញ​នឹងមិនត្រឡប់​វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បាន​ធ្វើ​ចីវរ​នោះ​ឲ្យ​សម្រេច។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​​ចីវរសម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បាន​​ក្រាល​កឋិន​រួចហើយ ប្រមូល​យក​ចីវរ​ដែលធ្វើមិនទាន់សម្រេច​ចៀសចេញទៅ ដោយមិនបានតាំងចិត្ត គឺភិក្ខុនោះគ្មាន​គំនិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ ទាំងគំនិតរបស់​ភិក្ខុនោះ​ថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់​វិញ ក៏គ្មានដែរ។ កាល​ភិក្ខុ​នោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏មានគំនិត​យ៉ាង​នេះ​ថា អាត្មាអញ​នឹងមិន​ធ្វើចីវរ​នេះទេ អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់​វិញទេ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះ​ថា​ដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បាន​ក្រាល​កឋិន​រួចហើយ ប្រមូល​យក​ចីវរ​ដែល​ធ្វើមិនទាន់សម្រេច​​ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយមិនបានតាំងចិត្ត គឺភិក្ខុនោះគ្មាន​គំនិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ ទាំងគំនិតរបស់ភិក្ខុនោះ​ថា អាត្មាអញ នឹង​មិន​ត្រឡប់​​វិញ ក៏គ្មានដែរ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏មានគំនិត​យ៉ាង​នេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះក្នុង​ទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ កាល​ភិក្ខុ​នោះ​កំពុងធ្វើ ចីវរនោះក៏វិនាសទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះ​ថា​ដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជា​កំណត់។

[១៨] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូលយកចីវរដែលធ្វើមិនទាន់សម្រេច​ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយបំណងថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់វិញ។ កាលភិក្ខុនោះ​ ទៅដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏មាន​គំនិត​យ៉ាងនេះ​ថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះ ក្នុង​ទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ​ឲ្យ​សម្រេច។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​​ចីវរសម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បាន​ក្រាល​កឋិន​រួចហើយ ប្រមូលយកចីវរ ដែលធ្វើមិនទាន់សម្រេច ​ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយបំណងថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់វិញ។ កាល​ភិក្ខុ​នោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅសីមា ក៏មាន​គំនិត​យ៉ាង​នេះ​ថា អាត្មាអញ​នឹងមិន​ធ្វើចីវរ​នេះទេ អាត្មាអញ នឹងមិន​ត្រឡប់វិញទេ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះ​ថា​ដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូល​យក​ចីវរ​ដែល​ធ្វើមិនទាន់សម្រេច​ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយបំណងថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់​វិញ។ កាល​ភិក្ខុ​នោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏មានគំនិត​យ៉ាង​នេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ធ្វើចីវរ​នេះ ក្នុង​ទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ កាលភិក្ខុនោះ​កំពុងធ្វើ ចីវរនោះក៏វិនាសទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូលយកចីវរដែលធ្វើមិនទាន់សម្រេច​ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយបំណងថា អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់​វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏បានធ្វើចីវរនោះ។ លុះភិក្ខុនោះ ធ្វើចីវរសម្រេចហើយ ក៏ឮដំណឹងថា កឋិនក្នុងអាវាសនោះ សង្ឃព្រមគ្នា​ដកហើយ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់បានឮ​ដំណឹង​ ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូលយកចីវរដែលធ្វើមិនទាន់សម្រេច​ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយបំណងថា អាត្មា​អញ​​ នឹងត្រឡប់​វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ ភិក្ខុនោះ​ធ្វើចីវរស្រេច​ហើយ គិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ អាត្មាអញ​នឹងត្រឡប់វិញដែរ (តែមិនទាន់បាន​ត្រឡប់​នៅឡើយ) កឋិន​ក៏ដោះខាងក្រៅ (នោះ) ទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់កន្លង​ខេត្តកឋិន ជា​កំណត់។ ភិក្ខុ​បានក្រាលកឋិនរួចហើយ ប្រមូលយកចីវរដែលធ្វើមិនទាន់សម្រេច​ ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយបំណងថា អាត្មា​អញ​​ នឹងត្រឡប់​វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ។ លុះភិក្ខុនោះ​ ធ្វើ​ចីវរ​នោះ​សម្រេច​ហើយ គិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ អាត្មាអញ ​នឹង​ត្រឡប់​វិញ​ ហើយក៏បានមកទាន់​ពេលដោះកឋិនមែន។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ជាមួយ​នឹងភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ។

[១៩] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះចង់បានចីវរ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា ក៏ចូលទៅកាន់​ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរនោះ ក៏បាន (ចីវរ) ខុសបំណង គឺមិនបាន​តាម​បំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងធ្វើចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹង​មិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរនោះឲ្យសម្រេច។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរ​សម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះចង់បានចីវរ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា ក៏ចូលទៅកាន់​ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរនោះ ក៏បាន (ចីវរ) ខុសបំណង គឺមិនបាន​តាម​បំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងមិនធ្វើចីវរនេះទេ អាត្មា​អញ នឹង​មិនត្រឡប់វិញទេ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជា​កំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះចង់បានចីវរ។ លុះភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​​ក្រៅសីមា ក៏ចូលទៅកាន់​ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរនោះ ក៏បាន (ចីវរ) ខុសបំណង គឺមិនបាន​តាម​​បំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងធ្វើចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹង​មិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរនោះ។ កាលភិក្ខុនោះកំពុងធ្វើ ចីវរនោះ ក៏វិនាសទៅ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជាកំណត់។ ភិក្ខុបាន​ក្រាល​កឋិន​រួច​ហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះចង់បានចីវរ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា ក៏មាន​គំនិត​យ៉ាង​នេះ​ថា អាត្មាអញ នឹងចូលទៅកាន់ទី​ដែលអាត្មាអញ​ចង់បាន​ចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏ចូលទៅកាន់ទី​ដែលខ្លួនចង់បាន​ចីវរនោះ។ ឯសេចក្តី​ចង់បានចីវររបស់ភិក្ខុនោះ ក៏ដាច់ទៅ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់អស់សេចក្តី​សង្ឃឹម។

[២០] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះចង់បានចីវរ ដោយបំណង​ថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា ក៏ចូលទៅកាន់​ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរនោះ ក៏បាន (ចីវរ) ខុសបំណង គឺមិនបាន​តាម​បំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងធ្វើចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរនោះឲ្យសម្រេច។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរ​សម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះចង់បានចីវរ ដោយបំណង​ថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅ​សីមា ហើយចូលទៅកាន់​ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរ ក៏បាន (ចីវរ) ខុសបំណង គឺមិនបាន​តាម​បំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងមិនធ្វើចីវរនេះទេ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះ​ថា​ដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជា​កំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះ​ចង់​បាន​ចីវរ ដោយបំណង​ថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​​ក្រៅសីមា ក៏​ចូល​ទៅ​កាន់​ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរនោះ ក៏បាន (ចីវរ) ខុសបំណង គឺមិនបាន​តាម​​បំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងធ្វើចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរនោះ។ កាលភិក្ខុនោះកំពុងធ្វើ ចីវរនោះ ក៏វិនាសទៅ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជាកំណត់។ ភិក្ខុបាន​ក្រាល​កឋិន​រួច​ហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះចង់បានចីវរ ដោយបំណង​ថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា ក៏មាន​គំនិត​យ៉ាង​នេះ​ថា អាត្មាអញ នឹងចូលទៅកាន់ទី​ដែលអាត្មាអញ​ចង់បាន​ចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង។ ភិក្ខុនោះ ក៏ចូល​ទៅ​កាន់​ទី​ដែលខ្លួនចង់បាន​ចីវរនោះ។ ឯសេចក្តី​ចង់បានចីវររបស់ភិក្ខុនោះ ក៏ដាច់ទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់អស់សេចក្តី​សង្ឃឹម។

[២១] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះចង់បានចីវរ ដោយមិនបាន​តាំងចិត្ត​ គឺភិក្ខុនោះគ្មានគំនិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ ទាំងគំនិតរបស់ភិក្ខុនោះថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញ ក៏គ្មាដែរ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា ក៏ចូលទៅកាន់​ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរ​នោះ ក៏បាន (ចីវរ) ខុសបំណង គឺមិនបាន​តាម​បំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មា​អញ នឹងធ្វើចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏ធ្វើ​ចីវរ​នោះ​ឲ្យ​សម្រេច។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរ​សម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បាន​ក្រាល​កឋិន​រួច​ហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះចង់បានចីវរ ដោយមិនបាន​តាំងចិត្ត​ គឺភិក្ខុនោះគ្មានគំនិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ ទាំងគំនិតរបស់ភិក្ខុនោះថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញ ក៏គ្មា​ដែរ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅ​សីមា ក៏ចូលទៅកាន់​ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរនោះ ក៏បាន (ចីវរ) ខុសបំណង គឺមិនបាន​តាម​បំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងមិនធ្វើចីវរនេះទេ អាត្មា​អញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះ​ថា​ដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជា​កំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះ​ចង់​បាន​ចីវរ ដោយមិនបាន​តាំងចិត្ត​ គឺភិក្ខុនោះគ្មានគំនិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ ទាំងគំនិតរបស់ភិក្ខុនោះថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញ ក៏គ្មាដែរ។ ភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​​ក្រៅសីមា ក៏​ចូល​ទៅ​កាន់​ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរនោះ ក៏បាន (ចីវរ) ខុសបំណង គឺមិនបាន​តាម​​បំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងធ្វើចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បាន​ធ្វើ​ចីវរ​នោះ។ កាលភិក្ខុនោះកំពុងធ្វើ ចីវរនោះ ក៏វិនាសទៅ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​ចីវរ​វិនាស ជាកំណត់។ ភិក្ខុបាន​ក្រាល​កឋិន​រួច​ហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះចង់បានចីវរ ដោយមិនបាន​តាំងចិត្ត​ គឺភិក្ខុនោះគ្មានគំនិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ ទាំង​គំនិត​របស់​ភិក្ខុ​នោះ​ថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញ ក៏គ្មាដែរ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា ក៏មាន​គំនិត​យ៉ាង​នេះ​ថា អាត្មាអញ នឹងចូលទៅកាន់ទី​ដែលអាត្មាអញ​ចង់បាន​ចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មា​អញ នឹងមិនត្រឡប់​វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ចូល​ទៅ​កាន់​ទី​ដែលខ្លួនចង់បាន​ចីវរនោះ។ ឯសេចក្តី​ចង់បានចីវររបស់ភិក្ខុនោះ ក៏ដាច់ទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់អស់សេចក្តី​សង្ឃឹម។

[២២] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះចង់បានចីវរ ដោយបំណង​ថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា ចូលទៅកាន់​ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរនោះ ក៏បាន (ចីវរ) ត្រូវតាមបំណង គឺមិនបានខុស​បំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងធ្វើចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏ធ្វើ​ចីវរ​នោះឲ្យ​សម្រេច។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរ​សម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បាន​ក្រាល​កឋិន​រួច​ហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះចង់បានចីវរ ដោយបំណង​ថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅ​សីមាហើយ ចូលទៅកាន់​ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរ ក៏បាន (ចីវរ) ត្រូវតាម​បំណង គឺមិនបានខុស​បំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងមិន​ធ្វើចីវរ​នេះ​ទេ អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះ​ថា​ដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជា​កំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះ​ចង់​បាន​ចីវរ ដោយបំណង​ថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​​ក្រៅសីមាហើយ ​ចូល​ទៅ​កាន់​ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរនោះ ក៏បាន (ចីវរ) ត្រូវតាមបំណង គឺមិនបានខុស​​បំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងធ្វើចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បាន​ធ្វើ​ចីវរ​នោះ។ កាលភិក្ខុនោះកំពុងធ្វើ ចីវរនោះ ក៏វិនាសទៅ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​ចីវរ​វិនាស ជាកំណត់។ ភិក្ខុបាន​ក្រាល​កឋិន​រួច​ហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះចង់បានចីវរ ដោយ​បំណង​​ថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា ហើយមាន​គំនិត​យ៉ាង​នេះ​ថា អាត្មាអញ នឹងចូលទៅកាន់ទី​ដែលអាត្មាអញ​ចង់បាន​ចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិន​ត្រឡប់​វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏ចូល​ទៅ​កាន់​ទី​ដែលខ្លួនចង់បាន​ចីវរនោះ។ ឯសេចក្តី​ចង់បាន​ចីវរ​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ក៏ដាច់ទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់អស់សេចក្តី​សង្ឃឹម។

[២៣] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះចង់បានចីវរ ដោយបំណង​ថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា ក៏ឮដំណឹងថា កឋិនក្នុងអាវាស​នោះ សង្ឃ​ព្រមគ្នាដកហើយ។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា កឋិនក្នុងអាវាសនោះ កាលណា​បើ​សង្ឃព្រមគ្នាដកហើយ អាត្មាអញ​នឹងចូលទៅកាន់ទីដែលអាត្មាអញ​ចង់បាន​ចីវរនេះ ក្នុងទីនេះ​ឯង។ ភិក្ខុនោះ ក៏ចូល​ទៅ​កាន់​ទី​ដែលខ្លួនចង់បាន​ចីវរនោះ ក៏បាន (ចីវរ) ត្រូវតាមបំណង គឺ​មិនបាន​ខុសបំណង។ ភិក្ខុនោះមានគំនិត​យ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងធ្វើចីវរ​នេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរនោះឲ្យសម្រេច។ កឋិន​របស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរសម្រេច​ ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះ​ចង់​បានចីវរ ដោយបំណង​ថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា ក៏បានឮ​ដំណឹង​ថា កឋិនក្នុងអាវាស​នោះ សង្ឃ​ព្រមគ្នាដកហើយ។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា កឋិន​ក្នុង​អាវាសនោះ កាលណា​បើ​សង្ឃព្រមគ្នាដកហើយ អាត្មាអញ​ នឹងចូលទៅកាន់ទី​ ដែលអាត្មា​អញ​​ចង់បាន​ចីវរនេះ ក្នុងទីនេះ​ឯង។ ភិក្ខុនោះ ចូល​ទៅ​កាន់​ទី​ដែលខ្លួនចង់បាន​ចីវរនោះ ក៏បាន (ចីវរ) ត្រូវតាមបំណង គឺ​មិនបាន​ខុសបំណង។ ភិក្ខុនោះមានគំនិត​យ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹង​មិនធ្វើចីវរ​នេះទេ អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កឋិន​របស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះចង់បានចីវរ ដោយបំណង​ថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា ក៏ឮដំណឹងថា កឋិន​ក្នុង​អាវាស​​នោះ សង្ឃ​ព្រមគ្នាដកហើយ។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា កឋិនក្នុងអាវាសនោះ កាល​ណា​បើ​សង្ឃព្រមគ្នាដកហើយ អាត្មាអញ​នឹងចូលទៅកាន់ទីដែលអាត្មាអញ​ចង់បាន​ចីវរនេះ ក្នុងទីនេះ​ឯង។ ភិក្ខុនោះ ចូល​ទៅ​កាន់​ទី​ដែលខ្លួនចង់បាន​ចីវរ ក៏បាន (ចីវរ) ត្រូវតាមបំណង គឺ​មិនបាន​ខុសបំណង។ ភិក្ខុនោះមានគំនិត​យ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងធ្វើចីវរ​នេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏ធ្វើចីវរនោះ។ កាលភិក្ខុនោះកំពុងធ្វើ ចីវរក៏វិនាស​ទៅ។ កឋិន​របស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស​ ជាកំណត់។ ភិក្ខុបាន​ក្រាល​កឋិន​រួច​ហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះចង់បានចីវរ ដោយបំណង​ថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា ក៏បានឮដំណឹងថា កឋិនក្នុងអាវាស​នោះ សង្ឃ​ព្រមគ្នាដកហើយ។ ភិក្ខុនោះ មាន​គំនិត​យ៉ាងនេះថា កឋិនក្នុងអាវាសនោះ កាលណា​បើ​សង្ឃព្រមគ្នាដកហើយ អាត្មាអញ​នឹង​ចូល​ទៅ​កាន់ទីដែលអាត្មាអញ​ចង់បាន​ចីវរនេះ ក្នុងទីនេះ​ឯង អាត្មាអញ នឹង​មិនត្រឡប់​វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏ចូល​ទៅ​កាន់​ទី​ដែលខ្លួនចង់បាន​ចីវរនោះ។ ឯសេចក្តី​ចង់បាន​ចីវរនោះរបស់ភិក្ខុនោះ ក៏ដាច់ទៅ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់អស់សេចក្តីសង្ឃឹម។

[២៤] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ព្រោះចង់បានចីវរ ដោយបំណង​ថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា ក៏ចូលទៅកាន់ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរ​នោះ ក៏បាន (ចីវរ) ត្រូវតាមបំណង គឺ​មិនបាន​ខុសបំណង។ ភិក្ខុនោះ ក៏បាន​ធ្វើចីវរ​នោះ។​លុះភិក្ខុនោះ ធ្វើចីវររួចហើយ ក៏ឮដំណឹងថា កឋិន​ក្នុងអាវាស​នោះ សង្ឃព្រមគ្នាដកហើយ។ កឋិន​របស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ឮដំណឹង​ ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀស​ចេញ​ទៅ ព្រោះ​ចង់​បានចីវរ ដោយបំណង​ថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា ក៏មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងចូលទៅកាន់ទីដែលអាត្មាអញ​ចង់បាន​ចីវរ​នេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ចូលទៅកាន់ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរ​នោះ។ ឯសេចក្តី​ចង់បាន​ចីវររបស់ភិក្ខុនោះ ក៏ដាច់ទៅ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​អស់​សេចក្តីសង្ឃឹម។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀស​ចេញ​ទៅ ព្រោះ​ចង់​បានចីវរ ដោយ​បំណង​​ថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា ក៏ចូល​ទៅកាន់​ទីដែល​ខ្លួន​​ចង់បាន​ចីវរ​នោះ ក៏បាន (ចីវរ) ត្រូវតាមបំណង គឺមិនបានខុសបំណង។ ភិក្ខុនោះ ក៏បាន​ធ្វើ​ចីវរនោះ។ ភិក្ខុនោះធ្វើចីវររួចហើយ ក៏គិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ អាត្មាអញ នឹង​ត្រឡប់​វិញដែរ (តែមិនទាន់បានត្រឡប់នៅឡើយ) កឋិនក៏ដោះខាងក្រៅ (នោះ)ទៅ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់កន្លងខេត្តកឋិន ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀស​ចេញ​ទៅ ព្រោះ​ចង់​បានចីវរ ដោយ​បំណង​​ថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា ក៏ចូល​​ទៅកាន់​ទីដែល​ខ្លួន​​ចង់បាន​ចីវរ​នោះ ក៏បាន (ចីវរ) ត្រូវតាមបំណង គឺមិនបានខុសបំណង។ ភិក្ខុនោះ ក៏បាន​ធ្វើ​ចីវរនោះ។ ភិក្ខុនោះធ្វើចីវររួចហើយ គិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ អាត្មា​អញ នឹង​ត្រឡប់​វិញ ហើយក៏មកទាន់ពេលដោះកឋិនមែន។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ជាមួយនឹងភិក្ខុទាំងឡាយ។

[២៥] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ដោយមានកិច្ចឯណានីមួយ។ កាល​ភិក្ខុ​នោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា សេចក្តីចង់បានចីវរ ក៏កើតឡើង។ ភិក្ខុនោះ ចូលទៅកាន់​ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរ ក៏បាន (ចីវរ) ខុសបំណង គឺមិនបានតាម​បំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងធ្វើចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏ធ្វើ​ចីវរ​នោះឲ្យ​សម្រេច។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរ​សម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បាន​ក្រាល​កឋិន​រួច​ហើយ ចៀសចេញទៅ ដោយមានកិច្ចឯណានីមួយ។ ​ភិក្ខុ​នោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា សេចក្តីចង់បានចីវរ ក៏កើតឡើង។ ភិក្ខុនោះ ចូលទៅកាន់​ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរ ក៏បាន (ចីវរ) ខុស​បំណង គឺមិនបានតាម​បំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងមិន​ធ្វើចីវរ​នេះ​ទេ អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះ​ថា​ដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជា​កំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ដោយមានកិច្ចឯណានីមួយ។ ​ភិក្ខុ​នោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមាហើយ សេចក្តីចង់បានចីវរ ក៏កើតឡើង។ ភិក្ខុនោះ ចូលទៅកាន់​ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរ ក៏បាន (ចីវរ) ខុស​បំណង គឺមិនបានត្រូវតាម​បំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងធ្វើចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បាន​ធ្វើ​ចីវរ​នោះ។ កាលភិក្ខុនោះ កំពុងធ្វើ ចីវរនោះ ក៏វិនាសទៅ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​ចីវរ​វិនាស ជាកំណត់។ ភិក្ខុបាន​ក្រាល​កឋិន​រួច​ហើយ ចៀសចេញទៅ ដោយមាន​កិច្ច​ឯណា​នីមួយ។ ​ភិក្ខុ​នោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា សេចក្តីចង់បានចីវរ ក៏កើតឡើង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិត​យ៉ាងនេះ​ថា អាត្មាអញ នឹងចូលទៅកាន់​ទី ដែលអាត្មាអញ​ចង់បាន​ចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មា​អញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ចូលទៅកាន់ទី ​ដែលខ្លួនអញ​ចង់បាន​ចីវរនោះ។ ឯសេចក្តី​ចង់បាន​ចីវរ​នោះ របស់​ភិក្ខុ​នោះ ក៏ដាច់ទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់អស់សេចក្តី​សង្ឃឹម។

[២៦] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ដោយមានកិច្ចឯណានីមួយ ដោយ​បំណង​ថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កាល​ភិក្ខុ​នោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា សេចក្តី​ចង់​បាន​ចីវរ ក៏កើតឡើង។ ភិក្ខុនោះ ចូលទៅកាន់​ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរនោះ ក៏បាន (ចីវរ) ខុស​បំណង គឺ​មិនបានត្រូវតាម​បំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងធ្វើចីវរ​នេះ ក្នុង​ទីនេះ​ឯង។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរនោះឲ្យសម្រេច។ កឋិន​របស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​ចីវរ​សម្រេច​ ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ដោយមានកិច្ចឯណានីមួយ ដោយ​បំណង​ថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា សេចក្តី​ចង់បាន​ចីវរ ក៏កើតឡើង។ ភិក្ខុនោះ ចូលទៅកាន់ទី​ ដែលខ្លួន​​ចង់បាន​ចីវរនោះ ក៏បាន (ចីវរ)ខុស បំណង គឺ​មិនបានត្រូវតាមបំណង។ ភិក្ខុនោះមានគំនិត​យ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹង​មិនធ្វើចីវរ​នេះទេ។ កឋិន​របស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាល​កឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ដោយមានកិច្ចឯណានីមួយ ដោយ​បំណង​ថា អាត្មាអញ នឹង​មិន​ត្រឡប់វិញទេ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា សេចក្តី​ចង់បាន​ចីវរ ក៏កើតឡើង។ ភិក្ខុនោះ ចូលទៅកាន់ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរនោះ ក៏បាន (ចីវរ) ខុសបំណង គឺ​មិនបានត្រូវតាមបំណង។ ភិក្ខុនោះមានគំនិត​យ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងធ្វើចីវរ​នេះ ក្នុងទីនេះឯង។ ភិក្ខុនោះ ក៏បាន​ធ្វើ​ចីវរ​នោះ។ កាលភិក្ខុនោះកំពុងធ្វើ ចីវរក៏វិនាស​ទៅ។ កឋិន​របស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរ​វិនាស​ ជាកំណត់។ ភិក្ខុបាន​ក្រាល​កឋិន​រួច​ហើយ ចៀសចេញទៅ ដោយមានកិច្ចឯណានីមួយ ដោយ​បំណង​ថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា សេចក្តី​ចង់បាន​ចីវរ ក៏កើតឡើង។ ភិក្ខុនោះ មាន​គំនិត​យ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​នឹង​ចូល​ទៅ​កាន់ទី ​ដែល​អាត្មាអញ​​ចង់បាន​ចីវរនេះ ក្នុងទីនេះ​ឯង។ ភិក្ខុនោះ ចូល​ទៅ​កាន់​ទី ​ដែលខ្លួនចង់បាន​ចីវរនោះ។ ឯសេចក្តី​ចង់បាន​ចីវរ របស់ភិក្ខុនោះ ក៏ដាច់ទៅ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​អស់​សេចក្តី​សង្ឃឹម។

[២៧] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ដោយមានកិច្ចឯណានីមួយ ដោយ​មិនបានតាំងចិត្ត គឺភិក្ខុនោះ គ្មានគំនិត​ថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ ទាំងគំនិត​របស់ភិក្ខុ​នោះថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញ ក៏គ្មានដែរ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា សេចក្តី​ចង់បាន​ចីវរ ក៏កើតឡើង។ ភិក្ខុនោះ ចូលទៅកាន់ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរ​នោះ ក៏បាន (ចីវរ) ខុសបំណង គឺ​មិនបានត្រូវតាមបំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹង​ធ្វើចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរនោះ​ឲ្យសម្រេច។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរសម្រេច​ ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ដោយមានកិច្ចឯណានីមួយ ដោយ​មិនបានតាំងចិត្ត គឺភិក្ខុនោះ គ្មានគំនិត​ថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ ទាំងគំនិត​របស់ភិក្ខុ​នោះថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញ ក៏គ្មានដែរ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា សេចក្តី​ចង់បាន​ចីវរ ក៏កើតឡើង។ ភិក្ខុនោះ ចូលទៅ​កាន់ទី​ដែល​ខ្លួន​​ចង់បាន​ចីវរ​នោះ ក៏បាន (ចីវរ) ខុសបំណង គឺ​មិនបានត្រូវតាមបំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិត​យ៉ាង​នេះថា អាត្មាអញ នឹងមិនធ្វើចីវរនេះទេ អាត្មាអញ នឹង​មិនត្រឡប់វិញទេ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀស​ចេញ​ទៅ ដោយមានកិច្ចឯណានីមួយ ដោយ​មិនបានតាំងចិត្ត គឺភិក្ខុនោះ គ្មានគំនិត​ថា អាត្មាអញ នឹង​ត្រឡប់​វិញ ទាំងគំនិត​របស់ភិក្ខុ​នោះថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញ ក៏គ្មានដែរ។ ភិក្ខុនោះ ទៅ​ដល់​​ក្រៅសីមា សេចក្តី​ចង់បាន​ចីវរ ក៏កើតឡើង។ កាលភិក្ខុនោះ ចូលទៅកាន់ទីដែលខ្លួន​ចង់បាន​ចីវរ​នោះ ក៏បាន (ចីវរ) ខុសបំណង គឺ​មិនបានតាមបំណង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹង​ធ្វើចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏ធ្វើចីវរ​នោះ។ កាលភិក្ខុកំពុងធ្វើ ចីវរក៏វិនាសទៅ។​ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ​ជា​កំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ ចៀសចេញទៅ ដោយមានកិច្ចឯណានីមួយ ដោយ​មិន​បាន​តាំងចិត្ត គឺភិក្ខុនោះ គ្មានគំនិត​ថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ ទាំងគំនិត​របស់ភិក្ខុ​នោះថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញ ក៏គ្មានដែរ។ កាលភិក្ខុនោះ ទៅដល់​ក្រៅសីមា សេចក្តី​ចង់បាន​ចីវរ ក៏កើតឡើង។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងចូលទៅកាន់​ទីដែលអាត្មាអញ​ចង់បានចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ចូលទៅកាន់​ទីដែលខ្លួន​ចង់បានចីវរនោះ។ ឯសេចក្តី​ចង់បានចីវរ​របស់​ភិក្ខុនោះ ក៏ដាច់ទៅ។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់អស់សេចក្តីសង្ឃឹម។

[២៨] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ មានដំណើរទៅកាន់ទិស ក៏ចៀសចេញទៅ ឥតមានសេចក្តីខ្វល់ខ្វាយនឹងចំណែកនៃចីវរ (របស់ខ្លួន) ភិក្ខុទាំងឡាយ សួរភិក្ខុដែលទៅកាន់​ទិស​នោះថា ម្នាលលោកដ៏មានអាយុ លោកនៅចាំវស្សាក្នុងអាវាសណា ម្យ៉ាងទៀត ចំណែក​ចីវរ​របស់លោក (មាននៅ) ក្នុងអាវាសណា។ ភិក្ខុនោះ ពោលតបយ៉ាងនេះថា ខ្ញុំនៅចាំវស្សា​ក្នុង​អាវាស​ឯណោះ ឯចំណែកចីវរ​របស់ខ្ញុំ (ក៏មាននៅ) ក្នុងអាវាស​នោះដែរ។ ទើបភិក្ខុ​ទាំងនោះ ពោល​យ៉ាងនេះថា ម្នាលលោកដ៏មានអាយុ ចូរលោកទៅយកចីវរ​នោះមក យើងទាំង​ឡាយ នឹងធ្វើចីវរឲ្យលោកក្នុងទីនេះ។ លុះភិក្ខុនោះទៅកាន់អាវាសនោះហើយ ក៏សួរភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា នែលោកដ៏មានអាយុទាំងឡាយ ចំណែកចីវរ​របស់ខ្ញុំ​ ទុកក្នុងទីណា។ ភិក្ខុទាំងនោះ ពោលតប​យ៉ាង​នេះថា ម្នាលលោកដ៏មានអាយុ ចីវរនេះ ជាចំណែករបស់​លោកហើយ តើលោក​នឹង​ទៅ​ក្នុងទីណា។ ភិក្ខុនោះឆ្លើយយ៉ាងនេះថា ខ្ញុំនឹងទៅកាន់​អាវាសឯណោះ ដ្បិតពួកភិក្ខុក្នុង​អាវាស​នោះ បំរុងនឹងធ្វើចីវរ​ឲ្យខ្ញុំ។ ភិក្ខុទាំងនោះ និយាយយ៉ាងនេះថា ណ្ហើយលោកដ៏មានអាយុ លោក​កុំទៅឡើយ យើងទាំងឡាយនឹងធ្វើចីវរ​ឲ្យលោក​ក្នុងទីនេះ។ ឯភិក្ខុនោះមានគំនិតយ៉ាងនេះ​ថា អាត្មា​អញ នឹងធ្វើចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បាន​ធ្វើ​ចីវរ​នោះ​ឲ្យសម្រេច។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរ​សម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាល​កឋិនរួចហើយ មានដំណើរទៅកាន់ទិស ក៏ចៀសចេញទៅ។បេ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់សេចក្តី​សន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាល​កឋិនរួចហើយ មាន​ដំណើរ​ទៅ​កាន់ទិស ក៏ចៀសចេញទៅ។បេ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជា​កំណត់។

[២៩] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ មានដំណើរទៅកាន់ទិស ក៏ចៀសចេញទៅ គ្មានសេចក្តីខ្វល់ខ្វាយនឹងចំណែកចីវរ (របស់ខ្លួន)។ ភិក្ខុទាំងឡាយ សួរភិក្ខុដែលទៅកាន់​ទិស​នោះថា ម្នាលលោកដ៏មានអាយុ លោកនៅចាំវស្សាក្នុងអាវាសណា មួយទៀត ចំណែក​ចីវរ​របស់លោក (មាននៅ) ក្នុងអាវាសណា។ ភិក្ខុនោះ ឆ្លើយតបយ៉ាងនេះថា ខ្ញុំនៅចាំវស្សា​ក្នុង​អាវាស​ឯណោះ ឯចំណែកចីវរ​របស់ខ្ញុំ (មាននៅ) ក្នុងអាវាស​នោះដែរ។ ភិក្ខុ​ទាំងនោះ និយាយថា ម្នាល​លោក​ដ៏មានអាយុ ចូរលោកទៅយកចីវរ​នោះមក យើងទាំង​ឡាយ នឹងធ្វើចីវរឲ្យលោកក្នុងទីនេះ។ លុះភិក្ខុនោះទៅកាន់អាវាសនោះហើយ ក៏សួរភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា នែលោកដ៏មានអាយុទាំងឡាយ ចំណែកចីវរ​របស់ខ្ញុំ​ (ទុក)ក្នុងទីណា។ ភិក្ខុទាំងនោះ ឆ្លើយតប​យ៉ាង​នេះថា ម្នាល​លោក​ដ៏មាន​អាយុ ចីវរនេះ ជាចំណែករបស់​លោក។ ភិក្ខុនោះ ក៏នាំយកចីវរ​នោះ ហើយដើរទៅកាន់​អាវាសនោះ។ ដល់ពាក់កណ្តាលផ្លូវ ភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏សួរភិក្ខុនោះថា ម្នាលលោកដ៏មានអាយុ លោកទៅឯណា។ ភិក្ខុនោះប្រាប់យ៉ាងនេះថា ខ្ញុំនឹងទៅអាវាស​ឯណោះ (ដ្បិត) ពួកភិក្ខុក្នុង​អាវាស​នោះ បំរុង​នឹងធ្វើ​ចីវរឲ្យខ្ញុំ។ ភិក្ខុទាំងនោះ និយាយយ៉ាងនេះថា ណ្ហើយលោកដ៏មានអាយុ លោក​កុំ​ទៅ​ឡើយ យើងទាំងឡាយ នឹងធ្វើចីវរ​ឲ្យលោក​ ក្នុងទីនេះ។ ភិក្ខុនោះមានគំនិតយ៉ាងនេះ​ថា អាត្មា​អញ នឹងធ្វើចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់មកវិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បាន​ធ្វើ​ចីវរ​នោះ​ឲ្យសម្រេច។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរ​សម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បាន​ក្រាល​​កឋិនរួចហើយ មានដំណើរទៅកាន់ទិស ក៏ចៀសចេញទៅ គ្មាន​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​នឹង​ចំណែក​ចីវរ (របស់ខ្លួនទេ)។ ភិក្ខុទាំងឡាយ សួរភិក្ខុដែលទៅកាន់​ទិស​នោះថា ម្នាល​លោក​ដ៏មាន​អាយុ លោកនៅចាំវស្សាក្នុងអាវាសណា មួយទៀត ចំណែក​ចីវរ​របស់លោក (មាននៅ) ក្នុង​អាវាស​ណា។ ភិក្ខុនោះ ឆ្លើយតបយ៉ាងនេះថា ខ្ញុំនៅចាំវស្សា​ក្នុង​អាវាស​ឯណោះ ឯចំណែកចីវរ​របស់ខ្ញុំ (មាននៅ) ក្នុងអាវាស​នោះដែរ។ ភិក្ខុ​ទាំងនោះ និយាយយ៉ាងនេះថា ម្នាល​លោក​ដ៏មានអាយុ លោក​ចូរទៅយកចីវរ​នោះមក យើងទាំង​ឡាយ នឹងធ្វើចីវរឲ្យលោកក្នុងទីនេះ។ លុះ​ភិក្ខុនោះ​ទៅ​កាន់​អាវាសនោះហើយ ក៏សួរភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា នែលោកដ៏មានអាយុទាំងឡាយ ចំណែកចីវរ​របស់​ខ្ញុំ​ (ទុក)ក្នុងឯទីណា។ ភិក្ខុទាំងនោះ និយាយ​យ៉ាង​នេះថា ម្នាល​លោក​ដ៏មាន​អាយុ ចីវរនេះ ជា​ចំណែក​របស់​លោក។ ភិក្ខុនោះ ក៏នាំយកចីវរ​នោះ ហើយដើរទៅកាន់​អាវាសនោះ។ ដល់​ពាក់​កណ្តាល​ផ្លូវ ភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏សួរភិក្ខុនោះថា ម្នាលលោកដ៏មានអាយុ លោកទៅឯណា។ ភិក្ខុនោះឆ្លើយប្រាប់យ៉ាងនេះថា ខ្ញុំទៅកាន់អាវាស​ឯណោះ (ដ្បិត) ពួកភិក្ខុក្នុង​អាវាស​នោះ បំរុង​នឹងធ្វើ​ចីវរឲ្យខ្ញុំ។ ភិក្ខុទាំងនោះ និយាយយ៉ាងនេះថា ណ្ហើយលោកដ៏មានអាយុ លោក​កុំ​ទៅ​ឡើយ យើងទាំងឡាយ នឹងធ្វើចីវរ​ឲ្យលោក​ ក្នុងទីនេះ។ ភិក្ខុនោះមានគំនិតយ៉ាងនេះ​ថា អាត្មា​អញ នឹងមិនធ្វើចីវរនេះទេ អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បាន​ក្រាល​​កឋិនរួចហើយ មានដំណើរទៅកាន់ទិស ក៏​ចៀស​ចេញទៅ គ្មានសេចក្តីខ្វល់ខ្វាយនឹងចំណែកចីវរ (របស់ខ្លួន)។ ភិក្ខុទាំងឡាយ សួរ​ភិក្ខុ​ដែល​ទៅ​កាន់​ទិស​នោះថា ម្នាលលោកដ៏មានអាយុ លោកនៅចាំវស្សាក្នុងអាវាសណា មួយទៀត ចំណែក​​ចីវរ​របស់លោក (មាននៅ) ក្នុងអាវាសណា។ ភិក្ខុនោះ ប្រាប់យ៉ាងនេះថា ខ្ញុំនៅចាំវស្សា​ក្នុង​អាវាស​ឯណោះ ឯចំណែកចីវរ​របស់ខ្ញុំ (មាននៅ) ក្នុងអាវាស​នោះដែរ។ ភិក្ខុ​ទាំងនោះ និយាយយ៉ាងនេះថា ម្នាល​លោក​ដ៏មានអាយុ ចូរលោកទៅយកចីវរ​នោះមក យើងទាំង​ឡាយ នឹងធ្វើចីវរឲ្យលោកក្នុងទីនេះ។ លុះភិក្ខុនោះទៅកាន់អាវាសនោះហើយ ក៏សួរភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា នែលោកដ៏មានអាយុទាំងឡាយ ចំណែកចីវរ​របស់ខ្ញុំ​ (ទុក)ក្នុងទីណា។ ភិក្ខុទាំងនោះ និយាយ​យ៉ាង​នេះថា ម្នាល​លោក​ដ៏មាន​អាយុ ចីវរនេះ ជាចំណែករបស់​លោក។ ភិក្ខុនោះ ក៏នាំយកចីវរ​នោះ ហើយទៅកាន់​អាវាសនោះ។ ដល់ពាក់កណ្តាលផ្លូវ ភិក្ខុទាំងឡាយ សួរភិក្ខុនោះថា ម្នាល​លោក​ដ៏មានអាយុ លោកទៅឯណា។ ភិក្ខុនោះតបយ៉ាងនេះថា ខ្ញុំនឹងទៅកាន់អាវាស​ឯណោះ (ដ្បិត) ភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុង​អាវាស​នោះ បំរុង​នឹងធ្វើ​ចីវរឲ្យខ្ញុំ។ ភិក្ខុទាំងនោះ និយាយយ៉ាងនេះថា ណ្ហើយលោកដ៏មានអាយុ លោក​កុំ​ទៅ​ឡើយ យើងទាំងឡាយ នឹងធ្វើចីវរ​ឲ្យលោក​ ក្នុងទីនេះ។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះ​ថា អាត្មា​អញ នឹងធ្វើចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏​ធ្វើ​ចីវរ​នោះ។ កាលភិក្ខុនោះ​កំពុងធ្វើ ចីវរនោះក៏វិនាសទៅ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជាកំណត់។

[៣០] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចហើយ មានដំណើរទៅកាន់ទិស ក៏ចៀសចេញទៅ គ្មាន​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយនឹងចំណែកចីវរ (របស់ខ្លួន)។ ភិក្ខុទាំងឡាយ សួរភិក្ខុដែលទៅកាន់​ទិស​នោះថា ម្នាលលោកដ៏មានអាយុ លោកនៅចាំវស្សាក្នុងអាវាសណា មួយទៀត ចំណែក​ចីវរ​របស់លោក (មាននៅ) ក្នុងអាវាសណា។ ភិក្ខុនោះ ប្រាប់យ៉ាងនេះថា ខ្ញុំនៅចាំវស្សា​ក្នុង​អាវាស​ឯណោះ ឯ​ចំណែក​ចីវរ​របស់ខ្ញុំ (មាននៅ) ក្នុងអាវាស​នោះដែរ។ ភិក្ខុ​ទាំងនោះ និយាយយ៉ាងនេះថា ម្នាល​លោក​​ដ៏មានអាយុ ចូរលោកទៅយកចីវរ​នោះមក យើងទាំង​ឡាយ នឹងធ្វើចីវរឲ្យលោកក្នុងទីនេះ។ លុះភិក្ខុនោះទៅកាន់អាវាសនោះហើយ ក៏សួរភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា នែលោកដ៏មានអាយុទាំងឡាយ ចំណែកចីវរ​របស់ខ្ញុំ​ (ទុក)ក្នុងទីណា។ ភិក្ខុទាំងនោះ និយាយ​យ៉ាង​នេះថា ម្នាល​លោក​ដ៏មាន​អាយុ ចីវរនេះ ជាចំណែករបស់​លោក។ ភិក្ខុនោះ ក៏នាំយកចីវរ​នោះ ហើយទៅកាន់​អាវាសនោះ។ លុះភិក្ខុ​នោះទៅដល់អាវាស​នោះហើយ មានគំនិតយ៉ាងនេះ​ថា អាត្មា​អញ នឹងធ្វើចីវរនេះ ក្នុង​ទី​នេះ​ឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បាន​ធ្វើ​ចីវរ​នោះ​ឲ្យសម្រេច។ កឋិន​របស់​ភិក្ខុ​នោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរ​សម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បាន​ក្រាល​​កឋិនរួចហើយ មាន​ដំណើរ​ទៅ​កាន់ទិស ក៏ចៀសចេញទៅ។បេ។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះ​ថា អាត្មា​អញ នឹងមិនធ្វើចីវរនេះទេ អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុ​បាន​ក្រាល​​កឋិនរួចហើយ មានដំណើរទៅកាន់ទិស ក៏​ចៀស​​ចេញទៅ។បេ។ ភិក្ខុនោះ មានគំនិតយ៉ាងនេះ​ថា អាត្មា​អញ នឹងធ្វើចីវរនេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បាន​ធ្វើ​ចីវរ​នោះ។ កាលភិក្ខុនោះ​កំពុងធ្វើ ចីវរ​នោះ​ក៏​វិនាស​ទៅ។ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជាកំណត់។

[៣១] ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចនៅជាសុខសប្បាយ ហើយនាំយកចីវរ​ចៀសចេញទៅ ដោយគិតថា អាត្មាអញ នឹងទៅកាន់អាវាសឯណោះ បើក្នុងអាវាស​នោះ មានសេចក្តី​សប្បាយ​ដល់​អាត្មាអញ ៗនឹងនៅ​ បើគ្មានសេចក្តីសប្បាយ​ដល់អាត្មាអញទេ អាត្មាអញ​នឹងទៅ​កាន់​អាវាស​ឯណោះ (ទៀត) បើក្នុងអាវាស​នោះ មានសេចក្តី​សប្បាយ​ដល់​អាត្មាអញ ៗនឹងនៅ​ បើគ្មាន​សេចក្តី​សប្បាយ​​ដល់អាត្មាអញទេ អាត្មាអញ​ នឹងទៅកាន់អាវាសឯណោះ (ទៀត) បើក្នុងអាវាស​នោះ មាន​សេចក្តី​សប្បាយ​ដល់​អាត្មាអញ ៗនឹងនៅ​ បើគ្មានសេចក្តីសប្បាយ​ដល់អាត្មាអញទេ អាត្មា​អញ​ ​នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងធ្វើ​ចីវរ​នេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់​វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះឲ្យសម្រេច។ កឋិនរបស់​ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរសម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុបាន​ក្រាល​កឋិន​រួច​នៅ​ជា​សុខ​សប្បាយ ហើយនាំយកចីវរ​ចៀសចេញទៅ ដោយគិតថា អាត្មាអញ នឹង​ទៅកាន់​អាវាស​ឯណោះ បើក្នុងអាវាស​នោះ មានសេចក្តី​សប្បាយ​ដល់​អាត្មាអញ ៗនឹងនៅ​ បើគ្មាន​សេចក្តី​សប្បាយ​​ដល់អាត្មាអញទេ អាត្មាអញ​នឹងទៅ​កាន់​អាវាស​ឯណោះ (ទៀត) បើក្នុងអាវាស​នោះ មានសេចក្តី​សប្បាយ​ដល់​អាត្មាអញ ៗនឹងនៅ​ បើឥតមាន​សេចក្តី​សប្បាយ​​ ដល់អាត្មាអញទេ អាត្មាអញ​ នឹងទៅកាន់អាវាសឯណោះ (ទៀត) បើក្នុងអាវាស​នោះ មាន​សេចក្តី​សប្បាយ ​ដល់​អាត្មាអញ ៗនឹងនៅ​ បើឥតសេចក្តីសប្បាយ​ដល់អាត្មាអញទេ អាត្មា​អញ​ ​នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុ​នោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ នឹងមិនធ្វើ​ចីវរ​នេះទេ អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់​វិញទេ។ កឋិនរបស់​ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចនៅជាសុខសប្បាយ ហើយនាំយកចីវរ ដែលមិនទាន់​ធ្វើ ​ចៀសចេញទៅ ដោយគិតថា អាត្មាអញ នឹងទៅកាន់អាវាសឯណោះ បើក្នុងអាវាស​នោះ មានសេចក្តី​សប្បាយ​ដល់​អាត្មាអញ ៗនឹងនៅ​ បើឥតមានសេចក្តីសប្បាយ​ដល់អាត្មាអញទេ អាត្មាអញ​នឹងទៅ​កាន់​អាវាស​ឯណោះ (ទៀត) បើក្នុងអាវាស​នោះ មានសេចក្តី​សប្បាយ​ដល់​អាត្មាអញ ៗនឹងនៅ​ បើឥត​មាន​សេចក្តី​សប្បាយ​​ដល់អាត្មាអញទេ អាត្មាអញ​ នឹងទៅកាន់អាវាសឯណោះ (ទៀត) បើ​ក្នុង​អាវាស​​នោះ មាន​សេចក្តី​សប្បាយ​ដល់​អាត្មាអញ ៗនឹងនៅ​ បើឥតមានសេចក្តីសប្បាយ​ ដល់​អាត្មា​អញ​ទេ អាត្មា​អញ​ ​នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មានគំនិតយ៉ាងនេះថា អាត្មា​អញ នឹងធ្វើ​ចីវរ​នេះ ក្នុងទីនេះឯង អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់​វិញទេ។ ភិក្ខុនោះ ក៏បានធ្វើចីវរ​នោះ​ឲ្យ​សម្រេច។ កាលភិក្ខុកំពុងធ្វើ ចីវរនោះ ក៏វិនាសទៅ។ កឋិនរបស់​ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចនៅជាសុខសប្បាយ ហើយនាំយកចីវរ ដែលមិនទាន់​ធ្វើ ​ចៀសចេញទៅ ដោយគិតថា អាត្មាអញ នឹងទៅកាន់អាវាសឯណោះ បើ​ក្នុង​អាវាស​នោះ មានសេចក្តី​សប្បាយ​ដល់​អាត្មាអញ ៗនឹងនៅ​ បើឥតមានសេចក្តីសប្បាយ​ដល់​អាត្មា​អញ​ទេ អាត្មាអញ​នឹងទៅ​កាន់​អាវាស​ឯណោះ (ទៀត) បើក្នុងអាវាស​នោះ មានសេចក្តី​សប្បាយ​ដល់​អាត្មាអញ ៗនឹងនៅ​ បើឥត​មាន​សេចក្តី​សប្បាយ​​ដល់អាត្មាអញទេ អាត្មាអញ​ នឹងទៅ​កាន់​អាវាស​ឯណោះ (ទៀត) បើ​ក្នុង​អាវាស​​នោះ មាន​សេចក្តី​សប្បាយ​ដល់​អាត្មាអញ ៗនឹងនៅ​ បើ​ឥត​មាន​សេចក្តីសប្បាយ​ ដល់​អាត្មា​អញ​ទេ អាត្មា​អញ​ ​នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏ធ្វើ​ចីវរនោះ។ ភិក្ខុនោះ ធ្វើចីវររួចហើយ គិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់​វិញ អាត្មាអញ​ នឹងត្រឡប់​វិញដែរ (តែមិនទាន់មកនៅឡើយ) កឋិន ក៏ដោះខាងក្រៅ (នោះ) ទៅ។ កឋិនរបស់​ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះ​ថាដោះ ត្រង់កន្លងខេត្តកឋិន ជាកំណត់។ ភិក្ខុបានក្រាលកឋិនរួចនៅជាសុខសប្បាយ ហើយនាំយកចីវរ ដែលមិនទាន់​ធ្វើហើយ ​ចៀសចេញទៅ ដោយគិតថា អាត្មាអញ នឹង​ទៅកាន់​អាវាស​ឯណោះ បើ​ក្នុង​អាវាស​នោះ មានសេចក្តី​សប្បាយ​ដល់​អាត្មាអញ ៗនឹងនៅ​ បើឥតមាន​សេចក្តី​សប្បាយ​ដល់​អាត្មា​អញ​ទេ អាត្មាអញ​នឹងទៅ​កាន់​អាវាស​ឯណោះ (ទៀត) បើក្នុងអាវាស​នោះ មានសេចក្តី​សប្បាយ​ដល់​អាត្មាអញ ៗនឹងនៅ​ បើឥត​មាន​សេចក្តី​សប្បាយ​​ដល់អាត្មាអញទេ អាត្មាអញ​ នឹងទៅ​កាន់​អាវាស​ឯណោះ (ទៀត) បើ​ក្នុង​អាវាស​​នោះ មាន​សេចក្តី​សប្បាយ​ដល់​អាត្មាអញ ៗនឹងនៅ​ បើ​ឥត​មាន​សេចក្តីសប្បាយ​ ដល់​អាត្មា​អញ​ទេ អាត្មា​អញ​ ​នឹងត្រឡប់វិញ។ ភិក្ខុនោះ ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏បានធ្វើ​ចីវរនោះឲ្យសម្រេច។ ភិក្ខុនោះ ធ្វើចីវររួចហើយ គិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់​វិញ អាត្មាអញ​ នឹងត្រឡប់​វិញ ហើយក៏មកទាន់ពេលដោះកឋិននោះមែន។ កឋិន​របស់​​ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះ​ថាដោះ ជាមួយនឹងភិក្ខុទាំងឡាយ។

[៣២] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បលិពោធ (កង្វល់) របស់កឋិននេះ មាន២យ៉ាង អបលិពោធ (គ្មានកង្វល់) របស់កឋិននេះ មាន២យ៉ាង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បលិពោធរបស់កឋិនទាំង​២យ៉ាង (នោះ) ដូចម្តេច។ (ឯបលិពោធរបស់កឋិនទាំង២យ៉ាងនោះ) គឺ អាវាសបលិពោធ (កង្វល់​ក្នុងអាវាស)១ ចីវរបលិពោធ (កង្វល់ក្នុងចីវរ)១។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ឯអាវាសបលិពោធ (នោះ) ដូចម្តេច។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុក្នុងសាសនានេះ នៅក្នុងអាវាសនោះក្តី មានសេចក្តី​អាល័យ​ចំពោះ​អាវាស​នោះ ហើយចៀសចេញទៅ ដោយបំណងថា អាត្មាអញ​ នឹងត្រឡប់វិញក្តី។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ យ៉ាងនេះឯង ហៅថា អាវាសបលិពោធ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ឯចីវរ​បលិពោធ (នោះ) តើដូចម្តេច។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ចីវរដែលភិក្ខុក្នុងសាសនានេះ មិនទាន់​បានធ្វើឬ ឬថាបានធ្វើហើយ តែមិនទាន់ស្រេច ទាំងសេចក្តីប្រាថ្នាចីវរ ក៏មិនទាន់​ដាច់នៅឡើយ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ យ៉ាងនេះហើយ ដែលហៅថា ចីវរបលិពោធ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បលិពោធ​របស់កឋិន មាន២យ៉ាងដូច្នេះឯង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ចំណែក​អបលិពោធ របស់​កឋិន មាន២យ៉ាង (នោះ) ដូចម្តេចខ្លះ។ (ឯអបលិពោធទាំង២យ៉ាងនោះ) គឺ អាវាសាបលិពោធ (គ្មាន​កង្វល់​ក្នុងអាវាស)១ ចីវរាបលិពោធ (គ្មានកង្វល់ក្នុងចីវរ)១។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អាវាសាបលិពោធ (នោះ) តើដូចម្តេច។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុក្នុងសាសនានេះ ដើរចៀសចេញ ទៅចាកអាវាសនោះ ដោយលះបង់​ចោលស្រឡះ ដាច់អាល័យថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញ​ទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ យ៉ាងនេះឯង ហៅថា អាវាសាបលិពោធ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ឯចីវរា​បលិពោធ (នោះ) តើដូចម្តេច។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ចីវរដែលភិក្ខុក្នុងសាសនានេះ បានធ្វើហើយ​ក្តី បាត់ទៅក្តី វិនាសទៅក្តី ភ្លើងឆេះទៅក្តី សេចក្តីប្រាថ្នាចីវរដាច់ទៅក្តី។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ យ៉ាងនេះឯង ហៅថា ចីវរាបលិពោធ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អបលិពោធ របស់កឋិន​ មាន២យ៉ាង​ដូច្នេះឯង។

[៣៣] រឿងបាថេយ្យកភិក្ខុ៣០រូប មានសេចក្តីអផ្សុក នៅក្នុងស្រុកសាកេត លុះនៅចាំ​វស្សារួចហើយ ក៏មានចីវរទទឹកជោក មកគាល់ព្រះជិនស្រី នេះជារឿង (ខាងដើម) នៃកឋិន១ រឿង​អានិសង្សទាំង៥ សម្រេចដល់ភិក្ខុដែលបានក្រាលកឋិនហើយ គឺ ភិក្ខុចេញទៅណា មិនបាច់​លាភិក្ខុផងគ្នា ត្រាច់ទៅណា មិនបាច់​យកត្រៃចីវរ​គ្រប់ប្រដាប់បាន ឆាន់គណភោជន​បាន ទុកដាក់​អតិរេកចីវរបាន​តាមត្រូវការ និងចីវរដែលកើតឡើងដល់សង្ឃ គួរបានដល់ពួកភិក្ខុដែលបាន​ក្រាល​កឋិនហើយ១។ រឿងសូត្រញត្តិ១ រឿងក្រាលកឋិនឡើងបែបយ៉ាងនេះ និងក្រាលកឋិនមិន​ឡើងបែបយ៉ាងនេះ (ឯការក្រាលកឋិន​មិនឡើងនោះ) គឺ (ក្រាលដោយសំពត់គ្រាន់តែ) គូស​ក្រិត​ចំណាំ១ គ្រាន់តែបោកគក់លាង១ គ្រាន់តែចាត់ចែង​លៃលក១ គ្រាន់តែកាត់១ គ្រាន់តែដានភ្ជាប់​គ្នា១ គ្រាន់តែដេរ១ គ្រាន់តែភ្ជាប់កណ្ឌុំ១ គ្រាន់តែថែមសំពត់ឲ្យមាំ១ គ្រាន់តែប្រក់អនុវាត (ខាង​ខ្នង)១ គ្រាន់តែប្រក់​អនុវាត (ខាងពោះ)១ គ្រាន់តែដេរគួបគ្នាជាពីរ១ គ្រាន់តែជ្រលក់ឲ្យមានពណ៌​ដូចភ្លុកដំរី ឬដូចស្លឹកឈើទុំ១ សំពត់​ដែលបានមក ព្រោះធ្វើនិមិត្រ១ សំពត់ដែលបានមក ព្រោះ​និយាយបញ្ចុះបញ្ចូលគេ១ សំពត់ដែលខ្ចីគេ១ សំពត់ដែលមិនបានធ្វើឲ្យសម្រេច​ថ្ងៃនោះ១ សំពត់ដែល​ធ្វើឲ្យកន្លងរាត្រី គឺឲ្យអរុណរះឡើងទាន់១ សំពត់ដែលមិនបាន​ធ្វើពិន្ទុកប្ប១ វៀរចាក​ចីវរទាំងបី១ វៀរចាកចីវរមានមណ្ឌល​គ្រប់គ្រាន់ ដែលកាត់ដាច់​ជាបញ្ចខ័ណ្ឌក្តី លើសពី​បញ្ចខ័ណ្ឌ​ក្តី១ មិនឲ្យបុគ្គលក្រាល (ទៅឲ្យសង្ឃ ឬគណៈក្រាលវិញ)១ ការក្រាលមិនត្រឹមត្រូវ ឬភិក្ខុនៅ​ក្រៅ​សីមាអនុមោទនា១ កឋិនដែលក្រាលមិនឡើង ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ ទ្រង់សំដែងហើយ យ៉ាងនេះឯង (ឯការក្រាលកឋិនឡើងនោះគឺ) ក្រាលដោយសំពត់ថ្មី១ សំពត់ជំនំ១ សំពត់ចាស់១ សំពត់បង្សុកូល១ សំពត់ធ្លាក់ចុះទៀបរានផ្សារ១ សំពត់ដែល​បានមកដោយមិនបាន​ធ្វើនិមិត្ត១ សំពត់ដែលបានមកដោយមិនបាន​និយាយ​បញ្ចុះបញ្ចូល១ សំពត់ដែលមិនខ្ចីគេ១ សំពត់ដែល​បានធ្វើសម្រេចក្នុងថ្ងៃនោះ១ សំពត់ដែលមិនធ្វើ​ឲ្យកន្លងរាត្រី គឺមិនឲ្យអរុណរះឡើង​ទាន់១ សំពត់ដែលបានធ្វើពិន្ទុកប្ប១ ក្រាលដោយចីវរទាំង៣ (ចីវរណាមួយក៏បាន)១ សំពត់ដែល​ធ្វើ​ឲ្យមាន​មណ្ឌលគ្រប់គ្រាន់ កាត់ដាច់ត្រឹមត្រូវជាបញ្ចខ័ណ្ឌក្តី លើសពីបញ្ចខ័ណ្ឌក្តី១ ឲ្យបុគ្គលក្រាល១ ការក្រាលដោយត្រឹមត្រូវ ឬភិក្ខុក្នុងសីមាអនុមោទនា១ ការក្រាលឡើង​ជាកឋិន ដោយអាការយ៉ាងនេះឯង មាតិកានាំឲ្យកឋិនដោះ មាន៨យ៉ាង គឺ មានការ​ចៀស​ចេញ​ទៅ ជាកំណត់១ មានការធ្វើចីវរសម្រេច ជាកំណត់១ មានសេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់១ មានចីវរ​វិនាស ជាកំណត់១ មានការឮដំណឹង ជាកំណត់១ អស់សេចក្តីសង្ឃឹម១ មានការកន្លង​ខេត្តកឋិន ជាកំណត់១ សង្ឃព្រមព្រៀងគ្នាដោះកឋិនមួយទៀត ជាគំរប់ប្រាំបី១ (អធិប្បាយថា) ភិក្ខុនាំយក​ចីវរ ដែលធ្វើហើយ ចៀសចេញទៅ ដោយបំណងថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ កឋិននោះ របស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចៀសចេញទៅ ជាកំណត់ ភិក្ខុនាំយកចីវរ ចៀសចេញទៅ លុះ​ទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មានគំនិតថា អាត្មាអញ នឹងធ្វើចីវរក្នុងទីនេះ អាត្មាអញ នឹង​មិនត្រឡប់​វិញទេ កឋិន (របស់ភិក្ខុនោះ) ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរសម្រេច ជាកំណត់។ ភិក្ខុនាំយកចីវរ ចៀសចេញទៅ លុះទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មានគំនិតថា អាត្មាអញ នឹងមិនធ្វើ (ចីវរនេះ) អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ កឋិនរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់សេចក្តី​សន្និដ្ឋាន ជាកំណត់ ភិក្ខុ​នាំ​យក​ចីវរ ចៀសចេញទៅ លុះទៅដល់ក្រៅសីមា ក៏មានគំនិតថា អាត្មាអញ នឹងធ្វើចីវរក្នុងទីនេះ អាត្មាអញ​នឹងមិនត្រឡប់វិញទេ កាលភិក្ខុនោះកំពុងធ្វើ ចីវរក៏វិនាសទៅ កឋិននោះ របស់​ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់ចីវរវិនាស ជាកំណត់ ភិក្ខុនាំយកចីវរ ចៀសចេញទៅ ដោយបំណងថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ ក៏ធ្វើចីវរ (នោះ) ខាងក្រៅសីមា លុះធ្វើចីវរស្រេច ស្រាប់តែឮដំណឹងថា កឋិនក្នុងអាវាសនោះ សង្ឃព្រមគ្នាដកហើយ កឋិននោះរបស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់​ឮដំណឹង ជាកំណត់ ភិក្ខុនាំយកចីវរ ចៀសចេញទៅ ដោយបំណងថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ ក៏ធ្វើចីវរ (នោះ) ខាងក្រៅសីមា លុះធ្វើចីវរហើយ ក៏បង្អង់ឲ្យការដោះកឋិន (នោះ) កន្លងហួស​ទៅ​ខាងក្រៅសីមា កឋិន​របស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ត្រង់កន្លងខេត្តកឋិន ជាកំណត់ ភិក្ខុនាំយកចីវរ ចៀសចេញទៅ ដោយបំណងថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ ក៏ធ្វើចីវរ (នោះ) ខាងក្រៅសីមា លុះ​ធ្វើ​ចីវរស្រេចហើយ ក៏មានគំនិតថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ ហើយក៏បាន​មកទាន់​ពេល​ដោះកឋិនមែន កឋិន​របស់ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថាដោះ ជាមួយនឹងភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងរឿងអាទាយ និង​សមាទាយ (ទាំង២នេះ) មានប្រការប្រាំពីរៗ ដំណើរក្នុងរឿង ដែលភិក្ខុធ្វើចីវរ​មិនទាន់ស្រេច ៦ប្រការ គ្មានការដោះកឋិន ត្រង់ចៀសចេញទៅ​ ជាកំណត់ទេ ការដោះកឋិន ត្រង់ធ្វើ​ចីវរ​សម្រេច១ ត្រង់សេចក្តី​សន្និដ្ឋាន ជាកំណត់១ ត្រង់ចីវរវិនាស ជាកំណត់១ ទាំង៣នេះ កើតដោយ​ភិក្ខុនាំយក (ចីវរចៀសចេញទៅ) ខាងក្រៅសីមា ហើយមានគំនិតថា អាត្មាអញ នឹងធ្វើ (ចីវរ) ក្នុងទីនេះ និដ្ឋានន្តិកាក្តី សន្និដ្ឋានន្តិកាក្តី នាសនន្តិកាក្តី ទាំង៣នេះថា ភិក្ខុនាំយក (ចីវរចៀសចេញ​ទៅ) ដោយបំណងថា អាត្មាអញ នឹងមិនត្រឡប់វិញ អាត្មាអញ នឹងទៅធ្វើ​ខាងក្រៅសីមា រឿងន័យវិធីទាំង៣ ដែលមានតទៅខាងក្រោយថា (ភិក្ខុនាំយកចីវរចៀសចេញទៅ) ដោយមិន​បាន​តាំងចិត្ត គឺភិក្ខុគ្មានគំនិតថា (អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ ឬមិនត្រឡប់វិញទេ) ការដោះ​កឋិនត្រង់ធ្វើចីវរសម្រេច ជាកំណត់១ ត្រង់សេចក្តីសន្និដ្ឋាន ជាកំណត់១ ត្រង់ចីវរវិនាស ជា​កំណត់១ ត្រង់ឮដំណឹង ជាកំណត់១ ត្រង់កន្លងខេត្តកឋិន ជាកំណត់១ ដោះជាមួយ​នឹងភិក្ខុ​ទាំងឡាយ១ (ទាំង៦នេះ) ថា ភិក្ខុកាន់យក (ចីវរ) ចៀសចេញ​ទៅ ដោយបំណងថា អាត្មាអញ នឹងត្រឡប់វិញ អាត្មាអញ នឹងទៅធ្វើ​ខាងក្រៅសីមា (លុះកំពុងធ្វើ) ក៏គិតថា អាត្មាអញ នឹងមិន​ត្រឡប់វិញ ហើយក៏ធ្វើចីវរឲ្យសម្រេច យ៉ាងនេះ ជាគតិមាន១៥ប្រការ រឿងភិក្ខុ​ប្រមូល​យកចីវរ ដែលធ្វើមិនទាន់ស្រេច និងប្រមូលយក​ចីវរ ដែលធ្វើ​ស្រេចដូចគ្នា វារៈ​ទាំង៤នេះ រួម​ទាំងអស់​ត្រូវជា ១៥ប្រការ រឿងទាំង៣នោះ គឺបាន​ចីវរខុសបំណង១ បានចីវរ​ត្រូវបំណង១ កិច្ច​ដែលត្រូវ​ធ្វើ១ បណ្ឌិត​គប្បី​ដឹងរឿងនោះ ដោយន័យ​ថា មានដប់ពីរ៣ដង រឿង​សេចក្តី​មិនខ្វល់ខ្វាយ (ក្នុងចីវរ) មាន៩ប្រការ រឿង​ភិក្ខុនៅជាសុខសប្បាយ មាន៥ប្រការ រឿងបលិពោធ និងអបលិពោធ ក្នុងអាវាស និងចីវរនោះ១ ឯឧទ្ទាន (នៃកឋិនក្ខន្ធកៈនេះ) យើងបានធ្វើហើយ ដោយន័យ (ដូចពោល​មកយ៉ាងនេះឯង)។