[៥១០] (ព្រះបាទទុព្ភិសេន ទ្រង់ត្រាស់ថា) បពិត្រព្រះអង្គ ជាឯករាជ កាលពីដើម ព្រះអង្គ​នៅសោយ​កាមគុណ​ទាំងឡាយ ជារបស់​ស្ដុកស្ដម្ភ រកអ្វី​ប្រសើរជាង​គ្មាន ឥឡូវនេះ ព្រះអង្គនោះ គេបោះទៅ​ក្នុងរណ្ដៅ​ក្រហេង​ក្រហូងហើយ នៅតែ​មិនលះបង់​នូវពណ៌​សម្បុរ និងកម្លាំងពីដើម។

[៥១១] (ព្រះបាទពារាណសី ពោលថា) បពិត្រព្រះបាទទុព្ភិសេន សេចក្ដីអត់ធន់ក្ដី សេចក្ដី​ប្រព្រឹត្តិតបៈក្ដី ខ្ញុំមានបំណង​ទុកហើយ​ពីមុន បពិត្រ​មហារាជ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំបាន​សម្រេច​នូវសេចក្ដី​ប្រាថ្នានោះ​ហើយ តើគប្បីលះបង់​នូវពណ៌សម្បុរ និងកំឡាំង​ពីដើម​ដូចម្ដេចកើត។

[៥១២] (ទាន សីល ឧបោសថកម្ម) ទាំងអស់របស់ខ្ញុំ សម្រេចហើយ បពិត្រ​ព្រះអង្គ​មានយស មានប្រាជ្ញា​រកនរណា​គ្របសង្កត់​មិនកើត ខ្ញុំបាន​យសដ៏ធំ ជាយស​ដែលខ្ញុំ​មិនធ្លាប់​បានក្នុង​កាលពី​ដើមហើយ ទើបខ្ញុំ​មិនលះបង់​ពណ៌សម្បុរ និង​កម្លាំង​ពីដើម។

[៥១៣] បពិត្រព្រះជនិន្ទ្រ ពួកសប្បុរស បន្ទោបង់​នូវរជ្ជសុខ​ដោយទុក្ខ បន្ទោបង់​នូវ​សេចក្ដី​ទុក្ខ ដែលបុគ្គល​គ្របសង្កត់​មិនបាននោះ ដោយសារ​ឈានសុខ ជាអ្នក​មានចិត្ត​ត្រជាក់ ស្មើក្នុង​សេចក្ដី​សុខ និង​ទុក្ខទាំង ២ យ៉ាង។