[៣៨] សម័យនោះឯង សេដ្ឋីនៅក្រុង​រាជគ្រឹះ កើតរោគឈឺក្បាល៧ឆ្នាំហើយ។ ពួកពេទ្យ​ដែលជាទិសាបាមោក្ខធំៗច្រើននាក់ មកព្យាបាល​ ក៏មិនអាចនឹងកែរោគឲ្យសះជាបាន នាំយក​តែ​ប្រាក់ជាច្រើនទៅ។ ម្យ៉ាងទៀត សេដ្ឋីនោះ ពួកពេទ្យ ក៏បោះបង់ចោលហើយ។ មានពួកពេទ្យខ្លះ​និយាយយ៉ាងនេះថា សេដ្ឋីគហបតិ មុខជានឹង​ធ្វើមរណកាល ក្នុងថ្ងៃ​ទី៥។ ពួកពេទ្យខ្លះ​និយាយយ៉ាងនេះថា សេដ្ឋីគហបតិ មុខជានឹង​ធ្វើមរណកាល ក្នុងថ្ងៃ​ទី៧។ លំដាប់នោះ ពួក​កុដុម្ពិកៈ នៅក្នុងក្រុងរាជគ្រឹះ មានសេចក្តី​រិះគិត ​ដូច្នេះថា សេដ្ឋីគហបតិនេះឯង មានឧបការៈ​ច្រើនដល់ស្តេចផង ដល់ពួកកុដុម្ពិកៈផង ម្យ៉ាងទៀត សេដ្ឋីនោះ ពួកពេទ្យ បោះបង់ចោលហើយ ពួកពេទ្យខ្លះ​និយាយយ៉ាងនេះថា សេដ្ឋីគហបតិ មុខជានឹង ​ធ្វើមរណកាល ក្នុងថ្ងៃ​ទី៥។ ពួកពេទ្យខ្លះ​និយាយយ៉ាងនេះថា សេដ្ឋីគហបតិ មុខជានឹង​ធ្វើមរណកាល ក្នុងថ្ងៃ​ទី៧ ម្យ៉ាងទៀត ពេទ្យជីវកៈ របស់​ព្រះមហាក្សត្រ​នេះ នៅក្មេង ជាមនុស្សកំពុងចំរើន បើដូច្នោះ​ គួរតែយើងទូល​សូមពេទ្យ​ជីវកៈ​ អំពី​ព្រះមហាក្សត្រ ដើម្បីព្យាបាល​រោគ សេដ្ឋីគហបតិ។ គ្រានោះ ពួកុដុម្ពិកៈ នៅក្នុងក្រុងរាជគ្រឹះ បានចូលទៅគាល់​ព្រះបាទ​មាគធសេនិយ​ពិម្ពិសារ លុះចូលទៅដល់ហើយ ក៏បានក្រាបទូល​ ព្រះបាទ​មាគធសេនិយ​ពិម្ពិសារថា សូមទ្រង់​ព្រះមេត្តាប្រោស សេដ្ឋីគហបតិនេះ មាន​ឧបការៈ​ច្រើន ដល់ព្រះសម្មតិទេពផង ដល់ពួកកុដុម្ពិកៈផង ម្យ៉ាងទៀត ពួកពេទ្យ ក៏បោះបង់ហើយ ពួក​ពេទ្យខ្លះ​​ និយាយយ៉ាងនេះថា សេដ្ឋីគហបតិ មុខជានឹង​ធ្វើមរណកាល ក្នុងថ្ងៃ​ទី៥ ពួកពេទ្យខ្លះ​និយាយយ៉ាងនេះថា សេដ្ឋីគហបតិ មុខជានឹង​ធ្វើមរណកាល ក្នុងថ្ងៃ​ទី៧ យើងខ្ញុំសូមអង្វរ​ សូម​ព្រះសម្មតិទេព ទ្រង់បង្គាប់​ពេទ្យជីវកៈ ឲ្យព្យាបាល​រោគ សេដ្ឋីគហបតិ។ ខណៈនោះ ព្រះបាទ​មាគធ​សេនិយ​ពិម្ពិសារ ក៏ទ្រង់​បានបង្គាប់ ​ជីវកកោមារភត្យថា នែនាយជីវកៈ អ្នកឯងចូរ​ទៅព្យាបាល​សេដ្ឋីគហបតិចុះ។ ជីវកកោមារភត្យ ទទួលស្តាប់ព្រះរាជឱង្ការ ​ព្រះបាទ​មាគធ​សេនិយ​ពិម្ពិសារ ដោយពាក្យថា បពិត្រព្រះសម្មតិទេព ព្រះករុណាវេសេស រួចចូលទៅរក​សេដ្ឋីគហបតិ លុះចូលទៅដល់ហើយ ក៏សង្កេតដឹងវិការៈ ​របស់សេដ្ឋីគហបតិ រួចហើយ​និយាយ​នឹង​សេដ្ឋីគហបតិដូច្នេះថា នែគហបតិ ប្រសិនបើខ្ញុំ​កែរោគ​លោក សះជាហើយ តើខ្ញុំ​នឹងត្រូវ​បាន​រង្វាន់​ដូចម្តេច។ សេដ្ឋីគហបតិតបថា លោកអាចារ្យ សម្បត្តិរបស់ខ្ញុំ​ទាំងអស់ក្តី ក៏ត្រូវ​បានលោក ខ្លួនខ្ញុំក្តី ក៏ធ្វើជាខ្ញុំរបស់លោក។ ជីវកកោមារភត្យសួរថា នែគហបតិ លោកអាច​នឹងសម្រាន្ត​ផ្អៀង​តែម្ខាង​អស់​៧ខែបានឬទេ។ សេដ្ឋីគហបតិតបថា លោកអាចារ្យ ខ្ញុំអាចនឹង​ដេកផ្អៀង​តែម្ខាង​ អស់​៧ខែបាន។ ជីវកកោមារភត្យសួរថា នែគហបតិ លោកអាច​នឹងសម្រាន្ត​ផ្អៀងមកម្ខាងទៀត ​អស់​៧ខែបានឬទេ។ សេដ្ឋីគហបតិតបថា លោកអាចារ្យ ខ្ញុំអាចនឹង​ដេកផ្អៀងមកម្ខាងទៀត​ អស់​៧ខែបាន។ ជីវកកោមារភត្យសួរថា នែគហបតិ លោកអាច​នឹងសម្រាន្ត​ផ្ងារ ​អស់​៧ខែបានឬទេ។ សេដ្ឋីគហបតិប្រាប់ថា លោកអាចារ្យ ខ្ញុំអាចនឹង​ដេកផ្ងារ​ អស់​៧ខែបាន។ ខណៈនោះ ជីវកកោមារភត្យ ក៏ឲ្យសេដ្ឋីគហបតិដេកលើគ្រែ រួចចងសេដ្ឋីភ្ជាប់​លើគ្រែ ហើយវះស្បែកក្បាល វែកថ្នេរ (រលាក្បាល) ចេញ ក៏នាំយកបាណកជាតិ¹⁾ បានពីរ ហើយបង្ហាញ​ដល់ជនថា ចូរអ្នកទាំងឡាយ មើលបាណកជាតិទាំងពីរនេះចុះ បាណកជាតិ១តូច បាណកជាតិ១ធំ ពួកអាចារ្យណានិយាយយ៉ាងនេះថា សេដ្ឋីគហបតិនឹងធ្វើមរណកាល​ក្នុង​ថ្ងៃទី​៥ (ព្រោះ) ពួកអាចារ្យទាំងនោះ បានឃើញ​បាណកជាតិ​ធំនេះ ដល់ថ្ងៃទី៥ វានឹងជញ្ជក់យកខួរ​ក្នុងរលាក្បាល​របស់​សេដ្ឋីគហបតិ ៗនឹងធ្វើ​មរណកាល ព្រោះវាជញ្ជក់​យកខួរក្នុងរលាក្បាល អាចារ្យទាំងនោះ គេឃើញត្រូវ (របស់គេ មិនខុសទេ) ចំណែកខាងពួក​​អាចារ្យ​ណា និយាយ​យ៉ាង​នេះថា សេដ្ឋីគហបតិនឹងធ្វើមរណកាល​ក្នុង​ថ្ងៃទី​៧ (ព្រោះ) អាចារ្យទាំងនោះ បានឃើញ​បាណកជាតិតូចនេះ ដល់ថ្ងៃទី៧ វានឹងជញ្ជក់ខួរ​ក្នុងរលាក្បាល​សេដ្ឋីគហបតិ ៗនឹងធ្វើ​មរណកាល ព្រោះវាជញ្ជក់​ខួរក្នុងរលាក្បាល អាចារ្យទាំងនោះ គេឃើញត្រូវ (របស់គេ មិនខុសទេ) រួចហើយទើបបិទថ្នេរ (រលាក្បាល) ហើយដេរស្បែកក្បាល រួចលាបថ្នាំ​ឲ្យ។ វេលានោះ លុះកន្លង៧ថ្ងៃទៅ សេដ្ឋីគហបតិ ក៏និយាយ​ទៅនឹងជីវកកោមារភត្យយ៉ាងនេះថា នែលោក​អាចារ្យ ខ្ញុំមិនអាច​នឹងដេកផ្អៀង​ខាងម្ខាង អស់៧ខែបានទេ។ ជីវកកោមារភត្យតបថា នែគហបតិ ក្រែង​លោកបានទទួលប្តេជ្ញា​នឹងខ្ញុំថា លោកអាចារ្យ ខ្ញុំអាច​នឹងដេកផ្អៀង​តែម្ខាងឲ្យអស់​៧ខែបាន មិនដូច្នោះឬ។ សេដ្ឋីតបថា លោកអាចារ្យ ខ្ញុំបានទទួលប្តេជ្ញា​ពិតមែនហើយ ប៉ុន្តែថា ខ្ញុំ​មុខជា​នឹងស្លាប់ (មិនខាន ព្រោះ) ខ្ញុំមិនអាចនឹង​ដេកផ្អៀង​តែម្ខាង ឲ្យអស់​៧ខែបាន។ ជីវកកោមារភត្យ​និយាយថា នែគហបតិ បើដូច្នោះ ចូរលោកដេកផ្អៀង​ទៅម្ខាងទៀត អស់៧ខែចុះ។ វេលានោះ លុះកន្លង៧ថ្ងៃទៅ សេដ្ឋីគហបតិ បាននិយាយនឹងជីវកកោមារភត្យយ៉ាងនេះថា លោក​អាចារ្យ ខ្ញុំមិនអាច​នឹងដេកផ្អៀង​ម្ខាងទៀត អស់៧ខែបានឡើយ។ ជីវកកោមារភត្យតបថា នែគហបតិ ក្រែង​លោកបានទទួលប្តេជ្ញា​នឹងខ្ញុំថា លោកអាចារ្យ ខ្ញុំអាច​នឹងដេកផ្អៀងទៅម្ខាងទៀត អស់​៧ខែបាន មិនដូច្នោះឬ។ សេដ្ឋីនិយាយថា លោកអាចារ្យ ខ្ញុំបានទទួលប្តេជ្ញា​ពិតមែនហើយ ប៉ុន្តែថា ខ្ញុំ​មុខជា​នឹងស្លាប់ (មិនខាន ព្រោះ) ខ្ញុំមិនអាចនឹង​ដេកផ្អៀងទៅម្ខាងទៀត អស់​៧ខែបានទេ។ ជីវក​កោមារភត្យ​​តបថា នែគហបតិ បើដូច្នោះ ចូរលោកដេកផ្ងារ ឲ្យអស់៧ខែ​វិញចុះ។ លំដាប់នោះ លុះកន្លង៧ថ្ងៃទៅ សេដ្ឋីគហបតិ បាននិយាយ​ទៅនឹង​ជីវកកោមារភត្យ យ៉ាងនេះថា លោក​អាចារ្យ ខ្ញុំមិនអាច​នឹងដេកផ្ងារ អស់៧ខែបានទេ។ ជីវកកោមារភត្យតបថា នែគហបតិ ក្រែង​លោក​បាន​ទទួល​ប្តេជ្ញា​នឹងខ្ញុំថា លោកអាចារ្យ ខ្ញុំអាច​នឹងដេកផ្ងារ អស់​៧ខែបាន មិនដូច្នោះឬ។ សេដ្ឋីនិយាយ​ថា លោកអាចារ្យ ខ្ញុំបានទទួលប្តេជ្ញា​ពិតមែនហើយ ប៉ុន្តែថា ខ្ញុំ​មុខជា​នឹងស្លាប់ (មិនខាន ព្រោះ) ខ្ញុំមិនអាចនឹង​ដេកផ្ងារ អស់​៧ខែបានទេ។ ជីវកកោមារភត្យតបវិញថា នែគហបតិ បើខ្ញុំ​មិនបាន​និយាយ​នឹងលោក (យ៉ាងនេះទេ) អ្នកមុខជាមិនដេក អស់កាល​មានប្រមាណ​ប៉ុណ្ណេះឡើយ ម្យ៉ាងទៀត យើងបានដឹងពីមុនហើយថា ដល់គ្រប់៧ថ្ងៃ៣ដង សេដ្ឋីគហបតិ មុខជានឹងសះស្បើយ​រោគជាប្រាកដ (មិនខាន) នែគហបតិ ចូរអ្នក្រោកឡើង ឥឡូវ លោកបាន​សះ ជារោគហើយ ចូរលោកដឹង លោកត្រូវឲ្យរង្វាន់ខ្ញុំដូចម្តេចខ្លះ។ សេដ្ឋីគហបតិ និយាយថា លោក​អាចារ្យ សម្បត្តិខ្ញុំទាំងអស់ក្តី ក៏ត្រូវបានលោក ខ្លួនខ្ញុំក្តី ក៏សូមធ្វើ​ជាខ្ញុំលោក។ ជីវកកោមារភត្យ​ តបថា នែគហបតិ ណ្ហើយចុះ លោកកុំឲ្យសម្បត្តិ​ទាំងអស់ ​មកខ្ញុំឡើយ ម្យ៉ាងទៀត លោកកុំធ្វើ​ជាបាវរបស់ខ្ញុំ លោកចូរថ្វាយទ្រព្យ ១សែនកហាបណៈ ទៅស្តេច ឲ្យទ្រព្យ ១សែនកហាបណៈ​មកខ្ញុំចុះ។ គ្រានោះ សេដ្ឋីគហបតិ បានសះជារោគហើយ ក៏បានថ្វាយ​ទ្រព្យ ១សែនកហាបណៈ ទៅស្តេច ជូនទ្រព្យ ​១សែនកហាបណៈ​ ទៅជីវកកោមារភត្យ។